|
|
| (۳۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۳: |
خط ۳: |
| | عنوان = | | | عنوان = |
| | عنوان ۲ = | | | عنوان ۲ = |
| | نام = بشار اسد | | | نام = سون یات سن |
| | تصویر =بشار اسد.JPG | | | تصویر =سون یات سن ۱.JPG |
| | اندازه تصویر = | | | اندازه تصویر = |
| | عنوان تصویر = بشار حافظ اسد | | | عنوان تصویر = دکتر سون یات سن |
| | زادروز = ۱۱ سپتامبر ۱۹۶۵ | | | زادروز = ۱۲ نوامبر ۱۸۶۶ |
| | زادگاه = سوریه | | | زادگاه = روستایی از توابع شهر کانتون چین |
| | مکان ناپدیدشدن = | | | مکان ناپدیدشدن = |
| | تاریخ ناپدیدشدن = | | | تاریخ ناپدیدشدن = |
| | وضعیت = | | | وضعیت = |
| | تاریخ مرگ = | | | تاریخ مرگ =۱۲ مارس ۱۹۴۲ |
| | مکان مرگ = | | | مکان مرگ = |
| |عرض جغرافیایی محل دفن= | | |عرض جغرافیایی محل دفن= |
| خط ۲۲: |
خط ۲۲: |
| | آرامگاه = | | | آرامگاه = |
| | بناهای یادبود = | | | بناهای یادبود = |
| | محل زندگی = سوریه و انگلستان | | | محل زندگی =چین، آمریکا، ژاپن، لندن |
| | ملیت = | | | ملیت = |
| | نامهای دیگر = | | | نامهای دیگر = |
| | نژاد = | | | نژاد = |
| | تابعیت = سوریه | | | تابعیت = چین |
| | تحصیلات = | | | تحصیلات =دکترای پزشکی |
| | دانشگاه = | | | دانشگاه = |
| | پیشه = | | | پیشه = |
| | سالهای فعالیت =۲۰۰۰ تا ۲۰۲۴ | | | سالهای فعالیت = |
| | کارفرما = | | | کارفرما = |
| | نهاد = | | | نهاد = |
| | نماینده = | | | نماینده = |
| | شناخته‌شده برای = مردم خاورمیانه و دنیا | | | شناخته‌شده برای = مردم چین و دنیا |
| | نقش‌های برجسته = رهبری حزب سوسیالیست بعث سوریه | | | نقش‌های برجسته = رهبری انقلاب چین علیه سلسله پادشاهی چینگ |
| | سبک = | | | سبک = |
| | تأثیرگذاران = | | | تأثیرگذاران = |
| | تأثیرپذیرفتگان =مردم سوریه و خاورمیانه | | | تأثیرپذیرفتگان = |
| | شهر خانگی = | | | شهر خانگی = |
| | دستمزد = | | | دستمزد = |
| خط ۵۴: |
خط ۵۴: |
| | هیئت = | | | هیئت = |
| | دین = | | | دین = |
| | مذهب =مسلمان علوی | | | مذهب = |
| | اتهام =قتل‌عام و کشتار مردم در جنگ داخلی سوریه | | | اتهام = |
| | مجازات = | | | مجازات = |
| | وضعیت گناهکاری = | | | وضعیت گناهکاری = |
| | منصب =رهبر سوریه | | | منصب =رهبر حزب کومین‌تانگ و اولین رئیس‌جمهور چین |
| | مکتب = | | | مکتب = |
| | آثار = | | | آثار = |
| | همسر =اسماء الاخرس | | | همسر =لو موجن و سونگ چینگ لینگ |
| | شریک زندگی = | | | شریک زندگی = |
| | فرزندان = | | | فرزندان = |
| | والدین =حافظ اسد و انیسه مخلوف | | | والدین = |
| | خویشاوندان سرشناس =ماهر اسد | | | خویشاوندان سرشناس = |
| | جوایز = | | | جوایز = |
| | امضا = | | | امضا = |
| خط ۷۵: |
خط ۷۵: |
| | پانویس = | | | پانویس = |
| }} | | }} |
| '''بشار اسد با نام کامل بشار حافظ اسد،''' زاده ۱۱ سپتامبر ۱۹۶۵، سومین فرزند حافظ اسد و انیسه مخلوف، نوزدهمین رئیس‌جمهور سوریه پس از مرگ حافظ اسد، از ۱۷ ژوئیه سال ۲۰۰۰ میلادی و همچنین فرمانده کل قوای نیروهای مسلح سوریه و دبیرکل حزب سوسیالیست بعث سوریه بود. | | '''سون یات سِن، (Sun Yat-sen)''' (زاده‌ی ۱۲ نوامبر ۱۸۶۶ درگذشته ۱۲ مارس ۱۹۴۲)، پزشک انقلابی، نویسنده، فیلسوف و رهبر حزب کومین‌تانگ در زمان سرنگونی پادشاهی چینگ آخرین امپراتوری جین بود.<ref name=":0">[https://dmelal.ir/index.php?title=%D8%B3%D9%88%D9%86_%DB%8C%D8%A7%D8%AA_%D8%B3%D9%86%D8%8C_%D8%A8%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86%DA%AF%D8%B0%D8%A7%D8%B1_%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1%DB%8C_%DA%86%DB%8C%D9%86 دانشنامه‌ی ملل]</ref> |
|
| |
|
| پدرش حافظ اسد از سال ۱۹۷۱ تا ۲۰۰۰ رئیس‌جمهور سوریه بود. او سال ۲۰۰۰، در ۶۹ سالگی درگذشت.
| | سون یات سن که از او به عنوان پدر چین مدرن یاد می کنند، رهبر انقلاب ۱۹۱۲ این کشور بود که در نهایت به پایان دو هزار سال نظام امپراتوری و استقرار نظام جمهوری در چین انجامید. |
|
| |
|
| در ۲۷ مه ۲۰۰۷، حافظ اسد برای یک دوره هفت ساله با ۹۷٫۶ درصد از آرا به ریاست جمهوری انتخاب شد. احزاب مخالف اجازه ورود به کشور را نداشتند و اسد تنها نامزد انتخابات بود. احزاب مخالف سوریه زیر چتر اعلامیه دمشق، انتخابات را نامشروع و بخشی از استراتژی حکومت برای حفظ «نظام توتالیتر» محکوم کردند. اعلام نتایج با راهپیمایی‌های طرفدار دولت در سراسر کشور در تمجید از رژیم دنبال شد که در آن شهروندان «ارادت» خود را به رئیس‌جمهور اعلام می‌کردند و "فضیلت" خاندان اسد را جشن می‌گرفتند. | | سون یات سن در سالهای ۱۹۱۱-۱۹۱۲ نخستین رهبر جمهوری چین و در سالهای ۱۹۲۳-۱۹۲۵ رئیس جمهور بلامنازع این کشور بود. |
|
| |
|
| در طول دهه ۲۰۰۰، سوریه با کمک کرده شمالی شروع به توسعه برنامه تسلیحات هسته‌ای مخفی کرد، اما رآکتور هسته‌ای مشکوک آن توسط نیروی هوایی اسرائیل در طی عملیات خارج از جعبه در سپتامبر ۲۰۰۷ منهدم شد. | | سون یات سن در ۱۲ نوامبر ۱۸۶۶ در خانواده ای فقیر در ایالت گوآنگدونگ -واقع در جنوب چین- بدنیا آمد. برادر سون یات سن -که سالها به عنوان کارگر در جزایر هاوایی خدمت می کرد- یات سن را در ۱۸۷۹ به آنجا برد. او در مدرسه آمریکایی هاوایی تحصیل کرد و در آنجا برای نخستین بار با آرا و اندیشه های غربی آشنا شد. |
|
| |
|
| حافظ اسد در صدد بود تا باسل اسد را جانشین خود کند اما در سال ۱۹۹۴، با مرگ باسل اسد در تصادف رانندگی، بشار اسد به سوریه بازگشت و با تغییر حداقل سن برای ریاست جمهوری از ۴۰ سال به ۳۴ سال در قانون اساسی، به ریاست جمهوری رسید. در ۲۸ آوریل ۲۰۱۴، بشار اسد برای شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری سوریه ثبت نام کرد و در ۴ مه ۲۰۱۴ صلاحیت وی و دو نفر دیگر، ماهر حجار و حسن النوری تأیید شد. بشار اسد نهایتاً با کسب ۸۸٫۷ درصد آرا مجدداً برای سومین دوره هفت ساله رئیس‌جمهور سوریه شد.
| | یات سن به دلیل نگرانی برادرش از مسیحی شدن او، در ۱۸۸۳ به زادگاهش برگردانده شد. یکسال بعد، او توسط یکی از مبلغان مسیحی آمریکایی، غسل تعمید داده شد و به مسیحیت گروید. |
|
| |
|
| در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۱ که در ۲۶ مه برگزار شد، اسد برای با چهارم و این بار با کسب ۹۵٫۲ درصد از آرا به ریاست جمهوری انتخاب شد. نیروهای مخالف اسد این انتخابات را تحریم کرده بودند و تنها ۳۸ درصد از مردم سوریه واجد شرایط شرکت در این انتخابات بودند. ناظران مستقل بین‌المللی و همچنین نمایندگان کشورهای غربی این انتخابات را یک شوخی توصیف کردند. | | همزمان او به مدرسه‌ای بریتانیایی در هنگ‌کنگ رفت. سون یات سن در ۱۸۸۶ در مدرسه عالی پزشکی گوانگ‌جو ثبت نام کرد. او در سال ۱۸۹۲ در رشته پزشکی فارغ‌التحصیل شد. او از وضعیت سیاسی موجود در چین به شدت ناراضی بود. سیل ورود استعمارگران به چین برای کسب امتیازات مختلف، دولت این کشور را در تنگنای جدی قرار داده بود. تحقیر چین در برابر دولت‌های قدرتمند غربی، ملی‌گرایان را برای براندازی نظام سلطنتی مصمم‌تر ساخته بود. |
|
| |
|
| اگرچه اسد ساختار‌های قدرت و کیش شخصیتی را که پدرش پرورش داده بود به ارث برد، اما وفاداری پدرش را نداشت و با نارضایتی فزاینده‌ای علیه حکومت خود مواجه شد. در نتیجه به قدرت رسیدن او، بسیاری از اعضای گارد قدیم استعفا داده یا پاکسازی شدند و حلقه درونی سیاسی جای خود را به افراد وفادار به بشار از طوایف علوی داد. برنامه‌های آزادسازی اقتصادی اولیه اسد نابرابری‌ها را بدتر کرد و قدرت سیاسی-اجتماعی نخبگان وفادار به خانواده اسد در دمشق را بیشتر کرد. جمعیت روستایی سوریه، طبقات کارگر شهری، تجار، صنعت‌گران و مردم را از دژ‌های سنتی حزب بعث دور کرد. انقلاب سرو در لبنان در فوریه ۲۰۰۵، که با ترور رفیق حریری، نخست وزیر لبنان آغاز شد، اسد را مجبور کرد تا به اشغال لبنان توسط سوریه پایان دهد. پس از شروع قیام مردم و پیش‌روی‌های اولیه انقلاب، حضور نظامی روسیه در سوریه از سال ۲۰۱۵ به بعد به‌طور چشمگیری باعث تقویت موقعیت اسد شد.
| | سون یات سن در سال ۱۸۹۴ یک تشکل سیاسی ضد حکومتی به نام انجمن اخوت در هاوایی ایجاد کرد. این تشکیلات به مرور زمان، موجب گسترش مبارزات مخفی و زیرزمینی علیه حاکمیت وقت چین گردید. |
|
| |
|
| پس از حضور نیروی قدس سپاه پاسداران و حزب‌الله لبنان در سوریه و انواع حمایت اقتصادی و نظامی و لجستیکی، این حمایت‌ها در برابر فشارهای بین‌المللی و تحریم‌های غربی که به‌ویژه ایالات متحده و اتحادیه اروپا علیه سوریه اعمال کرده بودند، به‌ویژه در دوران ترامپ، بسیار موثر واقع شد و انقلاب مردم موقتا دچار رکود شد تا اینکه با ماجراجویی ۷ اکتبر توسط حماس و با حمایت حزب‌الله لبنان و جمهوری اسلامی و نبردهای ما بعد آن حزب‌الله لبنان بشدت تضعیف شد و جمهوری اسلامی هم در معرض بمباران مستقیم قرار گرفت و امکان مداخله وسیع در سوریه را نداشت به همین دلیل مخالفین بشار اسد با تاسیس اتاق عملیاتی مشترک با پیش‌روی‌های خود به سوی حلب، ادلب، حما، حمص، درعا، دیرالزور و نهایتا فتح دمشق در بامداد ۸ دسامبر ۲۰۲۴ به دیکتاتوری خونین خاندان اسد پایان دادند.
