کاربر:Safa/2صفحه تمرین

زرتشت
آشو زرتشت
زادروز	۶ فروردین ۱۷۶۷ پیش از میلاد ایران
درگذشت	۵ دی ۱۶۹۱
علت مرگ	ترور
محل زندگی	ایران
ملیت	ایرانی
تابعیت	ایران
شناخته‌شده برای	مردم دنیا
نقش‌های برجسته	دعوت به پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک
تأثیرپذیرفتگان	زرتشتیان در ایران و کشورهای مختلف
لقب	سپَنتمان
مذهب	آیین مزدیسنا یا زرتشتی
منصب	اولین رهبر دعوت کننده به خدای واحد
مکتب	زرتشتی
آثار	کتاب اوستا که مجموعه‌ی سرود گاتها می‌باشد

مائو تسه تونگ زاده‌ی ۲۶ دسامبر ۱۸۹۳ در شاوشان ایالت هونان و درگذشته ۹ سپتامبر ۱۹۷۶، رهبر انقلاب چین، تئوریسین و نظریه‌پرداز مارکسیست، استراتژیست و سیاستمدار چینی است.

مائو در خانواده‌ای فقیر که به نسبت دیگر روستاییان وضع مالی بهتری داشتند به دنیا آمد، پدرش مردی سختگیر و دقیق بود و می‌خواست پسرش نیز فردی منظم و با انضباط باشد، مادرش نیز زنی مذهبی و آرام بود و از همان کودکی پسرش را به دینداری تشویق می‌کرد.

مائو پس از فارغ‌التحصیلی از مدرسه هونان وارد دانشگاه پکن شد، او در آنجا با تعدادی از روشنفکران و هم‌ جوانان هم‌کیش خود گروهی تشکیل داد که بعدها به بنیان‌گذاری حزب کمونیست چین منجر شد.

مائو تسه تونگ در سال ۱۹۲۱ به اولین کنگره حزب کمونیست چین در شانگهای ملحق شد و در هونان رهبری طرفداران این حزب را به عهده گرفت. او سه سال بعد به عنوان عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست در کنگره سوم انتخاب شد.

پس از مرگ سون یات سن رهبر حزب ناسیونالیست و بنیانگذار چین نو در سال ۱۹۲۷ و جانشینی چیانگ‌کای‌شک، پاکسازی کونیستها آغاز شد. تعداد زیادی از اعضای حزب کمونیست به قتل رسیدند و یا به زندان رفتند یا همچون مائو تبعید شدند. پس از تصفیه‌های خونین چیانگ‌کای‌‌شک بین ناسیونالیستها و کمونیست‌ها جنگ داخلی ۲۳ ساله چین آغاز گردید.

در جریان این جنگ کشاورزان وکارگران به یاری حزب کمونیست شتافتند. این حزب با پیشروی و فراهم آوردن نیروی عظیمی از کشاورزان محاصره شهرها از طریق روستا را طبق استراتژی مائو پیش برد و چندین شهر را به تصرف خود در آورد.

با تثبیت موقعیت مائو و حمایت اتحاد جماهیر شوروی در اکتبر سال ۱۹۳۵ راهپیمایی بزرگ به فرمان مائو آغاز شد.

هدف از راهپیمایی بزرگ تاسیس پایگاه‌های جدیدی در شمال نزدیک مرز مغولستان بود تا به این ترتیب دسترسی سریع به اسلحه و تدارکات از طریق شوروی فراهم گردد.

همزمان با حمله چین به ژاپن در سال ۱۹۳۷، حزب کمونیست با ناسیونالیستها در برابر ژاپن متحدشدند. با تقویت کمونیستها در طول جنگ با ژاپن و تضعیف ناسیونالیستها نهایتا در سال ۱۹۴۹ با غلبه کمونیستها جمهوری خلق چین به رهبری مائو تسه تونگ تاسیس شد.

