۴۸۰
ویرایش
(جایگزینی صفحه با ' ==منابع== <references />') برچسبها: جایگزین شد ویرایشگر دیداری |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
=== خلاصه === | |||
قرارگاه قدس نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، به عنوان یکی از قرارگاههای منطقهای سپاه، مسئولیت تأمین امنیت در استانهای جنوب شرقی ایران، به ویژه سیستان و بلوچستان و کرمان را بر عهده دارد. این قرارگاه در اوایل دهه ۱۳۷۰ شمسی تشکیل شد تا خلأ امنیتی در مرزهای شرقی را پر کند و جایگزین نیروی انتظامی در این حوزه شود. تاریخچه آن به فعالیتهای اولیه سپاه در دهه ۱۳۶۰ بازمیگردد، اما ساختار رسمی آن پس از مصوبه شورای عالی امنیت ملی شکل گرفت. فرماندهان آن شامل چهرههایی مانند احمد غلامپور، قاسم سلیمانی، قدرتالله منصوری، نورعلی شوشتری، روحالله نوری، محمد مارانی، محمد کرمی و سید حسن مرتضوی بودهاند که اغلب در عملیات امنیتی و مقابله با گروههای مسلح نقش داشتهاند. این قرارگاه در کنار وظایف مرزی، در سرکوب اعتراضات مردمی، به ویژه در جریان خیزش ۱۴۰۱ ایران و رویداد جمعه خونین زاهدان، مشارکت داشته است که منجر به کشته شدن دهها نفر از معترضان شده. مقاله حاضر بدون سوگیری حمایتی، بر اساس منابع مستقل، به بررسی این جنبهها میپردازد و بر ضرورت بررسی بیطرفانه نقش نهادهای امنیتی در جامعه ایران تأکید دارد. | |||
=== مقدمه === | |||
قرارگاه قدس نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGC) یکی از ساختارهای کلیدی در نظام امنیتی ایران است که بر امنیت داخلی و مرزی در جنوب شرق کشور تمرکز دارد. این قرارگاه، که بخشی از نیروی زمینی سپاه است، مسئولیت جایگزینی نیروی انتظامی در تأمین امنیت مرزهای شرقی را بر عهده گرفته و در استانهای سیستان و بلوچستان، کرمان و بخشهایی از هرمزگان و خراسان جنوبی فعالیت میکند [۱]. تشکیل این قرارگاه در پاسخ به چالشهای امنیتی مانند فعالیت گروههای مسلح و قاچاق در مناطق مرزی صورت گرفت، اما نقش آن فراتر از مرزبانی رفته و شامل عملیات داخلی نیز شده است. این مقاله به بررسی تاریخچه تشکیل، فرماندهان و نقش آن در سرکوب اعتراضات مردمی میپردازد، با تأکید بر رویکرد آکادمیک و بدون جانبداری از نهادهای دولتی. دادهها بر اساس منابع عمومی، گزارشهای حقوق بشری و رسانهای گردآوری شدهاند تا تصویری جامع ارائه شود. | |||
=== تاریخچه و چگونگی تشکیل === | |||
تاریخچه قرارگاه قدس به سالهای اولیه انقلاب اسلامی بازمیگردد. سپاه پاسداران از سال ۱۳۵۸ (۱۹۷۹ میلادی) در سیستان و بلوچستان حضور داشت، اما این حضور عمدتاً از طریق نیروهای اعزامی از استانهای مجاور مانند کرمان و یزد بود [۲]. در دوران جنگ ایران و عراق (۱۳۵۹-۱۳۶۷)، نیروهای محلی سیستان و بلوچستان در قالب تیپها و لشکرهای دیگر استانها، مانند تیپ ۴۱ ثارالله کرمان، مشارکت داشتند. پس از جنگ، امنیت مرزهای شرقی به نیروی انتظامی سپرده شد، اما افزایش فعالیت گروههای مسلح (مانند اشرار و گروهکهای مخالف) در دهه ۱۳۶۰ و اوایل ۱۳۷۰، نیاز به یک ساختار نظامی قویتر را برجسته کرد [۳]. | |||