| | در سال ۱۸۹۴ جنگ ژاپن و چین آغاز شد. چینی ها به دلیل بی‌کفایتی فرماندهان، سوء مدیریت، تجهیزات ناکافی و قدیمی مغلوب ارتش مجهز و کارآزموده‌ی ژاپن شدند. سون یات سن با مشاهده شرایط موجود، به هنگ کنگ رفت و شورش علیه دولت مرکزی چین را آغاز کرد. این قیام با شکست مواجه شد. سون یات سن دستگیر و به ۱۶سال تبعید محکوم گردید. |
|
| |
|
| ==تاریخچه زندگی بشار اسد==
| | او در ۱۸۹۶ به لندن رفت و به مدت هشت ماه در موزه بریتانیا به مطالعه پرداخت. وی سپس از طریق کانادا، به ژاپن رفت (اوت ۱۸۹۷). یات سن در آنجا با فردی به نام میازاکی تورازو آشنا شد. تورازو، سون یات سن را با سیاستمداران و سرمایه‌داران بانفوذ ژاپنی آشنا کرد. پشتیبانی سیاسی و مالی آنها، یات سن را در رسیدن به اهدافش یاری کرد. |
| بشار اسد، در ۱۱ سپتامبر ۱۹۶۵ در دمشق به دنیا آمد. پس از اتمام دبیرستان در رشته پزشکی وارد دانشگاه دمشق و سال ۱۹۸۸ فارغ‌التحصیل شد و در بیمارستان نظامی مشغول به کار شد. سال ۱۹۹۲ برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت و در بیمارستان چشم پزشکی Western Eye Hospital مشغول به کار شد. وی سال ۱۹۹۴ مدرک تخصصی چشم پزشکی گرفت. بشار اسد به زبان‌های انگلیسی، فرانسه و اسپانیایی تسلط دارد. او با اسماء االاخرس (سوری‌الاصل متولد لندن) ازدواج کرد و دارای سه فرزند به نامهای حافظ، زین و کریم است. اسماء در رشته علوم کامپیوتر و اقتصاد تحصیل کرده است. یکی از پسران بشار اسد در المپیاد جهانی ریاضی در سال ۲۰۱۶ با ۱۲ امتیاز دیپلم افتخار گرفت.
| |
|
| |
|
| خانواده اسد از علویان سوریه هستند و نقش مهمی در سیاست این کشور داشته‌اند. حافظ اسد، پدر بشار، از سال ۱۹۷۱ تا زمان درگذشتش در سال ۲۰۰۰ رئیس‌جمهور سوریه بود.
| | همزمان چینی های دیگری نیز به عرصه مبارزه علیه حکومت چین وارد شدند. مشهورترین آنها لیانگ شیائو نام داشت که در سال ۱۸۹۸ به ژاپن گریخته و در آنجا از طریق تاسیس روزنامه، علیه نظام وقت چین تبلیغ می کرد. سون یات سن به تدریج تشکل های سیاسی مختلفی برای دانشجویان چینی در اروپا ایجاد کرد. او در سال ۱۹۰۴ تشکیلاتی تحت عنوان انجمن اتحاد در توکیو تشکیل داد و مبارزات علیه حکومت چین را سازمان‌یافته‌تر نمود. |
|
| |
|
| بشار اسد دو برادر به نامهای باسل اسد، (درگذشته در سال ۱۹۹۴) و ماهر اسد دارد. در سال ۱۹۹۴، با مرگ باسل اسد در تصادف رانندگی، بشار اسد به سوریه بازگشت.
| | به تدریج مشکلات زیادی برای سون یات سن پدید آمد. بخش بزرگی از این مشکلات ناشی از فشارهای دول خارجی بود. در ۱۹۰۷ دولت ژاپن از یات سن خواست که فوراً خاک این کشور را ترک نماید. او سپس در هندو چین فرانسه (ویتنام) اقامت گزید اما مدتی بعد به دلیل فشارهای دولت فرانسه، ناچار به ترک آنجا گردید. |
|
| |
|
| او پس از بازگشت به سوریه وارد ارتش شد و در رشته فرماندهی و استراتژی تحصیل کرد. با درگذشت حافظ اسد در سال ۲۰۰۰، بشار با حمایت حزب بعث و ارتش سوریه به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد. در آغاز ریاست‌جمهوری خود، او وعده اصلاحات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را داد. این وعده‌ها شامل پایان دادن به وضعیت اضطراری که از زمان پدرش برقرار بود، آزادی‌های بیشتر سیاسی و تلاش برای توسعه اقتصادی می‌شد. با این حال، این اصلاحات به سرعت متوقف شد و دولت او همچنان تحت سلطه خانواده و حزب بعث باقی ماند.بشار اسد دومین پسر و سومین فرزند انیسه مخلوف و حافظ اسد است، بشار پنج خواهر و برادر کوچک‌تر داشت که سه نفر از آنها فوت کردند. خواهری به نام بشرا در کودکی درگذشت. کوچکترین برادر اسد، مجد، معلول ذهنی بود و در سال ۲۰۰۹ پس از یک "بیماری طولانی" درگذشت. بشار بر خلاف برادرانش باسل و ماهر، و خواهر دومش که بشرا نام داشت، ساکت، محجوب و بی‌علاقه به سیاست و ارتش بود. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در مدرسه عربی-فرانسوی الحریه در دمشق گذراند. در سال ۱۹۸۲ از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد و سپس در دانشگاه دمشق در رشته پزشکی تحصیل کرد.
| | در سال ۱۹۱۱ دولت چین در پی ملی کردن خطوط راه آهن برآمد. این مسئله باعث نادیده گرفتن منافع مالکان محلی می‌شد که اکنون بایستی بخشی از املاک خود را در اختیار دولت قرار می‌دادند. این اقدام حکومت باعث وقوع شورشی در ایالت سیچوآن گردید. در اکتبر همان سال یک گروه انقلابی محلی در منطقه ووهان به پا خاسته و با بهره‌گیری از ضعف دولت مرکزی، اختیار نهادهای دولتی را بدست گرفتند. |
|
| |
|
| با مرگ باسل اسد، برادر بزرگ بشار، در سال ۱۹۹۴ راه برای ریاست جمهوری آینده بشار هموار شد. در سال ۱۹۸۸، اسد از دانشکده پزشکی فارغ التحصیل شد و به عنوان پزشک ارتش در بیمارستان نظامی تشرین در حومه دمشق شروع به کار کرد. چهار سال بعد، او در لندن اقامت گزید تا تحصیلات تکمیلی خود را در رشته چشم پزشکی طی کند. گفته می‌شود که او آرزو‌های سیاسی کمی داشت، اما دنیا آن طور که انتظارش را داشت پیش نرفت. بعد از مرگ باسل تبلیغات دولتی بشار را به عنوان "امید توده ها" معرفی کردند تا او را به عنوان پدرسالار بعدی برای ادامه حکومت خاندان اسد آماده کند. اماده کردن بشار برای ریاست جمهوری بیش از شش سال یعنی از زمان مرگ باسل تا مرگ حافظ اسد طول کشید. سرلشکر بهجت سلیمان، نظارت بر مقدمات انتقال آرام قدرت را بر عهده داشت، و این کار را در سه سطح انجام داد. اول، حمایت از بشار در دستگاه‌های نظامی و امنیتی ایجاد شد. دوم، وجهه بشار نزد مردم تثبیت شد؛ و در آخر بشار با سازوکار‌های اداره کشور آشنا شد.
| | این رویداد باعث بازگشت سون یات سن به کشور شد. او اینک می دانست که شرایط برای به ثمر رسیدن انقلاب مهیاست. یات سن با یکی از وزرای امپراتوری -یوآن شیکای- گفت و گو کرد. آن دو با یکدیگر معامله‌ای کردند که اگر شیکای بتواند نیروهای انقلابی را در رسیدن به پایتخت و سرنگونی رژیم یاری کند، او (شیکای) رهبر بعدی چین خواهد بود. در ۱۲ فوریه ۱۹۱۲ امپراتور خردسال چین -پو یی- از سلطنت کناره‌گیری کرد و دو روز بعد، یوآن شیکای به رهبری چین برگزیده شد. |
|
| |
|
| بشار برای تثبیت اعتبار خود در ارتش، در سال ۱۹۹۴ وارد آکادمی نظامی در حمص شد و در ژانویه ۱۹۹۹ سرهنگ نخبه گارد جمهوری سوریه شد. با هدف تثبیت قدرت او، فرماندهان قدیمی ارتش به بازنشستگی رانده شدند و افسران جدید، جوان و علوی که به او وفادار بودند جای آنها را گرفتند.
| | بلافاصله پس از به ثمر رسیدن انقلاب، یات سن اقدام به ایجاد تشکلی سیاسی به نام حزب ملی‌گرایان چینی (کومین‌تانگ) نمود. این وضعیت به ایجاد دشمنی میان سون یات سن و یوان شیکای انجامید. یات سن که عملاً قدرتی نداشت، به ژاپن گریخت. یات سن به تدریج دچار مشکل شد. او که تلاش می کرد همچون یک رهبر خداگونه پرستیده شود، تمامی گروه های انقلابی را به ادای سوگند وفاداری نسبت به خود مجبور نمود. همچنین برای جلب حمایت ژاپنی‌ها، وعده‌ی دادن امتیازات مهم به آنها را مطرح کرد. |
|
| |
|
| بشار به موازات حرفه نظامی خود به امور عمومی مشغول بود. به او اختیارات گسترده‌ای اعطا شد. برای ارائه‌ی یک چهره مدرن رئیس دفتر دریافت شکایات و درخواست‌های شهروندان شد و مبارزاتی را علیه فساد رهبری کرد. در نتیجه این کارزار، بسیاری از رقبای بالقوه بشار برای ریاست جمهوری به اتهام فساد محاکمه شدند. بشار همچنین رئیس انجمن کامپیوتر سوریه شد و به معرفی اینترنت در سوریه پرداخت.
| | اعتراضات مداوم از جانب اقشار مختلف اجتماعی، شیکای را تسلیم کرد. او در ژوئن ۱۹۱۶ درگذشت. سون یات سن که از دست‌یابی به قدرت ناتوان مانده بود، دولت خودخوانده‌ی خودش را در کانتون تاسیس کرد. او که نسبت به کمک ژاپن و دولت‌های غربی ناامید شده بود، به شوروی روی آورد. در سالهای ۱۹۲۲ و ۱۹۲۳ دیپلمات‌های روس با سون یات سن دیدار کردند. |
|
| |
|
| بشار اسد در تابستان ۲۰۰۰ سوگند یاد کرد و لحن سیاسی جدیدی را در پیش گرفت. او از «شفافیت، دموکراسی، توسعه، نوگرایی، پاسخ‌گویی و تفکر نهادی» سخن گفت.
| | حاصل این دیدار، بستن پیمان تفاهم میان طرفین بود که به موجب آن، شوروی قبول کرد که نظام کمونیستی در چین موفق نخواهد بود؛ لذا، در پی تقویت احزاب سوسیالیستی چینی برنخواهد آمد. متعاقب این رویداد، حزب کمونیست چین رسماً اعلام کرد که با کومین‌تانگ متحد خواهد شد. |
|
| |
|
| در آغاز، لحن بشار اسد درباره اصلاحات سیاسی و آزادی رسانه‌ای در میان بسیاری از سوری‌ها امید ایجاد کرد. سبک رهبری او، همراه با تحصیلات غربی همسرش اسماء، نویدبخش دوره‌ای جدید و امیدوارکننده بود.
| | سون یات سن با الگوگیری از حزب کمونیست شوروی، کومین‌تانگ را به طرز کارآمدی سازماندهی نمود. او حتی یکی از دستیارانش به نام چیان کای چک، را مامور ایجاد یک آکادمی نظامی و تجهیز نیروهای تحت فرمانش به سبک و سیاق ارتش سرخ کرد. یات سن نتوانست نتیجه‌ی اقداماتش را ببیند. او در مارس ۱۹۲۵ بر اثر سرطان درگذشت. تابوت او را در ۱۹۲۹ به آرامگاهی بزرگ در نانجینگ منتقل نمودند.<ref name=":0" /> |
|
| |
|
| سوریه دوره‌ای کوتاه از بحث‌های مدنی و آزادی بیان نسبی را تجربه کرد که به «بهار دمشق» معروف شد. با این حال از سال ۲۰۰۱ نیروهای امنیتی بار دیگر سرکوب‌ها و دستگیری مخالفان را آغاز کردند. بشار اسد پس از به قدرت رسیدن، سعی کرد تا اقتصاد بسته سوسیالیستی سوریه که در زمان پدرش، حافظ اسد ساخته شده بود را به یک اقتصاد باز و غیر سوسیالیستی تغییر دهد.
| | == گاهشمار زندگی سون یات سن == |
| | سون یات سن، در ۱۲ نوامبر ۱۸۶۶ در خانوادهای بسیار فقیر و کشاورز در دهکده‌ای از توابع شهر کانتون در استان کواندونگ در جنوب شرقی چین به دنیا آمد. وی تا ۶سالگی در کنار خانواده به کارهای کشاورزی و دامداری اشتغال داشت. او در ۱۰سالگی در مدرسه‌ی روستای خود ثبت نام نمود.<ref>[https://www.bartarinha.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%DA%86%D9%87%D8%B1%D9%87-%D9%87%D8%A7-17/421193-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%B3%D9%88%D9%86-%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%B3%D9%86-%D9%BE%D8%AF%D8%B1 سایت برترین‌ها]</ref> |
|
| |
|
| بشار اسد اصلاحات محدودی در زمینه اقتصادی معرفی کرد که باعث تشویق بخش خصوصی شد، اما این اصلاحات به تقویت نفوذ و قدرت افرادی مانند رامی مخلوف، پسردایی بشار، منجر شد. مخلوف یک امپراتوری اقتصادی عظیم ایجاد کرد که منتقدان، آن را نمونه‌ای از ادغام ثروت و قدرت در دولت اسد می‌دانستند.
