کاربر:Poori/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''گزارشگر ویژه؛ گزارشگر ویژه حقوق بشر؛ Special Rapporteur on Human Rights'''. گزارشگر ویژه حقوق بشر، مقامی مستقل است که توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل برای نظارت بر وضعیت حقوق بشر در یک کشور یا موضوع خاص منصوب می‌شود. این افراد، که اغلب کارشناسان حقوق بین‌الملل یا فعالان برجسته هستند، وظیفه جمع‌آوری اطلاعات، مصاحبه با قربانیان، و ارائه گزارش به مجمع عمومی یا شورای حقوق بشر را دارند. آن‌ها از منابع مختلفی مانند سازمان‌های غیردولتی، شاهدان، و اسناد رسمی استفاده می‌کنند و گزارش‌هایشان می‌تواند به قطعنامه‌ها یا اقدامات بین‌المللی منجر شود.<ref name=":0" /> گزارشگران ویژه باید بی‌طرف و مستقل عمل کنند، اما اغلب با موانعی مانند عدم همکاری دولت‌ها مواجه می‌شوند. نقش آن‌ها در جلب توجه جهانی به نقض حقوق بشر و فشار بر دولت‌ها برای اصلاحات حیاتی است، هرچند محدودیت‌هایی مانند عدم دسترسی مستقیم به برخی کشورها، از جمله ایران، کارشان را دشوار می‌کند. <ref>[https://impactiran.org/wp-content/uploads/2018/02/UNSR_WhitePaper.pdf REFLECTIONS ON THE IRAN MANDATE]</ref>

 

گزارشگران ویژه، رویه‌های ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد هستند که از کارشناسان مستقل حقوق بشر با مأموریت گزارش‌دهی و ارائه مشاوره در مورد وضعیت حقوق بشر از منظر موضوعی یا کشوری خاص تشکیل شده‌اند. این کارشناسان، مستقل از هر دولت یا سازمانی هستند و در ظرفیت فردی خود خدمت می‌کنند. <ref name=":0" /> وظایف اصلی آن‌ها شامل انجام بازدید از کشورها، اقدام در مورد موارد فردی نقض حقوق بشر و نگرانی‌های گسترده‌تر از طریق ارسال ارتباطات به دولت‌ها، انجام مطالعات موضوعی و تشکیل مشاوره با کارشناسان، و کمک به توسعه استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر است. آن‌ها یافته‌های خود را به شورای حقوق بشر و مجمع عمومی سازمان ملل گزارش می‌دهند و توصیه‌هایی برای بهبود وضعیت حقوق بشر ارائه می‌کنند. <ref name=":1">[https://guide-humanitarian-law.org/content/article/3/special-rapporteurs/ The Practical Guide to Humanitarian Law. (2023, May 5). ''UN Special Rapporteurs'']</ref> صدای گزارشگر ویژه به عنوان یک صدای معتبر در جامعه بین‌المللی شناخته می‌شود و نقش مهمی در افزایش آگاهی جهانی، تسهیل گفتگو و اقدام در مورد مسائل حقوق بشری دارد. <ref name=":1" /> <ref>OHCHR. (n.d.). ''Special Procedures of the Human Rights Council''. Retrieved from Search Results for "What is the role of a UN Special Rapporteur"</ref>

از سال ۱۹۸۴، سازمان ملل به دلیل نگرانی‌های مداوم در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، اقدام به تعیین نمایندگان و گزارشگران ویژه کرده است. این گزارشگران، کارشناسان مستقلی هستند که وظیفه نظارت، گزارش‌دهی و ارائه توصیه در مورد وضعیت حقوق بشر در یک کشور خاص یا یک موضوع خاص را بر عهده دارند. <ref name=":0">[https://www.ohchr.org/sites/default/files/Documents/Issues/Water/10anniversary/Being_a_Special_Rapporteur.pdf OHCHR. (n.d.). ''BEING A SPECIAL RAPPORTEUR'']</ref> انتصاب گزارشگر ویژه برای ایران نشان‌دهنده نگرانی عمیق جامعه بین‌المللی از نقض سیستماتیک حقوق بشر در این کشور، از جمله اعدام‌های گسترده (به ویژه برای جرایم مواد مخدر و علیه مخالفان سیاسی)، سرکوب آزادی بیان و اجتماعات، تبعیض علیه زنان و اقلیت‌های دینی و قومی، و عدم وجود دادرسی عادلانه است.