تشکیل رسمی قرارگاه قدس در سال ۱۳۷۱ (۱۹۹۲ میلادی) با مصوبه شورای عالی امنیت ملی رخ داد. این تصمیم به سپاه اجازه داد تا مسئولیت امنیت سیستان و بلوچستان را از نیروی انتظامی بگیرد و قرارگاه قدس را به عنوان ستاد منطقهای نیروی زمینی سپاه تأسیس کند [۲]. قرارگاه ابتدا شامل لشکر ۴۱ ثارالله کرمان و تیپهای دیگری مانند ملک، ۳۳ المهدی، ۲ بیرجند و سلمان زاهدان بود. ساختار آن در طول زمان تغییر کرد و امروزه بیش از ۲۰ پایگاه اصلی و دهها پایگاه فرعی در مناطق شمالی سیستان دارد [۴]. این قرارگاه نه تنها مرزبانی میکند، بلکه در عملیات ضدتروریستی و تأمین امنیت داخلی نیز فعال است. برای مثال، در سالهای اولیه، عملیاتهایی علیه گروههای مسلح مانند جندالله انجام داد که منجر به کشته شدن تعدادی از رهبران این گروهها شد [۵]. این تحول نشاندهنده گذار سپاه از یک نیروی ایدئولوژیک به یک نهاد امنیتی-نظامی با تمرکز بر مناطق حاشیهای است. | |||
=== ساختار و وظایف === | |||
قرارگاه قدس یکی از ده قرارگاه منطقهای نیروی زمینی سپاه است و مقر اصلی آن در زاهدان قرار دارد. ساختار آن شامل واحدهای رزمی مانند تیپ ۴۱ ثارالله کرمان، تیپ ۱۱۰ سلمان فارسی سیستان و بلوچستان، تیپ ۳۸ مکانیزه ذوالفقار کرمان و تیپ علیاکبر زابل است [۱]. وظایف اصلی آن عبارتند از: | |||
* تأمین امنیت مرزهای شرقی ایران با پاکستان و افغانستان، که بیش از ۹۰۰ کیلومتر طول دارد [۳]. | |||
* مقابله با قاچاق، تروریسم و فعالیتهای گروههای مسلح مخالف [۴]. | |||
* عملیات داخلی برای حفظ امنیت استانهای تحت پوشش، از جمله همکاری با نیروی انتظامی و اطلاعات سپاه [۲]. | |||
این قرارگاه همچنین در پروژههای محرومیتزدایی مانند ساخت مدارس، کلینیکها و مساجد مشارکت دارد، که بخشی از استراتژی سپاه برای کسب حمایت محلی است [۵]. با این حال، گزارشها نشان میدهد که این فعالیتها گاهی با سرکوب سیاسی همراه بوده و به عنوان ابزاری برای کنترل اجتماعی استفاده میشود [۶]. | |||
=== فرماندهان به ترتیب تاریخی === | |||
فرماندهان قرارگاه قدس اغلب از میان افسران با سابقه جنگ ایران و عراق انتخاب شدهاند و نقش آنها در عملیات امنیتی برجسته بوده است. فهرست chronological بر اساس منابع موجود به شرح زیر است: | |||
* احمد غلامپور (اوایل دهه ۱۳۷۰): از فرماندهان اولیه، با تمرکز بر ساختارسازی قرارگاه [۱]. | |||
* قاسم سلیمانی (اواسط دهه ۱۳۷۰): برای مدت کوتاهی فرماندهی را بر عهده داشت و عملیات علیه اشرار را رهبری کرد [۷]. | |||
* قدرتالله منصوری (اواخر دهه ۱۳۷۰ تا اوایل ۱۳۸۰): بر امنیت مرزی تمرکز داشت [۱]. | |||
* نورعلی شوشتری (۱۳۸۰-۱۳۸۸): نقش کلیدی در عملیات ضدتروریستی داشت و در انفجار ۱۳۸۸ توسط جندالله کشته شد [۸]. | |||
* روحالله نوری (۱۳۸۸-۱۳۹۳): جانشین شوشتری، بر ادامه عملیات تمرکز کرد [۱]. | |||
* محمد مارانی (۱۳۹۳-۱۳۹۸): درجه سرتیپ گرفت و عملیات علیه گروههای مسلح را گسترش داد [۹]. | |||
* محمد کرمی (۱۳۹۸-۱۴۰۱): در دوران او، قرارگاه در سرکوب اعتراضات ۱۴۰۱ نقش داشت [۱۰]. | |||
* سید حسن مرتضوی (از ۱۴۰۱ تاکنون): فرمانده فعلی، با تمرکز بر امنیت مرزی و داخلی [۱]. | |||
این فرماندهان اغلب در عملیات منجر به کشته شدن مخالفان مسلح نقش داشتهاند، اما برخی مانند شوشتری در حوادث تروریستی جان باختهاند [۸]. | |||
=== نقش در سرکوب اعتراضات مردمی === | |||
