کاربر:Khosro/صفحه تمرین نادر نادرپور: تفاوت میان نسخه‌ها

نادر نادرپور در توصیف خانواده‌اش می‌گوید: <blockquote>«پدر و مادرم به یک خانواده اصیل اشرافی تعلق داشتند، نه تنها ادبیات و فرهنگ قدیم و جدید ایران را بسیار خوب می‌شناختند و با زبان و فرهنگ فرانسوی هم کاملاً آشنا بودند، بلکه هر ۲ به هنرهای دوگانه نقاشی و موسیقی هم مهر می‌ورزیدند و پدرم در نقاشی و مادرم در موسیقی ماهرانه کار می‌کردند.»</blockquote>نادر نادرپور درباره‌ی دوران کودکی خود می‌نویسد:<blockquote>«از کودکی در فضای فرهنگی و هنری پرورش یافتم؛ به طوری که در پنج سالگی فارسی را نزد پدرم آموختم و چون او مرا وامی‌داشت که روزنامه ایران را هر شب بر بالینش بخوانم، با خط چاپی آشنا شدم و به‌زودی توانستم که از آن تقلید کنم و کم‌کم چنان بنویسم که بیننده یا خواننده، آن را با متنی که از چاپخانه در آمده باشد، اشتباه کند.» </blockquote> در واقع به خاطر تسلط پدر و مادر نادرپور به زبان فرانسه، او خیلی زود زبان فرانسه را آموخت؛ و مقالات و اشعاری را از فرانسه به فارسی ترجمه کرد.<ref name=":0">[https://ghalammou.com/posts/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D9%BE%D9%88%D8%B1 زندگینامه نادر نادرپور - سایت قلممو]</ref>

نسبت نادر نادرپور با خاندان نادرشاه افشار منجر به آن شد که در فضای ادبیات آن دوران لقب شازدگی به او داده شود. با وجود این‌که اشعار او از سوی بسیاری از اهل هنر نظیر '''[[فریدون مشیری]]''' و '''[[مهدی اخوان ثالث]]''' مورد ستایش قرار می‌گرفت، اما از طرف دیگرانی هم، وی به احساسی بودن مفرط و فرم‌گرایی به حساب می‌آمد تا جایی که '''[[فروغ فرخزاد]]''' نادرپور را محافظه‌کار و شازده می‌خواند.<ref name=":1">[https://www.bartarinha.ir/fa/news/558981/%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D9%BE%D9%88%D8%B1-%D8%B4%D8%A7%D8%B2%D8%AF%D9%87-%DB%8C%D8%A7-%D8%B4%D8%A7%D8%B9%D8%B1 نادر نادرپور، شازده یا شاعر - سایت برترینها]</ref>

نادر نادرپور پس از پایان دوران ابتدایی، دوره‌ی متوسطه را در دبیرستان ایرانشهر تهران گذراند؛ و در سال ۱۳۲۸، برای تحصیل به فرانسه سفر کرد. او در سال ۱۳۳۱، از دانشگاه سوربن پاریس در رشته زبان و ادبیات فرانسه فارغ‌التحصیل شد.<ref name=":2">[https://netnevesht.com/nader-naderpour/ مروری بر زندگی و آثار نادر نادرپور - سایت نت‌نوشت]</ref>

نادر نادرپور پس از دریافت لیسانس از دانشگاه سوربن پاریس در رشته‌ی زبان و ادبیات فرانسه، در سال ۱۳۳۱، به تهران بازگشت؛ و سپس در خلال ۹ سال، یعنی از سال ۱۳۳۳ تا ۱۳۴۲، چهار مجموعه شعر به نام‌های: دختر جام، چشم‌ها و دست‌ها، سرمه‌ی خورشید، شعر انگور، و یک جلد برگزیده اشعار منتشر کرد.<ref name=":3">[https://persian-man.ir/senior/poets/%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D9%BE%D9%88%D8%B1/ زندگینامه نادر نادرپور - سایت مردان پارس]</ref>

نادرپور در سال ۱۳۴۳، جهت فراگرفتن زبان ایتالیایی، عازم این کشور شد؛ و به تحصیل زبان ایتالیایی پرداخت.<ref name=":0" />

نادر نادرپور در سال ۱۳۴۶، همراه با شخصیت‌هایی از روشنفکران و نویسندگان سرشناس ایرانی، کانون نویسندگان ایران را پایه‌گذاری کردند که وی به عنوان یکی از اعضای نخستین دوره هیئت دبیران این کانون انتخاب شد.<ref name=":2" />

نادر نادرپور برای چندین سال در وزارت فرهنگ و هنر در مسوولیت‌های مختلف اشتغال داشت. او مدتی نیز سردبیری ماهنامه‌هایی با نام ''هنر و مردم''، و ''نقش و نگار''، را بر عهده داشت. وی هم‌چنین عهده‌دار سرپرستی گروه ادب امروز در سال‌های ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۷، در رادیو و تلویزیون ملی ایران بود؛ و به معرفی نوآوران ادبیات معاصر ایران و جهان پرداخت.<ref name=":0" />

