کاربر:Alireza k h/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(افزودن منبع)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۸۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات کتاب
{{جعبه اطلاعات رویداد تاریخی
|نام کتاب            = ایران در شرف دگرگونی: نقش اجتماعی زنان و تجربیات شخصی من
|نام رویداد=هفتادودومین قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل
|عنوان اصلی          = Iran im Umbruch: Die soziale Rolle der Frauen und meine persönlichen Erfahrungen
درباره نقض حقوق بشر در ایران
|تصویر               = پرونده:کتاب «ایران در شرف دگرگونی، نقش اجتماعی زنان و تجربیات شخصی من» به‌قمل پرفسور ریتا زوسموت.jpg
|تصویر=هفتاد و دومین قطعنامه ملل متحد در محکومیت نقض وخیم حقوق بشر در ایران.jpg
|اندازه تصویر         = 500px
|عرض تصویر=
|توضیح تصویر          = جلد کتاب
|عناوین دیگر=قطعنامه A/C.3/79/L.35،
|نویسنده              = پروفسور ریتا زوسموت
قطعنامه محکومیت نقض وخیم حقوق بشر در ایران
|کشور                = آلمان
|عاملان=کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل، کشورهای عضو سازمان ملل، گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران
|زبان اصلی            = آلمانی
|مکان=نیویورک، سازمان ملل متحد
|موضوع                = نقش اجتماعی زنان در مقاومت ایران، خاطرات سیاسی
|زمان=۱۹ نوامبر ۲۰۲۵ / ۲۹ آبان ۱۴۰۴
|سبک                  = گزارش اجتماعی، خاطرات سیاسی
|نتیجه=محکومیت نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران، درخواست توقف اعدام‌ها، مطالبه پاسخگویی مقامات جمهوری اسلامی، تأکید بر دسترسی گزارشگران و مأموریت‌های حقیقت‌یاب، اشاره به اعدام‌های معترضان و اقلیت‌ها، و برجسته‌سازی آزار اقلیت‌های مذهبی در ایران
|انتشار              =  
|ناشر                = —
|تاریخ نشر            = ۱۳ اوت ۲۰۲۵
|نوع رسانه            = چاپی
|تعداد_صفحات          = ۱۲۸
|پانویس              = کتاب شامل یک مقدمه و ۹ فصل است و پیشگفتار آن توسط کریستینا-ماریا بامل و تقریظ توسطهرتا دویبلر-گملین نوشته شده است.
}}
}}


'''هفتاد‌ودومین قطعنامه سازمان ملل متحد،''' قطعنامه‌ای است که در تاریخ ۱۹ نوامبر ۲۰۲۵ / ۲۹ آبان ۱۴۰۴ با ۷۹ رأی موافق، ۲۸ رأی مخالف و ۶۳ رأی ممتنع در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحدتصویب شد. این قطعنامه نقض «وخیم و سیستماتیک» حقوق بشر در جمهوری اسلامی را محکوم می‌کند، به‌ویژه افزایش چشمگیر اعدام‌ها از جمله اعدام زنان، افراد زیر سن قانونی و معترضان سیاسی. در آن به اعدام‌های فراقانونی، ناپدیدسازی اجباری، تحریک رسانه‌ای علیه اقلیت‌ها و معترضان، و تخریب شواهد جنایت‌ها اشاره شده است. این قطعنامه برای نخستین بار، ناپدیدسازی، اعدام‌ها و از بین بردن شواهد قتل‌عام ۱۳۶۷ را محکوم می‌کند. قطعنامه هم‌چنین نسبت به مصونیت مقامات حاکمیت هشدار داده و خواستار پاسخگویی آن‌هاست. قطعنامه توجه بین‌المللی به وضعیت مدرن و تاریخی نقض حقوق بشر در ایران را افزایش داده است، از جمله توجه به آزار اقلیت‌های مذهبی مانند بهائی‌ها.


[[مریم رجوی]] با استقبال از قطعنامه خواستار ارجاع پرونده این رژیم به شورای امنیت ملل متحد قرارگرفتن سردمداران آن در برابر عدالت شد. 


