کاربر:Safa/3صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(۸۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<noinclude>[[پرونده:زلزله خوی.JPG|بندانگشتی|'''زلزله خوی''']]'''چاپ اسکناس،''' به خلق نوعی پول گفته می‌شود که در معاملات از آن استفاده می‌شود، برای چاپ اسکناس قوانینی در نزد بانک‌های مرکزی هر کشور هست که بر طبق آن و به میزان پشتوانه‌ی طلای هر کشور چاپ و در دسترس مردم برای تسهیل مبادلات قرار می‌گیرد. هر نوع عدول از این قوانین منجر به بهم خوردن معادلات اقتصادی در آن کشور خواهد شد، امروز یکی از معضلات کشور ما ایران خلق بی‌رویه‌ی پول توسط دولت‌های مختلف است که ارزش مبادلاتی ریال ایران را به آستانه‌ی فاجعه رسانده است و امروزه هر ۵۵۰۰۰۰ ریال ایران در برابر یک دلار مبادله می‌شود. در حالی که ارزش هر دلار در سال ۱۳۰۳ ۲۸ ریال ایران بود.
<noinclude>  
'''بازداشتگاه کهریزک،''' یا زندان کهریزک در شهر سنگ از توابع شهرری در استان تهران است که در دوران ریاست [[محمدباقر قالیباف|قالیباف]] برای نیروی انتظامی تأسیس و طی سالیان در عملیات‌های مختلفی مانند، تخریب محله خاک سفید مورد استفاده قرار گرفت. این بازداشتگاه تا اواسط سال ۱۳۸۸ ناشناخته بود، اما در جریان [[تظاهرات ۱۳۸۸|قیام سال ۱۳۸۸]] شهرت جهانی پیدا کرد.


== تاریخچه اسکناس ==
'''بازداشتگاه کهریزک از یادداشت‌های بهروز صبری سلماسی یکی از شکنجه‌گران زندان کهریزک'''
در گذشته‌های دور مبادلات بین مردم از طریق معاملات پایاپای صورت می‌گرفت. یعنی محصولات بین شهروندان و بازرگانان و صنعت‌گران به همین صورت دست به دست می‌شد. با کشف طلا و نقره و ضرب آنها بصورت پول و سکه به عنوان مبنای معتبری برای مبادلات به کار گرفته شد. در زمان داریوش اولین سکه ایران از طلا ضرب شد.
بعدها چاپ اسکناس به این موارد اضافه شد. ابتدا اسکناس را بر روی خشت، پارچه، جوب و پوست و نهایتا کاغذ ضرب می‌کردند. قدیمی‌ترین اسکناس چاپ شده چاو نام داشت که به توصیه مشاوران ایرانی ملکه چین ضرب شد. گیخاتوخان، پنجمین پادشاه سلسله ایلخانیان، از خالی شدن خزانه و کسری بودجه نگران بود، دستور داد مردم زر و سیم خود را به چاوخانه تحویل دهند و ما به ازای آن پول کاغذی (چاو) بگیرند. از این زمان برای نخستین بار پول کاغذی به نام چاو (موسوم به چاو مبارک) در تبریز منتشر شد.


زندانیان در بدو ورود به کهریزک، برهنه فقط با یک زیرشلواری مجبور بودند روی سنگ و خار و خاشاک و آسفالت سینه خیز بروند و هم‌زمان مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفتند یا تا حد ضعف «بشین پاشو» و «کلاغ پر» می‌رفتند. تعدادی از بازداشت شدگان به دلیل شدت جراحات وارده و شرایط نامناسب نگهداری‌شان در بازداشتگاه، کشته شدند و نیروهای امنیتی با تهدید خانواده‌های آنان از اعلام اسامی و دادخواهی این خانواده‌ها جلوگیری نمودند. بازداشت شدگان که از زمان بازداشت تا روز تولد فاطمه زهرا حق استفاده از حمام را نداشتند، در این مدت به بیماری‌هایی نظیر شپش مبتلا شدند. سوله کهریزک در این زمان فاقد آب، تهویه، وسایل گرم کننده و خنک کننده، هرگونه کف پوش، موکت و تخت خواب، نور کافی، سرویس بهداشتی قابل استفاده و حمام بوده‌ است. کمپ کهریزک تا سه ماه آب لوله کشی نداشت و زندانیان تا سه ماه حق نداشتند برای دستشویی از آب استفاده کنند. آب فقط به شرط کتک و کابل خوردن به آن‌ها داده می‌شد. تا یک ماه اول آب را از گالن‌های گازوئیل می‌خوردند که موجب تهوع و استفراغ می‌شد. در دو ماه اول، هر زندانی می‌توانست فقط در ساعت‌های ۱۰ صبح و ۱۰ شب، ۳ دقیقه از دستشویی استفاده کند و به شرط کتک خوردن و سینه خیز رفتن و عوعو کردن مانند سگ، از آب استفاده کند. البته در ۲۰ روز اول در را باز نمی‌کردند و بازداشتی‌ها مجبور بودند همان‌جا که زندگی می‌کنند جلوی هم ادرار و مدفوع کنند، بعد از ۲۰ روز که در را باز کردند کف سوله را با آب فشار قوی شستند.


