حسین بهزاد: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:حسین بهزاد.jpg|بندانگشتی|حسین بهزاد]] | [[پرونده:حسین بهزاد.jpg|بندانگشتی|حسین بهزاد]] | ||
[[پرونده:00.jpg|بندانگشتی|00]] | [[پرونده:00.jpg|بندانگشتی|00]] | ||
حسین بهراد (متولدتهران ۱۲۷۳- درگذشت۲۱ مهر ۱۳۴۷) استاد نقاشیهای مینیاتور معاصر ایرانی بود. بهزاد سال‌ها کارمند فنی اداره کل باستانشناسی و استاد مینیاتور هنرستان هنرهای زیبای تهران بود. | حسین بهراد (متولدتهران ۱۲۷۳- درگذشت۲۱ مهر ۱۳۴۷) استاد نقاشیهای مینیاتور معاصر ایرانی بود. بهزاد سال‌ها کارمند فنی اداره کل باستانشناسی و استاد مینیاتور هنرستان هنرهای زیبای تهران بود.<ref name=":0" /> | ||
== زندگی نامه == | == زندگی نامه == | ||
حسین بهزاد استاد مینیاتور معاصر فرزند میرزا فضل الله اصفهانی نقاش و قلمدان ساز، در سال ۱۲۷۳در تهران متولد شد. بهزاد دوران کودکی و نوجوانی سختی را پشت سر گذارد. به شاگردی نزد میرزا حسن پیکر نگار که شاگرد بزرگتر ملاعلی بود رفت و دوازده سال به عنوان شاگرد برای وی کار کرد. در هجده سالگی کارگاه مستقلی در کاروانسرای حاج رحیم خان در کنار سبزه میدان باز کرد. حسین در کپی کردن مینیاتورهای قدیم (مینیاتورهای مکتب صفوی، توانایی بسیار داشت. <ref>نو اندیش - [https://www.noandishaan.com/11528/%D8%B1%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%AF.html زندگی نامه حسین بهزاد]</ref> | حسین بهزاد استاد مینیاتور معاصر فرزند میرزا فضل الله اصفهانی نقاش و قلمدان ساز، در سال ۱۲۷۳در تهران متولد شد. بهزاد دوران کودکی و نوجوانی سختی را پشت سر گذارد. به شاگردی نزد میرزا حسن پیکر نگار که شاگرد بزرگتر ملاعلی بود رفت و دوازده سال به عنوان شاگرد برای وی کار کرد. در هجده سالگی کارگاه مستقلی در کاروانسرای حاج رحیم خان در کنار سبزه میدان باز کرد. حسین در کپی کردن مینیاتورهای قدیم (مینیاتورهای مکتب صفوی، توانایی بسیار داشت. <ref name=":0">نو اندیش - [https://www.noandishaan.com/11528/%D8%B1%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%AF.html زندگی نامه حسین بهزاد]</ref> | ||
حسین بهزاد بعد از گذراند بیماری دشوار به دلیل عدم سرپرست، فتوح السلطنه که هنر بهزاد را می‌شناخت، او را به خانه خود برده و از بیماری نجات داد. او یک کتاب خطی (''خمسه''نظامی) را توسط بهزاد در مدت یک سال اقامت او در منزلش با مینیاتورهایی زیبا تصویرسازی کشید. فتوح السلطنه لندن و پاریس رفته و آن کتاب خطی ''خمسه'' نظامی را به نام یک کار قدیمی به مبلغ ۸۰۰۰ لیره به یک موزه فروخته، بعدها هم که فتوح السلطنه به ایران بازگشت بهزاد موقعیتی پیدا نکرد تا سهم خود را بگیرد، زیرا فتوح السطنه سکته کرد و درگذشت. | حسین بهزاد بعد از گذراند بیماری دشوار به دلیل عدم سرپرست، فتوح السلطنه که هنر بهزاد را می‌شناخت، او را به