'''کتاب ''ایران در شرف دگرگونی: نقش اجتماعی زنان و تجربیات شخصی من،''''' نوشته پروفسور ریتا زوسموت، رئیس پیشین پارلمان فدرال آلمان (بوندستاگ)، گزارشی است از ۱۸ سال همراهی نویسنده با مقاومت ایران و نقش زنان در این جنبش. زوسموت در ۱۲۸ صفحه و ۹ فصل، مسیر سیاسی خود، نخستین مواجهه با مقاومت ایران، تجربه‌های مستقیم از [[قرارگاه اشرف|اشرف]] و [[اشرف ۳]]، دیدارها و همکاری با [[شورای ملی مقاومت ایران|شورای ملی مقاومت]] و [[مریم رجوی]] را روایت می‌کند. او مقاومت ایران را نه فقط یک جنبش سیاسی بلکه مبارزه‌ای برای آزادی و بقا معرفی می‌کند و زنان را موتور محرک این حرکت می‌داند. این کتاب، که با پیشگفتاری از کشیش اعظم برلین و تقریظ وزیر پیشین دادگستری آلمان همراه است، هم تجربه‌ای شخصی و انسانی و هم سندی تاریخی درباره جایگاه زنان در مبارزه برای آزادی ایران به‌شمار می‌رود. زوسموت در پایان، آینده‌ای روشن‌تر برای ایران و منطقه را ممکن می‌داند و امید را «آخرین چیزی که می‌میرد» معرفی می‌کند.
مای ساتو، گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران، پس از تصویب قطعنامه کمیته سوم مجمع عمومی علیه جمهوری اسلامی، نگرانی‌های خود را درباره ابعاد گسترده نقض حقوق بشر در ایران مورد تأکید قرار داد. او نیز با استقبال از محکومیت «استفاده نگران‌کننده و فزاینده از مجازات اعدام»، اعلام کرد که بیش از ۱۲۰۰ مورد اعدام در ده ماه نخست سال ۲۰۲۵ در ایران ثبت شده است؛ رقمی که به‌گفته او بیانگر شدت‌یافتن رویکرد سرکوبگرانه حکومت است.


== معرفی کتاب ==
== پیش‌زمینه و تصویب قطعنامه ==
کتاب ''ایران در شرف دگرگونی: نقش اجتماعی زنان و تجربیات شخصی من'' به قلم پروفسور ریتا زوسموت، سیاستمدار برجسته آلمانی و رئیس پیشین بوندستاگ (۱۹۸۸–۱۹۹۸)، در اوت ۲۰۲۵ منتشر شد. این اثر ۱۲۸ صفحه‌ای شامل یک مقدمه و ۹ فصل است و حاصل نزدیک به دو دهه همراهی نویسنده با مقاومت سازمان‌یافته ایران و سازمان مجاهدین خلق است. کتاب از تجربه‌های شخصی، مشاهدات و دیدگاه‌های نویسنده درباره نقش زنان در این مبارزه سخن می‌گوید و همزمان سندی تاریخی درباره مقاومت ایران است.
روز ۱۹ نوامبر ۲۰۲۵، در کمیته سوم (اجتماعی – فرهنگی) مجمع عمومی سازمان ملل، قطعنامه‌ای با عنوان «وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران» تصویب شد. این قطعنامه با ۷۹ رأی موافق، ۲ قرائت منفی و ۶۳ رأی ممتنع به تصویب رسید.  


== درباره نویسنده ==
این قطعنامه هفتاد‌ودومین قطع‌نامه سازمان ملل در محکومیت نقض حقوق بشر در ایران به حساب می‌آید.<ref name=":0">[https://www.ncr-iran.org/en/ncri-statements/statement-human-rights/seventy-second-un-resolution-condemns-grave-human-rights-violations-in-iran/?utm_source=chatgpt.com Seventy-second UN Resolution Condemns Grave Human Rights Violations in Iran]</ref>
ریتا زوسموت (متولد ۱۹۳۷) یکی از چهره‌های تأثیرگذار سیاسی آلمان است که علاوه بر ریاست پارلمان فدرال، سابقه وزارت جوانان، خانواده و بهداشت را در کارنامه دارد. او در رشته‌های فلسفه، جامعه‌شناسی و تاریخ تحصیل کرده و پیش از ورود به سیاست، کرسی استادی دانشگاهی داشته است. زوسموت به دلیل مواضع قاطع خود در زمینه دموکراسی، حقوق‌بشر و حمایت از زنان شناخته می‌شود.


== محتوای کتاب ==
== محتوای اصلی قطعنامه ==
این قطعنامه در درجه اول به افزایش «نگران‌کننده» اعدام‌ها در ایران اعتراض می‌کند، خصوصاً استفاده از حکم اعدام به‌عنوان ابزاری برای سرکوب سیاسی و خاموش کردن صدای معترضان.