== تاریخچه‌ چاپ پول ==
در یادداشت‌های روزانه بسیجی بهروز صبری سلماسی که از شکنجه گران با سابقه بازداشتگاه کهریزک می‌باشد و توسط یکی از سربازان خدمت کهریزک از وی ربوده شد، آمده است:<blockquote>«غذا دو وعده در ساعت ۱۶:۳۰ و ۲۱:۳۰ میان زندانیان پرتاب می‌شد که شامل یک چهارم نان لواش و یک سیب زمینی بسیار کوچک (تقریبا ۵۰ گرمی برای هر نفر) بود. گاهی افرادی که ضعیف‌تر بودند و تاکنون این مکان‌ها را ندیده بودند را وادار می‌کردند برای دریافت غذا چهار دست و پا مثل سگ پارس کنند و سیب زمینی را با دندان از روی زمین بردارند. در اثر سوء تغدیه به زودی زندانیان چنان وضعی پیدا کردند که با هر ضرب و شتم کوچکی بی‌هوش می‌شدند و بیشترشان یک سوم تا نصف وزن خود را از دست دادند. زندانیان کهریزک که اکنون به زندان‌های دیگر منتقل شده‌اند هنوز به شرایط عادی برنگشته‌اند و به انواع بیماری‌های گوارشی مبتلا هستند. در کهریزک کمتر از نیم متر جا برای هر کسی بود و زندانیان گاهی مجبور بودند نوبتی بخوابند.»</blockquote><blockquote>بهروز صبری سلماسی از عاملین اصلی آزار و اذیت جنسی بازداشت شدگان زندان کهریزک، متولد تهران در سال ۱۳۵۶ می باشد که در جریانات ضرب و شتم دانشجویان در [[حمله به کوی دانشگاه تهران (۱۸-۲۳ تیر ۱۳۷۸)|حادثه کوی دانشگاه در سال ۱۳۸۸]] نقش محوری داشته است. نامبرده در بسیاری از فعالیت های تروریستی [[نیروی قدس سپاه پاسداران|سپاه قدس]] نیز نقش داشته است. دفترچه یادداشت‌های روزانه وی که حاوی بسیاری از جنایات وی بوده، توسط یکی از سربازان وظیفه ربوده شده که به دست [[مهدی کروبی]] افتاد و زمینه رسوایی جمهوری اسلامی را فراهم آورد. نام وی پس از ناآرامی‌های ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ توسط برخی از رسانه ها فاش شد.</blockquote><blockquote>ضرب و شتم زندانیان با باتوم، کابل، سیم‌های برق بافته شده و شوک الکتریکی انجام می‌شد. دست و پای آن‌ها را به صورت کمانی و قپانی می‌بستند و کتک می‌زدند. گاهی هم با دست و پای بسته آنها را تاب داده و پرت می‌کردند. گاهی هم دست‌ها و پاهای زندانیان را به همدیگر می‌بستند. گاهی کف پای زندانیان را می‌زدند و سپس مجبورشان می‌کردند روی پاهای ملتهب خود راه بروند. گاهی برای تحقیر و وحشت، عورت آن‌ها را جلوی دیگر زندانیان نشان داده و با باتوم و شیشه به آنها تجاوز می‌کردند و در صورتی که زندانی می‌پذیرفت تا فحش‌های بسیار رکیکی به خود دهد، شکنجه متوقف می‌شد.</blockquote><blockquote>گاهی زندانیان به تخت سربازان بسته می‌شدند و دیگران باید روی آن‌ها ادرار می‌کردند. بسیاری از زندانیان دچار مشکلات روحی روانی شدند و ۱۳ نفر تا ۳۰ مهر ۱۳۸۸ کشته شدند. کسانی که دست و پای‌شان می‌شکست به بیمارستان برده نمی‌شدند، زیرا از بیمارستان سجاد فقط برای موارد منجر به مرگ استفاده می‌شد و شکستگی دست و پا مورد اورژانسی محسوب نمی‌شد. بسیاری از این شکستگی‌ها به طور کج جوش خورده‌است. از سه قلاده سوسمار نیز برای آزار بازداشتی‌ها استفاده می‌شد.</blockquote>اسامی شماری از شکنجه گرانی که تا کنون تعدادی از جوانان ایرانی را زیر شکنجه در زندان کهریزک به قتل رسانده‌اند به شرح زیر است:


در دوران معاصر، چاپ پول بر عهده‌‌ بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران است. این ارگان از سال ۱۳۳۹ تاکنون مسئولیت چاپ پول را برعهده داشته است. تا قبل از این سال، بانک ملی مسئولیت چاپ پول را بر عهده داشت. در سال ۱۳۵۱، موسسه چاپ اسکناس را در خیابان سلطنت‌آباد که بعدها اسم پاسداران گرفت در سه راه ضراب‌خانه راه‌اندازی کرد اما تا سال ۱۳۶۲، چاپ اسکناس‌های رایج ایران در اروپا انجام می‌شد. سال ۱۳۶۲، بانک مرکزی اقدام به راه‌اندازی موسسه چاپ اوراق بهادار کرد. بعد از گذشت ۵ سال، این مرکز چاپ اسکناس و مسکوکات رایج کشور را هم آغاز کرد. در ابتدا کاغذ اسکناس از خارج وارد می‌شد. زیرا ایران توانایی تولید کاغذهای چاپ اسکناس را نداشت. در سال ۱۳۷۶ ایران توانست کاغذ مورد نیاز برای چاپ اسکناس را تولید کند.  
احمدرضا رادان جانشین فرمانده نیروی انتظامی، عامریان (عامری) معاون رادان، کشمیری (از دستیاران رادان)، حقی فرمانده گارد، کومیجانی رئیس بازداشتگاه کهریزک، سروان پاسدار زندی معاون اردوگاه کهریزک، پاسدار سید موسوی قاتل محسن روح الامینی، افسر پاسدار سید حسینی افسر نگهبان زندان کهریزک، حسین فدایی، سرتیپ مسعود صدر الاسلام فرمانده سابق اطلاعات ناجا، بهروز صبری سلماسی از شکنجه‌گران کهریزک، حسین عمویی از شکنجه‌گران کهریزکو هشت نفر از افراد گارد که با نقاب زندانیان را مورد شکنجه قرار می‌دادند.


«ضراب‌خانه» یکی از ادارات امنیتی کشور محسوب می‌شود. در تمام کشورهای دنیا برای چاپ اسکناس و مسکوکات ترتیبات امنیتی زیادی وجود دارد و نمی‌توان به‌راحتی وارد این موسسات شد. کارکنان قبل از ورود به محوطه‌‌ کار، ابتدا باید تمامی وسایل شخصی از جمله پول نقد، سکه، کلید، گوشی همراه خود را به حراست تحویل دهند. سپس با رعایت تمامی تدابیر امنیتی وارد شوند.
[[مهدی کروبی]] یکی از نامزدهای انتخاباتی در سال ۱۳۸۸ در نامه‌ای به هاشمی رفسنجانی صریحاً به تجاوز به دختران و پسران بازداشت شده اشاره کرده‌است. مجید انصاری، معاون سابق رئیس‌جمهوری ایران و عضو مجمع روحانیون مبارز، در گفتگو با خبرگزاری جمهوری اسلامی، ایرنا، درباره‌ی درخواست [[مهدی کروبی]] از هاشمی رفسنجانی، برای بررسی موضوع «تجاوز به زندانیان» گفته‌است:<blockquote>«با کمال تاسف این‌ها صحت دارد و آدم باید به قول امیرالمؤمنین آرزوی مرگ کند که در جمهوری اسلامی کار به اینجا برسد که چنین فجایعی رخ دهد… نه یک مورد بلکه متعدد بوده‌است».</blockquote><blockquote>برخی از اظهارات رادان در زندان کهریزک خطاب به زندانیان:</blockquote><blockquote>ما از بالاترین مقامات کشوری و امنیتی و قضایی دستور داریم که اینگونه عمل کنیم و مامورین تنها دستورات را اجرا می‌کنند و در سیر بازجویی‌های فنی به تمام مامورین پلیس امنیت می‌گویم که برخورد کنید و بزنید و اگر کسی کشته شد من پاسخ خواهم داد... آنقدر اینجا شکنجه می‌شوید و بی آب و غذا نگه داشته می‌شوید تا اندازه موش شوید و از میان میله‌های سلول‌های بازداشتگاه رد شوید و تازه این موقع است که اگر زنده ماندید به دادگاه و زندان دیگر منتقل می‌شوید.</blockquote>قاسم رضایی، جانشین فرمانده نیروی انتظامی در برنامه دستگیری افرادی که آنها را اراذل و اوباش می‌نامند به ماموران پلیس دستور داده در صحنه درگیری، دست و پای کسانی که قمه دارند را بشکنند.


