کاربر:بخشایشی/صفحه تمرین
روز ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ برابر با ۲۷ خرداد ۱۳۸۲ تعداد ۱۳۸۰ نفر از نیروهای پلیس فرانسه در یک یورش گسترده به مقر شورای ملی مقاومت ایران در اورسوراواز در حومه پاریس بیش از ۱۶۵ نفر را دستگیر کردند. مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران در میان دستگیر شدگان بود. دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران در همین رابطه اطلاعیه‌ای منتشر کرد. در این اطلاعیه آقای مسعود رجوی، مسئول شورای ملی مقاومت، این کار دولت فرانسه را یک عمل ننگین خواند و از رئیس‌جمهور فرانسه خواهان رفع سریع هر گونه محدودیت از خانم مریم رجوی شد. از نیمه شب همان روز به غیر از مریم رجوی و ۲۱ نفر دیگر، بقیه دستگیر شدگان به تدریج آزاد شدند. به دنبال این واقعه تعدادی از ایرانیان در اعتراض به دستگیری مریم رجوی و اعتراض به احتمال استرداد وی به جمهوری اسلامی ایران، دست به اعتصاب و خودسوزی زدند. دو پناهنده ایرانی به علت خودسوزی جان باختند و تعدادی دیگر در بیمارستان بستری شدند. به دنبال این واقعه بسیاری از شخصیتهای فرانسوی و اروپایی نسبت به این اقدام دولت فرانسه اعتراض و آنرا محکوم کردند. ۱۷روز بعد از این واقعه مریم رجوی از زندان آزاد شد. سرانجام روز سه شنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۳ (۱۶ سپتامبر ۲۰۱۴) قاضی تحقیق ضد تروریسم دادسرای پاریس با صدور دستور منع تعقیب در پرونده‌ای که با اتهام تروریسم و تأمین مالی تروریسم شروع شده و در قدم‌های بعد در فقدان هرگونه سند در مورد تروریسم به اتهام‌های مالی مانند پولشویی و تقلب تبدیل شده بود، با تصریح بر اینکه هیچ دلیلی برای اتهام‌های مالی و هیچ نشانه‌یی مبنی بر پولشویی، تقلب، جعل و ... در این پرونده دیده نمی‌شود، پرونده ۱۷ ژوئن را كه از ۱۴ سال پیش علیه مجاهدین و مقاومت ایران گشوده شده بود، برای همیشه مختومه اعلام كرد.
شرح واقعه
در ساعت ۶ صبح ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ برابر با ۲۷ خرداد ۱۳۸۲ در یک لشکرکشی زمینی که در تاریخ ۳۰سال گذشته فرانسه سابقه نداشت، بزرگترین تهاجم پلیس، نیروهای امنیتی و ژاندارمری فرانسه به بزرگترین و قدیمی‌ترین جنبش مقاومت در برابر نظام حاکم بر ایران در اورسوراواز صورت گرفت. واقعه‌یی که خبر آن به‌سرعت به اکثر نقاط دنیا مخابره و به خبر اول خبرگزاری‌های جهان تبدیل شد.
در این روز ۱۶سرویس فرانسوی با ۱۳۸۰مأمور پلیس، همراه با انبوه مأموران اطلاعات، ۱۳خانهٴ پناهندگان سیاسی و خانواده‌های مقاومت ایران را مورد حمله قرار میدهند و ۱۶۵نفر از اعضای مقاومت و مجاهدین را دستگیر می‌کنند. مریم رجوی، پرزیدنت برگزیده مقاومت ایران در میان دستگیر شدگان بود. در این حمله ظرف چند دقیقه نرده‌ها از جا کنده و تمامی درها و پنجره‌ها بر سر راه نیروهای پلیس خرد شدند. برخی دیوارها شکافته و کف بعضی از اتاق‌ها به تصور جاسازی تسلیحات، حفاری شدند. تمامی ابزار و وسایل و نوشته‌ها و کامپیوترها ضبط و به مقر «D.S.T» (سازمان امنیت داخلی فرانسه) منتقل شدند. تمامی خودروها، اوراق هویت، مدارک شخصی، اسناد آرشیو و کتابخانه، مدارک پزشکی، اسناد قانونی، کامپیوترها و دفاتر یادداشت شخصی و چک و پول نقد، ضبط می‌شود. مأموران پلیس کلیه پناهندگان ایرانی را با ضرب و شتم روی زمین خوابانده و پس از دستبند زدن، آنها را روانه زندان کردند.
تمرکز حمله بر روی اقامتگاه رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران مریم رجوی در آور سورواز و ۳ خانه مجاور آن است. هلیکوپترها از هوا و قایق‌های مسلح از رودخانه «اواز» در کنار اقامتگاه آمادهٴ ورود به صحنه بودند. خانه محل اقامت پدر و مادر رضایی‌های شهید، خانه‌های مادران شهیدان و پناهندگان ایرانی، همچنین محل اقامت دکتر منوچهر هزارخانی، روشنفکر برجسته ایرانی، نیز در شمار همان ۱۳خانه، مورد حمله قرار می‌گیرد. هزارخانی در این زمان ۶۹ساله است که محل اقامتش به اتهام تروریستی اشغال و کتابخانهٴ آن تخریب می‌شود.
در اقامتگاه اورسورواز، در خانه دکتر صالح رجوی، (برادر مسعود رجوی) همه چیز تخریب می‌شود و چیزی سالم نمی‌ماند. اتاق کار و کتابخانه تا وان حمام و تأسیسات آب و برق همه جا تخریب شده‌اند. دختر نوجوان او به اعتراض بر می‌خیزد که پدرش را با دستبند و چشم بسته به کجا می‌برند؟ لحظاتی بعد دختر خردسال، خود بر روی سیمان های کف اتاق دراز کش شده و مأموران با پوتین‌های خود بر روی گردن و گلوی فشار می‌آورد تا او را وادار به سکوت کند.
مراسم بازرسی و تفتیش و ضرب و شتم در داخل اقامتگاه، ۱۷ساعت بطول می‌انجامد. دقیقاً از ۶ بامداد تا ۱۱ شب. سگ‌های آموزش دیده، آخرین دستگاهها و تجهیزات ردیابی و اکیپ‌های مختلف مأموران تخصصی که سانتیمتر به سانتیمتر اقامتگاه را چک و بازدید و تخریب می‌کنند و از همه جا عکس و فیلم می‌گیرند، ۱۷ساعت به کار مشغول‌اند. ابتدا متراژ تک‌تک اتاق‌ها و راهروها و سقف‌ها و کف‌ها اندازه‌گیری و ثبت می‌شود. سپس همه جا سانتیمتر به سانتیمتر چک و بازرسی می‌شود و بسیاری نقاط نیز با بیل و کلنگ و دیلم و هیلتی تخریب می‌شود.
از ساعت ۱ نیمه شب همان روز به غیر از ۲۲ نفر که مریم رجوی نیز در میان آنها بود، بقیه دستگیر شدگان به تدریج آزاد شدند. وسایل فردی و پول دستگیر شدگان هیچگاه به آنها بازگردانده نشد.
دستگیرشدگان شکایت داشتند كه درمجموع از آنها ۳۷۰كامپیوتر برده شده و از نزدیك به‌نیم میلیون یورو اثری نیست و در هیچ كجا ثبت نشده است. پولهایی هم كه در جیب‌ها یا اتاق‌ها یا كشوهای اتاق كارشان بوده است، اثری نیست.
در این اثناء مریم رجوی از زندان اطلاعات فرانسه به زندان «فلوری مرو ژیس» منتقل می‌شود. در زندان اطلاعات، او را از مسیرهای زیر زمینی در محاصره مأمورین و سگ های محافظ به كاخ دادگستری می‌بردند. در زندان شهربانی نیز هر روز سلول او تعویض می‌شود. ملاقات و غذا بردن و دادن هر چیز دیگری از سوی خانواده اش برای او ممنوع شد. او به‌عمد از غذای زندان نمی‌خورد. از پولی كه برایش فرستاده شده بود، فقط ۲۰یورو به او داده می‌شود و به‌رغم جراحی سنگینِ ۳هفته‌ی پیش، در ایام زندان، فقط بانانی كه از ۲۰یورو می‌تواند بخرد، خود را سر پا نگه میدارد.
رسانههای فرانسه این حمله را بزرگترین عملیات پلیسی ۳۰ سال گذشته توصیف کردند. مقر شورای ملی مقاومت ایران از سال ۱۳۶۰ پس از پرواز مسعود رجوی، رهبر مقاومت ایران، از فرودگاه پایگاه یکم شکاری تهران به پاریس، در این نقطه برقرار شد.