==== مقدمه ====
در متن قطعنامه به اعدام زنان، افراد زیر سن قانونی و معترضان مرتبط با تظاهرات سپتامبر ۲۰۲۲ توجه ویژه شده است.  
زوسموت در مقدمه کتاب تصریح می‌کند که می‌خواهد صدای زنانی باشد که در برابر «یکی از زن‌ستیزترین دیکتاتوری‌های جهان» ایستاده‌اند. او به رابطه عاطفی و سیاسی خود با مقاومت ایران اشاره می‌کند و از مریم رجوی به‌عنوان شخصیتی الهام‌بخش یاد می‌کند که فراتر از یک رهبر سیاسی، نماد امید و آزادی است.


==== فصل اول: راه من به دنیای سیاست ====
همچنین در آن برای نخستین بار مسائلی مانند ناپدیدسازی اجباری، اعدام‌های فراقانونی و از بین بردن شواهد قتل‌عام ۱۳۶۷ محکوم شده است.  
در این فصل، نویسنده به مسیر طولانی خود در سیاست آلمان و چالش‌های شخصی‌اش اشاره کرده و حمایت از مقاومت ایران را یکی از مهم‌ترین تجربه‌های زندگی خود می‌داند.


==== فصل دوم: مسیر من به سوی جنبش مقاومت ایران ====
یکی دیگر از بندهای مهم، نگرانی نسبت به تحریک رسانه‌ای دولتی است که قطعنامه آن را به «تب و تاب خصومت و خشونت» مرتبط با اعدام‌های جمعی دهه ۱۳۶۰ دانسته است.  
او نخستین آشنایی خود با مقاومت را در سال ۲۰۰۸ و از طریق دیدار با یک فعال زن ایرانی روایت می‌کند. این مواجهه به نقطه عطفی در زندگی سیاسی او بدل شد و سبب شد ارتباطی پایدار با شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین خلق برقرار کند.


==== فصل سوم: آزادی به بهای جان ====
تصریح شده که این گونه تحریک‌های رسانه‌ای می‌تواند با «جنایات جمعی و خودسرانه» سال ۱۹۸۸ ارتباط داشته باشد.<ref name=":1">[https://www.maryam-rajavi.com/en/72th-statement-unga-condemning-human-rights-violations-iran/ Seventy-second UN Resolution Condemns Grave Human Rights Violations in Iran]</ref> <ref name=":0" />
این فصل به بررسی [[قتل عام ۶۷|قتل‌عام زندانیان سیاسی]] در سال ۱۳۶۷ اختصاص دارد و زوسموت آن را به‌عنوان یکی از سیاه‌ترین جنایت‌های جمهوری اسلامی تحلیل می‌کند.


==== فصل چهارم: کار من با شورای ملی مقاومت ====
== فقدان پاسخگویی و مصونیت مقامات ==
او تلاش‌های خود برای حذف نام [[سازمان مجاهدین خلق ایران|سازمان مجاهدین خلق]] از فهرست گروه‌های تروریستی و فشارهای سیاسی و رسانه‌ای مرتبط با آن را شرح می‌دهد. به باور او، این مبارزه نمادین نشانگر مشروعیت مقاومت ایران بود.
قطعنامه تأکید دارد که یکی از دلایل اساسی ادامه نقض حقوق بشر در ایران، «نبود پاسخگویی مقامات» و گسترش مصونیت‌ آن‌هاست.  


==== فصل پنجم: تجربه‌های من با اشرف ====
این مصونیت سیستماتیک – به گفته قطعنامه – زمینه‌ساز تکرار جنایت‌ها و سرکوب است.  
این بخش شرح مفصل دیدارهای نویسنده از  اشرف و اشرف ۳ است. زوسموت ضمن اشاره به فشارها و حملات علیه اعضای مقاومت در عراق، انتقال آنان به آلبانی را «نمادی از امید» می‌داند. در این فصل، او به روایت زندگی پنج زن مجاهد از اشرف ۳ پرداخته و آنان را نمادهای شجاعت و ایستادگی معرفی می‌کند.


==== فصل ششم: آشنایی با مریم رجوی ====
قطعنامه همچنین بر اهمیت پیگرد قانونی سردمداران مرتبط با نقض حقوق بشر، از جمله موارد سرکوب معترضان و موارد تاریخی، تأکید می‌کند.<ref name=":1" />
در این فصل، زوسموت شخصیت مریم رجوی را با رهبرانی چون [[نلسون ماندلا]] مقایسه می‌کند و [[طرح ده ماده‌ای مریم رجوی برای ایران فردا|برنامه ۱۰ ماده‌ای]] او برای آینده ایران را «نقشه راهی دموکراتیک» می‌خواند.