از اوایل ۱۹۵۰ مائو رهبری اصلی حزب شد و کنترل کمیسیون نظامی حزب را به عهده گرفت.

مائو در سال ۱۹۵۸ با هدف تغییر سریع اقتصاد و صنعتی کردن چین طرح "جهش بزرگ به پیش‌" را مطرح کرد.

بر اساس این طرح کلیه زمین‌های کشاورزی چین مصادره و به ۲۶ هزار واحد اشتراکی تقسیم شدند. در آن سالها که اروپای شرقی در اختیار کمونیستها بود مائو اکثر محصولات زراعی چین را در مقابل دریافت کمکهای نظامی و سیاسی به اروپا صادر کرد. در جریان اجرای این طرح که ۴ سال طول کشید حدود ۳۸ میلیون نفر در اثر قحطی و کمبود مواد غذایی جان خود را از دست دادند. مائو در سال ۱۹۵۸ در دفاع از طرحش خطاب به کنگره حزب کمونیست چنین اظهار کرد: «شما نباید از مرگ انسان‌ها در نتیجه خط‌مشی حزبی بیمی به خود راه دهید بلکه باید به آن خوشامد بگویید.» او پیش از این هم در مسکو گفته بود ماخود را برای مرگ ۳۰۰ میلیون نفر آماده کرده‌ایم.

مائو در سال ۱۹۶۶ انقلاب فرهنگی چین را که بزرگترین و اساسی‌ترین کشمکش قدرت در حزب کمونیست چین بود را برای تثبیت جایگاهش ترتیب داد. در انقلاب فرهنگی که به رهبری همسر مائو «جیانگ‌چین» برپا شد بسیاری از رهبران حزب کمونیست که رقیبی برای مائو محسوب می‌شدند و نسبت به سیاست‌های مخصوصاً «جهش بزرگ به پیش» انتقاد داشتند از حزب تصفیه شدند مهمترین فرد در میان تصفیه‌شدگان لیوشائوچی بود که مدت‌ها چه در حزب و چه در ارتش جانشین فرمانده بود. او پیش از این از قربانیان قحطی ۱۹۵۸-۱۹۶۱ عذرخواهی کرده بود.

در آغاز انقلاب فرهنگی مائو و هوادارانش هزاران تن از افراد جوان «گارد سرخ» را بسیج کردند تا آنچه که در گروه چهار دیرینه در فرهنگ این کشور می‌نامیدند پاکسازی کنند. گروه‌ چهار دیرینه عبارت بود از آداب، رسوم، فرهنگ و تفکر قدیمی.

تاریخچه زندگی مائو

مائو زدونگ در 26 دسامبر 1893 در روستای شاوشان استان هونان چین متولد شد. پدر او، مائو یچینگ، دهقانی بود که قبلا فقیر بوده ولی تبدیل به یکی از ثروتمندترین کشاورزان در شائوشان شد. مائو در روستای هونان رشد کرد. او  پدرش را فردی بسیار سخت گیر توصیف کرد که او و سه خواهر و برادرش، پسران زی مان و زی تان و همچنین یک دختر با نام زی جیان ( که به سرپرستی قبول کرده بودند ) را ضرب و شتم میکرد. مادر مائو، وون چی مای، یک بودایی مذهبی بود که سعی در خنثی کردن رفتار شوهرش داشت. مائو نیز یک بودایی بود، اما این اعتقاد را در اواسط سالهای نوجوانی رها کرد. در 8 سالگی، مائو به مدرسه ابتدایی شوشان فرستاده شد تا در آنجا آموزه‌های کنفسیوسی را بیاموزد، اما از یادگیری متون کلاسیک چینی و موعظه‌ها و اصول کنفوسیوسی خشنود نبود ، بیشتر به رمان‌های محبوب رمانتیک مانند سه امپراطوری و مارجین آب علاقه نشان میداد.