مقدار چاپ اسکناس و مسکوکات براساس قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی انجام می‌شود. سپس آمار آن به بانک مرکزی و سپس ضراب‌خانه داده می‌شود.
او در ویدیویی که خبرگزاری ایرنا منتشر کرد خطاب به ماموران می‌گوید: باید کاری کنید که قمه را بیاندازد. یعنی دست نداشته باشند. اگر این افراد را در صحنه درگیری بازداشت کردید و سالم بودند باید پاسخ دهید که چرا سالم‌اند. باید دستشان شکسته و نیم‌تنه آن‌ها افتاده باشد. اگر قداره کشیدند باید قلم پایشان را بشکنید.


مقدار کاغذ و فلزی که برای چاپ اسکناس و مسکوکات در اختیار کارکنان گذاشته می‌شود، براساس مقدار پول مورد نیاز است. به‌همین دلیل کارکنان فقط باید فرآیند چاپ را انجام دهند.‌ آن‌ها هیچ اختیاری در مورد تعیین میزان چاپ پول ندارند. تعیین میزان چاپ پول براساس سازوکارهای بازار (میزان عرضه و تقاضا، رکود، تورم و …) تعیین می‌شود. دولت با بررسی میزان نیاز بازار به پول، طرح خود را برای نشر اسکناس به مجلس شورای اسلامی اعلام می‌کند که بعد از تایید مجلس قانون آن به بانک مرکزی و سپس ضراب‌خانه اعلام می‌شود.
== منابع ==
<references />


برای تولید سکه‌های رایج از ترکیب چندین آلیاژ استفاده می‌شود که شامل مس (۶۴ درصد)، نیکل (۱۲ درصد) و روی (۲۴ درصد) است. جنس همه‌ سکه‌ها از نظر ترکیب مواد تقریباً به هم شباهت دارد. برای اسکناس‌ها نیز از کاغذهای مخصوص استفاده‌ می‌شود. جنس کاغذی که برای اسکناس و اوراق بهادار استفاده می‌شود، با کاغذهای معمولی (مانند کاغذA4) تفاوت زیادی دارد. برای تولید کاغذ اسکناس از ترکیب چند ماده استفاده می‌شود که شامل کاغذ، پنبه، الیاف کتانی و پارچه است. کاغذهای معمولی مقاومت بالایی ندارند و بعد از مدتی از بین می‌روند. اما ترکیب این مواد برای تولید کاغذ اسکناس باعث افزایش مقاومت اسکناس‌ها می‌شود. به همین دلیل است که اسکناس‌ها در برابر رطوبت، مچاله شدن، شسته شدن و … مقاومت بالایی دارند. هم‌چنین ترکیب خاصی که برای تولید کاغذ اسکناس استفاده می‌شود، باعث افزایش ضریب امنیتی چاپ اسکناس می‌شود.
# نیروی انتظامی - مکالمات بیسیم رادان در یوتیوب
 
# [[نیروی انتظامی جمهوری اسلامی#cite%20ref-13|↑]] نیروی انتظامی - سایت رادیو فردا
کاغذهای اسکناس آمریکا از ۷۵% پنبه و ۲۵% پارچه ساخته شده‌اند.کیفیت کاغذ به گونه‌ای است که پس از ۴۰۰۰ بار تا زدن پاره می‌شود.
# [[نیروی انتظامی جمهوری اسلامی#cite%20ref-14|↑]] نیروی انتظامی - سایت عصر نو
 
# [[نیروی انتظامی جمهوری اسلامی#cite%20ref-15|↑]] نیروی انتظامی - فیس بوک بی بی سی فارسی
نخستین بانکی که به چاپ اسکناس برای ایران پرداخت، بانک جدید شرق بود که مرکزش در لندن قرار داشت و اسکناس‌های چاپ‌ شده توسط این بانک در بانک بازرگانی ایران انتشار می‌یافت. اسکناس‌های منتشرشده توسط این بانک از پنج قران به بالا بود. در سال ۱۲۶۷هجری قمری، امتیاز چاپ اسکناس از بانک جدید شرق به بانک شاهی واگذار شد. بانک شاهنشاهی ایران طبق قرارداد رویترز حق انحصاری نشر اسکناس را داشت، اما چاپ اسکناس همچنان در بانک جدید شرق انجام می‌گرفت و سیاست‌های پولی را نیز همین بانک تعیین می‌کرد. پس از تأسیس بانک شاهنشاهی نخستین سری اسکناس‌های ایرانی در کـــشور انگلســـتان و به وســـیله‌ چــاپخانه Bradbury Wilkinson and Company به چاپ رسید. در سال ۱۲۸۵هجری شمسی، نمایندگان نخستین مجلس شورای ملی خواستار تأسیس بانک ملی شدند اما تا سال ۱۳۰۶به تصویب نرسید تا سرانجام در ۱۷شهریور ۱۳۰۷شروع به کار کرد.
 
در سال ۱۳۱۰هجری شمسی اسکناس‌های چاپ‌شده‌ی قبلی از رده خارج شدند و به موجب ماده‌ی ۵ قانون اصلاح (قانون واحد و مقیاس پول) حق انحصاری انتشار اسکناس به مدت ۱۰سال به بانک ملی واگذار شد. از این تاریخ به بعد تعیین نوع طرح، مبلغ، نوع اسکناس و تعداد آن‌ها را بانک ملی تعیین می‌کرد و اسکناس در لندن چاپ می‌شد.اولین اسکناس بانک ملی در فروردین ۱۳۱۱چاپ شد. بانک ملی تا سال ۱۳۳۹اقدام به نشر اسکناس می‌کرد تا اینکه با تأسیس بانک مرکزی، حق نشر اسکناس به بانک مرکزی ایران داده شد و تا کنون ادامه دارد.
 
