پژمان قلی‌پور: تفاوت میان نسخه‌ها

'''پژمان قلی‌پور ملاطی''' (زادهٔ ۷ شهریور ۱۳۸۰ ـ درگذشتهٔ ۲۶ آبان ۱۳۹۸) از شهدای [[اعتراضات آبان ۱۳۹۸|اعتراضات]] آبان‌ماه ۱۳۹۸ ایران است. او با شلیک مستقیم گلولهٔ مأموران حکومتی جان باخت.

پژمان قلی پور در تهران متولد شد و در خانواده‌ای متوسط رشد یافت. او علاقه‌مند به ورزش فوتبال بود و به تازگی تحصیلات دبیرستان خود را به پایان رسانده بود. محبوبه رمضانی، مادر پویا قلی‌پور در پی جان‌باختن فرزندش دست به فعالیت و افشاگری‌های گسترده‌ای زد و گفت من به پژمان قول داده‌ام صدایش باشم. محبوبه رمضانی مادر پژمان قلی‌پور جهت دادخواهی خون فرزندش در مصاحبه با کلاب‌هاوس گفت: «من حق دارم خشمگین باشم.. آیا وقتی دیدم قلب فرزندم را سوراخ کردید می‌توانم آرام باشم؟»

در شهریور ۱۳۹۹ خانودهٔ [[نوید بهبودی]] و مهدی دائمی از جانباختگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸، در آرامگاه پژمان قلی پور در روستای ملاط لنگرود، حاضر شدند و با خانوادهٔ وی همدردی کردند.

محبوبه رمضانی مادر پژمان قلی‌پور خطاب به ایرانیان حامی نظام آخوندی که مردم را دعوت به شرکت در نمایش انتخابات می‌کردند گفت:<blockquote>«شمایی که آن سوی دنیا نشسته‌ایی و برای ما تعیین تکلیف می‌کنی که رأی بدهیم. بی‌خود می‌کنی. برای چی درخارج کشور نشسته‌ایی؟ تو غلط می‌کنی که به جای ما حرف می‌زنی که می‌گویی باید رای بدهیم. تو که می‌گویی رای می‌دهی چرا آن طرف دنیا هستی؟ بعد در خارج کشور یقه برای حکومت جر می‌دهی؟ چند هزار نفر دیگر باید کشته شوند تا این حکومت اصلاح شود؟ بگویید چند هزار نفر دیگر؟ چند هزار جوان دیگر باید درقبرستان بخوابندکه اینها اصلاح بشوند؟ شما حق ندارید در مورد ما تصمیم بگیرید. فحشا مملکت را برداشته. من مادر ۴۳ چی برایم مانده؟ شما شوکه شدن مادران در آبان ماه را ندیدید؟ شرم بر شما. نوبت ما هم می‌شود»<ref>[https://javanehha.com/سخنان-تکاندهنده-مادر-پژمان-قلی-پور-به-پ/ محبوبه رمضانی: به پژمان قول دادم صدای او باشم- سایت حقوق‌بشری جوانه‌ها]</ref></blockquote>

<blockquote>خانم محبوبه رمضانی در یک فایل صوتی در مقام دادخواهی خون پسرش تصریح کرد که: «من قاتل را می‌خواهم، به من نشان دهید که قاتل بچه من کیست» و اضافه کرد:</blockquote><blockquote>«جوان ۱۸ ساله‌ام را کشته‌اید. چرا باید سکوت کنم؟ چرا باید خفه شوم؟ چرا نباید فریاد بزنم؟ چرا نباید خشمگین باشم؟ جوان ۱۸ساله‌ام را کشتید! عروسی پسر بزرگم بود، شما عروسی مرا عزا کردید. من تا قیام قیامت همه‌تان را نفرین می‌کنم.»</blockquote>[[پرونده:نوروز ۱۴۰۰ خورشیدی- مادر بر مزار فرزندش.JPG|جایگزین=نوروز ۱۴۰۰ خورشیدی- مادر بر مزار فرزندش|بندانگشتی|نوروز ۱۴۰۰ خورشیدی- مادر بر مزار فرزندش]]وی در مورد فشارهای حکومت مبنی بر ساکت کردن خانوادهٔ پژمان گفت:<blockquote>«ما را خواستند و تهدید کردند. پیغام فرستادند که می‌بریمت جایی که اصلاً نفهمی کجا بردنت. ببر! … من هیچی نمی‌خواهم آقا، قاتل بچه‌ام را نشانم بدهید. من قاتل بچه‌ام را می‌خواهم.»</blockquote>وی در اعتراض به نصب دوربین مدار بسته بر مزار فرزندش گفت:<blockquote>«چرا بطور مستقیم یک دوربین می‌گذارید بالای سنگ مزار بچهٔ من؟ تا ببینید چه کسی می‌آید و چه کسی می‌رود؟ اینقدر بدبخت هستید که از سنگ مزار بچهٔ من هم می‌ترسید؟! … دنبال چه چیز بچه‌های آبان می‌گردید؟ از چی بچه‌های آبان می‌ترسید؟ از سنگ مزار بچه‌های آبان می‌ترسید یا از مادران موسفید و پدران خمیده بچه‌های آبان می‌ترسید؟»</blockquote>خانم رمضانی همچنین در مورد انتخابات ریاست جمهوری رژیم ایران در خردادماه ۱۴۰۰ گفت:<blockquote>«۸ سال پیش، احمدی‌نژاد بود و کشت، بعد این یکی آمد و کشت. قبل‌اش یکی دیگر بود در کوی دانشگاه کشت! بعدش این یکی آمد و کشت. چه کسی؟ چه کسی می‌خواهد بیاید؟ واقعاً چه کسی می‌خواهد بیاید؟ که دوباره آنها هم یکسری بچه دیگر را بکشند؟ یکسری مادر دیگر دوباره قاب عکس به دست بگیرند؟!».</blockquote>