نسرین پارسیان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نسرین پارسیان،''' (زاده ۱۳۳۹ در تبریز - درگذشته ۹ آبان ۱۳۷۲) کاندیدای شورای رهبری [[سازمان مجاهدین خلق ایران]]، و  عضو [[شورای ملی مقاومت ایران]] بود. او از دانشجویان دانشگاه تبریز و مسئول بخش دانشجویی سازمان مجاهدین در  این دانشگاه بود. وی در ۱۳۶۱  از ایران خارج شد و به تشکیلات سازمان مجاهدین خلق در خارج کشور پیوست. نسرین پارسیان در سال ۱۳۶۶ مسئول پشتیبانی یکی از یکان‌های رزمی و فرمانده یک دسته رزمی از زنان بود. وی در عملیات فروغ جاویدان، فرمانده یک گردان از ارتش آزادی‌بخش بود. سال ۱۳۷۱ به عضویت هیئت اجرایی سازمان مجاهدین خلق ایران درآمد و ضمن کاندیدایی شورای رهبری، فرمانده پذیرش ارتش آزادی‌بخش شد. نسرین پارسیان صبح روز ۹ آبان‌ ۱۳۷۲، حین رانندگی در ورودی شهر بغداد با یک مینی‌بوس تصادف کرد و در همان روز جان باخت.

شورای رهبری سازمان مجاهدین خلق ایران در اطلاعیه‌ی خود به تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۷۲ اعلام کرد:<ref>اطلاعیه شورای رهبری سازمان مجاهدین خلق ایران، ۱۰ آبان ۱۳۷۲</ref>[[پرونده:آرامگاه نسرین پارسیان.JPG|جایگزین=آرامگاه نسرین پارسیان در اشرف-عراق|بندانگشتی|272x272px|آرامگاه نسرین پارسیان در اشرف-عراق (قطعه مروارید)]]<blockquote>«با کمال تأسف، خواهر مجاهد نسرین پارسیان کاندیدای شورای رهبری مجاهدین، فرمانده پذیرش ارتش آزادی‌بخش و عضو شورای ملی مقاومت ایران، شب گذشته، در حین انجام مسئولیت در اثر سانحه رانندگی به‌شهادت رسید… سلام بر این بزرگ زن آزاده و مجاهد خلق در روزی که زاده شد، روزی که برای آزادی خلق و میهنش سلاح بر دوش کشید، در روزی که به کاندیدای رهبری مجاهدین برگزیده شد و در روزی که حین انجام وظایف انقلابی خود به‌شهادت رسید.»</blockquote>

=== پیام [[مریم رجوی]] ===

مریم رجوی به مناسبت درگذشت نسرین پارسیان طی پیامی گفت:<blockquote>«جگر گوشه‌ی عزیز و دلبندم فاضله، خواهر مجاهد نسرین پارسیان به‌ شهادت رسید و به دیدار رفیق اعلی شتافت.</blockquote><blockquote>بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران / کز سنگ ناله‌ خیزد روز وداع یاران</blockquote><blockquote>به راهبر عقیده و دلهایمان مسعود، به شورای رهبری و تک‌تک شما عزیزانم تسلیت ‌می‌گویم و از خدا می‌خواهم بر صبر و شکیب مسعود بیفزاید. جای من خالی که بر جبین جگرگوشه‌ام فاضله بوسه بزنم و او را در آخرین وداع در آغوش بفشارم.»</blockquote>

[[سیاوش نظام‌الملکی]] فرزند نسرین پارسیان،‌ خاطره‌ای از وی نقل کرده:[[پرونده:Siavosh nezam.jpg|جایگزین=سیاوش نظام الملکی فرزند نسرین پارسیان|بندانگشتی|سیاوش نظام الملکی فرزند نسرین پارسیان]]

«قطعا من خاطره چندانی ازمادرم ندارم، به دلیل این که سنم خیلی کم بود وقتی از هم جدا شدیم. ولی اگه بخوام از همون آخرین دیدارم با مادرم بگم، وقتی داشتیم از هم جدا می‌شدیم، خب طبعا من خیلی ناراحت بودم به دلیل این که داشتیم از هم جدا می‌شدیم و معلوم هم نبود که کی دوباره همدیگه‌رو ببینیم و وقتی که سوال کردم که بالاخره کی همدیگه رو می‌بینیم، او خیلی مصمم گفتش که بعداز این که ما رژیمو سرنگون کردیم. تو این مدت هم که خارج بودیم و توسط نامه با او ارتباط داشتم او همیشه روی این انگشت می‌گذاشت که ما حتما این رژیمو سرنگون خواهیم کرد. و این موضوع تبدیل شده بود به یه چیز باارزش برای من که مادرمن عمر خودشو صرف مبارزه آرمانی علیه این رژیم کرده و خاطراتی هم که هم‌رزماش برام تعریف کردن، همیشه به من همین‌رو می‌گفتن که او مجاهد روز سختی‌ها بوده، هیچ موقع در برابر سختیها در واقع خم به ابرو نمی‌آورده و به کناردستی‌هاش اطمینان می‌داده. همیشه میگفتن که او عواطف خیلی بسیاری داشته به هم‌رزماش، و از عشقش به رهبری برای من تعریف می‌کنند. و خلاصه می‌گن که صداقت خیلی بالایی توی مبارزه‌اش داشته و همه اینها باعث انگیزه برای من برای مبارزه هرچه قاطع‌تر علیه این رژیم میشه و من همیشه خودمو با این ارزشها می‌سنجم و درواقع اگه الان بخوام بگم که چه نتیجه‌ای می‌خوام بگیرم از این صحبتهام، نتیجه اینه که خون فاضله شهید نسرین پارسیان نه فقط توی خون من بعنوان فرزند ایشون، بلکه تو خون تک تک مجاهدین جاریست. اون مجاهدینی که عزم جزم کردن که عین فاضله این رژیمو سرنگون کنند و تا روز سرنگونی این رژیم هرگز از پا نخواهند نشست. و این خونها فقط باعث انگیزه بیشتر ما برای مبارزه قاطع‌تر کردن علیه این رژیمه.»