در 13 سالگی، مائو تحصیلات ابتدایی خود را به پایان رساند و پدرش او را مجبور به یک ازدواج ترتیب داده شده با لو ییگو 17 ساله کرد. مائو که شدیدا مخالف ازدواج‌های از قبل تعیین شده بود برای مدتی از خانواده دور شد و حاضر نشد که لو را به عنوان همسر خود بشناسد.

در حالی که کار خود را در مزرعه پدرش انجام میداد، مائو بیشتر وقت آزادش را مشغول خواندن بود. او شدیدا به کتاب‌های تاریخی و سیاسی علاقه مند بود و در همان دوران بود که تفکرات سیاسی او شکل گرفتند. او تحت تاثیر شخصیت‌های ناسیونالیست مثل جرج واشنگتن و ناپلئون قرار گرفته بود.

در زمانی که او به مدرسه میرفت حکومت سلطنتی چین سقوط کرد و جمهوری چین به رهبری سون جونگ شن سر کار آمد. در این زمان مائو شدیدا طرفدار انقلاب جدید بود و در فعالیت‌های سیاسی مربوطه شرکت میکرد. او زمان زیادی را در کتابخانه چانگشا به خواندن آثار لیبرالیسم کلاسیک مانند ثروت ملل آدام اسمیت و روح قوانین مونسکیو، و نیز آثار دانشمندان و فیلسوفان غربی مانند داروین، میل، روسو و اسپنسر گذراند. 

پکن و مارکسیسم: 1917-19

مائو به پکن نقل مکان کرد، جایی که مربی او یانگ چانگجی در دانشگاه پکن به کار خود مشغول بود. یانگ فکر کرد که مائو به طور استثنایی "هوشمند و خوش تیپ" است و او را به عنوان دستیار کتابدار دانشگاه انتخاب کرد. مائو این فرصت داشت که کتاب‌های بسیاری در زمینه کمونیسم و تفکرات کارل مارکس بخواند. همچنین او هر روزه اخبار مربوط به انقلاب کمونیستی روسیه را میخواند. اخبار به قدرت رسیدن لنین و سرنگون شدن پادشاهی روسیه تاثیر عمیقی بر روی مائوی جوان گذاشتند.

در 4 مه 1919، دانشجویان پکن در دروازه صلح آسمانی به اعتراض به مقاومت ضعیف دولت چین در برابر گسترش ژاپن در چین پرداختند. در اواخر ماه مه، مائو انجمن دانشجویان هونان را به منظور اعتراض در مقابل ضعف‌های جمهوری چین و انتشار نشریه ای در این زمینه تشکیل داد. در این نشریه او شدیدا مردم را تشویق به تشکیل صنف و همکاری صنف‌های مختلف به یکدیگر میکرد تا بتواند برای تظاهرات‌های مسالمت آمیز آنها را سازماندهی کند.

ژانگ ( رییس جمهور چین در آن زمان ) انجمن دانشجویی را ممنوع کرد، اما مائو ویراستاری مجله لیبرال New Hunan  را به عهده گرفت و مقالات خود را در روزنامه محلی محبوب عدالت (Ta Kung Po) ارائه داد. همچنین او از دیدگاه‌های فمینیستی حمایت میکرد و خواستار بیشتر شدن نقش زنان در سیاست و فرهنگ چین بود. ازدواج اجباری که او تجربه کرده بود شدیدا در این بخش از فعالیت سیاسی او تاثیر داشت.

تشکیل حزب کمونیست چین: 1921-22

حزب کمونیست چین توسط چن دوشیو و لی دازائو در محله فرانسوی شانگهای در سال 1921 به عنوان یک شبکه مطالعه عمومی و غیر رسمی تاسیس شد. مائو نیز یک شعبه از آن را در Changsha را ایجاد کرد تا این شبکه تفکرات سوسیالیست در آنجا هم گسترش پیدا کند.

