۱٬۰۶۶
ویرایش
کاربر:Hossein/صفحه تمرین50: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «راهروی مرگ «راهرو مرگ» اسمی است که زندانیان سیاسی دههٔ ۶۰ که در قتل‌عام ۶۷ د...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
«راهرو مرگ» اسمی است که زندانیان سیاسی دههٔ ۶۰ که در قتل‌عام ۶۷ در زندان بوده‌اند به راهرویی که پاسداران برای بردن زندانیان به دیدار «هیأت مرگ» یا برای بردن به سالن اعدام، آنها را از بند یا سلول صدا زده و در این راهرو به‌فاصلهٔ یک تا یک و نیم متر از هم می‌نشانده‌اند می‌گفته‌اند. زندانیان در این حالت چشمبند به چشم داشته و مجاز به صحبت با یکدیگر نبوده‌اند. | «راهرو مرگ» اسمی است که زندانیان سیاسی دههٔ ۶۰ که در قتل‌عام ۶۷ در زندان بوده‌اند به راهرویی که پاسداران برای بردن زندانیان به دیدار «هیأت مرگ» یا برای بردن به سالن اعدام، آنها را از بند یا سلول صدا زده و در این راهرو به‌فاصلهٔ یک تا یک و نیم متر از هم می‌نشانده‌اند می‌گفته‌اند. زندانیان در این حالت چشمبند به چشم داشته و مجاز به صحبت با یکدیگر نبوده‌اند. | ||
این | این اصطلاح در جریان دادگاه حمید نوری از عوامل قتل‌عام ۶۷ در زندان گوهردشت که از یک سال پیش در استکهلم سوئد جریان دارد و در جریان آن شاهدین بسیاری شهادت داده و در شهادت‌های خود این اصطلاح را مکرر بکار گرفته و بوسیله ماکتی که شاهدین مجاهدین مستقر در اشرف۳ برای آسان‌سازی توضیحات خود آن‌را ساخته و تقدیم دادگاه کردند | ||
== راهروی مرگ در زندان اوین == | |||
راهروی مرگ در زندان اوین از ورودی مجموعه ساختمانی معروف به ۳۲۵ که بندهای اصلی زندان و بند ۲۰۹ در آن بوده است شروع شده و به ورودی بند ۲۰۹ که اتاق هیئت مرگ در آن قسمت قرار داشت ختم می‌شده است. | |||
== راهروی مرگ در زندان گوهردشت == | |||
راهروی مرگ در زندان گوهردشت به راهروی اصلی زندان گوهردشت گفته می‌شود که بندهای این زندان از آن انشعاب گرفته و نهایتا به ساختمان حسینیه که محل اعدام‌ها در قتل‌عام ۶۷ بوده است ختم می‌شده است. | راهروی مرگ در زندان گوهردشت به راهروی اصلی زندان گوهردشت گفته می‌شود که بندهای این زندان از آن انشعاب گرفته و نهایتا به ساختمان حسینیه که محل اعدام‌ها در قتل‌عام ۶۷ بوده است ختم می‌شده است. | ||
این راهرو در زندان گوهردشت ۲۰۰ متر بود، ده‌ها زندانی در راهروی مرگ با چشمان بسته ایستاده بودند و منتظر بودند که به اتاق هیئت مرگ برده شوند تا حکم‌شان مبنی بر اعدام یا عدم اعدام مشخص شود. پس از تعیین تکلیف توسط هیئت مرگ زندانی دوباره به راهروی مرگ هدایت می‌شد و بر اساس حکم صادر شده در جهت زندانیانی که می‌بایست به سالن مرگ انتقال یابند یا در جهت آنها که باید به بند بر می‌گشتند یا منتظر می‌ماندند تا دوباره به هیئت مرگ برده شوند به قسمت خودشان توسط پاسداران هدایت می‌شدند. بسیاری از زندانیان که امروز به عنوان شاهدین معروف هستند در آن روزها در راهروی مرگ شاهد مرگ دوستان خود بودند. | |||
== روایت شاهدین از راهروی مرگ == | |||
از جمله این شاهدین حسین فارسی است که در دادگاه حمید نوری که برای دو هفته به شهر دورس آلبانی منتقل شده بود شهادت داد. حسین فارسی در جریان اعدام ها در کل چهار بار به راهرو مرگ هدایت شد و دو بار در برابر هیئت مرگ قرار گرفت. | |||
== بازسازی راهروی مرگ در مانز آلبانی == | |||
راهروی مرگ و سالن مرگ در شهر کوچکی در آلبانی در نزدیکی مانز به نام «اشرف ۳» بازسازی شده است. این کار بوسیله هم‌بندیهای سابق زندانیان اعدام شده که هم‌اکنون در پایگاه مجاهدین در اشرف۳ حضور دارند در موزه بزرگی به نام «موزه شهیدان» برپا شده است که عکس‌های آن نمای آن را از زوایای مختلف نشان می‌دهد. آنها هم‌چنین اتاق «کمیته مرگ» را نیز بازسازی کرده‌اند. | |||