نادر نادرپور از بنیان‌گذاران شعر مدرن در ایران پس از [[نیما یوشیج]] به‌شمار می‌آید که به خاطر خلاقیت، علم زبانی و شناخت و آگاهی از شعر اروپا، بینشی جهانی به شعر داشت. اشعار نادر نادرپور در قالب‌های سنتی و نو است.<ref name=":0" />

افراد بسیاری نادر نادرپور را جزو نخستین کسانی پس از نیما یوشیج می‌دانند که مرزهای شعر نو را وسعت داد. او به خاطر بینش فرا ایرانی که داشت، موفق شد عرصه‌های جدیدی برای شعر نو باز کند؛ و علاوه بر آن به عنوان غزل‌سرایی با دیدگاه مدرن و مترقی مطرح شود.<ref name=":1" />

پختگی و لطافت وزیبایی شعر نادر نادرپور ناشی از تسلط و شناخت وی به گنجینه‌ی شعر گذشته پارسی است. انسجام و هماهنگی اشعار نادرپور خواننده را به جهانی از رنج و امید می‌برد. از برجسته‌ترین ویژگی هنر اشعار نادرپور موسیقی دلنشین کلام اوست. پرویز ناتل خانلری نویسنده و شاعر سرشناس معاصر ایرانی در توصیف نادر نادرپور می‌نویسد:<blockquote>«نادرپور در صف اول شاعران معاصر قرار دارد. نادرپور از متجددانی بود که با نگاه و دریافت خود، به نوآوری روی آورد؛ و به شیوه‌ی خویش از گنجینه بزرگان گذشته شعر فارسی بهره‌مند شد. او شاعری میان سنت و تجدد است و توانست تا به هر شکل ممکن، خود را از پیمودن راه آسان شاعری که همان تقلید بی‌چون و چرا از روش گذشتگان است، بر حذر دارد اما با این وجود راه خود را از دل سنت یافته و شعر خود را در مسیر امروز به گونه‌ای که مطلوب او بوده، پیش برده است. استفاده او از سنت، اگر چه اندک نیست و با میزان بهره‌مندی دیگر شاعران صاحب سبک این روزگار تفاوت دارد، اما در نوع خود بهره‌مندی و برخورداری خلاقانه و نوآورانه بود.»<ref name=":0" /> </blockquote><blockquote>نادر نادرپور از زمره‌ی شاعران نوپردازی است که شعرش از دوام و قوام و نیروی احساس، قدرت تخیل، شکوه اندیشه و قدرت بیان برخوردار است. اشعار او محتوای عاشقانه، اجتماعی و سیاسی دارند. در شعر وی از طرفی دردمندی و رنج، و از طرف دیگر، پرتوهای امید نیز به چشم می‌خورد.<ref>[https://www.sarbook.com/author/73 نادر نادرپور - سایت ساربوک]</ref> </blockquote>[[پرونده:مزار نادرپور.JPG|جایگزین=مزار نادر نادرپور|بندانگشتی|250x250پیکسل|مزار نادر نادرپور]]

نادر نادرپور پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] در سال ۱۳۵۹، به فرانسه مهاجرت کرد؛ و تا اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۶۵، در پاریس اقامت داشت. وی در پاریس به عضویت افتخاری اتحادیه نویسندگان فرانسه برگزیده شد. نادرپور پس از شش سال سکونت در پاریس، به لس‌آنجلس در آمریکا سفر کرد؛ و تا پایان عمر در آن‌جا اقامت داشت.<ref name=":0" />

نادر نادرپور سرانجام در ۲۹ بهمن‌ماه ۱۳۷۸، در لس‌آنجلس آمریکا بر اثر حمله‌ی قلبی دار فانی را وداع گفت. پس از درگذشت نادرپور، همسرش ژاله نادرپور، بنیادی را به نام وی تأسیس کرد که عهده‌دار چاپ و انتشار اشعارنادر نادرپور است.<ref name=":0" />

آثار نادر نادرپورشامل ۱۱ دفتر شعر است، نخستین شعر او به نام ''رقص اموات'' و سپس شعر ''شب در کشتزاران بود''.<ref name=":0" />

* خون و خاکستر (۱۳۶۷۹)<ref>[https://www.karaketab.com/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%B4%D8%B9%D8%B1/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D9%BE%D9%88%D8%B1.html کتاب‌های نادر نادرپور - سایت کارا کتاب]</ref> 

* هفت چهره از شاعران معاصر ایتالیا (همراه با: جینالا بریولاکاروزو - با همکاری بیژن اوشیدری و فرناندو کاروزو ۱۳۵۳)<ref name=":3" />