میرحسین موسوی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۳۵: خط ۱۳۵:
در ۲۲ آذر ۶۷، میرحسین موسوی در مصاحبه با شبکه او.آر.اف اتریش از قتل عام ۶۷ دفاع کرد و این واقعیت که اکثر قربانیان زندانیانی بودند که دوره محکومیتشان به پایان رسیده بود یا سال‌ها قبل تنها به دلیل اعتقادات سیاسی و فعالیت‌های صلح آمیزی مثل پخش نشریه و شرکت در تظاهرات، دستگیر شده بودند را انکار کرد.<ref>[https://twitter.com/amnestyiran/status/1071062848367968262?lang=en توییت عفو بین‌الملل]</ref>
در ۲۲ آذر ۶۷، میرحسین موسوی در مصاحبه با شبکه او.آر.اف اتریش از قتل عام ۶۷ دفاع کرد و این واقعیت که اکثر قربانیان زندانیانی بودند که دوره محکومیتشان به پایان رسیده بود یا سال‌ها قبل تنها به دلیل اعتقادات سیاسی و فعالیت‌های صلح آمیزی مثل پخش نشریه و شرکت در تظاهرات، دستگیر شده بودند را انکار کرد.<ref>[https://twitter.com/amnestyiran/status/1071062848367968262?lang=en توییت عفو بین‌الملل]</ref>


میرحسین موسوی در بخشی از مصاحبه خود می‌گوید:<blockquote>«... مجاهدین می‌خواستند به تهران حمله کنند... ما با آنها مبارزه کردیم، پس چه کار بایستی می‌کردیم؟ در این زمینه ما هیچ‌گونه عذرخواهی نمی‌شناسیم، یعنی حکومت ما وظیفه دارد که از خودش دفاع کند.»<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/160569 اعتراف موسوی به قتل عام وحشیانه زندانیان سیاسی]</ref></blockquote>میرحسین موسوی همچنین در ۱۳ مرداد ۱۳۸۹، طی مصاحبه‌ای که با گروهی از روزنامه‌نگاران درباره کشتارهای دهه ۶۰ انجام شده است به درگیری‌های مسلحانه اشاره کرده و می‌گوید «طبیعی است» که نظام انقلابی با این حرکت‌ها برخورد کند. او این‌بار پس از کنار گذاشته شدن از قدرت در جمهوری اسلامی تلاش می‌کند خود را در این کشتار‌ها بی‌تقصیر نشان دهد. وی در بخشی از مصاحبه می‌گوید:[[پرونده:موسوی به همراه خمینی.jpg|جایگزین=نفر سمت راست موسوی به همراه خامنه ای و خمینی و موسوی اردبیلی و حبیبی وزیر دادگستری|بندانگشتی|به ترتیب از راست به چپ:
میرحسین موسوی در بخشی از مصاحبه خود می‌گوید:<blockquote>«... مجاهدین می‌خواستند به تهران حمله کنند... ما با آنها مبارزه کردیم، پس چه کار بایستی می‌کردیم؟ در این زمینه ما هیچ‌گونه عذرخواهی نمی‌شناسیم، یعنی حکومت ما وظیفه دارد که از خودش دفاع کند.»<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/160569 اعتراف موسوی به قتل عام وحشیانه زندانیان سیاسی]</ref></blockquote>میرحسین موسوی همچنین در ۱۳ مرداد ۱۳۸۹، طی مصاحبه‌ای که با گروهی از روزنامه‌نگاران درباره کشتارهای دهه ۶۰ انجام شده است به درگیری‌های مسلحانه اشاره کرده و می‌گوید «طبیعی است» که نظام انقلابی با این حرکت‌ها برخورد کند. او این‌بار پس از کنار گذاشته شدن از قدرت در جمهوری اسلامی تلاش کرد خود را در این کشتار‌ها بی‌تقصیر نشان دهد. وی در بخشی از مصاحبه گفت:[[پرونده:موسوی به همراه خمینی.jpg|جایگزین=نفر سمت راست موسوی به همراه خامنه ای و خمینی و موسوی اردبیلی و حبیبی وزیر دادگستری|بندانگشتی|به ترتیب از راست به چپ:
میرحسین موسوی - موسوی اربیلی - ری‌شهری - [[روح‌الله خمینی]] - علی‌اکبر ولایتی - [[سید علی خامنه ای|علی خامنه‌ای]] - هاشمی رفسنجانی - احمد خمینی
میرحسین موسوی - موسوی اربیلی - ری‌شهری - [[روح‌الله خمینی]] - علی‌اکبر ولایتی - [[سید علی خامنه ای|علی خامنه‌ای]] - هاشمی رفسنجانی - احمد خمینی
]]<blockquote>«به هر حال باز کردن مسائل دهه ۶۰، هر کدامش تالی فاسد دارد. من همیشه سعی کردم که از کنار این مسائل رد بشوم. من در آن موقع، به عنوان نخست‌وزیر، موظف بودم که از کلیت نظام دفاع بکنم…»<ref>[https://justice4iran.org/persian/latest-developments/mirhossein/ میرحسین موسوی: اگر ورود به مسائل دهه شصت شروع شود، پایانی نخواهد داشت]</ref></blockquote>عصمت طالبی که همسر و برادرش با وجود داشتن حکم حبس چند ساله، در تابستان ۶۷ اعدام شدند، در شهادتی نزد سازمان عدالت برای ایران از مراجعه خانواده‌ها به دفاتر مسئولان وقت جمهوری اسلامی و از جمله دفتر نخست وزیر میرحسین موسوی۹ برای متوقف کردن کشتار ۶۷ می‌گوید:<blockquote>«وقتی ملاقات‌ها قطع شد با خانواده‌ها قرار گذاشتیم، جلوی