۱۳٬۱۲۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | }} | ||
مائو تسه | '''مائو تسه تونگ،''' mao-tse-tung زاده‌ی ۲۶ دسامبر ۱۸۹۳ در شائوشان ایالت هونان و درگذشته ۹ سپتامبر ۱۹۷۶، رهبر انقلاب چین، تئوریسین و نظریه‌پرداز مارکسیست، استراتژیست و سیاستمدار چینی است. | ||
مائو در خانواده‌ای فقیر که به نسبت دیگر روستاییان وضع مالی بهتری داشتند به دنیا آمد، پدرش مردی سختگیر و دقیق بود و می‌خواست پسرش نیز فردی منظم و با انضباط باشد، مادرش نیز زنی مذهبی و آرام بود و از همان کودکی پسرش را به آئین خود تشویق می‌کرد. مائو از زمان کودکی به کار در مزرعه خانوادگی‌شان پرداخت. او در مدرسه‌ای معمولی در نزدیکی مزرعه برای پنج سال تحصیل کرد اما در ۱۳ سالگی به اجبار پدرش مدرسه را رها کرد و برای کار به مزرعه بازگشت. از همان سال‌ها علاقه‌مند به کتاب‌های تاریخی و جنگی بود و در دوران زندگی و کار تمام‌وقت در مزرعه هم به مطالعه ادامه داد تا در نهایت در ۱۷ سالگی مزرعه خانوادگی را برای ثبت‌نام در مدرسه‌ای در مرکز ایالت و تکمیل کردن تحصیلاتش ترک کرد. در همان سال‌ها انقلاب شین‌های علیه سلطنت آغاز شد. مائو نیز به این جریان پیوست. می‌توان این دوران را اولین تجربه عملی مائو برای عضویت در جریانات سیاسی و انقلابی دانست. انقلاب شین‌های از اکتبر ۱۹۱۱ تا فوریه ۱۹۱۲ به طول انجامید و نتیجه آن سقوط نظام سلطنتی در چین و برقراری حکومت جمهوری بود.<ref>[https://dl.lilibook.ir/2016/06/55b1ba2ef6-1.pdf کتاب مائو تسه تونگ صفحه ۳]</ref> | مائو در خانواده‌ای فقیر که به نسبت دیگر روستاییان وضع مالی بهتری داشتند به دنیا آمد، پدرش مردی سختگیر و دقیق بود و می‌خواست پسرش نیز فردی منظم و با انضباط باشد، مادرش نیز زنی مذهبی و آرام بود و از همان کودکی پسرش را به آئین خود تشویق می‌کرد. مائو از زمان کودکی به کار در مزرعه خانوادگی‌شان پرداخت. او در مدرسه‌ای معمولی در نزدیکی مزرعه برای پنج سال تحصیل کرد اما در ۱۳ سالگی به اجبار پدرش مدرسه را رها کرد و برای کار به مزرعه بازگشت. از همان سال‌ها علاقه‌مند به کتاب‌های تاریخی و جنگی بود و در دوران زندگی و کار تمام‌وقت در مزرعه هم به مطالعه ادامه داد تا در نهایت در ۱۷ سالگی مزرعه خانوادگی را برای ثبت‌نام در مدرسه‌ای در مرکز ایالت و تکمیل کردن تحصیلاتش ترک کرد. در همان سال‌ها انقلاب شین‌های علیه سلطنت آغاز شد. مائو نیز به این جریان پیوست. می‌توان این دوران را اولین تجربه عملی مائو برای عضویت در جریانات سیاسی و انقلابی دانست. انقلاب شین‌های از اکتبر ۱۹۱۱ تا فوریه ۱۹۱۲ به طول انجامید و نتیجه آن سقوط نظام سلطنتی در چین و برقراری حکومت جمهوری بود.<ref>[https://dl.lilibook.ir/2016/06/55b1ba2ef6-1.pdf کتاب مائو تسه تونگ صفحه ۳]</ref> | ||
| خط ۱۳۶: | خط ۱۳۶: | ||
مائو تغییرات مثبتی در چین ایجاد کرد، از جمله ارتقای وضعیت زنان، دو برابر شدن جمعیت مدارس و بهبود آموزش، و افزایش دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، که به طور چشمگیری باعث افزایش امید به زندگی شد. اما اصلاحات مائو در شهرها موفق نبود، و او نارضایتی را حس می‌کرد. در سال ۱۹۵۶، "کمپین صد گل" را راه‌اندازی کرد تا به شیوه دموکراتیک اجازه دهد دیگران نگرانی خود را ابراز کنند. | مائو تغییرات مثبتی در چین ایجاد کرد، از جمله ارتقای وضعیت زنان، دو برابر شدن جمعیت مدارس و بهبود آموزش، و افزایش دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، که به طور چشمگیری باعث افزایش امید به زندگی شد. اما اصلاحات مائو در شهرها موفق نبود، و او نارضایتی را حس می‌کرد. در سال ۱۹۵۶، "کمپین صد گل" را راه‌اندازی کرد تا به شیوه دموکراتیک اجازه دهد دیگران نگرانی خود را ابراز کنند. | ||