خانه خود برده و از بیماری نجات داد. او یک کتاب خطی (''خمسه''نظامی) را توسط بهزاد در مدت یک سال اقامت او در منزلش با مینیاتورهایی زیبا تصویرسازی کشید. فتوح السلطنه لندن و پاریس رفته و آن کتاب خطی ''خمسه'' نظامی را به نام یک کار قدیمی به مبلغ ۸۰۰۰ لیره به یک موزه فروخته، بعدها هم که فتوح السلطنه به ایران بازگشت بهزاد موقعیتی پیدا نکرد تا سهم خود را بگیرد، زیرا فتوح السطنه سکته کرد و درگذشت. | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
به پاس این خدمات بود که دیپلم افتخاری از طرف محمدرضاشاه در سال ۱۳۳۲ به بهزاد اعطا شد. | به پاس این خدمات بود که دیپلم افتخاری از طرف محمدرضاشاه در سال ۱۳۳۲ به بهزاد اعطا شد. | ||
هفده نمایشگاه در داخل و خارج کشور برگزار کرد، چندین جایزه و مدال گرفت. هنرمندان ایرانی و خارجی بسیار او را دوست داشتند. مرحوم ملک الشعرا بهار در مدح او شعر‌ی سرود. | هفده نمایشگاه در داخل و خارج کشور برگزار کرد، چندین جایزه و مدال گرفت. هنرمندان ایرانی و خارجی بسیار او را دوست داشتند. مرحوم ملک الشعرا بهار در مدح او شعر‌ی سرود.<ref name=":1" /> | ||
== آثاربجامانده == | == آثاربجامانده == | ||
او در مدت زندگی خود قریب ۴۰۰ کار هنری به وجود آورد که بعضی از مشهورترین آنها عبارت‌اند از: قحطی، بهرام و گل اندام که به سبک مینیاتور است، ایوان مدائن، فردوسی و قهرمانان شاهنامه، ابن سینا بر بالین بیمار عشق (در ۲ تابلوی مختلف)، صاحبان طلای سیاه، حافظ شیراز، نیمه شب حافظ، شب حافظ، اندیشه حکیم ابوعلی سینا، پند خیام ( در دو تابلوی مختلف)، دختر رز (در سه تابلوی مختلف)، خیال، دو دلداده، موسی و شبان، خواب خوش، بهرام و گل اندام، نگاه، بهار و جوانی، آفرینش از نظر خیام، ناز، قیام کاوه آهنگر، اسرار ازل، عصیان، خسرو و پرویز، در جستجوی انسان تابلوی نیم تمام، بهشت و دوزخ، طنازی و خیام. | او در مدت زندگی خود قریب ۴۰۰ کار هنری به وجود آورد که بعضی از مشهورترین آنها عبارت‌اند از: قحطی، بهرام و گل اندام که به سبک مینیاتور است، ایوان مدائن، فردوسی و قهرمانان شاهنامه، ابن سینا بر بالین بیمار عشق (در ۲ تابلوی مختلف)، صاحبان طلای سیاه، حافظ شیراز، نیمه شب حافظ، شب حافظ، اندیشه حکیم ابوعلی سینا، پند خیام ( در دو تابلوی مختلف)، دختر رز (در سه تابلوی مختلف)، خیال، دو دلداده، موسی و شبان، خواب خوش، بهرام و گل اندام، نگاه، بهار و جوانی، آفرینش از نظر خیام، ناز، قیام کاوه آهنگر، اسرار ازل، عصیان، خسرو و پرویز، در جستجوی انسان تابلوی نیم تمام، بهشت و دوزخ، طنازی و خیام.<ref name=":1" /> | ||
== سبک کار == | == سبک کار == | ||