 
ضرابخانه محلی است که تولید سکه در آن انجام می‌گیرد. در ضرابخانه‌های سنتی در ایران از دستگاه‌های زیر استفاده می‌شد: دستگاه سیاکی (گدازنده)، دستگاه قرص کوبی، دستگاه آهنگری، دستگاه چرخ کشی، دستگاه قطاعی، دستگاه کهله کوبی، دستگاه سفیدی گری، دستگاه تخش کنی، دستگاه سکه کنی.
 
هیأت نظارت اندوخته‌ اسکناس عهده‌دار نظارت بر حسن اجرای مفاد ماده‌ پنج قانون پولی و بانکی کشور از طریق تحویل و نگهداری اسکناس‌های چاپ شده و همچنین نگهداری حساب دارایی‌های موضوع ماده‌ ۵ قانون یادشده و صورت جواهرات ملی و تنظیم مقررات مربوط به نمایش و نظارت بر ورود و خروج آن‌ها از خزانه‌ بانک و به علاوه نظارت بر معدوم کردن اسکناس‌هایی که باید از جریان خارج شود، است.
 
سری اسکناس‌های خمینی، پس از مرگ او و از سال ۱۳۷۱ منتشر شد. از شروع چاپ این اسکناس‌ها تاکنون قالب اصلی آن‌ها تغییری نکرده ولی در پشت آن‌ها بعضی تغییرات رخ داده است؛ مانند ۵٬۰۰۰ ریالی که پشت آن‌ها برای بار نخست گل و پرنده چاپ گردید و به ماهواره امید و سپس سفالینه یافته شده در زابل رسید؛ و همچنین ۲۰٬۰۰۰ ریالی و ۵۰٬۰۰۰ ریالی نیز دست‌خوش این تغییرات بودند. در اسکناس‌ها از پنبه ۱۰۰% استفاده شده است. از سال ۱۳۸۷ به بعد ایران چک‌های بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران منتشر شدند. در آبان ماه ۱۳۸۳ سکه‌هایی با ارزش اسمی ۵۰ و ۱۰۰ ریال، در اسفند ماه ۱۳۸۷ سکه‌هایی با ارزش اسمی ۲۵۰ و ۵۰۰ و ۱۰۰۰ ریال، در خرداد ماه ۱۳۸۹ سکه‌هایی با ارزش اسمی ۲۰۰۰ و ۵۰۰۰ ریال منتشر شدند که مورد آخر هنوز استفاده می‌شود.
 
https://khanesarmaye.com/printing-money/#gref
 
 
 
خانه - اقتصاد بین‌الملل - چاپ پول یا خلق نقدینگی چیست؟
 
چاپ پول یا خلق نقدینگی چیست؟
رامتین بی‌نیاز
رامتین بی‌نیاز
انتشار: 12 ماه قبل
ویرایش: 4 ماه قبل
LinkedIn
Telegram
WhatsApp
Twitter
چاپ پول
یکی از مسائلی که در حوزه کریپتو به آن اشاره می‌شود، چاپ پول بی‌رویه توسط دولت‌هاست.
 
مشکل و دغدغه این افراد این است که دولت‌ها مشکلات اقتصادی‌شان را از طریق چاپ پول حل می‌کنند.
 
البته که حرف آن‌ها به طور کلی درست است و دولت‌ها عرضه پول را به شدت افزایش می‌دهند اما در واقع این کار را به طور دقیق از طریق عمل چاپ پول نمی‌کنند.
 
پس پول جدید از کجا می‌آید و اصلاً چرا این مسئله مشکل‌زاست؟
 
یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین انتقاداتی که به سیستم پولی فعلی می‌شود این است که بانک‌های مرکزی، بدون هیچ مانع و محدودیتی عرضه پول را به نمایندگی از دولت مدیریت می‌کنند.
 
ممکن است با توجه به همه مسائل اساسی و مهمی که دولت باید بابت‌شان هزینه کند، خیال کنید که این شکل مدیریت بانک مرکزی یک امر مثبت محسوب می‌شود.
 
یک سوال مهم دیگر نیز در ذهن شکل می‌گیرد: با وجودیکه دولت می‌تواند پول چاپ کند، اصلاً چرا مالیات بدهیم؟ نمی‌شود دولت پول بیشتری چاپ کند و آن مسئله را هم از همین طریق حل کند؟
 
بیشتر بخوانید: اقتصاد چگونه شکل می‌گیرد و چطور رشد می‌کند؟
 
مشکلات ایجاد پول بیشتر
اگر بخواهیم تمام مشکلات افزایش عرضه پول را به صورت خلاصه بیان کنیم، ماجرا از این قرار است:
 
اگر سطح تولید کالاها ثابت بماند اما عرضه پولی که برای خرید آن کالاها پرداخت می‌شود دائماً افزایش یابد، قیمت آن کالاها زیاد خواهد شد.
 
این مسئله از بدیهیات اقتصاد است.
 
اگر میزان پول بیشتر شود و مقدار کالاها ثابت بماند، عرضه و تقاضا کار خودش را می‌کند و نتیجه‌اش تورم (inflation) است.
 
تورم باعث می‌شود قدرت خرید پولی که در جیب مردم است کاهش یابد. البته که مدیریت اقتصاد یک کشور بسیار پیچیده‌تر از بیان این بدیهیات است اما منطق ابتدایی این ماجرا همچنان همین است و تغییر نمی‌کند.
بیشتر بخوانید: منظور از تورم چیست؟ + نحوه محاسبه تورم در ایران
 
مایکل سیلر (Michael Saylor) که یکی از بزرگ‌ترین مدافعان و طرفداران بیت‌کوین است، برای توصیف کاهش قدرت خرید پول فیات (fiat money به پولی گفته می‌شود که بدون پشتوانه و ارزش ذاتی بوده و ارزش آن از سمت قانون می‌آید) از استعاره ذوب یک تکه یخ استفاده می‌کند.
 
برای مثال از سال 1913، دلار آمریکا 96% ارزش خود را از دست داده است.
 
وقتی تورم از کنترل خارج می‌شود به ابرتورم (hyperinflation) تبدیل می‌گردد.
 
معمولاً اگر افزایش قیمت‌ها از 50% در ماه بیشتر باشد، آن شرایط به عنوان ابرتورم در نظر گرفته می‌شود. بنابراین در چنین حالتی، هر دو ماه یک بار قیمت‌ها دوبرابر می‌شوند.
 
در همین لحظه حدود 1.2 میلیارد نفر در دنیا در شرایط فلج‌کننده تورمی زندگی می‌کنند. این مسئله در کشور ونزوئلا یک مشکل جدی است و در تاریخ، نمونه‌های وحشتناکی برای از کنترل خارج شدن تورم وجود دارد.
 