[[پرونده:مائو ۱۱.JPG|بندانگشتی|'''مائو و چوئن‌لای (چپ) راهپیمایی بزرگ _۱۹۳۵''']] | |||
در ماه ژانویه ۱۹۵۸، مائو "جهش بزرگ به جلو" را آغاز کرد و تلاش کرد تا تولیدات کشاورزی و صنعتی را افزایش دهد. بیش از ۷۵۰۰۰ نفر در این زمینه فعالیت کردند. در ابتدا، گزارش‌ها امیدوار کننده بودند، با این حال، سه سال سیل کار را خراب کرد. در طول یک سال، قحطی وحشتناکی روی داد. در بدترین قحطی انسانی در تاریخ بشر، تقریبا ۴۰ میلیون نفر از گرسنگی در بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۱ جان خود را از دست دادند. | در ماه ژانویه ۱۹۵۸، مائو "جهش بزرگ به جلو" را آغاز کرد و تلاش کرد تا تولیدات کشاورزی و صنعتی را افزایش دهد. بیش از ۷۵۰۰۰ نفر در این زمینه فعالیت کردند. در ابتدا، گزارش‌ها امیدوار کننده بودند، با این حال، سه سال سیل کار را خراب کرد. در طول یک سال، قحطی وحشتناکی روی داد. در بدترین قحطی انسانی در تاریخ بشر، تقریبا ۴۰ میلیون نفر از گرسنگی در بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۱ جان خود را از دست دادند. | ||
| خط ۱۶۰: | خط ۱۶۰: | ||
== سخنان مائو == | == سخنان مائو == | ||
<blockquote>ما کمونيستها در هر کاری که انجام می‌دهيم ، بايد از اين دو شيوه استفاده کنيم : يکی پيوند دادن عام با خاص و ديگری پيوند دادن رهبری با توده‌ها</blockquote><blockquote>در اقدام به هر کاری بدون يک دعوت عام و همگانی نمی‌توان توده‌های وسيع مردم را برای عمل بسيج کرد. ولی اگر افرادی که در مقام‌های رهبری نشسته‌اند، کار خود را فقط به دعوت‌های همگانی محدود کنند، يعنی اگر خود را شخصاً در بعضی از سازمانها بطور مشخص و عميق با کاری که بدان دعوت کرده‌اند مشغول نسازند، در يک نقطه معين شکافی باز نکنند، تجربه نياندوزند و از اين تجربيات برای هدايت ساير واحدها استفاده نکنند، هيچ امکانی برای آزمودن صحت دعوت همگانی و يا غنی ساختن آن نخواهند يافت و از اين رو خطر پاسخ ندادن به اين دعوت همگانی خواهد رفت.</blockquote><blockquote>انقلاب میهمانی شام ، نوشتن مقاله ، كشیدن نقاشی و یك تفریح نیست ؛ انقلاب طغیان و توفانی است برای ریشه كن كردن یك نظام و بركنار كردن یك طبقه.</blockquote><blockquote>دمكراسی سیاسی از دمكراسی اقتصادی نمیتواند جدا باشد كه بدون دمكراسی اقتصادی و تامین رفاه و برابری مردم از این لحاظ ، دمكراسی سیاسی به پشیزی هم نمی‌ارزد. در همین صفحه ضمن تاكید بر آموزش عمومی (همگان ) نوشته است كه تا مردم معانی و مفاهیم را درك نكنند با زندگی دمكراتیك و اهمیت آن آشنا نخواهند شد. كتاب در باره دمكراسی ( ص ۱۶۲ )</blockquote><blockquote>خودگرایی، و ادامه فرهنگ « فقط خودم » باعث شكست هر انقلاب می‌شود و دمكراسی بدون درك و مشاركت آگاهانه مردم به بی انضباطی ، مخصوصا در فرهنگ و اخلاقیات منجر می‌شود .