مجلس سنا رفتیم، دفتر رفسنجانی بود، نامه دادیم، دفتر نخست وزیری رفتیم که موسوی آن موقع نخست وزیر بود. آنجا ما را بیرون کردنداز دفتر… گفتند حق ندارید… ما اینجا اجازه نداریم شما را راه بدهیم که ما پافشاری کردیم با مادرها… مادر ریاحی بود، مادر سرحدی بود،چند نفر دیگر هم بودیم. تقریبا ده نفری می‌شدیم، مادر خودمم هم بود. تو دفتر نخست وزیری بعد از اصرارهایی که ما کردیم، دوباره گفتند حالا که اینجوری است نامه بدهید. نامه نوشتیم، امضا کردیم، البته بیرون از محوطه… تو خیابان نشستیم و نامه نوشتیم. دادیم دفتر نخست وزیری که ما خانواده‌های زندانیان سیاسی هستیم، قطع ملاقات شدیم، یک عده اعدام شدند، یک جوابی از شما می‌خواهیم. کاری کنید که جلوی اعدام‌ها گرفته شود. می‌دانستیم دارند اعدام می‌کنند. ما این نامه را بردیم دفتر نحست وزیری، یک آقایی درآمد و این نامه را دریافت کرد و از ما سوال کرد، ما گفتیم ما خانواده زندانیان سیاسی چپ هستیم، از نامه فهمید. [آن آقا] گفتش که، دقیقا این جمله را گفت: «با بچه‌های چپ کاری ندارند، فقط مجاهدها را [اعدام می‌کنند]…» یعنی خبر داشتند اعدام دارد می‌شود.»<ref name=":1" /><ref>[https://justice4iran.org/persian/wp-content/uploads/2019/01/Esmat.mp4 شهادت عصمت طالبی از زبان خودش]</ref></blockquote>جفری رابرتسن، حقوق‌دان کارشناس در پرونده‌های جنایت علیه بشریت، درگزارشی درباره اعدام‌های ۶۷، که توسط بنیاد برومند در واشنگتن، منتشر شد،‌گفت:<blockquote>«خیلی‌ها از جمله میرحسین موسوی باید پاسخگو باشند.»<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/60558 جفری رابرتسون: موسوی باید درباره اعدام‌های دهه ۶۰ پاسخگو باشد]</ref></blockquote>
]]<blockquote>«به هر حال باز کردن مسائل دهه ۶۰، هر کدامش تالی فاسد دارد. من همیشه سعی کردم که از کنار این مسائل رد بشوم. من در آن موقع، به عنوان نخست‌وزیر، موظف بودم که از کلیت نظام دفاع بکنم…»<ref>[https://justice4iran.org/persian/latest-developments/mirhossein/ میرحسین موسوی: اگر ورود به مسائل دهه شصت شروع شود، پایانی نخواهد داشت]</ref></blockquote>عصمت طالبی که همسر و برادرش با وجود داشتن حکم حبس چند ساله، در تابستان ۶۷ اعدام شدند، در شهادتی نزد سازمان عدالت برای ایران از مراجعه خانواده‌ها به دفاتر مسئولان وقت جمهوری اسلامی و از جمله دفتر نخست وزیر میرحسین موسوی۹ برای متوقف کردن کشتار ۶۷ می‌گوید:<blockquote>«وقتی ملاقات‌ها قطع شد با خانواده‌ها قرار گذاشتیم، جلوی مجلس سنا رفتیم، دفتر رفسنجانی بود، نامه دادیم، دفتر نخست وزیری رفتیم که موسوی آن موقع نخست وزیر بود. آنجا ما را بیرون کردنداز دفتر… گفتند حق ندارید… ما اینجا اجازه نداریم شما را راه بدهیم که ما پافشاری کردیم با مادرها… مادر ریاحی بود، مادر سرحدی بود،چند نفر دیگر هم بودیم. تقریبا ده نفری می‌شدیم، مادر خودمم هم بود. تو دفتر نخست وزیری بعد از اصرارهایی که ما کردیم، دوباره گفتند حالا که اینجوری است نامه بدهید. نامه نوشتیم، امضا کردیم، البته بیرون از محوطه… تو خیابان نشستیم و نامه نوشتیم. دادیم دفتر نخست وزیری که ما خانواده‌های زندانیان سیاسی هستیم، قطع ملاقات شدیم، یک عده اعدام شدند، یک جوابی از شما می‌خواهیم. کاری کنید که جلوی اعدام‌ها گرفته شود. می‌دانستیم دارند اعدام می‌کنند. ما این نامه را بردیم دفتر نحست وزیری، یک آقایی درآمد و این نامه را دریافت کرد و از ما سوال کرد، ما گفتیم ما خانواده زندانیان سیاسی چپ هستیم، از نامه فهمید. [آن آقا] گفتش که، دقیقا این جمله را گفت: «با بچه‌های چپ کاری ندارند، فقط مجاهدها را [اعدام می‌کنند]…» یعنی خبر داشتند اعدام دارد می‌شود.»<ref name=":1" /><ref>[https://justice4iran.org/persian/wp-content/uploads/2019/01/Esmat.mp4 شهادت عصمت طالبی از زبان خودش]</ref></blockquote>جفری رابرتسن، حقوق‌دان کارشناس در پرونده‌های جنایت علیه بشریت، درگزارشی درباره اعدام‌های ۶۷، که توسط بنیاد برومند در واشنگتن، منتشر شد،‌گفت:<blockquote>«خیلی‌ها از جمله میرحسین موسوی باید پاسخگو باشند.»<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/60558 جفری رابرتسون: موسوی باید درباره اعدام‌های دهه ۶۰ پاسخگو باشد]</ref></blockquote>

منوی ناوبری