سازمان ملل متحد: تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین [[کنفرانس بین المللی صلح]] در ۱۸۹۹ در لاهه تشکیل شد تا اسناد لازم را برای حل مسالمت آمیز بحران ها، پیشگیری از جنگ ها و تهیه مقررات این کشمکش ها تهیه کند. طی این کنفرانس، کنوانسیون حل مسالمت آمیز اختلافات بین المللی، تصویب شد. [[دیوان دائمی داوری]] نیز در لاهه تاسیس گشته و درسال ۱۹۰۲ آغاز به کار کرد.

هدف اصلی از تشکیل جامعه ملل حفظ صلح جهانی از طریق ترویج خلع سلاح، جلوگیری از بروز جنگ از راه امنیت جمعی، حل و فصل اختلافات میان کشورها از طریق مذاکره و دیپلماسی و بهبود رفاه جهانی بود. با این حال، جامعه ملل دچار برخی نقاط ضعف اساسی بود. اگر کشورهای درگیر در اختلاف، نادیده گرفتن تصمیمات جامعه ملل را بر می گزیدند، جامعه ملل می توانست تحریم‌های اقتصادی وضع کند اما از آنجا که نیروی نظامی نداشت هیچ راهی برای اجرای این تصمیمات نبود. علاوه بر این، همه کشورها عضو جامعه ملل نبودند. برای مثال ایالات متحده آمریکا بر خلاف تلاش‌ها و فعالیت‌های پرزیدنت ویلسون در پیدایش جامعه ملل، هرگز عضو آن نبود. کشورهای دیگر که پس از آن به جامعه ملل ملحق شده بودند، آن را ترک کردند و جامعه ملل اغلب موفق به اقدام در زمینه مورد نیاز نبود.

# ایالات متحده یا دولت انگلستان هیچ چشم داشت سرزمینی ندارند.

در روز اول سال نو ۱۹۴۲، نمایندگان ایالات متحده، انگلستان، اتحاد جماهیر شوروی و چین سندی کوتاه را امضا کردند که به اعلامیه ملل متحد معروف است. روز بعد، نمایندگانی از ۱۱ کشور دیگر امضا خود را به متن افزودند. این سند مهم مسوولیت دولت های امضا کننده در قبال تلاش های جنگی را به حداکثر می رساند و آنها را از ایجاد صلحی جداگانه بر حذر می داشت.

اصول سازمان جهانی آینده به این ترتیب پایه گذاری شد. ساختار سازمان در کنفرانسی مانند همایش های کسب و کار در (دامبارتن اوکس) واشنگتن دی سی در پاییز سال ۱۹۴۴ توسط نمایندگان چین، بریتانیا، اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده مورد بحث قرار گرفت. در ۷ اکتبر ۱۹۴۴، قدرت های چهارگانه پیشنهادهایی برای چارچوب سازمان جهانی به همه دولت های عضو ملل متحد و مردم همه کشورها جهت بحث و بررسی تسلیم کردند.

* ۱۹۳ هیئت دیپلماتیک به نمایندگی از دولت های عضو، هر سال بیش از ۵۰۰۰ نفر به نیویورک، برای جلسات سالانه مجمع عمومی اعزام می کنند.  

* ۱۸۴ هیئت دیپلماتیک به نمایندگی از دولت های عضو در ارتباط با این دفتر فعالیت می کنند.  

* ۱۴۶ هیئت دیپلماتیک به نمایندگی از دولت های عضو در رابطه با این دفتر فعالیت می کنند.  

* ۲۸۰۰ کارمند مشغول به کار در UNEP و HABITAT -UN بعنوان مجموعه ای ازتشکیلات دیپلماتیک و طرح های نهادینه سازی صلح هستند.  

* ده ها هیئت دیپلماتیک به نمایندگی از دولت های عضو در رابطه با این دفتر فعالیت می کنند.

* در این نهاد حدود ۲۰۰۰ کنفرانس و جلسه بین المللی که همه ساله برگزار می‌شود

کمیته های اصلی به علت وجود تعداد قابل توجهی از مسائل مقتضی بررسی، مجمع عمومی موضوعات را میان شش کمیته اصلی و سایر نهادهای تابعه توزیع می‌کند. کمیته ها و ارکان، مسائل را به بحث گذاشته تا جایی که ممکن است تالش می کنند مواضع متنوع و احتمالی کشورهای مختلف را هماهنگ سازند، و آنگاه در جلسه عمومی (کامل) مجمع، پیش نویس قطعنامه ها و تصمیمات برای بررسی را مطرح کنند.<ref>مقاله اکسی فرتچک روزنامه فیگارو فرانسه</ref>

معیار اصلی مورد نظر کشورهای عضو، که از طریق مجمع عمومی اعمال می‌شود، توانایی پرداخت کشورها است. این توانایی بر برآوردهای تولید ناخالص ملی آنها و تعدیل هایی، از جمله برای بدهی خارجی و درآمد سرانه ناچیز، استوار است. درصد سهم هر کشور عضو در بودجه به وسیله مجمع عمومی و براساس این شیوه تعیین می‌شود و از حداقل ۰/۰۰۱ درصد تا حداکثر ۲۲ درصد، و حداکثر ۰۱/۰ درصد از کشورهای کمتر توسعه یافته، متغیر است. برای سال ۲۰۰۲ سهمیه هر یک از ۴۳ کشوری که با نرخ حداقل، سهمیه دادند ۱۱۱۰۴ دلار و سهمیه کشوری که بیشترین مبلغ را داد، یعنی ایالات متحده۲۸۳۰۷۶۳۲۱دلار بود.

* و کشورهای کارائیب  

شورای امنیت نهاد اصلی است که:<blockquote>«در همه اختلافات یا اوضاعی که ممکن است منجر به بروز درگیری بین المللی شود تحقیق می‌کند «روشها و شرایط حل و فصل اختلافات را توصیه می‌کند» اقدام در برابر هر گونه تهدید یا عمل تجاوز را توصیه می‌کند «به مجمع عمومی توصیه می‌کند که چه کسی باید به عنوان دبیر کل سازمان ملل متحد تعیین شود».</blockquote>شورای امنیت دارای ۱۵ عضو است. پنج عضو دائمی: چین، فرانسه، فدراسیون روسیه، انگلستان و ایاالت متحده آمریکا.

دیوان دبیرخانه‌ای دارد که بعنوان رکن اداری آن در انجام وظایف کمک می‌کند. قضایا و آرا مشورتی دیوان در مقام قضاوت، به اختلافات بین المللی مربوط به حقوق اقتصادی، حفاظت از محیط زیست، حق عبور، استفاده از زور، دخالت در امور داخلی کشورها، روابط دیپلماتیک، گروگانگیری، حق پناهندگی و تابعیت رسیدگی کرده است.