شکل گیری اعتراضات
تظاهرات اعتراضی
با دستگیری مریم رجوی و سایر پناهندگان ایرانی و اعضای مقاومت،حامیان مجاهدین خودشان را به بازداشتگاه رساندند و با سر دادن شعار، اعتراض خود به این عمل دولت فرانسه را ابراز کردند. معترضین از آنجا به‌سوی وزارت کشور رفتند تا علیه این اقدام اعتراض کنند. پناهندگان در شعار خود خواستار آزادی مریم رجوی شدند. این اعتراضات تا دو هفته دیگر در مکان‌های مختلف پاریس در میدان کنکورد، برج ایفل، مجلس ملی فرانسه و در کلیسا و خیابانها ادامه یافت. مأموران پلیس دستور داشتند که از هر گونه تجمع پناهندگان ایرانی جلوگیری کنند. آنها هر تعداد از ایرانیان را بعد از بازداشت چند روزه به کشورهای خودشان برمی‌گرداندند. پلیس در یک مورد تعدادی از پناهندگان ایرانی را بعد از بازداشت به‌بیمارستان روانی منتقل کرد. پزشکان و کارکنان بیمارستان وقتی متوجه موضوع شدند ضمن اظهار تأسف همه آنها را آزاد کردند. اعتراضات در گوشه و کنار پاریس در کوچه گرد در اورسوراواز ادامه پیدا کرد. کوچه‌یی که به مدت دو هفته، هواداران مجاهدین و اعتصاب‌غذاکنندگان را در خود جای داد. در این دو هفته کوچه گرد به کانون اخبار مربوط به ایران و مقاومت ایران تبدیل شد و مهمترین خبرگزاری‌ها نمایندگان خود را به این محل گسیل داشتند.
اعتصاب
پس از دستگیری مریم رجوی و ۱۶۵ نفر از مسئولین مقاومت و هواداران و پشتیبانان مقاومت ایران، تعدادی از پناهندگان ایرانی حامی مقاومت در اعتراض به این عمل دولت فرانسه دست به اعتصاب غذا زدند. تعدادی از پناهندگان ایرانی از نقاط مختلف فرانسه و اروپا به این نقطه آمده بودند و در اعتصاب شرکت کردند. اعتصاب غذا در کوچه گرد در اورسوراواز بر روی آسفالت سرد برگزار شد. روزهای بعد سایبان و پتو از جمله امکاناتی بود که اهالی اورسوراواز برای اعتصاب کنندگان آوردند. بنرهای مریم رجوی در اطراف، خواسته‌های اعتصاب‌غذاکنندگان و متحصنین را بیان می‌کردند: آزادی مریم.
حامیان مقاومت ایران که در اعتصاب غذا بودند طی ۱۵روز در بدترین شرایط بهداشتی به‌سر بردند. شهردار شهر و شورای شهر به‌کمک آنها شتافتند. در بیانیه‌ی شورای شهر آمده است: عده‌یی سمپاتیزانهای ایرانی از چندین کشور اروپایی بهاینجا آمده‌اند. شهرداری تلاش کرده است که امکانات انسانی لازم برای حضور در خیابان گرد را با بازکردن استادیوم ورزشی و با دادن اجازه استفاده از زمین فوتبال تثبیت‌شده، فراهم نماید. شهرداری بررسی کرده است که تأمین آب، غذا و پتو فراهم شده باشد. بسیاری از اهالی اور به‌طور خودجوش آمده‌اند تا قوت‌قلب بدهند و خوراکی‌های مختلف با خود آورده‌اند.
اعتصاب‌غذاکنندگان، طیفی از مردان و دختران جوان تا مادران پیر بودند که گوشت تن و بدن را میان آرواره‌های گرسنگی قرار دادند و درحالی به‌انتظار لحظه شیرین آزادی نشستند که هیچ‌کس نمی‌دانست چه خواهد شد. بخشی از اعتصاب‌غذا خشک است تا بتوان خواسته حق را بر کرسی عدالت نشاند.
آنان با مقاومت و پایداری ستایش‌انگیز خود، ریشه‌های مستحکم این مقاومت در اعماق قلبهای ایرانیان و عشق بزرگ به‌آزادی و رهایی ملی را در تک‌تک لحظه‌های این روزهای به‌یادماندنی به‌نمایش گذاشتند.
روزها بسیار پرجنب‌وجوش و خروش هستند؛ ولی شبها خود حکایت دیگری است. دهها زن و مرد از پیر و جوان، شب را تا صبح درکنار خیابان به‌سر می‌برند و بعضی شبها باران نیز زیرانداز و پتوها را خیس می‌کند. اما اینها مانع نیستند بلکه تلخی انتظار است که شیرینی خواب را از همه می‌رباید.
بی‌شک امید به‌آزادی را نمی‌توان در بند نگه‌داشت
در اورسوراواز، روحانی آزاده، اسقف ژاک گایو، همراه با استاد جلال گنجه‌ای، یک مراسم نیایش بین‌المذاهب برگزار می‌کنند و ضمن درخواست آزادی سریع مریم رجوی، به‌نام انسانیت و عدالت، بر‌عواطف جریحه‌دار و حرمت پایمال‌شده پناهندگان ایرانی، مرهم می‌نهند.
اسقف گایو می‌گوید: از صحبت با شما دریافتم که مریم رجوی امید شما به‌آزادی است. بی‌شک امید به‌آزادی را نمی‌توان در بند نگه‌داشت. پیش‌از آن اسقف گایو بلافاصله بعداز شنیدن خبر تجمع ایرانیان در مقابل وزارت کشور به‌آن محل شتافت ولی به او اجازه حضور در جمع تظاهرکنندگان که توسط پلیس محصور شده بودند، داده نشد.
شامگاه دوشنبه ۳۰ژوئن، هزاران تن از ایرانیان در ۲۰شهر اروپا، آمریکا و استرالیا، شب را با روشن‌کردن شمع برای آزادی مریم زنده نگاه داشتند. این شب‌زنده‌داری در شهر اشرف امتداد می‌یابد.
هم‌زمان در خاک میهن اسیر و در زیر‌سایه سنگین حکومت سرکوبگر آخوندی، صدها تن از هواداران مقاومت و خانواده‌های شهیدان و زندانیان سیاسی با در‌دست‌داشتن پلاکاردهایی با شعار آزادی مریم رجوی، طی چند تظاهرات و درگیری با نیروهای رژیم در مقابل سفارت فرانسه یا در سایر نقاط تهران، دست به‌اعتراض و تظاهرات می‌زنند. گروهی از این تظاهرکنندگان توسط پاسداران سرکوبگر رژیم دستگیر و روانه زندان می‌شوند.
در روز اول تیر در اورسوراوآز ۲۰۰ نفر هم‌چنان درحال اعتصاب غذا هستند. دكتر صالح رجوی كه پس از آزادی از بازداشت درجمع آنها حاضر شده، پیامها وتأكیدات رییس‌جمهور برگزیده‌ی مقاومت برای حفظ جان ایرانیان معترض را یادآوری می‌كند و از ایرانیانی كه اعتصاب غذای خشك و بدون آب كرده ودر وضعیت جسمی وخیمی بسر می‌بردند، خواهش می‌كند لااقل آب بنوشند و آنان با قبول این درخواست، تأكید كردند كه به‌اعتصاب غذای خود تا رسیدن به‌خواستشان كه آزادی خانم رجوی است ادامه خواهند داد.
خودسوزی
نخستین خودسوزی اعتراضی حوالی ظهر سه شنبه ۲۷ خرداد ساعتی پس از انتشار خبرها، در لندن در مقابل سفارت فرانسه صورت می‌گیرد.حشمت زندی ۳۸ ساله به‌اعتراض برخاسته و پیكر به‌آتش كشیده اش با مداخله پلیس راهی بیمارستان می‌شود. درحالی‌كه قسمتهای زیادی از بدن او سوخته است
- روز بعد، صبح چهارشنبه ۲۸ خرداد مرضیه باباخانی ۴۰ ساله درمقابل وزارت كشور فرانسه به‌اعتراض برمیخیزد وخود را به‌آتش میكشد. سه ساعت بعد صدیقه مجاوری ۴۴ ساله كه مادر یك پسر ۱۲ ساله است در برابر وزارت كشور فرانسه در میان شعله‌های آتش جان می‌سپارد. در همین زمان نادر ثانی ۴۸ ساله با فریادهای اعتراض شعله ور می‌شود. بسیاری از عابران برای خاموش كردن آتش به‌جانب او میروند.
در همین زمان در لندن، در مقابل سفارت فرانسه، ندا حسنی ۲۵ ساله، درحالی‌كه شعله‌های آتش سر و تمامی بدنش را فرا گرفته است، با فریادها وشعارهای پیاپی به‌اعتراض برمیخیزد و متعاقباً در بیمارستان جان به‌جان آفرین می‌سپارد.