# '''رینالدو گالیندو پل (السالوادور، ۱۹۸۶-۱۹۹۵):''' به عنوان نماینده ویژه منصوب شد. او بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ سه بار از ایران بازدید کرد، اما پس از سفر سوم، از ورود مجدد به ایران منع شد. <ref name=":2" /> گزارش‌های او به بررسی اطلاعات دریافتی از منابع مختلف، سیستم حقوقی ایران و پاسخ‌های دولت می‌پرداخت که اغلب اتهامات را رد کرده و به گروه‌های مخالف نسبت می‌داد. <ref name=":14">[https://impactiran.org/hr-un/special-rapporteur-on-iran/mr-reynaldo-galindo-pohl/ Impact Iran. (n.d.). ''Mr. Reynaldo Galindo Pohl'']</ref> <ref name=":15">[https://www.iranhrdc.org/wp-content/uploads/pdf_en/UN_Reports/Reynaldo%20Galindo%20Pohl/E.CN.4.1990.24--Pohl%20Report%201990.pdf مرکز اسناد حقوق بشر ایران - گزارش اعدام‌ها توسط گالیندوپل]</ref> <ref name=":16">[https://iranhrdc.org/report-on-the-human-rights-situation-in-the-islamic-republic-of-iran-by-the-special-representative-of-the-commission-on-human-rights-mr-reynaldo-pohl-pursuant-to-commission-resolution-1988-69/ Report on the human rights situation in the Islamic Republic of Iran by the Special Representative of the Commission on Human Rights]</ref> اقدامات و گزارش‌های گالیندوپل هم‌چنین از سوی اپوزیسیون ایران و خانواده‌های قربانیان اعدام‌ها و کشتار ۱۳۶۷ مورد انتقاد شدید قرار گرفت. چرا که تنها یک اشاره‌ی سطحی و کم‌رنگ به کشتاری کرد که سال‌ها پس از آن به عنوان «جنایت علیه بشریت» و «نسل کشی» معرفی شد. <ref name=":10" /> <ref>[https://iranfreedom.net/%d8%b3%d9%81%d8%b1-%d9%85%d8%b9%d8%a7%d9%88%d9%86-%da%a9%d9%85%db%8c%d8%b3%d8%b1%d8%b9%d8%a7%d9%84%db%8c-%d8%ad%d9%82%d9%88%d9%82-%d8%a8%d8%b4%d8%b1-%d8%a8%d9%87-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86%d8%9b/ سفر معاون کمیسرعالی حقوق بشر به ایران؛ خامنه ای گالیندوپل دیگر می‌خواهد؟]</ref> از معدود کسانی که از خانواده‌ی قربانیان موفق به ملاقات با گالیندو پل شدند، [[یحیی نظیری|دکتر یحیی نظیری]] بود. هم‌چنین رینالدو گالیندو پل فرستاده ویژه سازمان ملل در گزارش خود پیرامون وضعیت حقوق بشر در ایران به گزارشات خانواده‌های اعضای مجاهدین خلق اشاره می‌کند که مقامات رسمی زندان مدارک ازدواج دختر زندانی‌شان را به آن‌ها داده‌اند. مدارکی که به مفهوم تجاوز جنسی به دختران زندانی پیش از اعدام است. روزنامه گاردین در گزارشی در سال ۱۹۸۹ مهم‌ترین نوآوری اسدالله لاجوردی در زندان‌های ایران را تجاوز جنسی به دختران باکره از طریق ازدواج اجباری آن‌ها با زندانبانان ذکر می‌کند.