مائو در این دوران منشی امور حزب کمونیسم برای هونان بود و برای تبلیغ تفکرات حزب در آنجا به دنبال روش‌های گوناگون بود. در اوت 1921 او یک مدرسه تاسیس کرد که افراد خود در آن درس میخواندند. از طریق آن خوانندگان می توانستند به ادبیات انقلابی دسترسی پیدا کنند، و کتاب‌های تاریخی و سرگذشت شخصیت‌های انقلابی تاریخ را مطالعه کنند.

درگیری با حزب ملی و جنگ داخلی چین

چیانگ, رهبر سرکوب گر حزب ملی از که به تازگی توانسته بود جنگ سالاران شمال چین را شکست دهد، سرکوب خود را به سمت حزب کمونیست معطوف کرد، که در آن زمان اعضای رسمی آن ده‌ها هزار نفر در سراسر چین شمرده میشد. ارتش چیانگ در شهر شانگهای، که توسط شبه نظامیان کمونیست کنترل می شد، رژه رفت. همانطور که کمونیست‌ها انتظار داشتند, او 5000 نفر را قتل عام کرد. در پکن، 19 رهبر کمونیست توسط ژانگ زولین کشته شدند. در ماه می، ده‌ها هزار کمونیست و کسانی که مظنون به کمونیسم بودند کشته شدند و حزب کمونیست حدود 15 هزار نفر از 25 هزار عضو خود را از دست داد.

مائو یک پایگاه را در شهر جینگ گانگ شن، منطقه ای از کوه‌های جینگ گانگ تاسیس کرد که در آنجا پنج روستای را به عنوان یک دولت خودگردان اعلام کرد و از حمایت سران این مناطق برخوردار شد. او اطمینان داد که هیچ قتل عامی در منطقه صورت نخواهد گرفت و رویکرد نرمتر را نسبت به آنچه که توسط کمیته مرکزی حزب کمونیست میخواست، دنبال کرد.او اعلام کرد که "حتی معلولان، ناشنوایان و نابینایان میتواند برای مبارزات انقلابی مفید باشد"، او تعداد سربازان ارتش خود را افزایش داد،  دو گروه از راهزنان را به ارتش خود اضافه کرد و نیرویی با حدود 1800 سرباز تشکیل داد. در بهار 1928، کمیته مرکزی حزب کمونیست سربازان مائو را به جنوب هونان اعزام کرد و امیدوار بود که قیام‌های مردم روستایی و دهقانان را جرقه بزند. مائو خوشبین نبود  اما تصمیم گرفت به دستور حزب عمل کند. آنها به هونان رسیدند، جایی که در آن توسط حزب ملی مورد حمله قرار گرفتند و پس از تلفات سنگین فرار کردند. در همین حال، نیروهای ملی به جینگ گانگ شن حمله کرد و مائو بدون پایگاه ماند. سرگردان در حومه شهر، نیروهای مائو به یکی از ارتش‌های حزب کمونیست به رهبری ژنرال ژو و لین بیائو رسیدند و متحد شدند. آنها تلاش کردند تا جینگ گانگ شن را دوباره پس بگیرند.

در ماه فوریه سال 1930، مائو جمهوری شوروی جیانگ شی در جنوب غربی چین را تاسیس کرد. در این دوران او از اتفاق بسیار وحشتناکی رنج برد که در طی آن یکی از ژنرال‌های حزب ملی همسر و خواهر مائو را دستگیر کرد و سر آنها را قطع کرد. کمیته مرکزی حزب کمونیست چین به جیانگشی نقل مکان کرد چراکه  آن را به عنوان یک منطقه امن دید و در آن منطقه خودمختار کمونیستی چین را تشکیل داد. با این حال رهبری حزب به مائو داده نشد و در عوض جو آن لای رهبری این حکومت خودمختار جدید را بر عهده گرفت.

