کاربر:Abbas/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

خلیل‌ رضایی در ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۲ در حالی که از بیماری رنج می‌برد، در تظاهرات هموطنان ایرانی در آمریکا شرکت کرد تا در اعتراض به قرار دادن نام سازمان مجاهدین در لیست تروریستی سخنرانی نماید. پس از آن در نامه‌ای خطاب به [[مسعود رجوی]] نوشت:<blockquote>«پای شرف و حیثیت ایران و ایرانی، یعنی پای حیثیت مجاهدین، یعنی پای شما در میان بود. شما حیثیت و شرف ایران و ایرانی هستید.</blockquote><blockquote>مسعود عزیزم،</blockquote><blockquote>می‌دانم من و شما یکدیگر را نخواهیم دید و به هر حال من مدیون کمکهای شما در طول غربت بوده و هستم. من فرزندانم را اول به خدا و دوم به شما می‌سپارم. فرزندان من هیچ‌کس را غیر از شما ندارند. سرپرستی آنها را به شما واگذار می‌کنم.</blockquote><blockquote>مسعود و مریم عزیزم!</blockquote><blockquote>از شهریور ۲۰ تا امروز دلم فقط به این خوش است که شما هستید و نگذاشتید پرچم مصدق روی زمین بماند. تنها آرزویم این است که این ملت شریف و عزیز به آزادی برسد و ثمرهٔ مبارزات تمام میهن‌دوستان و آزادیخواهان از میرزا کوچک‌خان و شیخ محمد خیابانی و کلنل پسیان و مصدق و طالقانی و مسعود و تا مجاهدین و مبارزین به ثمر بنشیند. ان‌شاءالله نسل‌های آینده بتوانند درست و آن‌طور که شایستهٔ ملت ایران است زندگی کنند».[https://event.mojahedin.org/i/%DB%B1%DB%B5%D8%A2%D8%B0%D8%B1-%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA-%D8%AE%D9%84%DB%8C%D9%84%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B1%D8%B6%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DB%8C%D8%A7%D8%B1-%D8%B5%D8%A8%D9%88%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%88%D8%A7%D8%B1]</blockquote>