</blockquote><blockquote>هر چینی باید در درجه اول یك میهندوست واقعی باشد و از فرهنگ ، رسوم و هر وجب سرزمین پدری خود دفاع كند، زیرا كه تا امپریالیسم و كاپیتالیسم ( زور و استثمار ) وجود دارد خطر تجاوز هم وجود خواهد داشت . چین باید به قدری نیرومند شود كه نه تنها از خود، بلكه از سایر ملل تحت ستم و در معرض تهدید بتواند دفاع كند.</blockquote> | <blockquote>ما کمونيستها در هر کاری که انجام می‌دهيم ، بايد از اين دو شيوه استفاده کنيم : يکی پيوند دادن عام با خاص و ديگری پيوند دادن رهبری با توده‌ها</blockquote><blockquote>در اقدام به هر کاری بدون يک دعوت عام و همگانی نمی‌توان توده‌های وسيع مردم را برای عمل بسيج کرد. ولی اگر افرادی که در مقام‌های رهبری نشسته‌اند، کار خود را فقط به دعوت‌های همگانی محدود کنند، يعنی اگر خود را شخصاً در بعضی از سازمانها بطور مشخص و عميق با کاری که بدان دعوت کرده‌اند مشغول نسازند، در يک نقطه معين شکافی باز نکنند، تجربه نياندوزند و از اين تجربيات برای هدايت ساير واحدها استفاده نکنند، هيچ امکانی برای آزمودن صحت دعوت همگانی و يا غنی ساختن آن نخواهند يافت و از اين رو خطر پاسخ ندادن به اين دعوت همگانی خواهد رفت.</blockquote><blockquote>انقلاب میهمانی شام ، نوشتن مقاله ، كشیدن نقاشی و یك تفریح نیست ؛ انقلاب طغیان و توفانی است برای ریشه كن كردن یك نظام و بركنار كردن یك طبقه.</blockquote><blockquote>دمكراسی سیاسی از دمكراسی اقتصادی نمیتواند جدا باشد كه بدون دمكراسی اقتصادی و تامین رفاه و برابری مردم از این لحاظ ، دمكراسی سیاسی به پشیزی هم نمی‌ارزد. در همین صفحه ضمن تاكید بر آموزش عمومی (همگان ) نوشته است كه تا مردم معانی و مفاهیم را درك نكنند با زندگی دمكراتیك و اهمیت آن آشنا نخواهند شد. كتاب در باره دمكراسی ( ص ۱۶۲ )</blockquote><blockquote>خودگرایی، و ادامه فرهنگ « فقط خودم » باعث شكست هر انقلاب می‌شود و دمكراسی بدون درك و مشاركت آگاهانه مردم به بی انضباطی ، مخصوصا در فرهنگ و اخلاقیات منجر می‌شود .</blockquote><blockquote>هر چینی باید در درجه اول یك میهندوست واقعی باشد و از فرهنگ ، رسوم و هر وجب سرزمین پدری خود دفاع كند، زیرا كه تا امپریالیسم و كاپیتالیسم ( زور و استثمار ) وجود دارد خطر تجاوز هم وجود خواهد داشت . چین باید به قدری نیرومند شود كه نه تنها از خود، بلكه از سایر ملل تحت ستم و در معرض تهدید بتواند دفاع كند.</blockquote><blockquote>در جامعه طبقاتی هر فرد به مثابه عضوی از یك طبقه معین زندگی میكند و هیچ فكر و اندیشه ای نیست كه بر آن مهر طبقاتی نخورده باشد. </blockquote><blockquote>درباره عمل ژوئیه ۱۹۳۷ آثار منتخب جلد۱ </blockquote><blockquote>دگرگونیهای اجتماعی به طور عمده به تكامل تضادهای درونی جامعه بستگی دارند یعنی به تكامل تضاد بین نیروهای مولده و مناسبات تولیدی، تضاد میان طبقات و تضاد میان نو و كهنه . تكامل این تضادها‌ست كه جامعه را به پیش می‌راند و سرانجام منجر به نشستن جامعه نوین بر جای جامعه كهن میگردد. </blockquote><blockquote>درباره تضاد اوت ۱۹۳۷ آثار منتخب جلد ۱ </blockquote><blockquote>استثمار اقتصادی بیرحمانه و ستم سیاسی طبقه مالكین نسبت به دهقانان، آنان را وادار به برپا كردن قیامهای متعددی علیه سلطه مالكین نمود. ... مبارزه طبقاتی دهقانان و قبامها و جنگهای دهقانی بود