تاقبل ورود بهزاد شیوه مینیاتور، شیوه رایج مغولی بود. حتی آداب و رسوم مغول‌ها هم در آن به چشم می‌خورد؛ شکل‌ها شبیه هم و یکنواخت بود. او این شیوه را عوض کرد و شکل‌های کاملا ایرانی بر اســــاس مکتب اصفهان را وارد مینیاتور کرد و بسیاری از ریزه‌کاری‌های زائد مینیاتور را دور ریخت. در کارهای او حالات و روحیات اشخاص مشخص است. در کار قدما سایه وجود نداشت. او سایه را وارد مینیاتور کرد و در رنگ‌آمیزی هم ابتکار کرد. بهزاد اصولا دارای قوه ابتکار بود. در قدیم چون مینیاتور را اغلب برای کتاب‌ها می‌کشیدند، اندازه‌های آنها هم کوچک بود، ولی بهزاد قطع مینیاتور را بزرگ کرد. هم‌چنین مینیاتور قدما پر از اشخاص گوناگون بود، او از عده اشخاص هم کاست. خلاصه در بین مینیاتورسازان ایرانی، بهزاد شخصیت نوآور و ممتازی است. پس از پایان دوره صفویه مینیاتور تکراری و کم‌مایه بود. این هنر ظریف ایرانی در دوره قاجار تحت تأثیر نقاشیهای روسی و فرنگی از مسیر خود منحرف گردیده بود. سرانجام بهزاد توانست مینیاتور را به مسیر اصلی و حقیقی خود برگرداند. او در این راه رنج‌ها کشید و شاهکارهای بزرگ آفرید.استاد حسین بهزاد نقاش و مینیاتور نام آور کشور در ۲۱ مهر ۱۳۴۷ درگذشت.<ref>مجله آموزشی ماه هنر - [http://mahehonar.ir/1394/06/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D9%86%D9%82%D8%A7%D8%B4-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%AF/ زندگی نانه حسین بهزاد]</ref> | تاقبل ورود بهزاد شیوه مینیاتور، شیوه رایج مغولی بود. حتی آداب و رسوم مغول‌ها هم در آن به چشم می‌خورد؛ شکل‌ها شبیه هم و یکنواخت بود. او این شیوه را عوض کرد و شکل‌های کاملا ایرانی بر اســــاس مکتب اصفهان را وارد مینیاتور کرد و بسیاری از ریزه‌کاری‌های زائد مینیاتور را دور ریخت. در کارهای او حالات و روحیات اشخاص مشخص است. در کار قدما سایه وجود نداشت. او سایه را وارد مینیاتور کرد و در رنگ‌آمیزی هم ابتکار کرد. بهزاد اصولا دارای قوه ابتکار بود. در قدیم چون مینیاتور را اغلب برای کتاب‌ها می‌کشیدند، اندازه‌های آنها هم کوچک بود، ولی بهزاد قطع مینیاتور را بزرگ کرد. هم‌چنین مینیاتور قدما پر از اشخاص گوناگون بود، او از عده اشخاص هم کاست. خلاصه در بین مینیاتورسازان ایرانی، بهزاد شخصیت نوآور و ممتازی است. پس از پایان دوره صفویه مینیاتور تکراری و کم‌مایه بود. این هنر ظریف ایرانی در دوره قاجار تحت تأثیر نقاشیهای روسی و فرنگی از مسیر خود منحرف گردیده بود. سرانجام بهزاد توانست مینیاتور را به مسیر اصلی و حقیقی خود برگرداند. او در این راه رنج‌ها کشید و شاهکارهای بزرگ آفرید.استاد حسین بهزاد نقاش و مینیاتور نام آور کشور در ۲۱ مهر ۱۳۴۷ درگذشت.<ref name=":1">مجله آموزشی ماه هنر - [http://mahehonar.ir/1394/06/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D9%86%D9%82%D8%A7%D8%B4-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%AF/ زندگی نانه حسین بهزاد]</ref> | ||