| | برادر سون یات سن به نام «سون مِه» بدلیل فقر خانواده برای کار به آمریکا مهاجرت کرده بود و در آن کشور فرد ثروتمندی شده بود. سون یات سِن در سال ۱۸۷۸ و در ۱۳سالگی با کمک برادرش به هونولولو در هاوایی آمریکا رفت. وی در آنجا ضمن فراگیری زبان انگلیسی، به تحصیلات خود ادامه داد. در همین ایام وی با آیین مسیحیت نیز آشنا و نسبت به آن علاقمند گردید. در سال ۱۸۸۳برادرش از ترس مسیحی شدن وی، او را به چین بازگرداند. |
| ===زندگی شخصی بشار اسد===
| |
| بشار اسد در سال ۲۰۰۰ با اسماء الاخرس ازدواج کرد. اسماء اصالتاً سوری و متولد لندن است، خانواده اسماء اهل حمص بودند. او در رشته علوم کامپیوتر در کینگز کالج لندن تحصیل می‌کرد و بعدا برای تحصیل در دانشگاه هاروارد پذیرفته شد، اما زندگی‌اش مسیر دیگری پیدا کرد.بشار دومین پسر حافظ اسد بود و زیر سایه برادر بزرگترش باسل زندگی می‌کرد.
| |
|
| |
|
| در لندن بود که بشار با همسر آینده‌اش، اسماء الاخرس، آشنا شد. که برای جانشینی پدرشان آماده می‌شد. بشار از زندگی در لندن لذت می‌برد. او به موسیقی فیل کالینز علاقه داشت و جنبه‌هایی از فرهنگ غرب را پذیرفته بود. اسماء اسد به سرطان خون مبتلاست. او پیش‌‌‌‌‌‌تر خبر داده بود که سرطان سینه‌اش را شکست داده است. | | سون یات سن پس از بازگشت به چین برای ادامهی تحصیل به هنگ‌کنگ رفت و تا سال ۱۸۹۶ در دانشکدهی پزشکی، زیر نظر مسیونرهای مسیحی درس خواند و در سال ۱۸۹۲ به عنوان پزشک عمومی فارغ‌التحصیل شد و در یک بیمارستان وابسته به مسیونرها مشغول به کار گردید. او می‌خواست از این طریق، بیماران چینی را طبابت کند، اما واقعیات اجتماعی و سرنوشت، مسیر او را تغییر داد. سون یات سِن با توجه به پیشینهی آشنایی‌اش با مسیحیت و تحصیل در دانشکدهای متعلق به مسیحیان، سرانجام به آیین مسیحیت گروید و تحت تأثیر فرهنگ غرب و افکار جمهوری‌خواهانه قرار گرفت. در همین ایام بود که وی با الهام از مسیح نجات‌دهنده، به فکر راه اندازی انقلابی جهت نجات مردم کشورش از یوغ امپراتوری چینگ و امپریالیسم غرب افتاد. |
|
| |
|
| ===بیوگرافی اسماءاسد همسر بشار اسد===
| | دکتر سون یات سِن در۲۰ سالگی به توصیهی خانواده با یکی از هم روستاییانش به نام لو موجِن (Lu Muzhen)، ازدواج کرد و از وی صاحب یک پسر و دو دختر شد. وی سپس در سال ۱۹۱۵میلادی، بدون این که همسر سابقش را طلاق دهد، با سونگ چینگ لینگ، دختر یکی از متمولین مسیحی شانگهای ازدواج نمود. ارتباط سون با پدر همسرش چارلز سونگ، تأثیر فوقالعادهای در زندگی سیاسی وی داشت. کشورهای غربی نیز در طول دوران مبارزات سون یات سِن، از وی به شدت حمایت می‌کردند. چون انتظار داشتند با روی کار آمدن سون یات سِن مسیحی در چین، زمینه برای گسترش دموکراسی و ارزشهای غربی و آیین مسیحیت در این کشور فراهم خواهد شد. |
| اسماءاسد، متولد ۱۱ اوت ۱۹۷۵فارغ‌التحصیل رشته علوم کامپیوتر از دانشگاه کینگز لندن است. آنها در سال ۲۰۰۰ به عقد یکدیگر در آمده و رسما ازدواج کردند. حاصل این ازدواج سه فرزند بوده است. دو پسر به نامهای حافظ و کریم و یک دختر به نام زین می‌باشد.
| |
|
| |
|
| اسماء اسد دختر یک متخصص سرشناس قلب و بزرگ شده منطقه اکشن در غرب لندن پس از فراغت از تحصیل در دانشگاه کینگز دو سال از عمر خود را در دویچه بانک صرف کرد و سپس به بانک جی.پی مورگان پیوست. اسماء به عنوان بانوی اول سوریه طرح‌هایی برای توسعه روستایی داد و عامل برگزاری تعدادی از رویدادهای فرهنگی سوریه بود.
| | پس از درگذشت وی، حزب کومین تانگ و حزب کمونیست هردو ادعای میراث داری سون را داشتند. سونگ چینگ لینگ (Soong Ching Ling) بیوه ی وی از کمونیستها در برابر چیانگ کایشِک-شوهر خواهرش- طرفداری کرد و به همین جهت پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال۱۹۴۹ تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۱، وی به معاونت ریاست جمهوری برگزیده شد. حتی کمی پیش از فوتش به عنوان رییس جمهور افتخاری این کشور نیز منصوب گردید. |
|
| |
|
| خانواده اسماء و شوهرش پیش از ازدواج با یکدیگر آشنایی داشتند. مادر وی، دبیر اول سفارت سوریه در لندن بود و خانواده‌اش در مناصب بالای دیپلماتیک قرار داشتند.
| | سون یات سن به این نتیجه رسیده بود که امپراتوری چینگ تمایلی به استفاده از دانش غرب برای توسعهی کشور چین ندارد، لذا کار پزشکی را کنار گذاشت و به دنبال ایجاد اصلاحات و تغییرات اجتماعی در چین از طریق انقلاب پرداخت. در سال ۱۸۹۱ وی با چند نفر از انقلابیون چینی در هنگ‌کنگ آشنا شد و با همفکری آنان در صدد ساقط کردن امپراتوری چینگ برآمد. سون یات سن به همراه چند نفر از همفکرانش که با سیستم حکومتی غرب آشنایی داشتند، در سال ۱۸۹۴نامهای به نایبالسلطنهی چینگ نوشته و در آن پیشنهاداتی برای ایجاد اصلاحات در کشور برای مدرن‌سازی سیستم حکومت مطرح کرد. وی حتی شخصا برای طرح این پیشنهادات به تیُن جین سفر کرد ولی اجازه‌ی ملاقات به او داده نشد. پس از این جریان او تنها راه چاره را برپایی انقلاب تشخیص داد. برای زمینه‌سازی انقلاب، چین را به مقصد هاوایی ترک کرد و در آنجا با همکاری برخی از چینی‌های مقیم، «انجمن احیای چین (Revive China Society) را تأسیس کرد که هدف آن ایجاد انقلاب در چین بود. اعضای این انجمن عمدتا از چینی‌های خارج از کشور، به ویژه اقشار پایین جامعه بودند. همزمان با تشکیل این انجمن در هاوایی، شاخه‌ای از آن در هنگ‌کنگ تحت عنوان «انجمن ادبی فورِن» (Furen Literary Society) آغاز به کار کرد که ریاست آن بر عهدهی ایونگ کووی (Yeung Kui) و دبیر کل آن سون یات سِن بود. این انجمن فعالیت خود را تحت عنوان شرکتی به نام«چیان خِنگ» که در سال ۱۸۹۴ در کانتون تاسیس شده بود ادامه می‌دادند. در پوشش این شرکت وی به هاوائی رفت و از چینی‌های جمهوری‌خواه مقیم هاوائی مقداری کمک مالی جمع کرد و با آن پول، صد صندوق اسلحه از قاچاقچیان هنگ‌کنگ خرید و با برچسب مصالح ساختمانی به کانتون وارد کرد. پلیس از این فعالیتها آگاه و اسلحه‌ها را کشف کرد. در نتیجه، سون یات سِن برای جلوگیری از دستگیر شدن به شانگهای فرار کرد ولی سه تن از مسولان مالی این شرکت دستگیر و اعدام و خود شرکت هم منحل شد. پلیس اسنادی را از این شرکت کشف کرد که ثابت می‌کرد سون یات سِن از محرکین اصلی توطئه علیه امپراتوری چین بوده است. در نتیجه برای سر دکتر یکصد هزار دلار هنگگنگ جایزه تعیین کردند ولی وی موفق شد بازحمت فراوان با یک کشتی ایرلندی از شانگهای به انگلستان فرار کند. |
|
| |
|
| یکی از دلایلی که ازدواج بشار اسد و اسماءاسد به طور مخفیانه برگزار و عکسی از این مراسم منتشر نشد، خواست اسماء بود. وی به صورت ناشناس به ۳۰۰ روستا، چندین مدرسه، کارخانه و بیمارستان در سوریه سر زد تا وضعیت مردم را بررسی کند. وی بعد از شناسایی نقاط ضعف فرهنگی و اقتصادی سوریه، با توجه به نیازهای جامعه شروع به تاسیس بنیادهای خیریه و سازمان های NGO فراوانی کرد.
| | === سون یات سن در اروپا === |
| | سون یات سن، به مدت یکماه در منزل دکتر کانتلی (James Kantlie) که در زمان تحصیل وی در هنگ‌کنگ رئیس دانشکده طب بوده واینک جزو پزشکان سلطنتی کاخ باکینگهام بود، مخفی شد. ولی ماموران سفارت چین او را در کافه‌ای در لندن شناسائی و با حیله وترفند او را به عمارتی در اطراف «وست مینستر» کشانده و دستگیر و بیهوش و به سفارت چین منتقل کردند. قرار بود که سه هفتهی دیگر او را مجدادا بیهوش و تحت نظارت وابستهی نظامی سفارت چین و در داخل یک جعبهی چوبی با یک کشتی چینی به یکی از بنادر این کشور منتقل کنند. |
|
| |
|
| در دسامبر ۲۰۱۰، اسماء اسد در مصاحبه‌ای با مجله ووگ گفت که خانه آنها به صورت «دموکراتیک» اداره می‌شود. | | موضوع به مطبوعات کشانده شد و مردم در هاید پارک لندن میتینگی برگزار و خواستار آزادی او از سفارت چین شدند. با انتشار مقالهای در روزنامهی تایمز لندن به قلم ماکسیم گورکی نویسندهی مشهور روس در این خصوص، کار به مجلس عوام کشید تا بالاخره وزارت خارجه و دولت انگلیس به‌رغم عدم تمایل به خراب کردن روابط خود با چین، مجبور شدند در قضیه دخالت كرده و در نهایت سفارت چین پس از سه هفته توقیف «سون یات سِن» در سفارت، ناگزیر او را به پلیس لندن تحویل داد. |
|
| |
|
| در همان روز محمد بوعزیزی، یک سبزی‌فروش تونسی، پس از سیلی خوردن از یک پلیس زن خود را آتش زد و این اقدام به قیام مردمی در تونس منجر شد که رئیس‌جمهور زین‌العابدین بن‌علی را سرنگون کرد. قیام تونس به شکل غیرمنتظره‌ای الهام‌بخش جنبش‌های انقلابی در سراسر جهان عرب شد و به مصر، لیبی، یمن، بحرین و سوریه رسید. | | در اثر انعکاس این حادثه در رسانه‌ها، سون در سرتاسر اروپا مشهور شد و روزنامه‌ها هر هفته مقالاتی از او در نشریات لندن و پاریس و برلین و بروکسل چاپ می‌کردند. صدها دانشجوی چینی در سوربن و پاریس و آکادمی نظامی پوتسدام، با افکار آزادی‌خواهانه و انقلابی او آشنا شدند. او در این اوضاع با محافل مختلف اجتماعی سیاسی لندن مراوده پیدا کرد. برخی هم معتقدند که سون یات سِن هنگام اقامت در لندن با لژهای مخفی تشکیلات«فراماسونری» مرتبط شده و به عضویت آن در آمده است. |
|
| |
|
| مصاحبه مجله ووگ که در مارس ۲۰۱۱ با عنوان «گل سرخی در بیابان» منتشر شد (و مدتی بعد حذف شد)، سوریه را به عنوان «کشوری عاری از بمب‌گذاری، تنش و آدم‌ربایی» توصیف می‌کرد. اما این تصویر طی چند ماه کاملا متحول شد.<ref>[https://www.bbc.com/persian/articles/ckgnn18g01qo سایت بی‌بی‌سی فارسی]</ref>
| | وی در سال۱۸۹۷، به مدت سه ماه به بروکسل رفت و برنامهی «انجمن اخوت» را که در بسیاری از کشورهای آسیائی و آفریقائی شعبه داشت و یکی از هسته‌های اصلی نهضت آزادیخواهانهی این کشورها در آن زمان بود، مورد مطالعه و بررسی قرار داد. وی پس از سه ماه از بروکسل به فرانسه و آلمان رفت و با دانشجویان چینی جلساتی گذاشت و با آنها موضوع تأسیس«انجمن اخوت» در چین را مطرح ساخت. پس از آن وی مخفیانه از هامبورگ با کشتی و با اسم مستعار به بندر شانگهای رفت وبرای شش ماه به‌طور ناشناس در آنجا زندگی کرد. او با همكاری دوستان قدیمی که محرمانه به دیدارش میرفتند «انجمن اخوت» را تشکیل داد، و با تشکیلات دانشجویان چینی در اروپا مرتب ارتباط داشت. اوراق تبلیغاتی این انجمن که در چاپخانهی پدر زنش تکثیر می‌شدند، در سرتاسر چین منتشر و توزیع شدند. پلیس شهر نانکن شعبهی این انجمن مخفی را کشف کرد و نام«سون یات سِن» مجددا بر سر زبانها افتاد. |
|
| |
|
| ===زندگی ماهر اسد برادر بشار===
| | پلیس این بار برای یافتن او پانصدهزار دلار هنگ‌کنگ جایزه تعیین كرد. دوباره شرایط زندگی در چین برای او خطرناک شد. لذا، ناگزیر با لباس مبدل و در قیافهی یک کشیش در شانگهای سوار کشتی شده و به آمریکا رفت. بعد از یکسال توقف و مطالعه وسخنرانی و تماس در شهرهای بزرگ آمریکا، به توکیو در ژاپن رفت و از این شهر «انجمن اخوت» چین را رهبری و مقدمات ائتلاف این تشکیلات با سایر انجمن‌های مخفی چین که طرفدار جمهوریت بودند را فراهم ساخت. |
| ماهر اسد، برادر کوچک‌تر بشار، فرمانده نیروهای ویژه و گارد ریاست جمهوری و لشکر چهارم زرهی سوریه بود و از جمله چهره‌های اصلی در ساختار نظامی کشور به شمار می‌آمد. او به دلیل نقش مهمش در درگیری‌های داخلی سوریه، همواره تحت تحریم‌های بین‌المللی قرار گرفت. ماهر به عنوان یکی از نزدیک‌ترین افراد به بشار، در مدیریت بحران‌های امنیتی و نظامی کشور تأثیرگذار بوده و جایگاه ویژه‌ای در ساختار قدرت سوریه داشت. او نقشی کلیدی در سرکوب اعتراضات و حفظ کنترل مناطق حیاتی سوریه داشت. در ماه‌های پایانی حکومت بشار، ماهر به یکی از اهداف مستقیم عملیات هوایی اسرائیل تبدیل شد. او در یکی از این حملات موشکی که در اکتبر ۲۰۲۳ انجام شد، کشته شد. این حمله به همراه سایر عملیات‌های اسرائیل و فشارهای بین‌المللی، موجب تضعیف نهایی حلقه امنیتی رژیم اسد شد. مرگ ماهر اسد یکی از مهم‌ترین ضربات به ساختار نظامی حکومت بود و به‌عنوان نقطه عطفی در سقوط رژیم بشار اسد تلقی می‌شود. ماهر همچنین به دلیل ارتباطات تجاری و شبکه‌های مالی مرتبط با تولید و قاچاق مواد مخدر (از جمله کبتاگون) در سطح بین‌المللی شناخته می‌شد که منابع مالی حیاتی برای رژیم فراهم می‌کرد.