چیانگ کمونیست‌ها را به عنوان یک تهدید بزرگ تر نسبت از ژاپنی‌ها میشناخت و تصمیم گرفت جیانگ شی را محصاره کند، او شروع کرد به قول خودش دیواری از آتش را دور جیانگ شی بکشد. این محاصره با حمله‌های هوایی منظم نیز همراه بود. سربازان ارتش سرخ که به دام افتاده بودند و با کمبود غذا و دارو مواجه شده بودند, کم کم انگیزه خود را از دست دادند و حزب مرکزی تصمیم به تخلیه جیانگ شی گرفت.

راهپیمایی بزرگ

راهپیمایی بزرگ وقتی بود که سرانجام حزب کمونیست تصمیم گرفت مائو را به عنوان رهبر خود انتخاب کند. در 14 اکتبر 1934 ارتش سرخ توانست بخشی از محاصره حزب ملی را در جنوب چین بشکند و راهپیمایی بزرگ را شروع کند. حدود 85 هزار سرباز ارتش سرخ این راهپیمایی را شروع کردند. آن‌ها به سمت جنوب هو نان شروع به حرکت کردند و در بین راه در شهر گویی جو جلسه ای اضطراری تشکیل دادند که در آنجا به طور رسمی مائو را به عنوان رهبر حزب انتخاب کردند. انتخاب او با حمایت رهبر شوروی, استالین انجام شده بود. در این مجلس مائو اصرار کرد که حزب کمونیست باید به سمت شان شی حرکت کند و بر روی جنگ با ژاپنی‌ها تمرکز کند و به این شکل بتوانند حمایت مردم عادی چین را جذب کنند.

در طول راهپیمایی بزرگ ارتش سرخ از مناطق بسیاری گذشت و در طول راه با انواع درگیری‌ها رو به رو شد. زمانی که ارتش سرخ به شان شی رسید تنها 8000 نفر زنده ماندند. این واقعه تاریخی جایگاه مائو به عنوان رهبر و نماد حزب کمونیست را تثبیت کرد و مائو رهبر بی چون و چرای حزب در چین شده بود.

همکاری با حزب ملی برای شکست دادن ژاپن

نیرو‌های مائو در شان شی ساکن شدند و در آن جا شروع به تمرین دادن سرباز‌های جدید کردند. سربازان جدید از هو نان و تبت به ارتش او اضافه میشدند و خیلی زود تعداد آنها به 35 هزار نفر رسید و توجه خود را به مبارزه با ژاپن معطوف کردند و حملات چریکی گسترده ای علیه ژاپن اجرا شد.

مائو به این نتیجه رسید که حزب کمونیست چین در حمله به ژاپنی‌ها تنهاست و برای دفاع از چین در مقابل آنها به کمک حزب ملی نیاز است. برای همین او به چیانگ پیامی فرستاد و پیشنهاد خود را ارائه کرد. با اینکه او چیانگ را یک خائن میدانست اما اعتقاد داشت که برای دفاع از چین دربرابر ژاپن راه دیگری نیست. این عمل مائو حمایت استالین را نیز پشت خود داشت.

ادامه جنگ داخلی

پس از پایان جنگ جهانی دوم و شکست خوردن ژاپن, درگیری‌های حزب ملی و حزب کمونیست چین ادامه یافت. آمریکا شروع به حمایت از حزب ملی کرده بود و شوروی نیز تمام قد پشت مائو ایستاده بود.

در سال 1948 تحت دستورات مائو نیرو‌های او شهر چانگ دون که محل استقرار نیرو‌های حزب ملی بود را محاصره کردند. بر طبق آمار نزدیک به 160 هزار نفر در طی این محاصره جان خود را از دست دادند. یکی از نظامیان آن دوران در کتابی که در آن دوران نوشت این قتل عام را اینگونه توصیف کرد : این حادثه از نظر تلفات مثل هیروشیما بود, اما هیروشیما تنها 9 ثانیه طول کشید, محاصره چانگ دون 5 ماه به طول انجامید.