برای مثال، چاپ پول در کشور آلمان بین دو جنگ جهانی به سطح فاجعه‌باری رسید و تورم طوری از کنترل خارج شد که دیگر قابل اندازه‌گیری نبود. نرخ تبدیل مارک (ارز آلمان در زمان ذکرشده) به پوند در برهه‌ای از زمان به یک تریلیون یا 1,000,000,000,000 رسید.
 
ابرتورم
وقتی تورم از کنترل خارج شود و از سطح ماهانه 50% بگذرد، به آن ابرتورم گفته می‌شود.
چرا دولت‌ها دائماً بدهی بیشتری به بار می‌آورند
هر فرد منطقی ممکن است در چنین موقعیتی بپرسد که اگر ایجاد پول بیشتر به تورم می‌انجامد، چرا دولت این کار را ادامه می‌دهد؟
 
کتاب‌های بی‌شماری هستند که درست به پاسخ همین سوال پرداخته‌اند اما ساده‌ترین پاسخی که می‌توان به آن داد این است: «چون می‌توانند».
 
تا قبل از شروع قرن بیستم محدودیتی برای عرضه پول وجود داشت که به آن، استاندارد طلا (the Gold Standard) گفته می‌شد. در این سیستم، هر پوند یا دلار در گردش، توسط میزان طلای معادل آن پشتیبانی می‌شد.
اگرچه برای تامین هزینه‌های جنگ جهانی اول، برای اجرای این سیستم آسان گرفته شد و در نهایت، استاندارد طلا در سال 1971 میلادی توسط آمریکا به طور کامل کنار گذاشته شد.
 
استاندارد طلا به عنوان یک میراث تاریخی دیده شد که در اقتصادها و بازارهای پول مدرن که در عصر دیجیتال دست‌خوش تغییرات اساسی شده‌اند، جایی ندارد.
 
رویکرد مدرن که در آن مدیریت عرضه پول با محدودیتی مانند طلا مواجه نیست، پول فیات نامیده می‌شود. پول فیات به معنای پول قانونی است.
 
پولی که ما امروز از آن استفاده می‌کنیم از ارزش ذاتی برخوردار نیست. سکه‌ها همگی از آلیاژ ارزان‌قیمت و اسکناس‌ها از کاغذ بی‌ارزش ساخته شده‌اند.
 
بیشتر پولی هم که وجود دارد تنها یک سری عدد است که در پایگاه داده مرکزی وارد سیستم می‌شود. پول مدرن ارزش دارد چون دولت می‌گوید و جامعه هم تا جایی که دولت و بازارهای مالی آن را تایید کنند می‌پذیرد.
 
دولت برای کسب درآمد بیشتر باید مالیات را افزایش دهد که از نظر سیاسی کار دشواری است.
 
همچنین کاهش مخارج در زمینه‌هایی مثل دفاع از کشور، سلامت و بهداشت، آموزش یا زیرساخت‌های اصلی همیشه با مخالفت قسمتی از رای‌دهندگان روبرو می‌شود.
 
علاوه بر تعهداتی که هر دولت در اداره عمومی کشور دارد، باید بتواند در برابر فجایع و موقعیت‌های اضطراری، از جنگ گرفته تا همه‌گیری‌ها، پاسخگو باشد و واکنش نشان دهد. همچنین دولت در دهه‌های اخیر به عنوان پشتیبان نهایی صنعت بانکداری که از نظر پیچیدگی و ریسک سیستماتیک رشد کرده، ایفای نقش نموده است.
 
بیشتر بخوانید: رشد اقتصادی چیست؟
 
دولت باید جرئت و شجاعت زیادی داشته باشد که حاضر شود وضع فعلی را به هم بزند.
 
بنابراین وقتی دولت‌ها می‌خواهند بین هزینه‌ها و درآمدها تعادل ایجاد کنند و با عواقب سیاسی تصمیماتی که در این باره می‌گیرند روبرو می‌شوند، ساده‌ترین راه برای آن‌ها این است که پول بیشتری خلق کنند و به همین راحتی مشکل را پشت سر بگذارند.
 
دولت از اهرم‌های دیگری هم برخوردار است که می‌تواند برای تحریک یا محدود کردن فعالیت‌های اقتصادی از آن‌ها استفاده کند.
 
واضح‌ترین ابزاری که دولت برای این کار دارد، نرخ بهره است که عبارت از هزینه قرض گرفتن پول است.
 
اگر دولت بخواهد فعالیت‌های اقتصادی افزایش یابند، نرخ بهره را کاهش می‌دهد تا کسب‌وکارها را به سرمایه‌گذاری تشویق کند.
 
نرخ بهره
نرخ بهره مهم‌ترین ابزاری است که دولت برای تحریک و محدود کردن فعالیت‌های اقتصادی در اختیار دارد.
دستکاری نرخ بهره همیشه میسر نیست.
 
دولت‌های زیادی از گزینه محدود خود استفاده می‌کنند و برای این که بتوانند ادامه بدهند، از خلق پول بیشتر یا همان گزینه چاپ پول استفاده کرده‌اند. اما در واقعیت این اتفاق چگونه رخ می‌دهد؟
 
نکته: البته بحران کووید 19 و جنگ روسیه و اوکراین، اقتصاد جهانی را دچار بحران کرده و کشورهای مختلف با مسئله تورم جدی روبرو هستند؛ در نتیجه، نرخ‌های بهره در این دوره در حال افزایش‌اند.
 
چگونه پول چاپ می‌کنند؟
در جک‌ها و میم‌هایی که اهالی کریپتو درباره مسئله چاپ پول می‌سازند و تعریف می‌کنند، اینطور به نظر می‌رسد که انگار پول در چاپ‌خانه و ضراب‌خانه‌هایی که دولت به آن‌ها مجوز کار داده است، توسط دستگاه‌ها ایجاد می‌شود و ارزهایی مثل پوند، دلار، یورو، ین و….. وارد چرخه حیات می‌شوند.
 
پول نقد فیزیکی تنها حدود 3% پول در گردش را شامل می‌شود. به این قسمت، عرضه پول محدود (narrow money supply) گفته می‌شود.
پول یا پول محدود، بخشی از عرضه پول کلی است که شامل این موارد می‌شود: اسکناس، سکه، سپرده جاری (demand deposit) و سایر دارایی‌های نقدشونده که توسط بانک مرکزی نگهداری می‌شود.
 
در آمریکا پول محدود همان M1 است. ذخیره بانک‌های تجاری نزد بانک مرکزی (که همان بانک دولت است) در این دسته قرار می‌گیرد.
 