-روز بعد پنجشنبه ۲۹ خرداد،محسن شریفی ۴۰ ساله، در ایستگاه مركزی شهر برن در سوئیس شعله ور می‌شود و فریادهای اعتراض او علیه بازداشت مریم رجوی همه جا را می‌پوشاند. مطبوعات سوئیس نوشتند كه محسن شریفی همان كسی است كه روز قبل در برابر سفارت فرانسه درپایتخت سوئیس،قصد خودسوزی داشت اما در اثر مسمومیت به‌خاطر بنزین زیادی كه بر خودریخته بود، نتوانست خود را به‌آتش بكشد. [
-در همین روز هادی محتشم ۴۵ ساله و علی قاسمی ۴۳ ساله،پدر ۳ فرزند در مقابل سفارت فرانسه در شهر رم خود را به‌آتش میكشندو دقایق طولانی قبل ازاین‌كه از هوش بروند به‌شعار دادن و اعتراض می‌پردازند. [
-جمعه ۳۰ خرداد محمد وثوق و حمید عرفا در اعتراض به‌وحشی گری پلیس فرانسه و توطئه علیه رییس‌جمهور برگزیده‌ی مقاومت خود را در مقابل سفارت فرانسه در لندن به‌آتش میكشند. احساس عجز نسبت به‌ایرانیان معترض در پایتختهای اروپایی بالا می‌گیرد. [
کوریردلاسرا درباره صدیقه و ندا، می‌گوید که آنها خودشان را آتش زدند و مانند گرزی گدازان بر سر توطئه ملایان فرود آمدند و آن را خنثی کردند. https://news.mojahedin.org/i/news/139648
صدیقه مجاوری
ندا حسنی
سایرین
پیام مریم رجوی به ایرانیان معترض
مریم رجوی باز هم اززندان پیام می‌دهد و خواهش و تمنا می‌كند كه كسی به‌خودسوزی مبادرت نكند. او هنوز هم شاكی است كه چرا پس از اولین نمونه، مقامات فرانسوی نگذاشتند او با چند نفر و حتی با نزدیكترین افراد خانواده اش ملاقات كند و این پیام را به‌مجاهدین و دیگر هموطنانش بدهد.
در روز اول تیر سازمان مجاهدین خلق ایران با استناد به‌پیام خانم مریم رجوی از زندان
«با یادآوری پیامهای مكرر ایشان، باز هم از همه هموطنان جریحه دار شده استدعا می‌كند كه به‌رغم هر میزان تاثر و ناراحتی از دست زدن به‌خودسوزی اعتراضی خودداری كنند و خواستهایشان را با تمام قوا و صرفا در چارچوب قانون و به‌صورت اعتصاب و تحصن و آكسیونهای آرام اعتراضی پیگیری كنند».
پیام مسعود رجوی
یك هفته بعد،مسعود رجوی پس از آزادی رییس‌جمهور مقاومت، در این‌باره گفت:« بدون هیچ مبالغه، از صدها خودسوزی دیگر با پیام مریم، و با خواهش و التماس و استدعا از راه دور و از نزدیك، هم مستقیم و هم غیر مستقیم، ممانعت گردید و از مسئولان سازمان مجاهدین كه در این خصوص، به‌غایت، همكاری و تفاهم داشتند، سپاسگزارم».
«در این جریان و در این ایام، من تلاش كردم كه با حداكثر خویشتن داری كلمه‌یی و عبارتی نگویم كه این اعتراضهای برحق و مقدس بالا و بالاتر بگیرد. می‌ترسیدم كه حتی با یك كلمه و یك عبارت، بغض فروخفته در هزاران و هزاران تن ازهموطنانمان و مجاهدان آزادی ستان مشتعل و منفجر گردد و دیگر نتوان كسی را كنترل كرد».
اعتراض شخصیتها از کشورهای مختلف
در همین ایام، بسیاری از نمایندگان پارلمان در اروپا، شماری از اعضای مجلس سنا و مجلس نمایندگان آمریكا، و شخصیتهای سیاسی و حقوق بشری به‌اعتراض برمیخیزند.
-خانم دانیل میتران همسر رییس‌جمهور فقید فرانسه، سناتور جمهوریخواه، سم براون بك،نمایندگان شیلا جكسون لی، اد تاونز، لیسی كلی و دنیس مور از آمریكا، لرد ایوبری، لرد كوربت، لرد كلارك، لرد آنتون، وین گریفیث از انگلستان، جرالد فورد، دكتر هلموت ماركوف، پائولو كازاكا از پارلمان اروپا و آنتونیو استانگو، دبیركل شبكه سازمانهای مدافع حقوق بشر در حوزه اروپا ومدیترانه و رییس كمیسیون ایتالیایی حقوق بشر هلسینكی، پیربرسی رئیس حقوق بشر نوین در فرانسه، اسقف گایو و آندره میشل جامعه شناس شهیر فرانسوی و رییس افتخاری تحقیقات در مركز ملی تحقیقات علمی فرانسه (cnrs) در این شمارند.
-لرد كربت [ مینویسد كه جرم دستگیر شدگان فقط مبارزه برای آزادی و دمكراسی است.
-لرد ایوبری[، نایب رئیس گروه حقوق بشر پارلمان انگلستان در نامه اش به‌ژاك شیراك مینویسد: ” از دستگیری خانم رجوی و ۱۶۵ تن دیگر از تبعیدیان ایرانی كه در اور سورآواز زندگی می‌كنند، شوكه و متعجب شدم..... خوشحال خواهم شد شما به‌من توضیح بدهید چه چیزی تغییر كرده است كه چنان اقدامهای خودسرانه و سركوبگرانه ای را توجیه نماید”.
-وین گریفیث[، نماینده مجلس عوام از حزب حاكم كارگرانگلستان مینویسد: ” به‌نظرمن تنها یك توضیح برای این اقدام وجود دارد كه یك برنامه گسترده تر‌و سیاه تر‌وجود دارد كه شورای ملی مقاومت قربانی و مهره‌های این بازی شده است”.
-لرد كلارك مینویسد: «من در اندوه بسیاری از مردم دموكرات سهیم هستم كه كسانی‌كه برای استقرار آزادی مبارزه می‌كنند و نقض حقوق بشر در ایران را برجسته می‌كنند، در اسارت و رفتار دهشتبار پلیس فرانسه هستند. من از شورای ملی مقاومت ایران حمایت می‌كنم و این افتخار را داشتم كه در چند نوبت با خانم رجوی ملاقات كنم. لذا در این ساعات اضطرار به‌فكر او و دوستان و همكارانش هستم”.
-گلین فورد، نماینده‌ی پارلمان اروپا از حزب كارگر انگلستان در نامه خود خطاب به‌رییس‌جمهور فرانسه مینویسد:” این اقدام بر خلاف تمامی اصول سیاسی، كنوانسیون ژنو در حمایت از پناهندگان و قطعا سنت‌های فرانسه است.... ».
- پائولو كازاكا، نماینده‌ی پارلمان اروپا، از پرتغال، خطاب به‌ژاك شیراك مینویسد: ” تمامی دموكراتهایی كه در اروپا و در سراسر جهان فعالیت می‌كنند، خواهان آزادی مخالفان دیكتاتوری حاكم بر ایران هستند”.
-هانس كریسشن نیرسكوف رئیس كمیته بین‌المللی ساخارف مینویسد: « ”آن‌چه باعث شگفتی است این است كه این اقدام علیه جنبشی صورت می‌گیرد كه هیچ كارنامه ای از اقدام غیرقانونی یا ”تروریستی” در فرانسه یا اروپا نداشته است».
- آندره میشل به‌متحصنین و اعتصابیون در اور-سور-اوآز می‌گوید: «برای اجتناب از این‌كه دولت فرانسه وارد سیاستی نشود كه برای یك كشور مدعی احترام به‌حقوق بشر مایه سرشكستگی باشد، و برای اجتناب از این‌كه ما فرانسویها بیش از این به‌خاطر نقض حقوق و موقعیت پناهندگان ایرانی در برابر افكار عمومی ایران و جهانیان شرمنده نشویم، ما خواهان آزادی فوری دستگیرشدگان می‌باشیم. ما همچنین خواهان پرداخت غرامت به‌آنان و تضمین این هستیم كه حقوقشان برای ادامه زندگی در كشورمان با برخورداری از امنیت كامل تادیه گردد».