| |
|
| |
|
| ==جنگ داخلی سوریه == | | === آغاز جنگ ژاپن علیه چین === |
| در دوران ریاست جمهوری حافظ اسد سوریه شاهد رویدادهای مهمی بود، از جمله جنگ اکتبر ۱۹۷۳، جنگ داخلی لبنان، و درگیری‌ها با اخوان‌المسلمین به ویژه کشتار حما در سال ۱۹۸۲. حافظ اسد همچنین در جریان جنگ ایران و عراق، در رقابت با صدام حسین، از ایران حمایت کرد. | | سال ۱۸۹۵میلادی، اولین جنگ ژاپن علیه چین آغاز و کشور چین شکست سختی را متحمل شد. در برخورد با این قضیه دو نظریه وجود داشت، گروهی معتقد بودند که دولت منچو میبایست از طریق مدرن‌سازی کشور جایگاه خود را بازیابد و معتقد بودند که سقوط رژیم منچو باعث هرج و مرج در کشور و نفوذ اجانب خواهد شد. گروه دیگر شامل افرادی مانند سون یات سِن، به دنبال ایجاد انقلاب و سقوط رژیم امپراتوری چینگ و جایگزین ساختن آن با رژیم جمهوری بودند و معتقد بودند رژیم کهنهی امپراتوری قابل اصلاح نیست، به ویژه اینکه نهضت اصلاحات سال ۱۸۹۸میلادی که به «اصلاحات صد روزه» معروف بود، به شکست انجامیده بود. |
|
| |
|
| حافظ با مشت آهنین حکومت می‌کرد، مخالفان را سرکوب می‌کرد و تن به برگزاری انتخابات دموکراتیک نمی‌داد، اما در سیاست خارجی او از خود عمل‌گرایی نشان می‌داد. در حالی که به عنوان متحد اتحاد جماهیر شوروی شناخته می‌شد، در جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱، به ائتلاف تحت رهبری آمریکا پیوست.
| | === راه‌اندازی قیام و تبعید === |
| | در سال دوم تأسیس«انجمن احیای بیداری چین»، سون یات سِن نخستین قیام را علیه دولت چینگ در گوانگ‌جو آغاز کرد که از هنگ‌کنگ رهبری می‌شد. ولی این قیام سریعا لو رفت و با دستگیری ۷۰نفر از کادرهای قیام توسط نیروهای چینگ، قیام در همان آغاز سرکوب شد. با شکست قیام گوانگ‌جو، سون یات سِن به صورت خود تبعیدی به ژاپن رفت و در آنجا با افراد و دیدگاههای مختلفی که با امپریالیسم غرب مخالف و بیشتر طرفدار پان آسیایی بودند، مانند میازاکی توتِن (Miyazaki Toten) آشنا شد و از کمک مالی این افراد برای پیشبرد اهداف انقلابی خود بهرهمند شد. وی در ۲۲اکتبر ۱۹۰۰، و ۵ سال پس از شکست شورش گوانگ‌جو، قیام دیگری را در خویجو (Hui Zhou) سازماندهی کرد تا به گوانگ‌جو حمله کند ولی این قیام هم به شکست منجر گردید. سون باز هم برای جمع‌آوری کمک‌های مالی برای حزب انقلابیش و کسب حمایت از قیام مردم چین، بارها به ژاپن، اروپا، آمریکا و کانادا مسافرت کرد. |
|
| |
|
| جنگ داخلی سوریه، که در سال ۲۰۱۱ آغاز شد، نقطه عطفی در تاریخ حکومت بشار اسد بود. این جنگ که ابتدا به‌عنوان اعتراضات مردمی علیه رژیم اسد آغاز شد، به سرعت به یک جنگ خونین و پیچیده تبدیل شد که شامل گروه‌های مختلف داخلی و بین‌المللی می‌شد.
| | براساس قانون«اخراج چینی ها» که در سال۱۸۸۲ از سوی آمریکا تصویب شده بود، سون یات سِن برای سفر به ایالات متحدهی آمریکا با مشکلاتی مواجه بود، لذا سون برای یافتن راهحل قانونی جهت مسافرت به آمریکا به «انجمن آسمان و زمین» که تشکیلاتی قدیمی و به «سازمان همکاریهای سه‌گانه» نیز شهرت داشت متوسل شد ولی این تلاش هم به نتیجه نرسید و سون یات سِن پس از ورود به این کشور دستگیر و به مدت ۱۷روز زندانی شد. در نهایت با همکاری مقامات هاوایی وی توانست با دریافت کارت شناسایی هاوایی و اخذ شهروندی آمریکا این مشکل را حل نماید. |
|
| |
|
| اتحادیه عرب پس از خیزش سوریه در سالهای ۲۰۱۲-۲۰۱۱ و کشته شدن هزاران سوری، عضویت سوریه در اتحادیه عرب به حالت تعلیق درآورد.
| | === انقلاب و سون یات سن === |
| | سون یات سِن در سال۱۹۰۴، در ژاپن با انتشار دو کتاب تحت عناوین «حل مسألهی چین» و «سه اصل ملی» اصول سه گانهی انقلاب خود را تحت عنوان (تأسیس جمهوری، تقسیم عادلانهی زمین و برابری مردم) اعلام کرد. این اصول شامل مفاهیمی همچون ناسیونالیسم، دموکراسی و رفاه عمومی هم می‌شد. وی در۲۰ماه اوت سال ۱۹۰۵، با سایر گروه‌های انقلابی چینی در توکیو اتحادیهای تحت عنوان «لیگ متحد» (United League) برای حمایت از انقلاب چین تشکیل داد که هواداران این اتحادیه در سال ۱۹۰۶ بالغ بر ۹۳۶نفر می‌شد. وی در ژاپن با افراد مختلفی از جمله چیان کایچک که بعدها از یاران همیشگی وی شد، آشنا گردید.<ref>[https://vista.ir/w/a/16/tsaiz سایت مجله ویستا]</ref> |
|
| |
|
| پس از اینکه اتحادیه عرب اعلام کرد که حضور بازرسان در سوریه بی‌فایده است، پس از پنج روز رایزنی در شورای امنیت سازمان ملل، سرانجام در ۴ فوریه ۲۰۱۲ و پس از گذشت یازده ماه از جنگ داخلی در سوریه، دولت‌های چین و روسیه با قطعنامه‌‌ای که پایان حکومت بشار اسد را خواسته بود، مخالفت و آن را وتو کردند.
| | با توسعهی فعالیتهای سون، محبوبیت وی نیز به فراتر از سرزمین چین رفته و به ویژه در جنوب شرق آسیا که تعدادی زیادی چینی در این منطقه زندگی می‌کردند، طرفداران زیادی پیدا کرد. وی در سفری به مالزی و سنگاپور با تاجران چینی مقیم این کشورها ملاقات و حمایت مالی آنان از انقلاب را به دست آورد. |
|
| |
|
| ===جنبش اصلاحی بهار دمشق=== | | === قیام جنان گوان === |
| بلافاصله پس از روی کار آمدن بشار اسد، جنبش اصلاحی بهار دمشق به رهبری نویسندگان، روشنفکران، مخالفان، فعالان فرهنگی آغاز به کار کرد که پیشرفت‌های محتاطانه‌ای داشت که منجر به تعطیلی زندان مزه و اعلام عفو گسترده و آزادی صدها نفر از جمله زندانیان سیاسی وابسته به اخوان‌المسلمین شد. با این حال، سرکوب‌های امنیتی دوباره از سر گرفته شد و صدها روشنفکر دستگیر شدند، هدف آزار قرار گرفتند، تبعید یا روانه زندان شدند و وضعیت فوق‌العاده ادامه یافت. امتیازات اولیه برای تشدید کنترل استبدادی لغو شد، سانسور افزایش یافت و جنبش بهار دمشق به بهانه «وحدت و ثبات ملی» ممنوع شد. سیاست رژیم «اقتصاد بازار اجتماعی» به نماد فساد تبدیل شد، زیرا وفاداران اسد تنها ذینفعان آن شدند. بسیاری از روشنفکران توسط ارائه اطلاعات ربوده، شکنجه و کشته شدند.
| | در اول دسامبر ۱۹۰۷، بار دیگر سون یات سِن در جنان گوان ( Zhenanguan)، منطقهی مرزی میان استان یونَن و ویتنام، قیام تازهای علیه دولت چینگ آغاز کرد، ولی این قیام هم مانند حرکتهای پیشین پس از ۷ روز درگیری شدید سرکوب شد. در همین سال ۴ مورد قیام دیگر در مناطق مختلف سازماندهی شد که همگی یکی پس از دیگری سرکوب شدند. |
|
| |
|
| ===آغاز اعتراضات در سوریه ۲۰۱۱===
| | به خاطر عدم موفقیت این قیامها، شخصیت و رهبری سون یات سِن تا حدودی زیر سوال رفت و برخی از عوامل درون تشکیلاتی در صدد برکناری وی از رهبری انقلاب برآمدند و در توکیو با صدور اطلاعیهای که در مطبوعات نیز منتشر گردید، او را متهم به سوء استفاده و بهرهبرداری شخصی از این قیامها کردند. در این مقطع انقلابیون به دو دستهی طرفدار و مخالف سون یات سِن تقسیم شدند. سون در سال ۱۹۱۰ در سنگاپور اقدام به تأسیس «کتابخانهی چین متحد» کرد ولی در همان سال ستاد و مقر تشکیلات انقلابیون برای کاهش تب ضد سون یات سِن، از سنگاپور به مالزی منتقل شد. در مالزی بود که سون و طرفدارانش نخستین روزنامهی انقلابی به زبان چینی را منتشر ساختند. |
| اعتراضات در سوریه در ۲۶ ژانویه ۲۰۱۱ پس از اعتراضات بهار عربی در اطراف بازار حمیدیه در دمشق آغاز شد. مردم خواستار اصلاحات سیاسی و احیای حقوق مدنی و همچنین پایان دادن به وضعیت اضطراری بودند که از سال ۱۹۶۳ برقرار بود. تظاهرات ۱۸ تا ۱۹ مارس آن سال بزرگترین اعتراضاتی بود که طی دهه‌ها در سوریه برگزار شد و مقامات سوریه با خشونت به آن پاسخ دادند. بشار اسد دو هفته بعد در ۳۰ مارس ۲۰۱۱، در یک سخنرانی عمومی در پارلمان وعده داد که «توطئه» علیه سوریه را خنثی کند و پذیرفت که نیازهای بسیاری از مردم برآورده نشده است. چند روز بعد، در واکنش به دستگیری کودکانی بود که روی دیوارها علیه بشار اسد شعار نوشته بودند، تظاهرات گسترده‌ای در شهر درعا در جنوب سوریه برگزار شد. این اعتراض‌ها به سرعت به سراسر کشور گسترش یافت. معترضان در شهرهای مختلف خواهان کناره‌گیری بشار اسد از قدرت شدند. حکومت با خشونت پاسخ داد و «خرابکاران و نفوذی‌ها با حمایت خارجی» را مقصر دانست. ظرف چند ماه وضعیت سوریه از اعتراض‌های مسالمت‌آمیز به درگیری‌های مسلحانه میان نیروهای دولتی و گروه‌های مخالفی تغییر یافت که در سراسر کشور مسلح شده بودند. با ادامه و تشدید خشونت و درگیری، سازمان ملل تعداد قربانیان را از ده‌ها هزار نفر به صدها هزار نفر افزایش داد و قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی درگیر جنگ شدند. در ۲۰ ژوئن، اسد در پاسخ به خواسته‌های معترضان و فشارهای بین‌المللی، وعده گفت‌وگوی ملی شامل حرکت به سوی اصلاحات، انتخابات پارلمانی جدید و آزادی‌های بیشتر را داد. او همچنین از پناهندگان خواست که از ترکیه به خانه بازگردند، در حالی که به آنها اطمینان بخشید که عفو می‌کنند و همه ناآرامی‌ها را به گردن تعداد کمی از خرابکاران انداخت. اما اعتراضات بهار عربی در سوریه ادامه پیدا کرد.