در ایران همین تعریف با این کلمات گفته می‌شود: پول عبارت است از اسکناس و مسکوک و سپرده‌های دیداری اشخاص نزد بانک‌ها.
 
بنابراین 97% از عرضه پول صرفاً عدد و رقمی است که در پایگاه‌های داده دیجیتالی بانک‌های تجاری وارد می‌شود. این پول نسخه فیزیکی ندارد.
 
بانک‌های تجاری توسط بانک مرکزی (دولت) مجازند که به کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان وام بدهند.
 
بانک‌های تجاری از نظر قانونی موظف‌اند که میزان خاصی از پول را به عنوان ذخیره نزد بانک مرکزی نگه دارند و تا وقتی که این کار را به‌درستی انجام دهند، می‌توانند باقی مبلغ را به مشتریان خود وام دهند.
 
نسبت مبلغی که بانک‌ها می‌توانند به مشتریان وام دهند بالاتر از نسبتی است که باید نزد بانک مرکزی به عنوان ذخیره نگه دارند. عبارت «بانکداری ذخیره جزئی (fractional banking)» به همین معناست.
 
سپس هر کسی که وام را دریافت کرده باشد، چه یک کسب‌وکار باشد و چه یک مشتری خرد، آن مبلغ را به حساب بانکی مورد نظر واریز می‌کند تا با آن خانه یا خودرو بخرد یا یک کسب‌وکار را تامین مالی کند.
 
بیشتر بخوانید: انواع روش‌های تامین مالی شرکت‌ها در بازار بورس
 
همان‌طور که می‌بینید پول از ناکجاآباد می‌آید و برای ایجاد آن به وجود چاپگر نیازی نیست، بلکه تنها چند عدد و رقم است که روی صفحه نمایش داده می‌شود.
حال در پاسخ به این سوال که دولت‌ها و بانک‌های مرکزی که در خدمت آن‌ها هستند چگونه پول را خلق و ایجاد می‌کنند، باید به‌سادگی گفت که در اصل چنین اتفاقی نمی‌افتد. آن‌ها تنها با تسهیل شرایط برای عملکرد بانک‌های تجاری، به آن‌ها اجازه می‌دهند که این کار را برایشان انجام دهند.
 
این مسئله معمولاً از طریق ذخیره‌ای انجام می‌شود که بانک مرکزی نزد خود نگه می‌دارد.
 
در واقع پول از طریق ارتباط اجتماعی اعتبار و بدهی بین دولت، شهروندان و بانک‌ها منتشر می‌شود و به گردش درمی‌آید.
 
بانکداری ذخیره جزئی
در بانکداری ذخیره جزئی، بانک‌های تجاری بخشی از کل مبلغ موجود را نزد بانک مرکزی به عنوان ذخیره نگهداری می‌کنند.
بدهی
در بحران مالی سال 2008، بحران اطمینان ایجاد شد.
 
مقدار زیادی از بدهی‌های بد به وجود آمدند که دولت‌ها باید آن‌ها را برعهده می‌گرفتند. دولت‌ها تلاش کردند با کاهش نرخ بهره، فعالیت اقتصادی را تحریک نمایند اما نرخ بهره تا جایی پایین آمد که منفی شد.
 
نرخ بهره منفی به این معناست که سپرده‌گذار باید به بانک پول بدهد تا بانک پول‌اش را نگه دارد.
دولت‌ها می‌توانند اجازه دهند که همه چیز با روند طبیعی خودش پیش برود اما عواقب چنین کاری مشخص است؛ خصوصاً در مسئله همه‌گیری ویروس کرونا که قرنطینه باعث شد بسیاری از صنایع از بین بروند.
 
بنابراین بانک‌های مرکزی به نمایندگی از دولت، با آزاد کردن قسمتی از ذخیره بانک‌ها، عرضه پول را افزایش می‌دهند.
 
بیشتر بخوانید: نابرابری اقتصادی چیست؟ آیا وجود آن در جوامع امری ناگزیر است؟
 
رایج‌ترین روش برای انجام این کار، بازخرید بدهی موجود دولت است که توسط بانک‌های تجاری نگهداری می‌شود. به این کار، تسهیل کمی یا Quantitative Easing گفته می‌شود.
 
با این کار، ذخیره در دسترسی که توسط بانک‌های تجاری نگهداری می‌شود افزایش می‌یابد؛ در نتیجه، آن‌ها می‌توانند برای ایجاد فعالیت‌های بهره‌ور تولیدی، وام بدهند و پول بیشتری خلق کنند.
 
متاسفانه این لزوماً چیزی نیست که در واقعیت اتفاق می‌افتد.
 
مقدار زیادی از این پول جدید که اغلب به آن نقدینگی گفته می‌شود، در واقع به فعالیت‌های غیرمولد و سوداگری مالی اختصاص می‌یابد.
 
به همین دلیل است که در بازار سهام رشدهای بالا به وجود می‌آید و قیمت خانه و سایر دارایی‌هایی که نقش ذخیره ارزش دارند، افزایش پیدا می‌کنند.
 
متاسفانه تاریخ نشان داده که هر قدر هم دولت‌ها بخواهند جادوگری مالی کنند و ورد بخوانند، مثل دنیای فیزیکی قوانینی اساسی وجود دارند که کار خودشان را می‌کنند و در نهایت همه چیز از بین می‌رود.
 
معمولاً چراغ خطر برای استقراض دولت در نقطه‌ای روشن می‌شود که نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی (ارزش خالص چیزهایی که تولید شده‌اند) یا GDP، به 100 درصد برسد.
نسبت بدهی به GDP آمریکا در سال 2012 به این میزان رسید و از آن موقع تا به حال در حال افزایش بوده است.
 
آمریکا قدرتمندترین اقتصاد دنیا و منتشرکننده ارز ذخیره جهانی بوده و به همین دلیل، می‌توان گفت که در عمل، دلار برای بسیاری از کشورها نقشی مشابه پول ملی را ایفا می‌کند. با توجه به این نکات، اهمیت چنین مسئله‌ای بیشتر روشن می‌شود.
 
اگر به عقب نگاه کنیم و گذشته را ببینیم، به دست آوردن چنین موقعیتی سخت به نظر می‌آید.
 
در این مقاله تنها به نگاهی سطحی به مشکلات پول فیات بسنده شده و برای درک بستری که در آن ارز دیجیتال وجود دارد همین میزان کافی است.
 
بیشتر بخوانید: بیت کوین جنبشی در جهت آزادی مالی است!
 
