یحیی نظیری: تفاوت میان نسخه‌ها

دکتر یحیی نظیری در سال ۱۳۰۲ در همدان، بدنیا آمد. دوره‌ی ابتدایی را در مدرسه‌ی تهذیب و دوره‌ی اول دبیرستان را در دبیرستان پهلوی و دوره‌ی دوم را در مدرسه‌ی شبانه‌روزی کشاورزی کرج گذراند و در سال ۱۳۲۰ موفق به اخذ دیپلم گردید. یحیی نظیری پس از اخذ دیپلم به استخدام اداره‌ی کشاورزی در آمد و تا سال ۱۳۲۹ کارمند این اداره بود در این سال برای رفتن به دانشکده حقوق بصورت داوطلب دیپلم ادبی گرفت و وارد دانشکده‌ی حقوق شد و در سال ۱۳۳۱ از دانشکده‌ی حقوق موفق به دریافت لیسانس حقوق قضایی شد و بدنبال آن در سال ۱۳۳۲ در رشته‌ی تخصصی جرم شناسی فوق لیسانس گرفت. در این ایام سفارت فرانسه ۶ بورس تحصیلی در اختیار دانشجویان ایرانی قرار داد که از بین ۴۷۰ دانشجو دکتر یحیی نظیری بعنوان نفر اول در امتحان ورودی پذیرفته و به فرانسه اعزام شد. دکتر یحیی نظیری تا سال ۱۳۴۲ در فرانسه در رشته‌ی جنگلبانی و آبها ادامه‌ی تحصیل داد و موفق به اخذ مدرک مهندسی جنگل شد. در سال ۱۹۶۸ فرانسه بار دیگر بورسیه‌هایی را مقرر کرد که دکتر نظیری با استفاده از آنها این بار به همراه چند تن دیگر برای تحصیل در انستیتوی بین‌المللی مدیریت عمومی به فرانسه اعزام گردید و تا سال ۱۹۷۰ میلادی تا زمانی که دیپلم مدیریت را اخذ کرد در فرانسه بود. لازم به یاد‌آوری است که در سال ۱۹۵۸ دکتر نظیری در دانشگاه سوربن پاریس برای دکترای حقوق ثبت نام کرده بود، چند ماهی همزمان با شرکت در کلاسهای انستیتوی بین‌المللی مدیریت در کلاسهای دکتری نیز شرکت می‌کردند تا اینکه دانشگاه سوربن بدلیل جنگ بین استقلال‌طلبان [[انقلاب الجزایر|الجزایر]] و فرانسه تعطیل شد و دکتر نظیری به ناگزیر در انستیتوی مدیریت ادامه‌ی تحصیل داد، در این دوره پرونده دکتر نظیری را از دانشگاه سوربن به دانشگاه نانسی منتقل کردند و دکتر نظیری در همین دانشگاه در سال ۱۹۷۰ موفق به اخذ دکترای حقوق شد. علاوه بر این دکتر نظیری در همین سال دیپلم ادبیات و زبان فرانسه را نیز گرفت و به ایران بازگشت و به خدمت خود در سازمان جنگلبانی در پست مدیر کل حقوقی و انتشارات و آموزش و روابط بین‌الملل و بازرسی ادامه داد.

در سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۳ دکتر نظیری ریاست شیلات مازندران و گرگان را بعهده داشت.

بعد از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ دختر او گیتی نظیری که کارمند تلویزیون ایران و خبرنگار و فیلمبردار بود. بدلیل هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران بدست ماموران خمینی دستگیر و پس از شکنجه در اواخر اردیبهشت سال ۱۳۶۱ اعدام گردید و بدنبال آن یکی از پسران او بنام بهزاد نظیری توسط سپاه پاسداران بدلیل هواداری از سازمان مجاهدین خلق دستگیر و به ۸ سال زندان محکوم شد. بهزاد پس از سه سال حبس در اوین و قزلحصار، با استفاده از فرصت یک مرخصی برای عمل جراحی، که در اثر تلاشهای دکتر نظیری و با ضمانت وی فراهم شده‌بود، از زندان گریخت و با کمک مجاهدین از کشور خارج شد. وی هم اکنون در مجامع حقوق بشری جهان به افشاگری جنایات جمهوری اسلامی اشتغال دارد. به دلیل فرار پسرش، دکتر نظیری توسط دادستانی اوین دستگیر و به‌خاطر حمایت از افکار و اهداف دختر شهید و پسر مجاهدش به مدت ۵ سال و چند ماه در زندان‌ اوین بدون هیچگونه محاکمه‌ای زندانی بود.<ref name=":0" /> دکتر نظیری پس از آزادی نیز از فعالیت‌های افشاگرانه خود دست برنداشت و همزمان به رسیدگی به خانواده‌های زندانیان سیاسی و شکنجه‌شدگان می‌پرداخت. سرانجام دکتر نظیری در ۲ شهریور سال ۱۳۸۵ در تهران دارفانی را  وداع گفت، در مراسم ختم او افراد زیادی از جریانهای ملی و خانواده‌های زندانیان سیاسی شرکت داشتند.

در فاز سیاسی چند بار از پدرم شنیدم که می‌گفت:‌ من اولین کسی بودم که روز آزادی [[مسعود رجوی]] از زندان او را بغل کردم و بوسیدم. تصور من این بود که چون پدرم علاقه و ارادتی که خواهر شهیدم گیتی و من به مسعود رجوی را می‌دانست، مقداری در مورد نقش خودش در آنروز غلو می‌کند؛ و لابد او هم یکی در میان جمعیت بوده و موقع خروج زندانیان سیاسی از در زندان قصر از آنها استقبال کرده‌اند...