| |
|
| |
|
| تا پایان ژانویه ۲۰۱۲، رویترز گزارش داد که بیش از ۵۰۰۰ غیرنظامی و معترض (از جمله شبه نظامیان مسلح) توسط ارتش سوریه، ماموران امنیتی و شبه نظامیان (شبیحه) کشته شده اند، در حالی که ۱۱۰۰ نفر توسط "نیروهای مسلح تروریستی" کشته شده‌اند.
| | در سال ۱۹۱۰، در مالزی کنفرانسی برای حمایت از انقلاب چین تشکیل شد که در آن سون یات سِن از شرکت‌کنندگان و هواداران درخواست کمک مالی بیشتری کرد که مبلغ ۱۸۷هزار دلار هنگ‌کنگ اعانه از سرتاسر مالزی جمع‌آوری شد. در۲۷ ماه آوریل۱۹۱۱، شورش دیگری در گوانگ‌جو تحت عنوان «شورش تپه ی گل زرد» (Yellow Flower Revolt) علیه حکومت چینگ به وقوع پیوست که باز هم به شدت سرکوب و اغلب شرکت‌کنندگان در این شورش به قتل رسیدند. |
|
| |
|
| در ۱۰ ژانویه ۲۰۱۲، اسد سخنرانی کرد و در آن اظهار داشت که قیام توسط کشورهای خارجی مهندسی شده است و اعلام کرد که "پیروزی نزدیک است". وی همچنین گفت که اتحادیه عرب با تعلیق سوریه، فاش کرد که دیگر عربی نیست. با این حال، اسد همچنین گفت که اگر «حاکمیت ملی» رعایت شود، این کشور در‌ها را به روی راه حلی که با میانجی گری اعراب انجام می‌شود، نمی‌بندد. او همچنین گفت که یک همه پرسی در مورد قانون اساسی جدید می‌تواند در ماه مارس برگزار شود. | | متعاقب آن شورش دیگری در ۱۰ اکتبر ۱۹۱۱، این بار توسط نظامیان پادگانی در شهر ووچانگ (Wuchang) رخ داد که رهبری آن را لی یوان خونگ (Li Yuan Hong) فرمانده پادگان با شرکت سربازان و افسران این پادگان بر عهده داشت. با گسترش این شورش به سایر شهرها و حمایت مردم و سایر گروه‌ها، بالاخره حکومت و سیستم دو هزار سالهی امپراتوری چین فروریخت و دولت چینگ سقوط کرد. اگرچه سون یات سِن که هنوز در خارج از کشور به سر می‌برد، در این شورش نقشی نداشت، ولی به محض اطلاع یافتن از آن، فورا در ۲۱ دسامبر به چین بازگشت. |
|
| |
|
| ====دخالت ایران و روسیه در سوریه==== | | === تأسیس جمهوری چین === |
| در مقطعی به نظر می‌رسید که دولت اسد در آستانه سقوط قرار دارد و کنترل بخش‌های وسیعی از کشور را از دست داده است. اما مداخله مستقیم روسیه در سال ۲۰۱۵ معادله را تغییر داد و به دولت اسد کمک کرد تا مناطق کلیدی را پس بگیرد. | | با ورود سون یات سِن به چین، وی با ارسال نامهای به استان‌های مختلف از رهبران آنها خواست نمایندگان خود را برای تصمیمگیری در مورد آیندهی کشور چین انتخاب و به نان جینگ اعزام نمایند. نمایندگان استانها و گروه‌های مختلف اجتماعی در تاریخ ۲۹ دسامبر۱۹۱۱، در نانجینگ گرد هم آمده و سون یات سِن را به عنوان «رییس جمهوری موقت» برگزیدند. براساس قانون اساسی موقتی که تدوین شد، دولت موقت جمهوری جدید چین شکل گرفت. علیرغم تلاش‌های نا موفق سون یات سِن در ایجاد قیامهای مختلف، به وی لقب افتخاری بنیانگذار جمهوری خلق چین داده شد، چون او بود که با به راه انداختن حرکتهای انقلابی و دورهم جمع کردن مخالفان دولت چینگ، روح انقلاب را در میان گروه‌های مختلف اجتماعی زنده نگه‌داشته بود. |
|
| |
|
| بین سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰، لشکرکشی نیروی قدس سپاه پاسدارن با فرماندهی قاسم سلیمانی و تشکیل گروه‌های نیابتی تحت عنوان دفاع از حرم زینب بنام‌های فاطمیون، از افغانی‌های مقیم ایران، زینبیون، از پاکستانی‌های مقیم ایران و پاکستان و ورود نیروهای حشدالشعبی و حزب‌الله عراق و حزب‌الله لبنان و در پیش گرفتن سیاست کشتار و ارعاب و شکنجه، منجر به وضعیتی شد که در آن نیروهای دولتی کنترل بیشتر مناطق سوریه را در دست گرفتند، در حالی که گروه‌های مخالف اسلام‌گرا و شبه‌نظامیان کرد، کنترل مناطقی در شمال و شمال‌شرق را در اختیار داشتند.
| | ==== یوان شیکای ==== |
| | جمهوری چین، اگرچه در جنوب کشور مستقر شده بود، ولی شمال و پکن همچنان در اختیار دربار چینگ بود. لذا، سون یات سِن با آغاز مذاکره با یوان شیکای (Yuan Shikai) |
| | [[پرونده:یوان شیکای.JPG|جایگزین=یوان شیکای حاکم نظامی|بندانگشتی|'''یوان شیکای حاکم نظامی و اولین رئیس دولت چین پس از سقوط امپراتوری''']] |
| | نمایندهی نایبالسلطنهی دربار چینگ برای کناره‌گیری رسمی و مسالمت‌آمیز از تاج و تخت و متحد شدن سرزمین چین تحت حکومت واحد جمهوری، وارد مذاکره شد. به یوان قول داده شد که اگر دربار را به پذیرش این پیشنهاد راضی نماید، ریاست دولت موقت به او سپرده خواهد شد. سرانجام، در ۱۲ فوریه ۱۹۱۲، با تلاش یوان شیکای، امپراتور پویی (Puyi)، آخرین امپراتور سلسلهی چینگ از سلطنت کناره‌گیری کرد و سون یات سِن نیز طبق تعهد از ریاست جمهوری موقت چین کنار رفت و یوان در ۱۰ ماه مارس۱۹۱۲، در پکن به ریاست‌جمهوری موقت چین برگزیده شد و سون معاون رییس‌جمهور شد. انقلابیون اصرار داشتند تا پایتخت را به نانجینگ منتقل کنند، ولی یوان برای آنکه در بین هواخواهان سلطنت در استان‌های شمالی باقی بماند و در حوزه‌ی نفوذ حزب کومین تانگ در استان‌های جنوبی قرار نگیرد، مقاومت کرد و با بهانهی کنترل مخالفین، پایتخت را در پکن ابقاء کرد. |
|
| |
|
| این وضعیت اعتماد به نفس بشار اسد را افزایش داد. با وجود روابط آسیب‌دیده سوریه با جهان عرب از زمان آغاز قیام، او به تدریج به عرصه دیپلماتیک عربی بازگشت. نماد این بازگشت، پذیرش دوباره سوریه در اتحادیه عرب بود که در سال ۲۰۲۳ رخ داد.پایتخت‌های عربی بازگشایی سفارت‌های خود در دمشق و عادی‌سازی روابط با سوریه را آغاز کردند.
| | ==== اختلافات در پارلمان تازه تأسیس ==== |
| | دولت موقت جدید هنوز کنترل کاملی بر تمام ارتش نداشت. خیلی از فرماندهان نظامی در مناطق مختلف همچنان نسبت به سیستم پیشین وفادار بوده و رژیم جدید را به رسمیت نمی شناختند. با برگزاری انتخابات در سال۱۹۱۲ مجلس قانونگذاری جدید چین شکل گرفت و از نانجینگ به پکن منتقل شد. در این مجلس نمایندگان به دو گروه طرفدار سون یات سِن و هوادار یوان شیکای تقسیم شده بودند. بیشتر انقلابیون نسبت به اهداف پشت پرده‌ی یوان مشکوک بودند. در مجلس قانونگذاری سونگ جیائورِن (Song Jiaoren)، از طرفداران سون تلاش کرد تا با متحد ساختن نمایندگان احزاب کوچک‌تر، مجلس را کنترل و آنان را زیر چتر تشکیلات بزرگتری به نام حزب ملی کومین تانگ در آورد. تلاش‌های سونگ به نتیجه رسید و حزب کومین تانگ در انتخابات پارلمانی سال۱۹۱۲-۱۹۱۳، موفق شد از ۵۹۶کرسی نمایندگی پارلمان، ۲۶۹ کرسی را به خود اختصاص دهد و در انتخابات مجلس سنا نیز از ۲۷۴ کرسی ۱۲۳ کرسی را به دست آورد. ادامهی اختلاف میان سون یات سِن و انقلابیون هوادارش از یک سو و یوان شیکای و طرفدارانش از سوی دیگر، منجر به درگیری شدید نظامی در سال ۱۹۱۳ شد که به انقلاب دوم معروف گشت. شورش هواداران سون یات سِن علیه یوان نا موفق بود، لذا سون مجبور به درخواست پناهندگی از ژاپن شد و سونگ جیائورِن رهبر حزب کومین تانگ به دستور سری یوان ترور شده و به قتل رسید. |
|
| |
|
| با وجود بحران‌های شدید اقتصادی در دهه سوم حکومت بشار اسد، به نظر می‌رسید که او از بزرگترین چالش دوران حکومت خود جان به در برده است. در همان روزی که آتش‌بس در لبنان برقرار شد، گروه‌های مخالف سوری به رهبری گروه اسلام‌گرای هیئت تحریر شام حمله‌ای غافلگیرکننده انجام دادند و شهر حلب را تصرف کردند.آنها به سرعت پیشروی کردند و کنترل شهر حما را هم در دست گرفتند و بعد از آن وارد حمص شدند تا به سوی دمشق پیشروی کنند. | | با غیر قانونی اعلام شدن حزب کومین تانگ و فرار سون به خارج از کشور و همچنین انحلال پارلمان به دستور یوان، تمام اختیارات به دست یوان افتاد و بدین ترتیب یوان شیکای فرمانروای مطلق چین شد. او بهتدریج بهفکر بازگشت به امپراتوری افتاد. وی در اکتبر ۱۹۱۵با برگزاری رفراندمی که طی آن اکثریت مردم خواستار بازگشت به رژیم سلطنتی شدند، خود را آمادهی تاجگذاری کرد. این حرکت که مخالف قانون اساسی جدید بود، با مخالفت اکثر فعالان سیاسی مواجه شد و سون رهبری این مخالفتها را از خارج از کشور بر عهده داشت. این تحرکات سیاسی موجب آغاز دوران هرج و مرج سیاسی و نظامی و ظهور جنگ سالاران در مناطق مختلف این کشور شد. در چنین شرایطی بود که سون با ارسال نامهای به پاریس از سوسیالیستهای فرانسه درخواست کرد برای ایجاد یک جمهوری سوسیالیستی در چین به وی یاری کنند. |
|
| |
|
| روسیه، ایران و گروه‌های مسلح وابسته به ایران در کنار نیروهای بشار اسد صف‌آرایی کردند، در حالی که ترکیه و کشورهای خلیج فارس از گروه‌های مسلح مخالف حمایت می‌کردند.