چرا بیت‌کوین به عنوان راه حلی برای مشکل چاپ پول پیشنهاد شده است؟
کسی مسئول یا رئیس بیت‌کوین نیست و غیرمتمرکز بودن به همین معناست.
 
در بیت‌کوین مجموعه قوانینی وجود دارد که عرضه بیت‌کوین را به حداکثر 21 میلیون عدد محدود می‌کند و این میزان قابل تغییر نیست.
 
به همین دلیل است که به عنوان جایگزینی برای پول رایج که دائماً دچار تورم می‌شود، محبوب شده است.
 
عرضه بیت‌کوین
قوانین مختلفی عرضه بیت‌کوین را محدود می‌کنند و میزان کل عرضه آن از 21 میلیون عدد فراتر نمی‌رود.
به طرز طعنه‌آمیزی، بزرگ‌ترین تهدید برای بیت‌کوین و سایر ارزهای دیجیتال این است که دولت‌ها از رویکرد فعلی خود دست بکشند و باز به رویکردهای محدودکننده‌ای مثل سیستم استاندارد طلا برگردند، ارزهای دیجیتال را بپذیرند یا رویکرد جدید و تست‌نشده‌ای را پیش بگیرند.
 
از آنچه که تا به حال دیده‌ایم، این‌طور برمی‌آید که دولت‌ها برخی از عناصر کریپتو را می‌پذیرند؛ اما تنها با آن قسمت ویژگی‌های ارزهای دیجیتال سر سازش دارند که قدرت کنترل و نظارت‌شان را افزایش می‌دهد.
 
مثلاً ارز دیجیتال بانک مرکزی (Central Bank Digital Currencies) یا CBDC، نمونه‌ای از این مسئله است که با آن، توانایی ایجاد پول نامحدود همچنان باقی می‌ماند.
 
جمع‌بندی
بنابراین حالا دیگر وقتی میم یا جکی درباره چاپ پول ببینید، می‌دانید که معنای آن چیست.
 
بانک‌های تجاری پول خلق می‌کنند چون بانک‌های مرکزی اجازه و امتیاز انجام چنین کاری را به آن‌ها می‌دهند.
 
ما به عنوان شهروند، با قرار دادن دولت در مسند قدرت، چنین توافقی را پذیرفته و تایید کرده‌ایم؛ اگرچه نتیجه آن برای افراد معمولی بسیار نامطلوب است و با کاهش قدرت خرید خودش را نشان می‌دهد.
 
بیت‌کوین مثل بیمه‌ای در برابر اقدامات اشتباه دولت‌ها است و با در نظر گرفتن انتخاب‌های پیش روی دولت، به‌راحتی می‌توان تشخیص داد که چرا ساده‌ترین راه را انتخاب می‌کند و اصطلاحاً به چاپ پول ادامه می‌دهد.
 
در زمان چاپ بی رویه پول، طبیعی است که افراد با سرمایه‌گذاری در دارایی‌هایی که ارزش پول را در زمان تورم حفظ می‌کنند، از قدرت خرید خود محافظت کنند.
https://www.bourseiness.com/53237/what-is-money-printing
 
 
 
<references /> ==

نسخهٔ ‏۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۸

بازداشتگاه کهریزک، یا زندان کهریزک در شهر سنگ از توابع شهرری در استان تهران است که در دوران ریاست قالیباف برای نیروی انتظامی تأسیس و طی سالیان در عملیات‌های مختلفی مانند، تخریب محله خاک سفید مورد استفاده قرار گرفت. این بازداشتگاه تا اواسط سال ۱۳۸۸ ناشناخته بود، اما در جریان قیام سال ۱۳۸۸ شهرت جهانی پیدا کرد.

بازداشتگاه کهریزک از یادداشت‌های بهروز صبری سلماسی یکی از شکنجه‌گران زندان کهریزک

زندانیان در بدو ورود به کهریزک، برهنه فقط با یک زیرشلواری مجبور بودند روی سنگ و خار و خاشاک و آسفالت سینه خیز بروند و هم‌زمان مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفتند یا تا حد ضعف «بشین پاشو» و «کلاغ پر» می‌رفتند. تعدادی از بازداشت شدگان به دلیل شدت جراحات وارده و شرایط نامناسب نگهداری‌شان در بازداشتگاه، کشته شدند و نیروهای امنیتی با تهدید خانواده‌های آنان از اعلام اسامی و دادخواهی این خانواده‌ها جلوگیری نمودند. بازداشت شدگان که از زمان بازداشت تا روز تولد فاطمه زهرا حق استفاده از حمام را نداشتند، در این مدت به بیماری‌هایی نظیر شپش مبتلا شدند. سوله کهریزک در این زمان فاقد آب، تهویه، وسایل گرم کننده و خنک کننده، هرگونه کف پوش، موکت و تخت خواب، نور کافی، سرویس بهداشتی قابل استفاده و حمام بوده‌ است. کمپ کهریزک تا سه ماه آب لوله کشی نداشت و زندانیان تا سه ماه حق نداشتند برای دستشویی از آب استفاده کنند. آب فقط به شرط کتک و کابل خوردن به آن‌ها داده می‌شد. تا یک ماه اول آب را از گالن‌های گازوئیل می‌خوردند که موجب تهوع و استفراغ می‌شد. در دو ماه اول، هر زندانی می‌توانست فقط در ساعت‌های ۱۰ صبح و ۱۰ شب، ۳ دقیقه از دستشویی استفاده کند و به شرط کتک خوردن و سینه خیز رفتن و عوعو کردن مانند سگ، از آب استفاده کند. البته در ۲۰ روز اول در را باز نمی‌کردند و بازداشتی‌ها مجبور بودند همان‌جا که زندگی می‌کنند جلوی هم ادرار و مدفوع کنند، بعد از ۲۰ روز که در را باز کردند کف سوله را با آب فشار قوی شستند.

در یادداشت‌های روزانه بسیجی بهروز صبری سلماسی که از شکنجه گران با سابقه بازداشتگاه کهریزک می‌باشد و توسط یکی از سربازان خدمت کهریزک از وی ربوده شد، آمده است:

«غذا دو وعده در ساعت ۱۶:۳۰ و ۲۱:۳۰ میان زندانیان پرتاب می‌شد که شامل یک چهارم نان لواش و یک سیب زمینی بسیار کوچک (تقریبا ۵۰ گرمی برای هر نفر) بود. گاهی افرادی که ضعیف‌تر بودند و تاکنون این مکان‌ها را ندیده بودند را وادار می‌کردند برای دریافت غذا چهار دست و پا مثل سگ پارس کنند و سیب زمینی را با دندان از روی زمین بردارند. در اثر سوء تغدیه به زودی زندانیان چنان وضعی پیدا کردند که با هر ضرب و شتم کوچکی بی‌هوش می‌شدند و بیشترشان یک سوم تا نصف وزن خود را از دست دادند. زندانیان کهریزک که اکنون به زندان‌های دیگر منتقل شده‌اند هنوز به شرایط عادی برنگشته‌اند و به انواع بیماری‌های گوارشی مبتلا هستند. در کهریزک کمتر از نیم متر جا برای هر کسی بود و زندانیان گاهی مجبور بودند نوبتی بخوابند.»