آنتونیو استانگو، دبیركل شبكه سازمانهای مدافع حقوق بشر در حوزه اروپا ومدیترانه و رییس كمیسیون ایتالیایی حقوق بشر هلسینكی خطاب به‌تن از ایرانیان كه در اور گرد آمده اند، می‌گوید: «من بیش از یك دهه است كه به‌خوبی با این مقاومت آشنا هستم و با خانم مریم رجوی رییس‌جمهور برگزیده این مقاومت هم دیدار كرده ام و با عقاید و نظرات ایشان به‌خوبی آشنا هستم. هركس كه با سخنان و نوشته‌ها و كتابهای مریم رجوی آشنا باشد و بداند كه خانم رجوی مبلغ اسلام دموكراتیك و بردباری است كه در تعارض كامل با بنیادگرایی و تروریسم قرار دارد، از اتهاماتی كه این روزها مطرح شده شگفت زده و متاثر می‌شود. این اتهامات بی اساس هیچ ربطی به‌قانون ندارند، بلكه تماما دارای انگیزه و آبشخور سیاسی هستند» استانكو[ با یادآوری این‌كه فرزند خانواده ای است كه در دوران حاكمیت فاشیسم در ایتالیا به‌شدت سركوب شدند، و با اشاره به‌دوران اشغال فرانسه توسط نازیها، تأكید كرد كه اروپا و به‌ویژه فرانسه باید نسبت به‌مردمی كه امروز تحت حاكمیت فاشیسم مذهبی در ایران هستند، همدردی نشان دهد، نه این‌كه به‌اذیت و آزار پناهندگانش بپردازد.
اعتراض در داخل ایران
در روز ۲ تیر از تهران خبرمی‌رسد كه نیروهای سركوبگر رژیم آخوندی در پنجمین روز متوالی اعتراض خانواده‌ها و دانشجویان هوادار مجاهدین در مقابل سفارت فرانسه در تهران را وحشیانه مورد ضرب و شتم قرار میدهند و شماری از آنها راهم دستگیر كردند. [
-در تظاهرات پراكنده در نقاط مختلف تهران ازجمله امیرآباد شعار «مریم رجوی آزاد باید گردد» شنیده می‌شود. صدها تن در فلكه دوم تهران پارس و در منطقه میرداماد دست به‌تظاهرات زده و به‌سوی نیروی انتظامی كوكتل مولوتف پرتاب می‌كنند.
هم‌زمان تظاهرات پراكنده ای در نقاط مختلف اصفهان و اهواز و شیراز درجریان است. گروههایی از مردم با سر دادن شعار خواستار آزادی مریم رجوی از زندان فرانسه شده اند.
-عصر روز جمعه ۶ تیر، صدها تن از مردم و جوانان درتهران با برگزاری یك تجمع در مقابل پارك ملت در تهران خواهان آزادی فوری مریم رجوی می‌شوند. مأموران وزارت اطلاعات و نیروی انتظامی با محاصره كامل پارك و بستن خیابان ولی عصر از تقاطع نیایش، تلاش می‌كنند جمعیت را متفرق كنند، اما با مقاومت شدید جوانان مواجه می‌شوند و تجمع تا حوالی ساعت ۱۰ شب ادامه می‌یابد.
اعتراض فرانسویان
شهردار اورسورآواز
- پنجشنبه ۳ ژوئیه ۲۰۰۳ -تلویزیون كانال ۳ شهردار اور می‌گوید: د.اس.ت به‌دنبال چه چیزی می‌گشت؟ قاضی بروگیر دنبال چه چیزی می‌گشت؟ سلاح؟ دلایل تروریسم؟ هیچ چیز. تحقیقات این‌را بخوبی ثابت كرد. حمله پلیس در ۲ نوبت تكرار شد اما دراینجا هیچ چیز یافت نشده است.
به‌دستور شهرداری، برخی امکانات استادیوم محل نیز مورد استفاده متحصنان قرار گرفت. https://news.mojahedin.org/i/news/139648
شورای شهر اورسورآواز
شورای شهر اور به‌اتفاق آرای همه اعضایش از سراسر طیف سیاسی فرانسه، ازجمله احزاب حاکم، طی قطعنامه‌یی حمایت خود را از خانم رجوی و سایر ایرانیان مقیم این شهر اعلام کرد و مسئولیتهای دولت فرانسه را تذکر داد.
در روز سوم تیر (۲۴ ژوئن۲۰۰۳ ) شورای شهر اورسورواز به‌اتفاق آرا در كنار مقاومت ایران قرار می‌گیرد و به‌دولت فرانسه اعتراض می‌كند.متعاقباً شهردار بیانیه ای به‌این شرح قرائت می‌كند:
سه شنبه ۱۷ ژوئن در ساعت ۶ صبح، بدرخواست قاضی بروگیر، یك عملیات پلیسی در ابعاد گسترده در محلهای سكونی كه محل استقرار پناهندگان ایرانی و متعلق به‌سازمان مجاهدین خلق ایران بود، رخ داد.
شهردار اور فقط در ساعت ۶ صبح با یك تماس فرماندار وال دوآز مطلع شد. مطبوعات شب قبل باخبر شده بودند و این حضور آنها را در خیابان گرد قبل از ساعت ۶ توضیح می‌دهد.
امكانات به‌كار گرفته شده (پلیس،نیروی raid، دو گروهان اضافی، پلیسcrs، هلیكوپترها و كشتی ها) تناسبی با موضوع نداشتند.
لازم است یادآوری شود كه مسئولین اصلی این جنبش كه در خیابان گرد مستقر بودند از ۲۰ سال پیش از حفاظت دائمی گاردهای سیار برخوردار بودند و با بالاترین مقامات دولتی ارتباط داشتند. اغلب آنها دارای استاتوی پناهندگی سیاسی هستند، استاتویی كه توسط كنوانسیونهای بین‌المللی، به‌ویژه كنوانسیون ژنو برسمیت شناخته شده است.
بنابر این می‌توان در مورد این چرخش ناگهانی مقامات از خود سوال كرد آیا این یك تغییر ژئوپولیتیك است كه بعد از جنگ در عراق رخ می‌دهد؟ آیا خواسته اند باج بدهند؟ به‌چه كسی؟ به‌دولت ملاها. كه در حال حاضر با مشكلات بزرگی مواجه است، به‌دولت آمریكا؟ اینها سوالات مطرح ما هستند.
آن‌چه كه مسلم است، در این محل طی ماه‌های اخیر، هیچ چیز تغییر نكرده است: هیچ‌گونه حادثه ای دركار نبوده، هیچ ورود گسترده‌یی صورت نگرفته است. ۱۷۱ ایرانی دستگیر شده اند، ۱۶۰ نفر از آنها آزاد شده اند، كه اغلب در ۱۸ ژوئن بوده است.
از آن روز ببعد، سمپاتیزانهای ایرانی از چندین كشور اروپایی بهاینجا آمده اند.
شهرداری تلاش كرده است كه امكانات انسانی لازم برای این حضور در خیابان گرد را فراهم نماید.........
بسیاری از اهالی اور به‌طور خودجوش آمده اند تا قوت قلب بدهند و خوراكی های مختلف با خود آورده اند......
در عین حال ما موفق شده ایم طوری اداره نمائیم كه شهر بتواند به‌زندگی عادی خود ادامه دهد. هم‌چنانكه گروههای توریست در بهترین شرایط مورد استقبال قرار گرفته، و فستیوال اور به‌طور عادی ادامه یافته است.
در نتیجه، مایلم آرزوی خود را مبنی بر این‌كه آرامش به‌سرعت به‌خیابان گرد بازگردد، ابراز نمایم. بنا بر این به‌دولت فراخوان می‌دهم كه مسئولیتهای خود را بگردن بگیرد، از سلامت اشخاص، امنیت اشخاص و اموال نظافت عمومی، در رعایت قواعد جمهوری و قانون اساسی بایستی اطمینان حاصل شود.
یك عضو شورای شهر می‌گوید: بیست سال است كه تمامی دولتها كه جانشین یكدیگر شدند چه چپ و چه راست آنها را مورد حفاظت قرار دادند و یكشبه گفته شد كه آنها تروریست هستند و آنها را دستگیر كردند اینجا دیگر ما نفهمیدیم.
شخصیتها و نهادهای فرانسوی
رئیس گروه پارلمانی حزب سوسیالیست در مجلس ملی فرانسه طی نامه‌ای به‌ژان لویی دوبره رئیس مجلس فرانسه خواستار استماع دولت در باره عملیات علیه سازمان مجاهدین خلق ایران گردید
شخصیتهای بسیاری در فرانسه و در كشورهای دیگر انزجارخود را از رفتار دولت فرانسه اعلام می‌كنند. حزب سوسیالیست آن‌چه را كه انجام شده یك افتضاح سیاسی نامید.
دانیل میتران همسر رییس‌جمهور فقید فرانسه (فرانسوا میتران) و رئیس فرانس لیبرته در فردای ۱۷ ژوئن نخستین كسی است كه به‌اور(over ) سورواز میشتابد. خانم میتران برچسب فرقه و سكت و كیش شخصیت علیه مجاهدین را تمسخرانگیز اعلام می‌كند و می‌گوید: من و همسرم هم‌زمانی تروریست خوانده می‌شدیم ولی بعد او رییس‌جمهور فرانسه شد و به‌من مدال افتخار دادند.[
ایوبونه رئیس سابق د.اس.ت: بیش از شانزده ارگان دولتی در این عملیات شركت داشتند و مطبوعات فرانسه كه این عملیات را عظیم توصیف كردند چند ساعت قبل از شروع آن خبردار شدند.