| | در استان‌های جنوبی حوزه‌ی رودخانهی «یانگ تسه» شورش‌ها واغتشاشاتی بروز کرد و دولت نیروهای شمال را برای سرکوب آنان به جنوب فرستاد. در این عملیات تعداد زیادی از جنوبی‌ها کشته شدند. سون یات سِن، در اعتراض به این کشتار نطق شدیدی در مجلس کرد و شخص یوان شیکای را متهم به انحراف از اصول قانون اساسی و قتل عام مردم بیگناه کرد، و از معاونت رئیس‌جمهوری استعفا داد. به دنبال وی ژنرال لی یوانخونگ (Li Yuanhong) از پست وزارت جنگ و کلیهی اعضا حزب کومین‌تانگ که در دولت دارای پستی بودند از کار کناره‌گیری کردند. یوان شیکای به این حرکت سیاسی واکنش تندی نشان داد و رهبران حزب کومین‌تانگ را متهم به تحریک مردم به نا‌فرمانی ازقوانین جمهوری جوان چین نمود و اقدام به توقیف آنان کرد. |
|
| |
|
| هرچند اعتراض‌ها علیه اسد در ابتدا با شعارهای آزادی و دموکراسی و بدون شکاف‌های مذهبی آغاز شده بود، اما خیلی زود لحن فرقه‌گرایانه‌ای که پیش از قیام وجود داشت، آشکار شد. برخی گروه‌های مخالف، حکومت را به تبعیض به نفع علوی‌ها در برابر اکثریت سنی متهم می‌کردند، در حالی که دولت مخالفان را «تروریست» می‌نامید.
| | ==== تشکیل دولت نظامی در گوانگ جو ==== |
| | در ۶ ژوئن سال۱۹۱۶، یوان شیکای به‌طور ناگهانی و غیر منتظره درگذشت و شیرازهی امور از هم گسست. دور جدیدی از هرج و مرج در كشور بار دیگر آغاز و ۵ ایالت جنوبی اعلام خود‌مختاری کردند. در این اوضاع و احوال نا بسامان، کشور چین میان فرماندهان مختلف نظامی تقسیم شده و دولت مرکزی مقتدری وجود نداشت. سون با احساس خطر تجزیهی کشور، در سال۱۹۱۷برای ایجاد وحدت وارد کشور شده و با گروه های مختلف سیاسی و نظامی، حتی با برخی از جنگ سالاران برای ایجاد وحدت ملی و تشکیل دولت مقتدر وارد مذاکره شد. |
|
| |
|
| ====حمایت جمهوری اسلامی====
| | در اواخر جنگ جهانی اول، سون یات سِن تحت فشار آمریکا به متفقین پیوست. وی انتظار داشت که با پیوستن به متفقین پس از شکست آلمان، مناطق تحت نفوذ و تصرف آلمان در چین مانند«شَندونگ» دوباره به چین بازگردانده شود. ولی در مذاکرات و معاهدهی وِرسای، غربی‌ها بهصورت محرمانه توافق کردند که این منطقه را به ژاپن واگذار کنند. این امر در بین طبقات روشنفکر و جوان چینی و کارگران که در بین آنها نام چوئن لای و مائوتسه تنگ هم بهچشم می خورد، یأس و بدبینی زیادی ایجاد کرد. به‌دنبال آن، در چهارم ماه مه سال ۱۹۱۹دانشجویان و روشنفکران چینی جنبشی فرهنگی-سیاسی بهراه انداختند که به جنبش چهارم ماه مه معروف شد. بزرگترین تأثیر این جنبش در کنار آثار سیاسی، این بود که تغییر اساسی در خط نوشتاری چین بهوجود آمد و آخرین نفوذ ارزشهای کنفوسیوسی نیز از جامعهی چینی طرد شد. دیدگاههای انقلابی این جنبش به حدی محبوبیت پیدا کرد که با الهام از انقلاب بلشویکی روسیه، انقلابیون چپگرای چینی هم درسرتاسر چین جای پای خوبی پیدا کردند. در همین ایام بود که برای نخستین‌بار، مقالات لنین در چین منتشر و در سال۱۹۲۰ مانیفست کمونیست به چینی ترجمه و چاپ شد. |
| حمایت جمهوری اسلامی ایران و حزب‌الله لبنان از بشار اسد نقش کلیدی در بقای رژیم او در طول جنگ داخلی سوریه ایفا کرد. این حمایت در قالب‌های نظامی، اقتصادی، و سیاسی از آغاز درگیری‌ها تا سقوط رژیم در دسامبر ۲۰۲۴ ادامه داشت. در ادامه به جزئیات این حمایت‌ها پرداخته شده است:
| |
|
| |
|
| حمایت نظامی | | سون یات سِن، سرخورده از غرب، از لنین درخواست کمک کرد و جواب مثبت و بسیار امیدوار کنندهای گرفت. روسها در نخستین اقدام، همهی قراردادهای استعماری که در زمان تزارها به چین تحمیل شده بود را لغو و تمام امتیازات ارضی که از چین گرفته شده بود را به چین بازگرداندند. در چنین فضائی، مکاتبات متعدد سون یات سِن با لنین، فصل جدیدی در حمایت روسیه از ملی‌گرایان چینی گشود. تحت تأثیر افکار بلشویک‌های روسی، در سال۱۹۲۱ جوانان چپگرای چینی رسما حزب کمونیست چین را تشکیل دادند. در آن زمان کمونیستها اجازه یافتند همزمان هم در حزب ملی‌گرای کومین تانگ و هم در حزب کمونیست عضویت داشته باشند. |
|
| |
|
| ۱. نیروهای حزب‌الله لبنان: حزب‌الله از سال ۲۰۱۲ به‌طور مستقیم در کنار نیروهای دولتی سوریه جنگید و در نبردهای مهمی از جمله بازپس‌گیری شهرهای استراتژیک مثل حلب و القصیر نقش داشت. با این حال، در سالهای پایانی، به‌دلیل فشارهای داخلی لبنان و درگیری با اسرائیل، توان حزب‌الله برای ادامه حمایت نظامی کاهش یافت.
| | سون یات سِن، پس از تلاش و هماهنگیهای زیاد در سال۱۹۲۱ در گوانگ‌جو یک حکومت مستقل تشکیل داد. بین سالهای۱۹۲۱تا ۱۹۲۷، در جنوب چین سه دولت مختلف شکل گرفت: دولت موقت نانجینگ (۱۹۲۱)، دولت نظامی گوانگ‌جو (۱۹۲۱ تا ۱۹۲۵) و دولت ملی در گوانگ‌جو که بعدا به ووخَن منتقل شد (۱۹۲۵ تا ۱۹۲۶). |
|
| |
|
| ۲. نیروهای نیابتی ایران: ایران با اعزام نیروهای سپاه قدس و شبه‌نظامیان تحت حمایت خود مانند لشکر فاطمیون (افغان‌ها)، زینبیون و حشدالشعبی (عراقی‌ها) حضور گسترده‌ای در سوریه داشت. این نیروها به تقویت جبهه‌های نظامی اسد کمک کردند و در بازپس‌گیری مناطق تحت کنترل شورشیان سهم داشتند.
| | ==== همکاری حزب کومین تانگ و حزب کمونیست چین ==== |
| | در چنین شرایطی، سون به این نتیجه رسید که تنها راه حل مشکلات چین و اتحاد این کشور، توسل به قدرت نظامی از پایگاه خود در جنوب و سپس هدایت سیاسی کشور در گذار به دموکراسی است. وی به منظور سرعت بخشیدن به تسخیر کل چین، به یک سیاست همکاری فعال با حزب کمونیست چین روی آورد. لذا، سون با نمایندهی ویژهی اتحاد جماهیر شوروی آدولف یوفه (Adolph Joffe) در ژانویهی۱۹۲۳ بیانیهی مشترکی را امضاء و از آن پس سون کمکهایی را از کمینترن در مقابل پذیرفتن اعضای حزب کمونیست در حزب کومین‌تانگ دریافت کرد که این همکاریها از سوی لنین مورد ستایش قرار گرفت. سون در این شرایط با کمکهایی که از شوروی دریافت کرد، قدرت نظامی لازم را برای آغاز اعزام نیرو به شمال برای درهم کوبیدن شورشیان این منطقه از پایگاه نظامی وامپوآ در نزدیکی گوانگ‌جو و به فرماندهی چیان کایچک را کسب نمود. او همچنین برای سروسامان دادن به اقتصاد کشور نخستین بانک مرکزی چین را به نام بانک مرکزی کانتون تأسیس کرد. |
| | [[پرونده:آرامگاه سون یات سن.JPG|جایگزین=آرامگاه سون یات سن|بندانگشتی|447x447پیکسل|'''آرامگاه سون یات سن''']] |
|
| |
|
| ۳. حملات پهپادی و تسلیحاتی: ایران سیستم‌های تسلیحاتی پیشرفته و پهپادهای شناسایی و رزمی را در اختیار ارتش سوریه قرار داد تا برتری هوایی و تکنولوژیکی ایجاد کند.
| |
|
| |
|
| حمایت اقتصادی
| | سون یات سِن در ۱۰ نوامبر۱۹۲۲، سفری به تیَن جین داشت و طی یک سخنرانی خواستار پایان دوران جنگ‌سالاری و تشکیل کنفرانس ملی و ملغی شدن کلیهی قراردادهای نابرابری که در گذشته با کشورهای خارجی بسته شده بود گردید. وی علیرغم اوضاع وخیم جسمانیش، دو روز بعد به پکن رفت و برای پایان دادن به جنگ داخلی مذاکراتی را انجام داد. او همچنین، در فوریهی سال۱۹۲۳ در سفری به هنگ‌کنگ برای اتحادیهی دانشجویان سخنرانی كرد و گفت:<blockquote>«این فساد موجود و نیاز به صلح و قانون و حکومتداری خوب بود که مرا وادار به انقلاب کرد.»</blockquote>در ۲۸نوامبر سال۱۹۲۴ هم برای شرکت در اجلاس پان آسیایی به ژاپن رفت و در این نشست پیرامون جایگاه آسیا سخنرانی کرد. |
|
| |
|
| جمهوری اسلامی میلیاردها دلار برای حمایت از رژیم اسد هزینه کرد. این کمک‌ها شامل اعطای وام، صادرات نفت و تأمین کالاهای اساسی بود. با این حال، در سالهای اخیر، بحران اقتصادی ایران توانایی ادامه این حمایت‌ها را کاهش داد.
| | == درگذشت سون یات سن == |
| | سون یات سِن، سرانجام در ۱۲ ماه مارس۱۹۲۴، بر اثر سرطان و در ۵۸سالگی درگذشت. جسد وی برا ی مدتی در معبد بودایی «ابرهای لاجوردی» (Azure Clouds) در حومهی پکن نگهداری شد و سپس در سال ۱۹۲۹ برای وی آرامگاه باشکوهی در نان جینگ ساخته شد و بقایای جسدش به آنجا منتقل گردید. |
|
| |
|
| ===حملات شیمیایی در غوطه شرقی===
| | سون یات سِن در میان رهبران قرن بیستم کشور چین جایگاه ویژه ای دارد. هم در چین کمونیست و هم در چین ملی (تایوان) مورد احترام مردم است. در تایوان از وی به عنوان پدر جمهوری چین و در پکن از او به عنوان انقلابی پیشرو و سوسیالیست ملی‌گرا نام برده می شود. مراکز علمی-فرهنگی بسیاری در داخل و خارج چین به نام سون یاتسِن تأسیس شده و از زندگی او فیلم‌ها و سریالهای مختلفی ساخته شده است. |
| در ماه اوت ۲۰۱۳، صدها نفر در حمله‌ای شیمیایی به غوطه شرقی، منطقه‌ای تحت کنترل مخالفان در نزدیکی دمشق، کشته شدند. | |
|
| |
|
| قدرت‌های غربی و گروه‌های مخالف حکومت سوریه، دولت اسد را مسئول این حمله دانستند. دمشق هرگونه دست داشتن در این حمله را انکار کرد، اما تحت فشار بین‌المللی و تهدیدها، با برچیدن زرادخانه سلاح‌های شیمیایی خود موافقت کرد.
| | == منابع == |
| | |
| با وجود این جنگ سوریه همچنان شاهد فجایع دیگری از جمله حملات شیمیایی بیشتر بود. کمیسیون‌های سازمان ملل متحد تمام طرف‌های درگیر را به ارتکاب جنایات جنگی، از جمله قتل، شکنجه و تجاوز متهم کردند.
| |
| | |
| ===تدوین قانون اساسی جدید===
| |
| در ۲۷ فوریه ۲۰۱۲، سوریه مدعی شد که طرحی مبنی بر تدوین قانون اساسی جدید در جریان همه‌پرسی مربوطه با حمایت ۹۰ درصدی مواجه شد. این هم‌پرسی محدودیت دوره تجمعی چهارده ساله را برای رئیس جمهور سوریه تعیین کرد. این همه‌پرسی از سوی کشورهای خارجی از جمله آمریکا و ترکیه بی‌معنی اعلام شد.