قرارگاه قدس، علاوه بر وظایف مرزی، در امنیت داخلی نیز فعال است و در سرکوب اعتراضات مردمی مشارکت داشته. در جریان خیزش ۱۴۰۱ ایران، که پس از مرگ مهسا امینی آغاز شد، این قرارگاه نقش کلیدی در استان سیستان و بلوچستان ایفا کرد [۱۱]. رویداد جمعه خونین زاهدان (۸ مهر ۱۴۰۱) یکی از برجستهترین موارد است، جایی که نیروهای امنیتی، از جمله قرارگاه قدس، به معترضان تیراندازی کردند و منجر به کشته شدن حدود ۱۰۰ نفر شد [۱۲]. گزارشهای حقوق بشری نشان میدهد که فرمانده وقت، محمد کرمی، مستقیماً در این عملیات نقش داشت و نیروهای تحت امرش از مهمات جنگی استفاده کردند [۱۳]. | |||
در دیگر اعتراضات ۱۴۰۱ در زاهدان و سایر شهرهای استان، قرارگاه قدس با استقرار ایستهای بازرسی و تیراندازی به معترضان، به سرکوب کمک کرد [۱۴]. سازمانهای حقوق بشری مانند عفو بینالملل و دیدهبان حقوق بشر این اقدامات را نقض حقوق بشر توصیف کردهاند و گزارش دادهاند که بیش از ۷۰ معترض در زاهدان کشته شدند [۱۵]. این نقش قرارگاه را از یک نیروی مرزی به ابزاری برای کنترل اعتراضات داخلی تبدیل کرده، که با انتقادات بینالمللی همراه بوده است [۶]. | |||
=== نتیجهگیری === | |||
قرارگاه قدس سپاه پاسداران نمادی از تمرکز سپاه بر امنیت مناطق حاشیهای ایران است، اما نقش آن در سرکوب اعتراضات مردمی، مانند خیزش ۱۴۰۱، سؤالاتی درباره تعادل بین امنیت و حقوق شهروندان مطرح میکند. تشکیل این قرارگاه در پاسخ به تهدیدات خارجی بود، اما گسترش وظایف آن به حوزه داخلی، نشاندهنده پیچیدگیهای نظام امنیتی ایران است. بررسی بیطرفانه این نهاد نیازمند دسترسی به اسناد مستقل و تحقیقات بیشتر است تا تأثیر آن بر جامعه محلی ارزیابی شود. | |||
=== فهرست منابع === | |||
۱. ویکیپدیا، دانشنامه آزاد. "قرارگاه قدس". دسترسی در ۳۱ اوت ۲۰۲۵. | |||
۲. ایرانوایر. "حضور ۴۰ ساله سپاه در سیستان و بلوچستان؛ از قرارگاه قدس تا سپاه سلمان". ۲۶ فوریه ۲۰۲۱. | |||
۳. خبرگزاری ایرنا. "سپاه قدس از شکلگیری تا به امروز". ۷ فوریه ۲۰۲۲. | |||
۴. کانون حقوق بشر ایران. "جمعه خونین زاهدان: علل و نتایج کشتار". ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۳. | |||
۵. رادیو زمانه. "یک فرمانده قرارگاه سپاه، استاندار سیستان و بلوچستان شد". ۲۶ دسامبر ۲۰۲۲. | |||
۶. عفو بینالملل. گزارشهای مرتبط با اعتراضات ۱۴۰۱ ایران (به ویژه بخش سیستان و بلوچستان). دسترسی در ۲۰۲۵. | |||
۷. خبرگزاری تسنیم. "نیروی قدس سپاه چگونه تشکیل شد". ۳ می ۲۰۲۱. (برای اشاره به سلیمانی). | |||
۸. خبرگزاری مهر. "اخبار قرارگاه قدس". دسترسی در ۲۰۲۵. | |||
۹. باشگاه خبرنگاران جوان. "فرماندهان سپاه درباره نقش شهدای اطلاعات". ۲۰ اوت ۲۰۱۷. | |||
۱۰. ایرانوایر. "احکام حبس برای ماموران خاطی جمعه خونین زاهدان". ۱۸ ژانویه ۲۰۲۵. | |||
۱۱. رادیو فردا. "۱۶ فرمانده ارشد سپاه که دخالت نظامی در سوریه را فرماندهی کردند". ۱۰ ژوئیه ۲۰۲۰. (برای زمینه فرماندهان). | |||
۱۲. مرکز اسناد حقوق بشر ایران. "جمعه خونین زاهدان". دسترسی در ۲۰۲۵. | |||
۱۳. سرکوبگران. "مراکز سرکوب در زاهدان، قرارگاه قدس". دسترسی در ۲۰۲۵. | |||
۱۴. ایندیپندنت پرشین. "استقرار گسترده نیروهای سرکوبگر در زاهدان". ۲۶ ژانویه ۲۰۲۳. | |||
۱۵. دیدهبان حقوق بشر. گزارشهای مرتبط با سرکوب در بلوچستان (۲۰۲۲-۲۰۲۵). | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
<references /> | <references /> |
ویرایش