سندیکای قضات که ۷۲۰۰ قاضی فرانسوی را نمایندگی می‌کند، دادسرای ضدتروریستی را در این رابطه آلت دست توصیف کرد و سر فرود آوردن آن را در برابر مطامع سیاسی افشا و محکوم نمود. https://news.mojahedin.org/i/news/139648
فدراسیون بین‌المللی حقوق‌بشر و جامعه حقوق‌بشر فرانسه، هشدار میدهند که دادگستری فرانسه نباید با رژیم ایران همکاری و همدستی کند. . https://news.mojahedin.org/i/news/139648
خانم دانیل میتران بانوی اول پیشین و شخصیت برجسته مدافع حقوق‌بشر فرانسه، نخستین شخصیتی بود که به اورسوراواز رفت تا حمایت و همبستگی خود را با مریم رجوی و پناهندگان ایرانی، ابراز کند. وی دربرابر خبرنگاران با ابراز تعجب از این اقدام گفت: «طی بیش از بیست سال که این افراد در اینجا پناهنده هستند چه ناامنی برای فرانسویها ایجاد کرده‌اند؟» خانم میتران با تأکید بر آشنا‌یی شخصی خودش با مریم رجوی، گفت «ما باید به‌حمایت از آنان ادامه دهیم». https://news.mojahedin.org/i/news/139648
شهردار اور، ژان پیر بکه که در تمام طول اعتصاب‌غذا از متحصنین حمایت به‌عمل آورده به‌تلویزیون فرانسه می‌گوید: «د.اس.ت دنبال چه چیزی بود؟ قاضی بروگیر دنبال چیست؟ سلاح، دلائل اثبات تروریسم؟ هیچ. تحقیقات به‌خوبی این‌را نشان داده است، بازدید از محل در دو نوبت. هیچ‌چیز در اینجا پیدا نشد». https://news.mojahedin.org/i/news/139648
شهردار و انجمن شهر اور و همسایگان، یکپارچه به‌حمایت از خانم رجوی و اعتصاب‌غذاکنندگان برخاستند. اور به‌میعادگاه وجدانهای بیداری تبدیل شد که برای ابراز حمایت و همبستگی با متحصنان و اعتصاب‌غذاکنندگان به آنجا می‌شتافتند. اما علاوه بر‌سیاستمدارانی نظیر ژان پیر بلازی، نماینده مجلس و فعالان حقوق‌بشر، نظیر نمایندگان حقوق‌بشر نوین، لیگ حقوق‌بشر فرانسه و آندره میشل، جامعه‌شناس مشهور،
همسایگان فرانسوی در اورسورآواز
اهالی محل و همسایگان در شگفت‌اند که چرا بعد از ۲۲ سال، به ناگهان بالاترین و بزرگترین مرکز تروریستی اروپا و فرانسه، در کنار آنها کشف شده است! و چرا تابحال از اینکه بالاترین ستاد عملیاتی در کنار آنهاست، هیچ خبری نبود؟!
انبوهی از شهروندان عادی فرانسوی، خود را حتی از شهرهای دوردست در جنوب و شمال فرانسه به اور رساندند تا همبستگی خودشان را با مریم رجوی و پناهندگان ایرانی ابراز کنند. هرکس سعی می‌کرد به‌این ایرانیان ـ که خانه و زندگی خود را برای اعتراض به‌دستگیری مریم رجوی رها کرده و به‌اور شتافته بودند ـ کمکی کند.
یک مرد همسایه با آکاردئون خود نزد اعتصابیون که از شدت گرسنگی بی‌حال شده بودند، آمد و ساعتها برایشان موسیقی نواخت. هنگام ترک محل، او که می‌خندید به‌اعتصابیون گفت: «آمده بودم به‌شما روحیه بدهم، اما خودم از شما روحیه گرفتم» !
زنان فرانسوی برای اعتصاب‌غذاکنندگان در موج حرارت بی‌سابقه اواخر ژوئن کیسه‌های یخ می‌آوردند. همسایگان، در خانه‌های خود را به‌روی اعتصاب‌غذاکنندگان بازگذاشتند تا شرایط دشوار حضور شبانه‌روزی در پیاده‌روهای مقابل دفتر شورا در اور را قدری سهل‌تر کنند.
اعتراض در عراق - قرارگاه اشرف
صبح پنجشنبه ۲۹ خرداد، ۴۸ ساعت پس از شروع حمله ۱۷ ژوئن، ۲۰ هزار تن از مردم استانهای مختلف عراق، با گردهمآئی در قرارگاه اشرف، هجوم پلیس فرانسه به‌مقر رییس‌جمهور برگزیده‌ی مقاومت ایران را محكوم می‌كنند و خواستار آزادی سریع او می‌شوند.
در روز ۹ تیر می‌گوید، در قرارگاه اشرف، چند هزار تن از مجاهدین در مراسمی كه خبرنگاران رسانههای بین‌المللی هم شاهد بودند، یكصدا با شعارهای «مریم رجوی را بی درنگ آزاد كنید» و «مریم مهر تابان، رییس‌جمهور ایران» خشم و اعتراض شدید خود را ابراز می‌كنند.
در ۱۰ تیر كانال سوم تلویزیون فرانسه خبر می‌دهد كه ۳ گزارشگر آن درقرارگاه اشرف از نیمه شب تا صبح روز بعد شاهد مراسمی بوده اند برای كسی كه او را رییس‌جمهور آینده‌ی‌ایران می‌دانند و در این مراسم شعارهایی علیه دولت فرانسه سرداده می‌شد كه متهم به‌حبس ۱۱ تن از مجاهدین برای دلجویی رژیم تهران است.یك ارتش كامل پشت این زن قرار دارد و آزادی فوری و بدون قید و شرط او را مطالبه می‌كند. دهها تن از سران عشایر هم آمده اند تا همبستگی خود را بامجاهدین اعلام كنند. گزارشگر تلویزیون فرانسه می‌افزاید: « در اشرف زمان متوقف شده است. دمای هوا در سایه ۵۰ درجه است. در اینجا هیچ‌كس غیر از آزادی مریم رجوی و ده همرزمش را نمی‌خواهد باوركند»
شب نیایش برای آزادی مریم رجوی
۹ تیر هم‌زمان، هزاران تن از ایرانیان در ۲۰ شهرجهان به‌شب زنده داری و نیایش برای آزادی مریم رجوی می‌پردازند و شمع روشن می‌كنند. این شب زنده داری در شهرهای پاریس، لندن، اسلو، كپنهاگ، آمستردام، برلین، هامبورگ، دوسلدرف، فرانكفورت، رم، استكهلم، مالمو، یوتبوری، نیكوزیا، ملبورن، سیدنی، واشنگتن، لس آنجلس، هوستن و اتاوا برگزار می‌شود.شاعران و نویسندگان ایرانی به‌خواندن شعرها و نوشته هایی در وصف مقاومت مردم ایران علیه فاشیسم مذهبی حاكم بر میهنشان می‌پردازند و موسیقیدانان ایرانی سروده‌های مقاومت و ترانه‌های میهنی را اجرا می‌كنند بسیاری از مردم اورسورواز نیز در شب زنده داری حضور داشتند و برای آزادی مریم رجوی نیایش كردند. تلویزیون كانال ۲ فرانسه در ۱۰ تیر یعنی پانزدهمین روز اعتصاب گزارش می‌دهد:
شب زنده داری با نور شمع مجاهدین و هوادارانشان در سكوت این مراسم را دیشب به‌یاد رهبر كاریزماتیك خود مریم رجوی برگزار كردند. این شكل دیگری از اعتراض و شكل دیگری از بیان عزمشان می‌باشد.
ادامه اقدامات دولت فرانسه بعد از واقعه ۱۷ ژوئن
در ۶ تیر دبیرخانه شورای ملی مقاومت حكم تبعید و اخراج سه پناهنده ایرانی در فرانسه را قویاً مورد اعتراض قرار می‌دهد.
پرسابقه ترین خلبان ایران، یك حقوقدان و یك شاعر بعد از ۲۲ سال پناهندگی سیاسی در فرانسه، با حكم وزارت كشوربه سه نقطه دورافتاده در فرانسه تبعید شدند و بایستی ضمن ۳ ماه فرانسه را ترك كنند.
این سه تن، سرهنگ بهزاد معزی، ۶۷ ساله، با سابقه ترین خلبان نیروی هوایی ایران، دكتر مجید شهبازیان، حقوقدان، و ولی امامقلی شاعر، نویسنده و خبرنگار،هستند كه با حكم خودسرانه و بدون وجود هرگونه مدرك یا دلیل قانع كننده به‌تبعید و اخراج محكوم شده اند.