در مورد ویژگیهای کار حســــین بهزاد باید گفت که شــــیوه کار او بر اســــاس مکتب اصفهان بنا شــــده است. در این شــــیوه، اهمیت طراحی و محدودیت رنگی بارز است. توجه به حاالت و سکنات اشخاص، قالــــب نگارگری ایرانی و فیگورهایی ســــاخته شــــده توسط خود بهزاد میتوان دید. هدف حســــین بهــــزاد از ایــــن کار مــــداوم، ایجاد ســــبکی جدید در نگارگری ایران بود که نه تقلیدی از پیشینیان باشد و نه خارج از اصول اصلی نگارگری. وی با ابداعاتــــی در هنر نگارگری، ایــــن هنر اصیل و ارزشمند ایرانی و اسالمی را بهبود بخشید. باید اذعان داشت که شهرت و اعتبار وی بر اثر توصیف و تبلیغ بهدســــت نیامده و با زور بر قامت او پوشانیده نشده است. بلکه معرف او آثار اوست که با تمام سادگی، دارای مفاهیم عمیق و پر ارزش برای طبقات خاص و عام است. یک چهره مردمی در میان نویسندگان، شــــاعران و مجموعه داران، بهزاد شــــاید مهمترین نماینده مکتب سنتی نقاشی ایرانی در قرن 14 ه.ش بود. اگرچه خود ادعا داشت که یک سبک ملی ایرانی را در مقایســــه با هنــــر مدرن غرب پرورده اســــت. در تاریخ نگارگری جدید، حسین بهزاد بهعنوان یکی از پیشگامان برجسته در برخورد با سنتهای ایرانی، اروپایــــی، چینــــی و راهجوییهایــــش در تلفیق این سنتها شناخته شده است. <ref>[http://www.magiran.com/ppdf/nppdf/2825/p0282566160101.pdf نگاهی به زندگی و آثار استاد حسین بهزاد، احیاگر نگارگری تاریخی ایران]</ref> | در مورد ویژگیهای کار حســــین بهزاد باید گفت که شــــیوه کار او بر اســــاس مکتب اصفهان بنا شــــده است. در این شــــیوه، اهمیت طراحی و محدودیت رنگی بارز است. توجه به حاالت و سکنات اشخاص، قالــــب نگارگری ایرانی و فیگورهایی ســــاخته شــــده توسط خود بهزاد میتوان دید. هدف حســــین بهــــزاد از ایــــن کار مــــداوم، ایجاد ســــبکی جدید در نگارگری ایران بود که نه تقلیدی از پیشینیان باشد و نه خارج از اصول اصلی نگارگری. وی با ابداعاتــــی در هنر نگارگری، ایــــن هنر اصیل و ارزشمند ایرانی و اسالمی را بهبود بخشید. باید اذعان داشت که شهرت و اعتبار وی بر اثر توصیف و تبلیغ بهدســــت نیامده و با زور بر قامت او پوشانیده نشده است. بلکه معرف او آثار اوست که با تمام سادگی، دارای مفاهیم عمیق و پر ارزش برای طبقات خاص و عام است. یک چهره مردمی در میان نویسندگان، شــــاعران و مجموعه داران، بهزاد شــــاید مهمترین نماینده مکتب سنتی نقاشی ایرانی در قرن 14 ه.ش بود. اگرچه خود ادعا داشت که یک سبک ملی ایرانی را در مقایســــه با هنــــر مدرن غرب پرورده اســــت. در تاریخ نگارگری جدید، حسین بهزاد بهعنوان یکی از پیشگامان برجسته در برخورد با سنتهای ایرانی، اروپایــــی، چینــــی و راهجوییهایــــش در تلفیق این سنتها شناخته شده است. <ref>ایران نیوز پیپر -[http://www.magiran.com/ppdf/nppdf/2825/p0282566160101.pdf نگاهی به زندگی و آثار استاد حسین بهزاد، احیاگر نگارگری تاریخی ایران]</ref> | ||
<center> | <center> | ||