کاربر:Alireza k h/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید عبدالله بهبهانی''' (۱۲۶۰ق/۱۸۴۴م – ۱۳۲۸ق/۱۹۱۰م)، از رهبران جنبش مشروطه ایران و از مجتهدان پرنفوذ تهران بود که با نفوذ اجتماعی و قدرت رهبری خود نقشی تعیین‌کننده در پیروزی جنبش عدالت‌خانه و تأسیس مجلس شورای ملی ایفا کرد. وی تحصیلات خود را در نجف گذراند و پس از بازگشت به تهران، میان روحانیت، بازار و اصناف پیوندی نیرومند ایجاد نمود. بهبهانی همراه با سید محمد طباطبایی، در بست‌نشینی‌های مسجد شاه و مهاجرت کبری (سفارت انگلیس) مردم را به اعتراض علیه استبداد عین‌الدوله و مظفرالدین‌شاه فراخواند و از پیشگامان مطالبهٔ قانون و عدالت به شمار می‌رفت. او پس از تأسیس مجلس نخستین، مدافع سرسخت مشروطه و آزادی بود و در برابر جریان «مشروعه‌خواهی» شیخ فضل‌الله نوری ایستادگی کرد. بهبهانی مشروطه را ابزاری برای اجرای عدالت اسلامی می‌دانست و از سازگاری دین و قانون دفاع می‌کرد. ترور او در تیر ۱۲۸۹ش جامعهٔ مشروطه‌خواه را دچار شوک کرد. احمد کسروی وی را «ستونی استوار از جنبش» می‌خواند و پژوهشگران معاصر، او را از برجسته‌ترین روحانیان آزادی‌خواه و میانجی میان شریعت و سیاست مدرن در ایران ارزیابی می‌کنند.