| |
| | |
| در ۶ ژانویه ۲۰۱۳، اسد در یک سخنرانی گفت که درگیری در کشورش به دلیل "دشمنان" خارج از سوریه است که "به جهنم خواهند رفت" و به آنها "درسی داده خواهد شد". با این حال، او گفت که هنوز راه برای یک راه حل سیاسی باز است و گفت که تلاش‌های ناموفق برای راه حل "به این معنی نیست که ما علاقه‌ای به راه حل سیاسی نداریم. " در همین سال در انتخابات ریاست جمهوری که توسط مخالفان تحریم و توسط سازمان ملل متحد محکوم شد اسد یک بار دیگر به عنوان رییس جمهوری انتخاب شد.
| |
| | |
| پس از سقوط چهار پایگاه نظامی ارتش سوریه در سپتامبر ۲۰۱۴، که آخرین پایگاه‌های دولتی در استان رقه بودند، اسد انتقادات قابل توجهی از پایگاه علوی خود دریافت کرد. این شامل اظهارات دورید اسد، پسر عموی بشار اسد، بود که خواستار استعفای وزیر دفاع سوریه، فهد جاسم الفریج، پس از قتل عام صدها تن از نیروهای دولتی اسیر شده توسط دولت اسلامی پس از پیروزی داعش در سوریه شد. به‌زودی اعتراضات علوی‌ها در حمص به‌دنبال استعفای فرماندار، و برکناری حافظ مخلوف، پسر عموی اسد از موقعیت امنیتی‌اش که منجر به تبعید بعدی او به بلاروس شد، دنبال شد. خشم فزاینده نسبت به اسد در میان علویان به دلیل تعداد نامتناسب سربازان کشته شده در جنگ از مناطق علوی و همچنین وضعیت بحرانی اقتصادی در این مناطق است. این زمانی بود که چهره‌های نزدیک به اسد در مورد احتمال بقای او ابراز نگرانی می‌کردند.
| |
| | |
| در سال ۲۰۱۵، چند تن از اعضای خانواده اسد در لاذقیه در شرایط نامشخصی جان باختند. در ۱۴ مارس، پسر عموی بانفوذ اسد و بنیانگذار شبیحه، محمد طوفی الاسد، با پنج گلوله به سر در اختلاف بر سر نفوذ در قردا‌ها - خانه اجدادی خانواده اسد - ترور شد. در آوریل ۲۰۱۵، اسد دستور دستگیری پسر عموی خود منذر الاسد را در الزیره، لاذقیه صادر کرد، اما تحقیقات دراین مورد به نتیجه نرسید.
| |
| | |
| پس از یک رشته شکست‌های دولت در شمال و جنوب سوریه، تحلیلگران به بی‌ثباتی فزاینده دولت همراه با تداوم کاهش حمایت از دولت اسد در میان پایگاه اصلی حمایت علوی‌ها اشاره کردند، و گزارش‌های فزاینده‌ای از نزدیکان اسد، علوی‌ها و بازرگانانی که از دمشق به سمت لاذقیه و کشورهای خارجی می‌گریزند منتشر شد. رئیس اطلاعات، علی مملوک در ماه آوریل در بازداشت خانگی قرار گرفت و متهم به توطئه با عموی تبعیدی اسد رفعت الاسد برای جایگزینی بشار به عنوان رئیس جمهور شد.
| |
| | |
| حامیان دولت بشار اسد
| |
| | |
| در ۴ سپتامبر ۲۰۱۵، زمانی که چشم انداز بقای اسد تیره به نظر می‌رسید، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، گفت که روسیه به اندازه کافی "جدی" است تا به دولت اسد کمک می‌کند. مدت کوتاهی پس از آغاز مداخله نظامی مستقیم روسیه در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۵ به درخواست رسمی دولت سوریه، پوتین اظهار داشت که عملیات نظامی از قبل کاملاً آماده شده بود و هدف روسیه در سوریه را "تثبیت قدرت مشروع در سوریه " تعریف کرد. مداخله پوتین رژیم اسد را در زمانی که در آستانه سقوط قرار داشت نجات داد. همچنین مسکو را قادر کرد تا به اهداف کلیدی ژئواستراتژیک خود مانند کنترل کامل حریم هوایی سوریه، پایگاه‌های دریایی که امکان دسترسی دائمی نظامی به سراسر شرق مدیترانه و دسترسی آسان‌تر برای مداخله در لیبی را می‌داد، دست یابد.
| |
| | |
| در نوامبر ۲۰۱۵، اسد بار دیگر تاکید کرد که روند دیپلماتیک برای پایان دادن به جنگ داخلی این کشور در حالی که این کشور توسط "تروریست ها" اشغال شده است، نمی‌تواند آغاز شود. در ۲۲ نوامبر، اسد گفت که روسیه طی دو ماه پس از عملیات هوایی خود، بیش از آنچه ائتلاف به رهبری ایالات متحده در یک سال مبارزه علیه داعش به دست آورده بود، موفقیت کسب کرده است. در پایان دسامبر ۲۰۱۵، مقامات ارشد ایالات متحده به طور خصوصی اعتراف کردند که روسیه به هدف اصلی خود برای ایجاد ثبات در سوریه دست یافته است و با هزینه‌های نسبتاً کم، می‌تواند عملیات را در این سطح برای سالهای آینده حفظ کند.
| |
| | |
| در دسامبر ۲۰۱۵، پوتین اظهار داشت که روسیه از نیروهای اسد حمایت می‌کند و آماده حمایت از شورشیان ضد اسد در مبارزه مشترک با داعش است.
| |
| | |
| === جمله شیمیایی خان‌شیخون ۲۰۱۷===
| |
| در دسامبر ۲۰۱۶ گزارش شد که نیروهای اسد نیمی از حلب تحت کنترل شورشیان را بازپس گرفتند. در ۱۵ دسامبر، نیروهای دولتی در آستانه بازپس گیری تمام حلب بودند. پس از انتخاب دونالد ترامپ، اولویت آمریکا در مورد اسد تغییر کرد. نیکی هیلی، نماینده سازمان ملل متحد، اظهار داشت که ایالات متحده دیگر بر «خروج اسد» متمرکز نیست، اما این موضع در پی حمله شیمیایی خان شیخون در سال ۲۰۱۷ تغییر کرد. در حالی که امریکا موضع تند تری علیه اسد گرفته بود دولت سوریه اعلام کرد که که حمله شیمیایی "۱۰۰ درصد ساختگی" است. در ژوئن ۲۰۱۷، پوتین، رئیس‌جمهور روسیه گفت: <blockquote>«اسد از سلاح‌های شیمیایی استفاده نکرده است» و این حمله شیمیایی «توسط افرادی انجام شد که می‌خواستند او را به خاطر آن سرزنش کنند».</blockquote>در ۷ نوامبر ۲۰۱۷، دولت سوریه اعلام کرد که توافقنامه آب و هوای پاریس را امضا کرده است. در ماه مه ۲۰۱۸، استقلال جمهوری‌های جدایی‌طلب ابخازیا و اوستیای جنوبی تحت اشغال روسیه در گرجستان را به رسمیت شناخت که منجر به واکنش شدید اتحادیه اروپا، ایالات متحده، کانادا و سایر کشورها شد.
| |
| | |
| در زمان اسد، سوریه به یک حامی قوی تهاجم روسیه به اوکراین تبدیل شد و یکی از پنج کشوری بود که با قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل در محکوم کردن تهاجم که خواهان عقب نشینی روسیه از اوکراین بود مخالفت کردند. سه روز قبل از تهاجم، فیصل مقداد وزیر امور خارجه به مسکو اعزام شد تا جمهوری‌های جدایی‌طلب دونتسک و لوهانسک را به رسمیت بشناسد. یک روز پس از تهاجم، بشار اسد در یک تماس تلفنی با ولادیمیر پوتین، این تهاجم را به عنوان «اصلاح تاریخ و بازگرداندن تعادل در نظم جهانی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی» ستود. سوریه اولین کشوری بود که پس از روسیه به طور رسمی "استقلال و حاکمیت" دو منطقه جدا شده را در ژوئن ۲۰۲۲ به رسمیت شناخت.
| |
| | |
| در دوازدهمین سالگرد آغاز تظاهرات در سوریه، بشار اسد در جریان سفر رسمی خود به روسیه با ولادیمیر پوتین دیدار کرد. در یک برنامه تلویزیونی با پوتین، اسد از "عملیات نظامی ویژه" روسیه به عنوان جنگی علیه "نئونازی‌ها و نازی‌های قدیمی" اوکراین دفاع کرد. او الحاق چهار استان اوکراین به روسیه را به رسمیت شناخت و مرز‌های جدید روسیه را تأیید کرد و ادعا کرد که این سرزمین‌ها «از نظر تاریخی روسیه» هستند. اسد همچنین از روسیه خواست تا با ایجاد پایگاه‌های جدید و استقرار نیروی نظامی بیشتر در سوریه، حضور نظامی خود را در سوریه گسترش دهد و نقش نظامی خود را دائمی کند.
| |
| | |
| در مارس ۲۰۲۳، وی از امارات متحده عربی دیدن کرد و با محمد بن زاید آل نهیان، رئیس جمهور امارات متحده عربی دیدار کرد. در ماه مه ۲۰۲۳، او در نشست سران اتحادیه عرب در جده، عربستان سعودی شرکت کرد و در آنجا مورد استقبال محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی قرار گرفت. در سپتامبر ۲۰۲۳، اسد در مراسم افتتاحیه بازی‌های آسیایی در هانگژو شرکت کرد و با رئیس جمهور چین شی جین پینگ ملاقات کرد. آنها ایجاد یک مشارکت استراتژیک چین و سوریه را اعلام کردند.
| |
| | |
| ===گروه‌های مخالف بشار اسد===
| |
| عربستان سعودی، قطر، و ترکیه از گروه‌های مخالف حمایت کردند و تلاش داشتند نفوذ منطقه‌ای ایران و اسد را تضعیف کنند.
| |
| | |
| ====گروه‌های شورشی داخلی====
| |
| | |
| =====ارتش آزاد سوریه (FSA):=====
| |
| یکی از اولین گروه‌های مخالف که شامل نیروهای جداشده از ارتش سوریه بود و توسط کشورهای غربی و برخی کشورهای عربی حمایت می‌شد. ایالات متحده و برخی کشورهای اروپایی حمایت‌های مالی، تسلیحاتی، و آموزشی به ارتش آزاد سوریه ارائه دادند.
| |
| | |
| گروه‌های اسلام‌گرای تندرو: مانند جبهه النصره (وابستگی قبلی به القاعده) و داعش که به‌عنوان بازیگران اصلی در برخی مناطق عمل کردند. با این حال، داعش بیشتر بر تأسیس خلافت تمرکز داشت تا مقابله مستقیم با دولت بشار اسد.
| |
| | |
| =====نیروهای کرد:=====
| |
| یگان‌های مدافع خلق (YPG): نیروهای کرد که در شمال سوریه فعالیت داشتند. این گروه‌ها در ابتدا تمرکز خود را بر دفاع از مناطق کردی و مبارزه با داعش گذاشته بودند اما بعدها با برخی شورشیان علیه دولت اسد متحد شدند.
| |
| | |
| =====جنبش‌های مردمی:=====
| |
| اعتراضات اولیه که در سال ۲۰۱۱ آغاز شد، از سوی قشرهای مختلف مردم سوریه حمایت شد. این اعتراضات بعداً به‌سرعت به یک قیام مسلحانه تبدیل شد.
| |
| | |
| | |
| | |
| اسرائیل با حملاتی محدود علیه مواضع حزب‌الله و سپاه قدس در سوریه به‌طور غیرمستقیم به تضعیف حکومت بشار کمک کرد.
| |
| | |
| همکاری و هماهنگی بین این گروه‌ها، به دلیل اختلافات ایدئولوژیک و رقابت‌های سیاسی، چالش‌برانگیز بود. با این حال، آنها توانستند در سال ۲۰۲۴ نقشی کلیدی در سرنگونی دولت ایفا کنند.
| |
| | |
| ==زندان‌های بشار اسد==
| |
| زندان‌های بشار اسد در سوریه به‌دلیل وضعیت اسفناک و رفتار غیرانسانی با زندانیان، به یکی از نمادهای خشونت نظام حاکم تبدیل شده‌اند. از زمان آغاز اعتراضات در سوریه در سال ۲۰۱۱، هزاران نفر از مخالفان، فعالان سیاسی، روزنامه‌نگاران و حتی غیرنظامیان عادی به اتهامات مختلف بازداشت شده‌اند. برخی از ویژگی‌ها و حقایق درباره این زندان‌ها عبارت‌اند از:
| |
| | |
| ۱. شکنجه و اعدام‌های گسترده: بر اساس گزارش‌ها، بیش از ۱۷ هزار نفر در زندان‌های رژیم، به‌ویژه زندان صیدنایا، به دلیل شکنجه و بدرفتاری جان باخته‌اند. تنها در این زندان، حدود ۱۳ هزار نفر بین سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷ اعدام شده‌اند. گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری نشان می‌دهد شکنجه‌های شدید فیزیکی و روانی، از جمله استفاده از شوک الکتریکی و آزار جنسی، به‌طور سیستماتیک در این زندان‌ها انجام می‌شود.
| |
| | |
| ۲. خشونت علیه زنان: زنان نیز به‌طور خاص هدف آزار و شکنجه قرار می‌گیرند. این رفتارها نه تنها برای تنبیه فردی بلکه به‌عنوان یک استراتژی جنگی برای شکستن روحیه جامعه به کار گرفته می‌شوند.