==== فصل‌های پایانی ====
== توجه به اقلیت‌های مذهبی ==
فصل هشتم به همبستگی جهانی با ایرانیان اختصاص دارد و فصل نهم، با عنوان «آیا دوران جمهوری اسلامی به پایان خود نزدیک می‌شود»، به چشم‌انداز آینده ایران می‌پردازد. نویسنده در پایان از امید به آزادی و ضرورت ایستادگی جهانی در کنار مردم ایران سخن می‌گوید.
یکی از بخش‌های قابل توجه قطعنامه، محکومیت آزار اقلیت‌های مذهبی در ایران است. قطعنامه به «تأثیر تجمعی» سرکوب طولانی‌مدت اقلیت‌هایی مانند بهائی‌ها، مسیحیان، صوفیان، اهل سنت، یارسانی‌ها و زرتشتی‌ها اشاره می‌کند.  


=== پیشگفتار و تقریظ ===
در این قطعنامه، به تلاش‌های مقامات دولتی برای بازداشت‌های خودسرانه، محاکمه‌های ناعادلانه و محرومیت از حقوق اساسی اقلیت‌های مذهبی اشاره شده است.<ref>[https://www.bic.org/news/united-nations-resolution-condemns-cumulative-impact-bahai-persecution-and-condemns-irans-human-rights-record?utm_source=chatgpt.com United Nations resolution condemns “cumulative” impact of Bahá’í persecution and condemns Iran’s human rights record]</ref>
کتاب با پیشگفتار کریستینا-ماریا بامل، کشیش اعظم کلیسای پروتستان برلین-براندنبورگ، آغاز می‌شود و تقریظ آن به قلم هرتا دویبلر-گملین، وزیر پیشین دادگستری آلمان، نوشته شده است. هر دو مقدمه بر اهمیت نقش زنان و ضرورت حمایت جهانی از مقاومت ایران تأکید دارند.


== بازتاب رسانه‌ای ==
== ارجاع به گزارشگر ویژه و نهادهای حقوق بشری ==
خبرگزاری رویترز در ۱۳ اوت ۲۰۲۵ انتشار این کتاب را بازتاب داد و آن را اثری دانست که نقش زنان در مقاومت ایران و دیدارهای زوسموت با مریم رجوی را برجسته می‌کند.
پیش از این قطعنامه، شورای حقوق بشر سازمان ملل در جلسه ۵۸ام خود گزارش مربوط به وضعیت حقوق بشر در ایران را تصویب کرده بود. در این گزارش، به نقض مستمر حقوق بشر در ایران عبور از محدودیت‌های قانونی، خشونت دولتی و محدودیت فعالیت مدنی اشاره شده است.  


کتاب ''ایران در شرف دگرگونی'' نه تنها خاطرات شخصی یک سیاستمدار برجسته اروپایی است، بلکه سندی تاریخی درباره پیوند میان سیاست جهانی و مقاومت ایران محسوب می‌شود. زوسموت با قلمی صریح، نقش زنان در این مبارزه را برجسته کرده و تصویری روشن از آینده‌ای دموکراتیک برای ایران ارائه می‌دهد.<ref>[https://news.mojahedin.org/i/%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D8%B1%D9%81-%D8%AF%DA%AF%D8%B1%DA%AF%D9%88%D9%86%DB%8C-%D9%86%D9%82%D8%B4-%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%AC%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%B4%D8%AE%D8%B5%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%82%D9%84%D9%85-%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%81%D8%B3%D9%88%D8%B1-%D8%B1%DB%8C%D8%AA%D8%A7-%D8%B2%D9%88%D8%B3%D9%85%D9%88%D8%AA معرفی کتاب: ایران در شرف دگرگونی، نقش اجتماعی زنان و تجربیات شخصی من - به‌قلم پروفسور ریتا زوسموت]</ref>
قطعنامه نیز به چنین گزارش‌هایی و توصیه‌های گزارشگر ویژه تأکید دارد، و خواستار دسترسی کامل و نامحدود به مأموران حقیقت‌یاب بین‌المللی است.
 