كه در جامعه فئودالی چین نیروی محركه واقعی تكامل تاریخ را تشكیل می‌داد. </blockquote><blockquote>انقلاب چین و حزب كمونیست چین دسامبر ۱۹۳۹ آثار منتخب جلد ۲ </blockquote><blockquote>بر ماست كه خلق را متشكل كنیم. بر ماست كه خلق را متشكل كنیم تا مرتجعین چین را واژگون سازد. تمام پدیده‌های ارتجاعی با هم یكسانند؛ اگر آنها را نزنید ساقط نخواهند شد. این درست مانند جاروب كردن كف اتاق است ـ طبیعتاٌ خس و خاشاك از جایی جاروب نشود به خودی خود زایل نمی‌گردد. </blockquote><blockquote>وضعیت و سیاست ما پس از پیروزی در جنگ مقاومت علیه ژاپن ۱۳ اوت ۱۹۴۵ آثار منتخب جلد ۴ </blockquote><blockquote>انقلاب مجلس مهمانی نیست مقاله نویسی نیست نقاشی یا گلدوزی نیست انقلاب نمیتواند آنقدر ظریف و آرام، آنقدر نجیب و معتدل، آنقدر مهربان و مؤدب، آنقدر خوددار و با شفقت باشد. انقلاب شورش و طغیان است، انقلاب عملی است قهر‌آمیز كه بدان وسیله یك طبقه، طبقه دیگر را واژگون می‌سازد. گزارش درباره بررسی جنبش دهقانی در استان هونان مارس ۱۹۲۷ آثار منتخب جلد 1۱</blockquote><blockquote>٦ دشمنان ما كیستند؟ دوستان ما كدامند؟ این مسئله‌ایست كه در انقلاب دارای اهمیت درجه اول میباشد. كلیه مبارزات انقلابی سابق چین به طور عمده بدین جهت به دستاوردهای ناچیز رسیدند كه انقلابیون قادر نبودند با دوستان حقیقی خود برای حمله به دشمنان واقعی متحد شوند. حزب انقلابی راهنمای توده‌هاست؛ تا كنون هیچ انقلابی نبوده است كه در اثر رهبری نادرست حزب انقلابی شكست نخورده باشد. برای كسب اطمینان به اینكه توده‌ها را منحرف نخواهیم كرد و در انقلاب به پیروزی‌هایی حتمی دست خواهیم یافت، باید توجه خود را به اتحاد با دوستان حقیقی برای حمله به دشمنان واقعی معطوف كنیم. برای تشخیص دوستان حقیقی از دشمنان واقعی ما باید به طور كلی وضعیت اقتصادی طبقات مختلف جامعه چین و برخورد آنها را نسبت به انقلاب مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم. </blockquote><blockquote>تحلیل از طبقات جامعه چین مارس ۱۹۲۶ آثار منتخب جلد ۱ </blockquote><blockquote>من معتقدم كه برای ما ـ چه یك فرد، یك حزب، یك ارتش و یا یك آموزشگاه ـ چندان زیبنده نباشد ، اگر مورد حمله دشمن قرار نگیریم، زیرا در آن صورت حتماً چنین مفهوم خواهد شد كه ما تا به سطح دشمن تنزل یافته‌ایم. این امر خوبی است اگر ما مورد حمله دشمن قرار بگیریم، زیرا آن وقت معلوم می‌شود كه ما بین خود و دشمن خط فاصل روشنی كشیده‌ایم. باز بهتر خواهد شد اگر دشمن به ما وحشیانه حمله‌ورگردد و بدون اینكه حتی كوچكترین نقطه مثبتی برای ما قائل شود، ما را به تیره‌ترین رنگها بیالاید، زیرا این نشان می‌دهد كه ما نه تنها خط فاصل روشنی بین خود و دشمن كشیده‌ایم، بلكه در كارمان هم به موفقیتهای بزرگی دست یافته‌ایم. </blockquote><blockquote>مورد حمله دشمن قرار گرفتن امر خوبی است نه بد ۲۶ مه ۱۹۳۹</blockquote><blockquote>ما باید از هر چیزی كه دشمن با آن مخالفت میكند پشتیبانی كنیم و با هر چیزی كه دشمن از آن طرفداری میكند، مخالفت ورزیم. </blockquote><blockquote>مصاحبه با سه خبرنگار خبرگزاری مركزی، روزنامه سائودان و روزنامه سین مین ۱۶ سپتامبر ۱۹۳۹ آثار منتخب جلد ۲ </blockquote> | ||
== بنیان فلسفی مائویسم == | == بنیان فلسفی مائویسم == | ||