| |
| | |
| ۳. قانون سزار: یک عکاس سوری با نام مستعار "سزار"، تصاویری از هزاران زندانی که در اثر شکنجه در این زندان‌ها کشته شده بودند، به خارج از کشور منتقل کرد. این تصاویر پایه‌گذار تحریم‌های آمریکا علیه رژیم اسد تحت عنوان "قانون سزار" شد که جنایات انجام‌شده در این زندان‌ها را برجسته می‌کند.<ref>[https://www.bbc.com/persian/world-features-53127756 سایت بی‌بی‌سی فارسی]</ref>
| |
| | |
| ۴. وضعیت بد بهداشتی و غذایی: زندانیان با شرایط بهداشتی بسیار ضعیف، نبود غذای کافی و دسترسی محدود به خدمات درمانی مواجه هستند. بسیاری از بازداشت‌شدگان در این شرایط طاقت‌فرسا جان خود را از دست داده‌اند.
| |
| | |
| ۵. شمار بالای زندانیان و ناپدیدشدگان: تخمین زده می‌شود بیش از ۲۱۵ هزار نفر در بازداشت به سر می‌برند و سرنوشت بسیاری از آنها نامشخص است.
| |
| | |
| این رفتارها توسط نهادهای بین‌المللی به‌عنوان جنایات علیه بشریت شناخته شده و بارها محکوم شده‌اند، اما همچنان ادامه دارند و بخش مهمی از ابزار سرکوب رژیم اسد محسوب می‌شوند.
| |
| [[پرونده:زندان صیدنایا.JPG|جایگزین=زندان صیدنایا.JPG|بندانگشتی|359x359پیکسل|'''تصویر هوایی زندان مخوف صیدنایا در نزدیکی دمشق''']]
| |
| | |
| ===زندان صیدنایا===
| |
| زندانی نظامی در شهر صیدنایا، در نزدیکی دمشق سوریه است. این زندان در ۶ طبقه ۳ طبقه بالای زمین و ۳ طبقه زیر زمین ساخته شده است. از این زندان برای شکنجه، قتل و حبس هزاران زندانی و شورشی مخالف دولت سوریه استفاده می‌شد. براساس تخمین عفو بین‌الملل در سال ۲۰۱۷، در حدود ۵۰۰۰ تا ۱۳۰۰۰ نفر «به صورت غیرقانونی» در سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ در این زندان اعدام شدند. به گفتهٔ وزارت امور خارجه آمریکا، مرکزی برای سوزاندن اجساد در این زندان با هدف پنهان کردن شواهد حضور هزاران نفری که در این زندان به قتل رسیده‌اند ساخته شده بود. شورشیان پس از فتح دمشق این زندان را گشودند و فیلم‌هایی از ابزار شکنجه در آن را به نمایش گذاشتند.<ref>[https://ir.voanews.com/a/syria-damascus-sednaya-prison-prisoner/7892457.html ویدئوی گشودن بخش‌های مخفی زندان صیدنایا در سایت صدای آمریکا]</ref>
| |
| | |
| ==گاهشمار زندگی بشار اسد==
| |
| ۱۹۶۵- تولد بشار اسد در دمشق، سوریه. پسر حافظ اسد، از خانوادهای علوی.
| |
| | |
| ۱۹۸۲- فارغ‌التحصیلی از مدرسه متوسطه و تحصیل در رشته پزشکی در دانشگاه دمشق.
| |
| | |
| ۱۹۹۲- اتمام تحصیل در رشته چشم‌پزشکی و ادامه تخصص در لندن.
| |
| | |
| ۱۹۹۴- مرگ باسل اسد (برادر بشار) در یک سانحه رانندگی؛ بازگشت بشار به سوریه برای آماده‌سازی جهت جانشینی.
| |
| | |
| ۲۰۰۰- مرگ حافظ اسد؛ بشار به‌عنوان رئیس‌جمهور سوریه انتخاب شد و اصلاحات جزئی را آغاز کرد
| |
| | |
| ۲۰۱۱- آغاز اعتراضات گسترده در سوریه در چارچوب بهار عربی؛ تبدیل اعتراضات به جنگ داخلی.
| |
| | |
| ۲۰۱۵- ورود نظامی روسیه به جنگ سوریه برای حمایت از دولت اسد؛ تغییر معادلات جنگ به نفع بشار.
| |
| | |
| ۲۰۲۴- سقوط دولت بشار اسد پس از شکست‌های نظامی و فشارهای بین‌المللی.
| |
| | |
| == سرنگونی بشار اسد==
| |
| در سال ۲۰۲۴، گروه‌های مخالف بشار اسد پیشرفت‌های قابل‌توجهی در جبهه‌های مختلف سوریه به دست آوردند و سرانجام در ماه دسامبر دمشق را بدون مقاومت جدی تصرف کردند. این پیشروی‌ها نتیجه یک استراتژی هماهنگ و حمایت از سوی کشورهای خارجی بود. مهم‌ترین گروه‌های فعال شامل "هیئت تحریر الشام"، "ارتش ملی سوریه" و چند گروه هم‌پیمان دیگر بودند که از تاکتیک‌های مختلف استفاده کردند.
| |
| | |
| ۱ - هیئت تحریر الشام: این گروه با حملات گسترده در استان ادلب و سپس حرکت به سمت حماه و حلب، مراکز استراتژیکی را تصرف کرد. آنها توانستند تجهیزات نظامی زیادی را از نیروهای دولتی سوریه به دست آورند و در برخی مناطق ده‌ها سرباز را اسیر کنند.
| |
| | |
| ۲ - ارتش ملی سوریه: این گروه که حمایت ترکیه را به همراه داشت، در عملیات "طلوع آزادی" مناطق شمالی حلب را تصرف کرد و با پیشروی به سمت مناطق داخلی، دستاوردهای مهمی به دست آورد.
| |
| | |
| ۳ - پیشروی به سوی دمشق: گروه‌های مخالف پس از تصرف شهرهای حمص، دیرالزور و درعا به دمشق رسیدند. تسلط بر پایتخت در ۱۸ آذر ۱۴۰۳ (دسامبر ۲۰۲۴) عملاً پایان حکومت بشار اسد را رقم زد. این پیشروی‌ها بدون مقاومت جدی صورت گرفت و با شادی شهروندان همراه بود.
| |
| | |
| این موفقیت‌ها عمدتاً ناشی از ضعف نیروهای دولتی، هماهنگی مخالفان و کاهش حمایت روسیه و ایران از بشار اسد بود. تحولات نهایی به‌ویژه در حومه دمشق نشان‌دهنده پایان یک دوره طولانی جنگ داخلی در سوریه است
| |
| | |
| سرانجام در دوازدهمین روز حملات مخالفان مسلح به مناطق تحت کنترل دولت سوریه، آنها كنترل كامل دمشق را به دست گرفتند و به این ترتیب حکومت بشار اسد در سوریه سقوط کرد و حکومت ۵۵ ساله خانواده اسد در سوریه به پایان رسید.
| |
| | |
| روز هجدهم آذر ماه ۱۴۰۳ تلویزیون سوریه که به طور کامل به دست مخالفان اسد افتاد، سقوط کامل رژیم اسد را اعلام کرد. در بیانیه اعلام سقوط حکومت اسد آمده است: <blockquote>«پس از سالهای طولانی بی‌عدالتی، ظلم و ستم، و پس از فداکاری‌های بزرگ فرزندان و دختران این میهن عزیز، امروز به مردم بزرگ سوریه و تمام جهان اعلام می‌کنیم که رژیم بشار اسد سقوط کرده است.»</blockquote>ادعا شده «بشار اسد» رئیس‌جمهور سوریه از طریق فرودگاه بین‌المللی دمشق که توسط ارتش و نیروهای امنیتی تخلیه شده بود، سوریه را ترک کرد و هنوز مقصد اسد مشخص نیست. روسیه اعلام کرده است که او به آن کشور پناهنده شده است.
| |
| ==بشار اسد در نظر دیگران==
| |
| | |
| ===کنگره آمریکا===
| |
| در پایان سال ۲۰۰۳، کنگره آمریکا «قانون پاسخ‌گویی سوریه» را تصویب کرد که تحریم‌هایی علیه دمشق در زمینه‌های مختلف، از جمله «حمایت از تروریسم» اعمال کرد.
| |
| | |
| در سال ۲۰۱۱، ایالات متحده، اتحادیه اروپا و اکثریت اتحادیه عرب در پی سرکوب معترضان بهار عربی در جریان حوادث انقلاب سوریه که منجر به جنگ داخلی سوریه شد، از اسد خواستند استعفا دهد. جنگ داخلی منجر به قتل ۵۸۰ هزار نفر از مردم سوریه شد که حداقل ۳۰۶ هزار نفر آنها غیر نظامی بودند.
| |
| | |
| ===آمریکا===
| |
| در اوریل ۲۰۱۱ آمریکا اسد را تحریم کرد. در ۲۳ مه ۲۰۱۱، وزرای خارجه اتحادیه اروپا در نشستی در بروکسل موافقت کردند که اسد و ۹ مقام دیگر را به فهرستی که تحت تأثیر ممنوعیت سفر و مسدود شدن دارایی‌ها قرار گرفته‌اند، اضافه کنند. در ۲۴ مه ۲۰۱۱، کانادا تحریم‌هایی را علیه رهبران سوریه از جمله اسد اعمال کرد.
| |
| | |
| ====هیلاری کلینتون====
| |
| در ژوئیه ۲۰۱۱، هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه ایالات متحده، گفت که اسد "مشروعیت" خود را به عنوان رئیس جمهور از دست داده است.
| |
| | |
| ====باراک اوباما====
| |
| در ۱۸ آگوست ۲۰۱۱، باراک اوباما بیانیه‌ای کتبی صادر کرد که در آن از اسد خواست تا "کنار برود". در ماه اوت، کاریکاتوریست علی فرزات، منتقد دولت اسد مورد حمله قرار گرفت. نزدیکان این طنزپرداز به رسانه‌ها گفتند که مهاجمان تهدید به شکستن استخوان‌های فرزات کردند تا هشداری برای او باشد که از کشیدن کاریکاتور‌های مقامات دولتی به ویژه اسد خودداری کند. فرزات با شکستگی در هر دو دست و ضربه‌های شدید به سر در بیمارستان بستری شد.<ref name=":0">[https://www.rouydad24.ir/fa/news/393409/%D8%A8%D8%B4%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AF-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA%7C-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%B4%D8%B4-%D8%AF%D9%87%D9%87-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A8%D8%B4%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AF سایت رویداد ۲۴ مقاله بشار اسد]</ref>
| |
| | |
| ===روسیه===
| |
| از اکتبر ۲۰۱۱، روسیه به عنوان عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد، بارها پیش‌نویس قطعنامه‌های مورد حمایت غرب را در شورای امنیت سازمان ملل که امکان تحریم یا حتی مداخله نظامی سازمان ملل علیه دولت اسد را باز می‌گذاشت، وتو کرد.
| |
| | |
| === اتحادیه اروپا===
| |
| در تاریخ ۲۳ مه ۲۰۱۱، وزیران خارجه کشورهای عضو اتحادیه اروپا، بشار اسد و ۹ شخصیت ارشد حکومت سوریه را به فهرست افراد تحریمی این کشور افزودند. حدود دو هفته قبل از تاریخ مذکور اتحادیه اروپا در مورد بلوکه‌کردن دارایی‌ها و ممنوعیت سفر ۱۳ مقام عالی‌رتبه سوری از جمله بشار اسد، توافق کرده بودند. در سال ۲۰۱۲ اتحادیه اروپا تحریم‌های جدیدی را علیه شخصیت‌های کلیدی رژیم اعلام کرد.
| |
| | |
| ===سرگئی لاوروف===
| |
| در ژوئیه ۲۰۱۲، سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، قدرت‌های غربی را به دلیل آنچه که به گفته او باج‌خواهی بود و در نتیجه جنگ داخلی در سوریه را برانگیخت، محکوم کرد.
| |
| | |
| ===صلیب سرخ===
| |
| در ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۲، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ اعلام کرد که سوریه در وضعیت جنگ داخلی قرار دارد، و نزدیک بیست هزار کشته به جا گذاشته است.
| |
| | |
| ===ناوی پیلای کمیسر حقوق بشر===
| |
| در دسامبر ۲۰۱۳، ناوی پیلای کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد اسد را متهم به جنایت جنگی در جریان جنگ داخلی سوریه کرد. تحقیقاتی مشترک OPCW-UN و OPCW-UN IIT دولت اسد را مسئول حمله سال ۲۰۱۷ خان شیخون سارین و حمله ۲۰۱۸ دوما که در آن از گاز شیمیایی استفاده شده بود معرفی کردند. در سال ۲۰۲۳، کانادا و هلند شکایت مشترکی را در دیوان بین‌المللی دادگستری مطرح کردند و دولت اسد را به نقض کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه شکنجه متهم کردند. اسد قاطعانه تمام این اتهامات را رد کرده و کشورهای خارجی به ویژه ایالات متحده را به تلاش برای تغییر رژیم در سوریه متهم کرده است.<ref name=":0" />
| |
| ==منابع== | |
| | |
| | |
| <references />
| |