کاربر:Khosro/صفحه تمرین6: تفاوت میان نسخه‌ها

منصورقدرخواه، در زمان دانشجویی، چند فیلم درباره‌ی وضعیت پناهندگان ساخت و در سال ۱۳۷۱، اولین فیلم سینمایی‌اش را به نام «چشم در برابر چشم» تهیه و کارگردانی کرد؛ هنرپیشه زن این فیلم (مُنا)، به عنوان بهترین هنرپیشه سال در آلمان جایزه گرفت؛ این فیلم جوایز دیگری را هم از آن خود کرد.

منصور قدرخواه ۶ ماه بعد از پیوستن به [[شورای ملی مقاومت ایران]]، در روز ۳ اردیبهشت ۱۳۷۶، تلویزیون آرته (کانال مشترک آلمان و فرانسه)، فیلم «ردّ پای ترور» ساخته او را به زبان آلمانی و فرانسوی برای کشورهای آلمان و فرانسه پخش کرد؛ این فیلم در رابطه با [[تروریسم جمهوری اسلامی ایران|تروریسم نظام جمهوری اسلامی]] علیه مخالفان، به‌خصوص فعالان مقاومت ایران در خارج کشور می‌باشد. وی در گفتگویی درباره هدفش از تهیه این فیلم می‌گوید:<blockquote>«...سعی من این بوده که با استفاده از امکانات متعدد صوتی و تصویری و اتکا به اسناد معتبر و گواهی شاهدان ایرانی و اروپایی، به ردیابی (تروریسم) این پدیده‌ی وحشتناک جنبه ملموس و قابل درک برای همه بدهم.هدف من در واقع همان هدف مبارزان و مجاهدان راه آزادی، یعنی افشای هرچه بیشتر این رژیم و ملموس کردن احساس قربانی شدن و از دست دادن عزیزان بود. این افشاگری برای من یک وظیفه مبرم انسانی است.<ref>هفته نامه ایران زمین، شماره ۱۳۸، پانزدهم اردیبهشت ۱۳۷۶</ref></blockquote>منصور قدرخواه که مورد تهدید و تطمیع نظام جمهوری اسلامی قرار گرفته بود، چنین نوشت:

[[پرونده:فیلمبرداری منصور قدرخواه.PNG|جایگزین=منصور قدرخواه در حال فیلمبرداری|بندانگشتی|منصور قدرخواه در حال فیلمبرداری|316x316پیکسل]]<blockquote>«گر ما ز سر بریده می‌ترسیدیم / در محفل عاشقان نمی‌رقصیدیم... سرمایه اصلی این جانیان به وجود آوردن ترس و وحشت در انسان‌هاست، سالیان سال است که خون می‌ریزند و بیداد می‌کنند، به همه حقوق انسان‌ها تجاوز می‌کنند. دین مردم را، که یکی از شالوده‌های فرهنگی و ارزش‌های جامعه ما می‌باشد، از محتوا خالی کرده‌اند و همچون ابزار سرکوب و چماق، آن‌ را بر زن و مرد و پیر و جوان می‌کوبند؛ با حیله و مکر نسلی را در جنگ خانمان‌سوز به کشتن و فنا داده اند و نسل دیگر از بهترین فرزندان این خلق را با شقاوتی غیر قابل وصف قتل عام کردند. آن‌ها ترس می‌آفرینند تا ادامه حکومت ننگین خود را ممکن سازند؛ پس باید خود را از این ترس برهانیم تا بتوانیم مردممان را آزاد کنیم. زندگی یعنی آزاد بودن، آزاد اندیشیدن، آزاد انتخاب کردن... زندگی یعنی حیات داشتن و متحرّک بودن، زندگی یعنی لبخند، دیدن لبخند دیگران، چطور می‌توان زنده بود تا وقتی که این رژیم می‌کُشد و می‌سوزاند و هرچه پاکی و خوبی است را ویران می‌کند؟ زندگی در این شرایط فقط وقتی معنی پیدا می‌کند که در ارتباط با زندگی مردم باشد؛ پس برای نجات زندگی مردم باید زندگی، یعنی مبارزه کرد. طلسم این جانیان، یعنی همان ترس و وحشتی را که به وجود آورده‌اند باید به هر قیمت شکست، حیله‌ها و فریب‌های این رژیم و افسون‌های کهنه و باطل شده آن هم‌چون (استحاله) را هم نباید گذاشت دوباره جان بگیرد.»<ref>هفته نامه ایران زمین، شماره ۱۴۲، دوازدهم خرداد ۱۳۷۶</ref></blockquote>[[پرونده:زنده یاد منصور قدرخواه.PNG|جایگزین=زنده یاد منصور قدر خواه، در تظاهرات ایرانیان خارج کشور|بندانگشتی|زنده یاد منصور قدر خواه، در تظاهرات ایرانیان خارج کشور|318x318پیکسل]]