در یك كنفرانس خبری در اور-سور-اوآز نمایندگان مقاومت ایران نسبت به‌این تصمیم غیرقانونی و ناموجه در باره سه تن از پناهندگان ایرانی كه هر كدام بیش از ۲۰ سال است در فرانسه اقامت دارند، اعتراض می‌كنند.
انعکاس واقعه ۱۷ ژوئن در رسانههای بین‌المللی
روزنامه واشنگتن تایمز در ۲۵ ژوئن نوشت: ”بعد از سقوط فرانسه در سال ۱۹۴۰ شارل دوگل به‌طور قانونی در بریتانیا زندگی می‌كرد و از آنجا مبارزه‌ای را علیه فاشیزم رهبری می‌كرد یكعدفعه اعلام كردند كه بریتانیا موافقت كرده كه اورا به‌كشور فرانسه تحت حاكمیت فاشیستها استرداد كنند كه مطمئنا كشته می‌شد. البته این كار هیچگاه صورت نگرفت. اما یك چیزی مشابه آن اخیرا بین فرانسه و دوست جدیدش ایران... اتفاق افتاد. مریم رجوی پناهنده سیاسی و قانونی فرانسه كه از یك حفاظت ۲۴ ساعت پلیس فرانسه برخوردار است دستگیر شد“. - میدل ایست آن لاین در ۱۸ ژوئن نوشت: ” به‌نظر می‌رسد كه فرانسه تصمیم گرفته یكبار دیگر در جهت عكس حركت كند...فرانسه لحطه‌ای را كه رژیم ایران تظاهرات مردم را سركوب كرد، برگزید تا با دستگیری ۱۵۹ تن از اعضای سازمان مجاهدین خلق موجود در حومه پاریس در صدر آن خانم مریم رجوی به‌ملاهای ایران كمك برساند... قابل فهم نیست درحالی‌كه نمایندگان مردم،این سازمان را یك تجمع سیاسی بشمار می‌آورند، پلیس فرانسه به‌این شیوه زشت و توهین آمیز حمله می‌كند“.
- روزنامه ژورنال دودیمانش در ۲۲ ژوئن نوشت: مخالفین رژیم آخوندی در پاریس، لندن و برن خود را به‌آتش میكشند. آنها علیه عملیات ضد تروریستی كه توسط dst بر ضد سازمان مجاهدین خلق ایران به‌ویژه ستاد مركزیش در شهر اور سوراواز صورت گرفته است اعتراض می‌كنند. همواره بایستی به‌كسانی‌كه خود را برای آرمانهای خود قربانی می‌كنند احترام گذاشت. خصوصا وقتی كه آنها قربانی معامله‌ای شده باشند كه از كنترلشان خارج است.
سرژ شالآندون در روزنامه لیبراسیون دراین‌باره مینویسد: فریادی كه قلب را از كار باز میدارد این فریاد یك زن به‌نام مرضیه است. فریادی كه قلب را ازكاربازمی دارد. كمی دورتر ازایرانیانی كه علیه دستگیری ها، تظاهرات می‌كنند، او خود را به‌آتش میكشد. خود را آغشته به‌بنزین كرده است. روزچهارشنبه صبح درپاریس دورازمحلی نیستیم كه بیست وشش مجاهد خلق درحال بازجویی توسط سرویسهای فرانسوی هستند. ایرانیان به‌صورت این فریاد باعجله با بازوان ودستهایی كه ازهم بازهستند، می‌دوند، با آرنجها وپشتشان همدیگررا هل میدهند، مردان وزنان باحجاب، به‌این فریاد نزدیك می‌شوند. ابتداً آدم هیچ نمی‌بیند، بجزیك انسانی كه دروسط پیاده رو به‌خود می‌پیچد و۱۵نفری كه با بی نظمی به‌طرف او آمده اند. گویی یك درگیری، یك دعوای خیابانی خشن وناگهانی، رخ داده است. اما نه، این جیغ ودادها ازجنس دیگری هستند، كیفیت دیگری دارند وپژواك دیگری غیراز خشونت وعصبانیت دارند، آنها نفسهای آخررا میكشند، صدای عابران ازبهت وترس، دلخراش شده است. دروسط جمعیت،گلوله ای ازآتش وجود دارد.درسمت راست زنی ازسمت جلو به‌سمت عقب درنوسان است، مشتهایش بجلو وانگشتانش سفید رنگ شده وبادهان بازفریاد می‌زند. این مرضیه باباخانی است كه ظاهر می‌شود. برای خاموش كردن آتش، مردان لباسهایی را به‌طرف سرش پرتاب كردند. یك پلیس بلوزخود را به‌صورت او پرتاب می‌كند. دستهای زیادی با سروصدا به‌حركت درمی آیند. به‌او هوامی رسانند. موهای سوخته این زن را تماشا می‌كنیم. دود رقیق وسفید اورا احاطه كرده است. همه اورا فشارمی دهند. زنی دخالت می‌كند، یك زن دیگر همان‌طور، زن سوم درابهام فرورفته است. آنها فریاد می‌زنند، حركت می‌كنند تا تحركی داشته باشند. مردی به‌كناراین زن فدایی می‌آید. یك دكترانترن به‌او كمك می‌كند. حالا ما می‌توانیم اورا ازروبه روببینیم. ازلباس هایش جزتلی از تكه وپاره‌های چرب وخاكستر، چیزی باقی نمانده است. دستهای اوازهم گشاده وپوستش دارای لكه‌های سیاهی شده است. درانتهای انگشتانش پوستهای كنده وآویزان شده هم‌چون دستكشی كه وارونه شده باشد، دیده می‌شود.بخشی ازبدنش شیری رنگ شده وبخش دیگرش به‌هم ریخته شده است. مرضیه باباخانی رویش را به‌طرف ما برمی گرداند، درچهره اش دیگرچیزی باقی نمانده است،...اودیگر شبحی بیش نیست.... -تلویزیون كانال ۲ فرانسه در ۱۰ تیر یعنی پانزدهمین روز اعتصاب گزارش می‌دهد: ایرانیان سوگند خورده اند كه تا آزادی مریم رجوی ازپا نخواهند نشست.
زنی كه به‌گفته دادستان بازداشتها، تعادل ژئوپلیتیك دنیای وحشی آخوند سالار را برهم میریزد،
مطبوعات فرانسه به‌این زن یعنی مریم رجوی عنوان « پاسیوناریا » ی مقاومت ایران میدهند. پاسیوناریا كه در لغت به‌معنی « گل احساسات » است، اسم مستعار دولوروس ایباروری بانوی مقاومت اسپانیاست كه در جنگهای داخلی این كشور به‌خاطر سخنرانی های آتشینش به‌یك افسانه زنده تبدیل شده بود.
پاسیوناریا همیشه این جمله منسوب به‌امیلیانو زاپاتا را كه به‌شعار جنگهای داخلی اسپانیا تبدیل شده بود تكرار می‌كرد كه: «بهتراست ایستاده بر پاهایتان بمیرید تا بر روی زانوانتان زندگی كنید!».
-پاسیوناریا در سخنرانی خداحافظی خود در بارسلون به‌زنان و مادران اسپانیایی گفت:
«به فرزندانتان درمورد آنهایی كه از دریاها و كوهها گذشتند و از مرزهای حفاظت شده توسط سرنیزه رد شدند،تعریف كنید و بگویید درحالی‌كه سگان تشنه در پی دریدن گوشتشان بودند،. آنها از همه چیز خود گذشتند: عشقشان، كشورشان، خانه و ثروتشان، پدرانشان، مادرانشان، همسرانشان، برادران وخواهران وفرزندانشان... تا به‌ما بگویند: ما اینجا هستیم،برای آرمانمان،آرمان همه بشریت مترقی و پیشرو... »
لاگازت دو وال دواز در روز ۱۱ تیر ماه با این تیتر منتشر می‌شود ] كه: اطلاعات فرانسویها به‌وسیله تهران مسموم شده‌اند“
لیبراسیون ۱۳تیرماه ۸۲ در این باره نوشت: «قاضی بروگیر به تنهایی درگیر این مسأله شده است، با این اقناع که یک زرّادخانه به‌دست خواهد آورد، ولی از اینکه تنها یک سلاح و آن هم دارای جواز قانونی به‌دست آورده، دچار سرخوردگی شده است... طبق تحقیقات د.اس.ت، ”این سازمان از پول حاصل از منابع غیرقانونی استفاده نمی‌کند. بخشی از درآمد از طریق جمع‌آوری کمک مالی از اشخاص و پناهندگان ایرانی تأمین می‌شود. بخش دیگری هم کمکهای مالی اعضای خود این سازمان است“ ».
