۹٬۲۵۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Alireza k h (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="main-box"> | <div class="main-box"> | ||
<div class="box-header">[[پرونده:Pecile.png|45px|alt=|پیوند=]] نوشتارهای جدید هفته</div> | <div class="box-header">[[پرونده:Pecile.png|45px|alt=|پیوند=]] نوشتارهای جدید هفته</div> | ||
<div class="box-content"> | |||
<!-- نوشتار 1 --> | |||
<div class="box-content"> | <div class="box-content"> | ||
<div>[[پرونده:نلسون ماندلا در پارلمان.JPG|جایگزین=نلسون ماندلا|بندانگشتی|190x190پیکسل|نلسون ماندلا]]</div> | |||
<div> | <div> | ||
'''نلسون ماندلا'''، با نام اصلی رولیهلاهلا ماندلا (زاده ۱۸ ژوئیه ۱۹۱۸ مصادف با ۲۷ تیرماه ۱۲۹۷ – درگذشته ۵ دسامبر ۲۰۱۳) از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۹ رئیسجمهور آفریقای جنوبی پس از اولین انتخابات دموکراتیک بود. وی از مبارزان ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی و رهبر کنگره ملی آفریقا بود، که به خاطر شرکت در فعالیتهای مسلحانه مخفی، محاکمه و زندانی شد. | |||
ماندلا مشهورترین چهره مبارزه ضد آپارتاید است که بیشتر ۲۷ سال زندان خود را، در جزیره روبن سپری کرد، رژیم آپارتاید و استعمارگران حامی این رژیم، نلسون ماندلا و کنگره ملی آفریقا را کمونیست و تروریست میدانستند. [[مبارزه مسلحانه]] بخشی جداییناپذیر از مبارزه ضد آپارتاید بود. نلسون ماندلا پس از آزادی از زندان در سال ۱۹۹۰، سیاست صلحطلبی را در پیش گرفت و با این کار موجب تسهیل انتقال آفریقای جنوبی به سوی دموکراسی شد. نلسون ماندلا در طی ۴ دهه اخیر عمر خود جوایز متعددی را دریافت کرد، برخی مردم آفریقای جنوبی به نشانه احترام وی را مخولو (پدربزرگ) صدا میزنند. ماندلا را در آفریقای جنوبی اغلب تحت عنوان مادیبا میشناسند، این عنوان افتخاری را بزرگان خاندان ماندلا به وی دادهاند. وی بنیانگذار بنیاد ریشسفیدان میباشد. نلسون ماندلا، سرانجام در روز پنجشنبه ۵ دسامبر ۲۰۱۳ (۱۴ آذر ۱۳۹۲) در شهر ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی در سن ۹۵ سالگی درگذشت. | |||
[[نلسون ماندلا|بیشتر بخوانید...]] | |||
<div> | |||
<!-- نوشتار ۲ --> | <!-- نوشتار ۲ --> | ||
<div | |||
<div class="box-content"> | |||
<div>[[پرونده:منوچهر طاهرزاده21.jpg|جایگزین=منوچهر طاهرزاده|بندانگشتی|200x200پیکسل|منوچهر طاهرزاده]]</div> | |||
<div> | <div> | ||
<!-- نوشتار | '''منوچهر طاهرزاده'''، (زاده ۱۳ دی ۱۳۳۱، کرمانشاه - درگذشته ۱۵ آذر ۱۳۸۲، کرمانشاه) آهنگساز، خواننده سبک پاپ و نوازنده ویلون و سهتار بود. وی در گروههای مختلف موسیقی کردی، سنتی و پاپ فعالیت کرد. پدرش یدالله طاهرزاده از اساتید برجسته تار بود که در تربیت فرزندان خود بسیار مؤثر بود. منوچهر طاهرزاده از کودکی آموزش موسیقی را آغاز کرد و در یازده سالگی به عنوان بهترین خواننده و نوازندهی خردسال مقام اول کشوری را در اردوهای موسیقی آن زمان کسب کرد. منوچهر طاهرزاده به زودی در خوانندگی به شهرت قابل توجهی به دست آورد و ترانههای او بسیار مورد استقبال قرار گرفت. او در مجموع بیش از ۳۰۰ اثر از خود به جا گذاشت. منوچهر طاهرزاده پس از [[انقلاب ضدسلطنتی]] با اساتیدی چون [[محمد شمس]] ترانههایی با مضامین میهنپرستی و در ستایش شهدای راه آزادی خواند که از جمله میتوان از ترانه «پاییز»، «کوچ» و «شرافت» نام برد. منوچهر طاهرزاده پس از انقلاب از مخالفان جمهوری اسلامی بود و مدتی را نیز در زندان در شرایطی بسیار دشوار به سر برد. برادر او [[حمیدرضا طاهرزاده]] از نوازندگان ممتاز تار ایران، عضو [[شورای ملی مقاومت ایران]] است. | ||
<div | |||
[[منوچهر طاهرزاده|بیشتر بخوانید...]] | |||
<div> | |||
<!-- نوشتار 3 --> | |||
<div class="box-content"> | |||
<div>[[پرونده:محمد ملکی.jpg|جایگزین=محمد ملکی.jpg|بندانگشتی|300x240پیکسل|محمد ملکی]]</div> | |||
<div> | <div> | ||
< | |||
'''دکتر محمد ملکی'''، (متولد ۲۰ تیر ۱۳۱۲، تهران - درگذشته ۱۱ آذر ۱۳۹۹، تهران) فعال سیاسی، اولین رئیس دانشگاه تهران بعد از [[انقلاب ضدسلطنتی]] ۱۳۵۷، از نوجوانی با تأسیس سازمانی به نام سازمان ملی شمیران وارد مبارزه سیاسی شد. وی از حامیان [[دکتر محمد مصدق]] بود و با فعال شدن [[نهضت ملی شدن نفت ایران]] در حزب زحمتکشان ملت ایران ثبتنام کرد. دکتر محمد ملکی در سال ۱۳۳۹ بهخاطر فعالیتهای سیاسی روانه زندان قزل قلعه شد. او در سال ۱۳۴۰ به عضویت هیئت علمی دانشگاه تهران درآمد. دکتر ملکی در سال ۱۳۵۶ از مؤسسین جمعیت مبارزه در راه آزادی و حقوق بشر بود و پس از انقلاب ۵۷ به اصرار پدر طالقانی ریاست دانشگاه تهران را پذیرفت و به ابتکار خودش در دوران ریاست بر این دانشگاه اداره امور آن را با شورایی مرکب از استادان و دانشجویان و کارمندان سامان میداد این تنها دورانی است که دانشگاه بصورت شورایی اداره میشد. پس از [[انقلاب فرهنگی]] که خود آن را کودتای فرهنگی میخواند و بستن دانشگاهها زیر فشار حاکمیت قرار گرفت. محمد ملکی مدتی در زندان بود و پس از آزادی نیز بارها او را احضار و مورد آزار و اذیت قرار دادند. دو بار در سالهای ۱۳۷۷ و ۱۳۸۸ به زندان محکوم شد. دکتر ملکی همچنین پس از انقلاب به دفعات به حمایت از [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] پرداخت. او تا پایان عمر در تهران ممنوعالخروج بود. دکتر محمد ملکی در تاریخ ۱۱ آذر ۱۳۹۹ پس از سالها مبارزه با بیماری سرطان و دیابت درگذشت. | |||
<br>[[محمد ملکی|بیشتر بخوانید...]] | |||
</div> | </div> | ||