اتحادیه اروپا نیز در بیانیه‌ای رسمی در مجمع عمومی تأکید کرده است که نگران «نرخ نگران‌کننده اعدام‌ها» در ایران است و خواستار دسترسی فوری گزارشگر ویژه و مأموران بین‌المللی به کشور است.<ref>[https://www.eeas.europa.eu/delegations/un-new-york/eu-statement-%E2%80%93-un-general-assembly-3rd-committee-interactive-dialogue-human-rights-iran-0_en?utm_source=chatgpt.com EU Statement – UN General Assembly 3rd Committee: Interactive dialogue on human rights in Iran]</ref>
 
== واکنش‌ها و پیامدهای سیاسی ==
مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده [[شورای ملی مقاومت ایران]] با استقبال از این قطعنامه گفت: <blockquote>پس از تأکید قطعنامه بر قتل‌عام ۶۷ و اعدام‌های فزاینده امروز و با توجه به ادامه جنایت علیه بشریت در ۳دهه گذشته و در قیام‌های مردم، پرونده جنایت‌های رژیم باید فوراً به شورای امنیت ملل متحد ارجاع شود و سردمداران رژیم در برابر عدالت قرار گیرند.<ref>[https://news.mojahedin.org/i/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%A8-%D9%87%D9%81%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D8%AF%D9%88%D9%85%DB%8C%D9%86-%D9%82%D8%B7%D8%B9%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%85%D8%AD%DA%A9%D9%88%D9%85%DB%8C%D8%AA-%D8%B1%DA%98%DB%8C%D9%85-%D8%A2%D8%AE%D9%88%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D8%A7%D8%B7%D8%B1-%D9%86%D9%82%D8%B6-%D9%88%D8%AE%DB%8C%D9%85-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%D8%A8%D8%B4%D8%B1-%DA%A9%D9%85%DB%8C%D8%AA%D9%87-%D8%B3%D9%88%D9%85-%D9%85%D8%AC%D9%85%D8%B9-%D8%B9%D9%85%D9%88%D9%85%DB%8C-%D9%85%D9%84%D9%84--%D9%85%D8%AA تصویب هفتادودومین قطعنامه محکومیت رژیم آخوندی به‌خاطر نقض وخیم حقوق‌بشر در کمیته سوم مجمع عمومی ملل متحد]</ref> </blockquote>مای ساتو، گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران، پس از تصویب قطعنامه کمیته سوم مجمع عمومی علیه جمهوری اسلامی، نگرانی‌های خود را درباره ابعاد گسترده نقض حقوق بشر در ایران مورد تأکید قرار داد. او با استقبال از محکومیت «استفاده نگران‌کننده و فزاینده از مجازات اعدام»، اعلام کرد که بیش از ۱۲۰۰ مورد اعدام در ده ماه نخست سال ۲۰۲۵ در ایران ثبت شده است؛ رقمی که به‌گفته او بیانگر شدت‌یافتن رویکرد سرکوبگرانه حکومت است.
 
او همچنین گنجاندن موضوع سرکوب فرامرزی در متن قطعنامه را «اقدامی حائز اهمیت اساسی» توصیف کرد و افزود که این اقدام نشان‌دهنده توجه جامعه بین‌المللی به دامنه رو‌به‌گسترش نقض حقوق بشر از سوی جمهوری اسلامی فراتر از مرزهای کشور است. <ref>[https://news.mojahedin.org/i/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%82%D8%A8%D8%A7%D9%84-%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D8%AA%D9%88-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%AD%DA%A9%D9%88%D9%85%DB%8C%D8%AA-%D8%B1%DA%98%DB%8C%D9%85-%D8%A2%D8%AE%D9%88%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D9%85%DB%8C%D8%AA%D9%87-%D8%B3%D9%88%D9%85-%D9%85%D8%AC%D9%85%D8%B9-%D8%B9%D9%85%D9%88%D9%85%DB%8C استقبال مای ساتو از محکومیت رژیم آخوندی در کمیته سوم مجمع عمومی]</ref>
 
== تحلیل بین‌المللی و اهمیت راهبردی ==
این قطعنامه نمادی از نگرانی عمیق جامعه بین‌المللی در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران است، به‌ویژه در مواردی که حقوق شهروندان، اقلیت‌ها و معترضان نقض می‌شود. تصویب آن با حضور مقاماتی مانند گزارشگر ویژه و تأکید بر تعیین مسئولیت جنایات تاریخی، پیام روشنی به مقامات ایرانی ارسال می‌کند.
 
هم‌زمان، با توجه به این که قطعنامه مجمع عمومی الزام حقوقی الزام‌آور (مثل قطعنامه شورای امنیت) ندارد، تأثیر آن بسته به فشارهای بعدی سیاسی و دیپلماتیک خواهد بود — به‌ویژه در صورتی که کشورهای ذی‌نفوذ به پیگیری پرونده در قالب شورای امنیت یا سایر سازوکارهای حقوقی بین‌المللی ادامه دهند.


== منابع ==
== منابع ==