کاربر:Safa/2صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''شیطان‌سازی''' علیه مجاهدین خلق و دیگر مخالفان رژیم ایران از آغاز حاکمیت جمهوری اسلامی تا کنون، همواره جریان داشته است.   

شیطان‌سازی یک روش تبلیغی است که ایده‌ای شرورانه را در مورد شخص، گروه یا یک جریان با هدف تخریب آن بکار می‌بندند. هدف از شیطان‌سازی ایجاد نفرت کور نسبت به سوژه‌ی آن است تا ضربه زدن به وی را مشروع جلوه داده و راحت‌تر کند.<ref>[https://books.google.com/books?id=HthyxpY6uYcC&pg=PA162 The Power of Ideas: A Political Social-Psychological Theory of Democracy, Political Development and Political Communication]</ref>

این روش در طول سال‌ها توسط رژیم ایران به شکلی گسترده به کار گرفته شده است. جمهوری‌اسلامی ایران برای حذف و سرکوب مخالفان، آنها را با القاب مذهبی مختلفی مانند یاغی، باغی، کافر، مرتد، ملحد، فتنه‌گر و منافق تخریب می‌کند و از سویی زمینه را برای حذف فیزیکی آن‌ها فراهم می‌کند.

== پیشینه‌ تاریخی شیطان‌سازی ==

این اتهامات لیست بلندی هستند که در چهارده‌ی گذشته به اشکال مختلف در رسانه‌های گوناگون منتشر شده‌اند. اتهاماتی چون اتهام روابط غیراخلاقی، کردکشی، حجاب اجباری، طلاق اجباری، مغزشویی، سکت و... که رژیم ایران برای باورپذیر کردن آن‌ها از شیوه‌هایی چون تکرار بیش از حد و انتشار گسترده استفاده کرده است.  

سابقه‌ی اتهامات غیراخلاقی به مجاهدین خلق به پیش از آغاز مبارزه‌ی مسلحانه علیه رژیم ایران باز می‌گردد. از ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ تا ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ که مجاهدین آن‌را [[فاز سیاسی]] می‌نامند، دفاتر و تجمعات سازمان مجاهدین مستمرا مورد حمله‌ی نیروهای مشهور به [[فالانژ]] یا چماقدار که هواداران روح‌الله خمینی بودند، قرار می‌گرفت.

سرهنگ مک‌گلاسکی فرمانده حفاظت قرارگاه اشرف در این رابطه می‌گوید: <blockquote>« می‌توانم در مورد یک نفر به شما بگویم که ما از او خبر دریافت کردیم. او بتول سلطانی بود. اگر این نام را تابه‌حال نشنیده‌اید او ساکن اشرف بود و به ایران بازگشت. یکی دو ماه بعد من نصف شب از طریق ایستگاه‌های پلیس ما در خارج از اشرف یک تماس عجولانه تلفنی دریافت کردم که می‌گفت خانم سلطانی با پاسپورت ایرانی به عراق بازگشته است ... این بار با اعتراض به اینکه گویا همسرش در اشرف توسط اشرفی‌ها به‌زور نگهداری شده است. من شخصاً با همسر او مصاحبه کردم. همان‌طور که با هزاران نفر دیگر در اشرف به همراه خانواده‌های آن‌ها مصاحبه کرده بودم. او (سلطانی) حالا دیگر مأمور نیروی قدس و رژیم ایران بود.» <ref>[https://www.iran-efshagari.com/%d8%b3%d8%b1%d9%87%d9%86%da%af-%d9%84%d8%a6%d9%88-%d9%85%da%a9-%da%af%d9%84%d8%a7%d9%88%d8%b3%da%a9%db%8c-%d8%a7%d9%88%d8%a8%d8%aa%d9%88%d9%84-%d8%b3%d9%84%d8%b7%d8%a7%d9%86%db%8c%e2%80%8c-%d9%85/ سخنان سرهنگ لئو مک گلاسی در مورد بتول سلطانی]</ref></blockquote>

این اتهام هم‌اکنون نیز توسط رژیم ایران مطرح می‌شود. حتی بدون بررسی روابط موجود میان اعضاء سازمان مجاهدین خلق این اتهام نمی‌تواند منطقی باشد.  

اولین سوال در گزاره‌ی‌« مجاهدین أعضاء خود را شکنجه می‌کنند» این است که مجاهدین چه کسانی هستند و أعضاء چه کسانی؟

با توجه به این‌که مجاهدین خلق همان أعضاء سازمان مجاهدین خلق هستند این حرف هیچ اتهامی را متوجه هیچ‌شخصی نمی‌کنند.

چرا این اعضاء در مصاحبه‌های انفرادی که با خبرنگاران یا حقوقدانان داشته‌اند هرگز به این موضوع اشاره‌ای نکرده‌اند؟

چگونه ممکن است آن عده‌ی اندک دیگران را شکنجه کنند و هم به‌طور همزمان از وفاداری و فداکاری آن‌ّها در صحنه‌ی نبرد برخوردار باشند؟

از سویی  این اتهام با توجه به داوطلبانه بودن عضویت و خروج از صفوف مجاهدین نمی‌تواند مورد قبول باشد.  

علاوه بر این هم‌اکنون همه‌ی اعضای مجاهدین خلق در اروپا و از جمله در آلبانی هستند و تک به تک از حقوق شهروندی در کشورهای اروپایی برخوردارند. آن‌ها در سراسر اروپا تردد و فعالیت سیاسی دارند و فعالیت‌ها و مقراتشان هم‌چون دیگر امکان تحت حاکمیت کشورهای مذبور است.