۷۳۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین محمد حافظ شیرازی''' (متولد ح. ۷۲۷ (قمری) – وفات ۷۹۲ (قمری))با تخلص حافظ و ملقب به لسان الغیب، شمس‌الدین، لسان العرفا، ناظم الاولیا، خواجه عرفان، خواجه شیراز، ترجمان الحقیقه، کاشف الحَقایق، تَرجمانُ الاسرار، مَجذوبِ سالک، تَرجمانُ اللسان | '''خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین محمد حافظ شیرازی''' (متولد ح. ۷۲۷ (قمری) – وفات ۷۹۲ (قمری))با تخلص حافظ و ملقب به لسان الغیب، شمس‌الدین، لسان العرفا، ناظم الاولیا، خواجه عرفان، خواجه شیراز، ترجمان الحقیقه، کاشف الحَقایق، تَرجمانُ الاسرار، مَجذوبِ سالک، تَرجمانُ اللسان. | ||
همچنین خود حافظ القابی را در اشعارش بکار برده : | |||
نکته دانی بذله گو چون '''حافظ شیرین''' سخن | |||
دلم از پرده بشد '''حافظ خوشگوی''' کجاست؟ | |||
'''حافظ خوشکلام''' شد '''مرغ سخن سرای''' تو | |||
اما آشنا ترین لقب '''خواجه شمس‌الدین محمد''' بدلیل حفظ '''قران''' همانا '''حافظ''' است : | |||
عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ | |||
قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت<ref>گنجور - [http://ganjoor.net/hafez/ghazal/sh94/ غزل شماره ۹۴]</ref> | |||