بهروز صبری سلماسی از عاملین اصلی آزار و اذیت جنسی بازداشت شدگان زندان کهریزک، متولد تهران در سال ۱۳۵۶ می باشد که در جریانات ضرب و شتم دانشجویان در حادثه کوی دانشگاه در سال ۱۳۸۸ نقش محوری داشته است. نامبرده در بسیاری از فعالیت های تروریستی سپاه قدس نیز نقش داشته است. دفترچه یادداشت‌های روزانه وی که حاوی بسیاری از جنایات وی بوده، توسط یکی از سربازان وظیفه ربوده شده که به دست مهدی کروبی افتاد و زمینه رسوایی جمهوری اسلامی را فراهم آورد. نام وی پس از ناآرامی‌های ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ توسط برخی از رسانه ها فاش شد.

ضرب و شتم زندانیان با باتوم، کابل، سیم‌های برق بافته شده و شوک الکتریکی انجام می‌شد. دست و پای آن‌ها را به صورت کمانی و قپانی می‌بستند و کتک می‌زدند. گاهی هم با دست و پای بسته آنها را تاب داده و پرت می‌کردند. گاهی هم دست‌ها و پاهای زندانیان را به همدیگر می‌بستند. گاهی کف پای زندانیان را می‌زدند و سپس مجبورشان می‌کردند روی پاهای ملتهب خود راه بروند. گاهی برای تحقیر و وحشت، عورت آن‌ها را جلوی دیگر زندانیان نشان داده و با باتوم و شیشه به آنها تجاوز می‌کردند و در صورتی که زندانی می‌پذیرفت تا فحش‌های بسیار رکیکی به خود دهد، شکنجه متوقف می‌شد.

گاهی زندانیان به تخت سربازان بسته می‌شدند و دیگران باید روی آن‌ها ادرار می‌کردند. بسیاری از زندانیان دچار مشکلات روحی روانی شدند و ۱۳ نفر تا ۳۰ مهر ۱۳۸۸ کشته شدند. کسانی که دست و پای‌شان می‌شکست به بیمارستان برده نمی‌شدند، زیرا از بیمارستان سجاد فقط برای موارد منجر به مرگ استفاده می‌شد و شکستگی دست و پا مورد اورژانسی محسوب نمی‌شد. بسیاری از این شکستگی‌ها به طور کج جوش خورده‌است. از سه قلاده سوسمار نیز برای آزار بازداشتی‌ها استفاده می‌شد.

اسامی شماری از شکنجه گرانی که تا کنون تعدادی از جوانان ایرانی را زیر شکنجه در زندان کهریزک به قتل رسانده‌اند به شرح زیر است:

احمدرضا رادان جانشین فرمانده نیروی انتظامی، عامریان (عامری) معاون رادان، کشمیری (از دستیاران رادان)، حقی فرمانده گارد، کومیجانی رئیس بازداشتگاه کهریزک، سروان پاسدار زندی معاون اردوگاه کهریزک، پاسدار سید موسوی قاتل محسن روح الامینی، افسر پاسدار سید حسینی افسر نگهبان زندان کهریزک، حسین فدایی، سرتیپ مسعود صدر الاسلام فرمانده سابق اطلاعات ناجا، بهروز صبری سلماسی از شکنجه‌گران کهریزک، حسین عمویی از شکنجه‌گران کهریزکو هشت نفر از افراد گارد که با نقاب زندانیان را مورد شکنجه قرار می‌دادند.

مهدی کروبی یکی از نامزدهای انتخاباتی در سال ۱۳۸۸ در نامه‌ای به هاشمی رفسنجانی صریحاً به تجاوز به دختران و پسران بازداشت شده اشاره کرده‌است. مجید انصاری، معاون سابق رئیس‌جمهوری ایران و عضو مجمع روحانیون مبارز، در گفتگو با خبرگزاری جمهوری اسلامی، ایرنا، درباره‌ی درخواست مهدی کروبی از هاشمی رفسنجانی، برای بررسی موضوع «تجاوز به زندانیان» گفته‌است:

«با کمال تاسف این‌ها صحت دارد و آدم باید به قول امیرالمؤمنین آرزوی مرگ کند که در جمهوری اسلامی کار به اینجا برسد که چنین فجایعی رخ دهد… نه یک مورد بلکه متعدد بوده‌است».

برخی از اظهارات رادان در زندان کهریزک خطاب به زندانیان:

ما از بالاترین مقامات کشوری و امنیتی و قضایی دستور داریم که اینگونه عمل کنیم و مامورین تنها دستورات را اجرا می‌کنند و در سیر بازجویی‌های فنی به تمام مامورین پلیس امنیت می‌گویم که برخورد کنید و بزنید و اگر کسی کشته شد من پاسخ خواهم داد... آنقدر اینجا شکنجه می‌شوید و بی آب و غذا نگه داشته می‌شوید تا اندازه موش شوید و از میان میله‌های سلول‌های بازداشتگاه رد شوید و تازه این موقع است که اگر زنده ماندید به دادگاه و زندان دیگر منتقل می‌شوید.

قاسم رضایی، جانشین فرمانده نیروی انتظامی در برنامه دستگیری افرادی که آنها را اراذل و اوباش می‌نامند به ماموران پلیس دستور داده در صحنه درگیری، دست و پای کسانی که قمه دارند را بشکنند.

او در ویدیویی که خبرگزاری ایرنا منتشر کرد خطاب به ماموران می‌گوید: باید کاری کنید که قمه را بیاندازد. یعنی دست نداشته باشند. اگر این افراد را در صحنه درگیری بازداشت کردید و سالم بودند باید پاسخ دهید که چرا سالم‌اند. باید دستشان شکسته و نیم‌تنه آن‌ها افتاده باشد. اگر قداره کشیدند باید قلم پایشان را بشکنید.

منابع


  1. نیروی انتظامی - مکالمات بیسیم رادان در یوتیوب
  2. نیروی انتظامی - سایت رادیو فردا
  3. نیروی انتظامی - سایت عصر نو
  4. نیروی انتظامی - فیس بوک بی بی سی فارسی