سایت فرانسوی «لیده دوو ژوور» در تاریخ ۱۲ اردیبهشت ۸۶ نوشت: «استدلال بازپرس... ژان لویی بروگیر این بود که مریم رجوی تهدیدی برای «نظم استراتژیک جهانی» به‌شمار می‌آید. وی خجالت کشید سخنی از قراردادهای توتال در ایران به میان بیاورد».
آزادی مریم رجوی
سرانجام دادگاه در روز ۲ ژوئیه به‌آزادی مریم رجوی رأی می‌دهد اما خود او تا صبح روز بعد در سلول و بی اطلاع است.
انعکاس رسانه‌ها از آزادی مریم رجوی
مطبوعات و رادیوهای فرانسه از «انفجار شادی » و «استقبالی در شأن یك رئیس كشور » كه با «شوروشوق غیر قابل تصور » همراه است گزارش دادند و خاطر نشان كردند: اكنون سخن از یك « رهبر كاریسماتیك » است كه «نماد مقاومت ایران » است و« دادسرا( و برچسب) تروریستی و دولت فرانسه را در پس یك حمله غول آسا، خجالت زده می‌كند»!
فیگارو لحظه اعلام خبر در ساعت ۶ بعد از ظهر ۲ ژوئیه را در اورسور واز چنین تصویر می‌كند:
فریادها، گریه‌ها و احساسات....
خبر ظرف چند ثانیه درمیان تمامی تظاهركنندگان اور سورآواز پیچید، و شور و شوقی غیر قابل تصور ایجاد كرد.
یك نفر كه دراعتصاب غذا به‌سر می‌برد. تصور كرد مریم رجوی را درماشینی مشاهده كرده است.
سایر اعتصاب كنندگان دراطراف او آواز می‌خوانند: ” او آزاد شد، او آزاد شد ”
درحالی‌كه اشك در چشمانشان جمع شده است به‌فارسی یا انگلیسی شعار می‌دادند: ” زنده باد مریم، ما پیروز شدیم ”
-مریم رجوی روز بعد، حوالی ظهر پنجشنبه ۳ ژوئیه ۲۰۰۳ ( ۱۲ تیرماه ۱۳۸۲ ) اززندان آزاد می‌شود. برای آزادی او ۸۰ هزار یورو وجه الضمان بریده اند كه پول زیادی است.
پنجشنبه ۳ ژوئیه ۲۰۰۳ -تلویزیون كانال ۱ فرانسه خبر داد كسانی‌كه از سراسر اروپا آمده بودند از او هم‌چون مسیح استقبال كردند. آنها فریاد میزدند « خاتمی چشم تو كور شود - ما مریم را آوردیم! ».لبخند از لبان این رهبر مقاومت هرگز محو نمی‌شود. او ابتدا در مقابل یادبودی برای دو تن ازمجاهدین كه خود را به‌آتش كشیده بودند توقف و ادای احترام كرد. سپس در یك سخنرانی سلیس به‌مدت یكساعت اتهامات تروریستی را به‌چالش طلبید و اطمینان داد كه می‌تواند حساب جزء به‌جزء همه پولهای توقیف شده را پس بدهد.
- پنجشنبه ۳ ژوئیه ۲۰۰۳ تلویزیون كانال ۲ فرانسه از « لشگری از دوربینها » به‌هنگام آزادی او ورسیدنش به‌اور سورواز خبر می‌دهد كه همانند یك رئیس كشور مورد استقبال قرار گرفت و دریك سخنرانی مبسوط نكته به‌نكته اتهامات وارده به‌جنبش خود را رد كرد و گفت آماده است برای هر سانتیم پول كه توسط پلیس پیدا شده است جواب بدهد.
پنجشنبه ۳ ژوئیه ۲۰۰۳ -تلویزیون كانال ۳ از جشنی مانند ورود رئیس یك كشور در اور سورواز گزارش میدهند و می‌گوید: مریم رجوی اجازه نمی‌دهد هیچ تلخكامی به‌خاطر بازداشتش در چهره اش دیده شود. ۱۲۰۰ ایرانی ازسراسر اروپا برای استقبال از او و ابراز احساسات برای او خود را بهاینجا رسانده اند. اما او ابتدا می‌خواهد چند شاخه گل بر بنای یادبود دو زنی بگذارد كه به‌خاطر اعتراض علیه دستگیری او خود را به‌آتش كشیدند. این یك عملیات عظیم پلیس بود كه بعد از ۱۵ روز ازانجام آن از نظر بعضی، یك ضربه به‌خاطر هیچ چیز، بوده است.
فرانس انفو پنجشنبه ۳ ژوئیه ۲۰۰۳ [ موضعگیری حزب سوسیالیست را گزارش می‌كندكه مشروعیت عملیات علیه مجاهدین را زیر علامت سؤال برده و آنرا یك افتضاح توصیف می‌كند. - رادیو فرانس اَنفو، می‌افزاید: « افراد پلیس تلخكامند. به‌گفته‌ی معاون دبیركل ملی سندیكای افسران پلیس همه چیز بر باد رفته است....».شهردار اورسور اواز می‌گوید«اكنون دولت بایدتوضیح دهد كه برای چه این عملیات را انجام داده؟ چه چیزی در پشت قضیه بوده؟ آیا زدو بندهای بین‌المللی بود؟ ما امروز واقعاً در انتظار پاسخ هستیم.» فیگارو به‌نقل از یك حقوقدان و وكیل مدافع مینویسد: این یك تودهنی واقعی به‌قاضی تحقیق و مسئول بازداشت مجاهدین بازداشت شده كه از او دنباله‌روی كرده بودند، می‌باشد.
-تحلیلگر فرانس انتر[ ]، آزادی مریم رجوی و استقبال هموطنانش از او را یك پس رفت برای دادستانی و یك تودهنی برای بروگیر و مأموران اطلاعات فرانسه می‌خواند كه رئیس شان گفته بود مجاهدین قصد انجام سوءقصدهایی را در اروپا داشتند.
-پاریزین پنجشنبه ۳ ژوئیه ۲۰۰۳مینویسد: [ شادی عظیم برای آزادی مریم رجوی
دراور همه آرزو می‌كنند امروز او را ببینند.....
فریاد، اشك و صحنه‌های شادی به‌دنبال اعلام آزادی مریم رجوی.
مخالفان ایرانی پرچم های ایران و تصاویر ” پاسیونارای“ خود را بیرون آوردند.
برای بازپرسان و پلیس این در حكم یك تو دهنی بود.
باد ادعاها علیه این جنبش به‌سرعت خالی می‌شود.
تحقیق گران هیچ سلاحی پیدا نمی‌كنند. هیچ مواد منفجره ایی به‌دست نمی‌آید كه بتواند اجازه دهد. اعمال خشونت آمیزی آماده سازی شود.
اومانیته پنجشنبه ۳ ژوئیه ۲۰۰۳مینویسد:
بعد از سروصدای اول، باد آن دستگیریهای جمعی، خالی می‌شود.
تصمیم دادگاه استیناف مبنی برآزادی مریم رجوی وهمراهان او انكار حرفهای نیكلا ساركوزی وقاضی بروگیراست.» دیروز دراورسورآز، صدها تن ازهواداران واعضای مجاهدین خلق ایران، پیشوازفاتحانه ای ازرهبری خود مریم رجوی، سازماندهی كرده بودند.............
تصمیم دادگاه استیناف یك ناكامی غیرقابل اعتراض برای بخش قضایی اداره ضدتروریستی ویك انكارشدید برای روشهای به‌كاربرده شده توسط قاضی ژان لویی بروگییر به‌خصوص دررابطه با بیانیه هایی است كه توسط وزیركشور و رئیس dst علیه مجاهدین صادرشده بود.
لیبراسیون پنجشنبه ۳ ژوئیه ۲۰۰۳مینویسد:
بروگیر نمی‌تواند رجوی را در زندان نگه دارد. آزادی او یك ” غلط كردن“ برای قاضی ضد تروریست محسوب می‌شود.این آزادی، عملیات انجام شده توسط بازرسان تحقیق علیه این مخالفین ایرانی را هرچه بیشتر به‌عنوان یك عملیات سیاسی عریان می‌كند تا تهاجمی كه با انگیزه وعناصر واقعاً قضایی صورت گرفته باشد.
- لوموند پنجشنبه ۳ ژوئیه ۲۰۰۳ استقبال پیروزمندانه از مریم رجوی را تیتر می‌كند و مینویسد:
روز پنجشنبه در اوور باندرولی نصب شده بود كه به‌او خوشامد می‌گفت
فرش قرمز و همه جا غرق در گل
انبوه بادكنك‌هایی كه به‌آسمان می‌رفت فریاد شادی رقص و آواز فشار جمعیتی كه او را در میان گرفته بود به‌حدی بود كه نیم ساعت طول میكشد تا همسر مسعود رجوی بنیانگذار جنبش اصلی اپوزیسیون مسلحانه رژیم تهران فاصله صد متری تا جایگاه را كه قرار بود در آن سخنانی ایراد كند، طی نماید
دركنار او دكتر صالح رجوی و برادر زاده‌اش استفان، ژان پیر بكه شهردار سوسیالیست اوور و عالیجناب گایو دیده می‌شدند
مریم رجوی در سخنان خود پس از بیان احساس خود از این استقبال و این همبستگی از اهالی اوور كه چهره واقعی فرانسه انساندوست و مهد آزادی را نشان داده‌اند سپاسگزاری كرد و افزود ” شما دیگر فقط همسایگان ما نیستید شما وارد تاریخ ما شدید“
او در پاسخ به‌پرسشی در باره احساس و اندیشه‌ای كه در زمان حبس در فلوری مروژیس داشته است، گفت: ” روزی كه این مبارزه را آغاز كردیم همه خطرات را پذیرفتیم من خود را برای زندان شكنجه و اعدام از سوی ملایان آماده كرده بودم اما هنوز درك نمی‌كنم كه چرا باید در فرانسه برای اولین بار به‌زندان بروم“.
درباره دلایلی كه سبب شده قاضی بروگیر و د اس ت چنین نیروهایی را بسیج كند مریم رجوی گفت:” اطمینان دارد كه به‌بخشی از سرویس های اطلاعاتی فرانسه، اطلاعات جعلی داده شده. از سوی ایران را بی چون و چرا می‌پذیرفته اند. این توطئه‌ای است كه تدارك شده از ناحیه وزارت اطلاعات آخوندهاست.
او تكرار كرد كه ” مقاومت ایران “ هیچگاه منافع فرانسه را تهدید نكرده است ” ما هیچ عمل غیر قانونی مرتكب نشدیم و نخواهیم شد چه در اروپا و چه در آمریكا و چه در هر جای دیگر دنیا“
وی همچنین متعهد شد كه ” پاسخگوی سانتیم به‌سانتیم پول یافته شده در اور“ باشد.
لوموندمی افزاید: امروز گوئی كه مجاهدین عرش را سیر می‌كنند......
اما ایرانیان تنها كسانی نبودند كه ابراز شعف می‌كردند اسقف گایو نیز
زد و بندهای پشت پرده
واکنش جمهوری اسلامی ایران به حوادث ۱۷ ژوئن
در روز ۳۰ خرداد یونسی وزیر اطلاعات رژیم از سركوب مجاهدین در فرانسه قدردانی می‌كند. خبرگزاری رسمی رژیم گزارش می‌كند: «حجت الاسلام علی یونسی، وزیر اطلاعات روز پنجشنبه سركوب بزرگ سازمان مجاهدین خلق ایران توسط پلیس فرانسه را ستود و گفت: ” دیر یا زود كشورهای دیگر همین كار را خواهند كرد
او گفت: طبق منشور سازمان ملل تمام كشورها مسئول برخورد باتروریستها هستند: ما ازاین كار فرانسه خیلی خوشحال هستیم، فرانسه مهد قانون است. آنها براساس وظیفه عمل كرده‌اند.....
-در روز ۳۱ خرداد آخوند نمازی دادستان كل رژیم از آن‌چه فرانسه انجام داده است قدردانی می‌كند و می‌گوید: امیدواریم سایر كشورهای اروپایی نیز در این خصوص فعالیت كنند.
جمعه ۶ تیر
در همین روز رژیم یكبار دیگررسماًً خواهان استرداد مریم رجوی و اعضای مجاهدین در فرانسه می‌شود اما از آنجا كه دریافته است دیگر دیر شده و مجاهدین پس از آن ضربه و غافلگیری اولیه، به‌سرعت ابتكار عمل را به‌دست گرفته و فضای بین‌المللی را بر چنین درخواستهای جنایتكارانه ای بسته اند، خاطر نشان می‌كند كه اگرهم در فرانسه محكوم شوند، فرانسه باید خودش به« همه جنایات منافقین » رسیدگی كند.
-رادیو آلمان خبرداد: ”دولت ایران بنا به‌اطلاعی كه خود داده است درحال مذاكره با مقامات عالی فرانسه برای استرداد اعضای سازمان مجاهدین خلق است.... سخنگوی وزارت خارجه ایران این گمان را نیز رد كرد كه ایران درقبال دستگیری مجاهدین خلق درسیاست خاورمیانه خود تغییراتی خواهد داد. دولت ایران ازیورش نیروهای امنیتی فرانسه به‌مقر مجاهدین سه شنبه استقبال كرده است.
آصفی سخنگوی وزارت خارجه‌ی رژیم كه اظهاراتش در شبكه‌های تلویزیونی داخل و خارج ایران پخش می‌شد در این‌رابطه گفت:
«اعضای گروهك منافقین را گروهی تروریستی شناخته اند و دستگیری های آنها نیز درچارچوب مسئولیتهای اروپایی و بین‌المللی فرانسه بوده است. ملت ایران ازجنایات گروهك تروریستی منافقین ضربات سنگینی خورده است. حق طبیعی ایران است كه اعضای این گروهك به‌كشور مسترد شوند. اما اگر در فرانسه محكوم می‌شوند، باید به‌همه جنایات منافقین رسیدگی شود».
-سخنگوی وزارت خارجه‌ی رژیم، از آمریكا طلبه‌كاری كرد كه چرا به‌رغم بمبارانها « این گروه درسیاست خارجی آمریكاییها نهادینه شده است».
- در همین روز رمضان زاده سخنگوی دولت خاتمی نیز یكبار دیگر استقبال دولت خاتمی از دستگیری اعضای مجاهدین را تكرار می‌كند. به‌گزارش خبرگزاری رسمی رژیم در روز ۲ تیر وی همچنین به‌بریدگان مجاهدین وعده می‌دهد كه با آنان با «رأفت اسلامی» برخورد خواهد شد. اما تأكید می‌كند كه هیچگاه هیچ بخششی شامل حال رهبران آنها نخواهد شد.
در روز ۹ تیر آخوند حسن روحانی, دبیرشورای عالی امنیت رژیم همه‌ی كشورها را به‌كارزار بین‌المللی علیه مجاهدین فرا می‌خواند. به‌رغم بمبارانها و گردآوری سلاحهای مجاهدین، بازهم از آمریكا طلب‌كاری می‌كند كه چرا «نیروهای ائتلاف ازدرگیر شدن با اعضای تروریست های سازمان مجاهدین خلق پرهیز كرده‌اند». خبرگزاری رسمی رژیم در ادامه این خبرمی افزاید: روحانی درباره‌ی برنامه هسته‌ییی ایران اعلام كرده تهران آماده شفافیت و همكاری درمعاهدات بین‌المللی هسته‌ییی می‌باشد.
ملاقات وزرای خارجه
انعقاد قراردادها
شرکت نفتی توتال
سایت فرانسوی «لیده دوو ژوور» در تاریخ ۱۲ اردیبهشت ۸۶ نوشت: چند روز پیش از عملیات جنجالی ۱۷ژوئن، توتال و شرکت نفت انگلیس BP در رقابت برای قراردادی به‌مبلغ ۲ میلیارد دلار برای استخراج منابع نفتی بودند. در تاریخ ۲۲ ژوئن ۲۰۰۳، چند روز بعد از دستگیریهای گسترده در اورسوراواز، شرکت توتال این قرارداد را به‌نام خود به‌ثبت رساند. بنابراین، روابط عاشقانه میان دو دولت ایران و فرانسه ۱۰ سال به‌طول انجامید؛ به بهای چند مانور پست فطرتانه برای حفظ شرکت توتال در کشور آخوندها».
اول تیرماه ۱۳۸۲روزنامه‌های رژیم اعلام کردند که توتال، برنده مناقصه پارس ۱۲جنوبی شده است. این در حالی بود که بر مبنای مناقصه، «بیریتش پترولیم» انگلیسی، برنده بود.
دو هفته بعد، «کریستوفر دومارژری» مسئول وقت بخش خاورمیانه توتال، قرار داد ۶۰ درصد فاز ۱۲ میدان گازی پارس جنوبی را امضا کرد.
رئیس دفتر وقت نمایندگی توتال در تهران، در جلسه خصوصی این نمایندگی گفت: «بریتیش پترولیوم و توتال هر دو مبارزه می‌کردند برای فاز ۱۱ و ۱۲ که هر دو را بگیرند... بریتیش پترولیوم مجدداً قیمت پایین تری داد ولی چون بنا به صلاحدید، مقامات تصمیم گرفته بودند که فاز ۱۲ را به توتال بدهند، به بریتیش پترولیوم داده نشد».
یکی از رؤسای بانکهای رژیم در فرانسه گفت: «دادن پروژه فاز ۱۲به توتال، امتیاز اقتصادی بزرگ ما (رژیم) به فرانسه، در مقابل عملیات ۲۷ خرداد (۱۷ ژوئن) علیه مخالفان ما بود».