پس از این تلفات سنگین حزب ملی دیگر قادر به ایستادگی نبود. چانگ و نیرو‌هایش به تایوان گریختند و در 1 اکتبر 1949, جمهوری خلق چین به رهبری مائو زدونگ تشکیل شد.

رهبری چین

مائو در سخنرانی معروفش در میدان تیان من گفت که مردم چین سرانجام برخواسته اند.

مائو در کاخی در کنار شهر ممنوعه ساکن شد. اطرافیانش میگویند که معمولا در حالی که در تخت دراز کشیده بود دستورات حکومتی را صادر میکرد و اداره امور را در دست میگرفت. در طی چند سال آینده، مائو تسه تونگ اصلاحات ارضی  را گاهی اوقات از طریق تدبیر و دیگر موارد از طریق اجبار، با استفاده از خشونت و اعدام، زمانی که ضروری به نظر می رسید، پیش برد. او زمین جنگاوران را به زور میگرفت و آن را به مردم میداد. او تغییرات مثبت در چین را ایجاد کرد، از جمله ارتقای وضعیت زنان، دو برابر شدن جمعیت مدرسه و بهبود سواد، و افزایش دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، که به طور چشمگیری باعث افزایش امید به زندگی شد. اما اصلاحات و حمایت‌های مائو در شهرهای موفق نبود، و او نارضایتی را حس می کرد. در سال 1956، "کمپین صد گل" را راه اندازی کرد تا به شیوه دموکراتیک اجازه دهد دیگران نگرانی خود را ابراز کنند. مائو امیدوار بود طیف گسترده ای از ایده‌های. در عوض، او با خشم مردم مواجه شد و انتقادات شدید را متوجه خود دید. با ترس از دست دادن کنترل، او بی رحمانه هر گونه مخالفت را سرکوب میکرد.

در ماه ژانویه 1958، مائو "جهش بزرگ به جلو" را آغاز کرد و تلاش کرد تا تولیدات کشاورزی و صنعتی را افزایش دهد. بیش از 75000 نفر در این زمینه فعالیت کردند. در ابتدا، گزارش‌ها امیدوار کننده بودند، با این حال، سه سال سیل کار را خراب کرد. در طول یک سال، قحطی وحشتناکی روی داد. در بدترین قحطی انسانی در تاریخ بشر، تقریبا 40 میلیون نفر از گرسنگی در بین سال‌های 1959 تا 1961 جان خود را از دست دادند. مشخص شد که مائو می داند چگونه سازماندهی یک انقلاب را انجام دهد، اما در اداره یک کشور کاملا ناکام بود.

اقدام بعدی مائو یعنی انقلاب فرهنگی حتی جنجالی تر هم بود. انقلاب فرهنگی منجر به نابودی بسیاری از میراث فرهنگی سنتی چین و زندانی شدن تعداد زیادی از شهروندان چینی و ایجاد هرج و مرج اقتصادی و اجتماعی در کشور شد. در طول این دوره، میلیونها نفر از زندگی ویران شده بودند، چرا که انقلاب فرهنگی به هر بخشی از زندگی چینی وارد شده بود. تخمین زده می شود که صدها هزار نفر، شاید میلیون‌ها نفر، در خشونت‌های انقلاب فرهنگی جان باختند. در سال 1969، مائو انقلاب فرهنگی را متوقف کرد، گرچه مورخان مختلف در داخل و خارج از چین، پایان انقلاب فرهنگی را به طور کامل در سال 1976 با مرگ مائو میدانند.

انقلاب فرهنگی اغلب در تمام محافل علمی به عنوان یک دوره بسیار تاریک برای چین معرفی میشود. با این حال برخی از محققان ادعا می کنند پیشرفت‌های زیادی در این دوران چین در زمینه‌های مختلف اتفاق افتاد و پایه‌های صنعتی شدن چین تا حدی که از غرب هم پیش بگیرد در این دوران ساخته شدند.

مائو زدونگ در 9 سپتامبر 1976، در سن 82 سالگی فوت کرد. حزب کمونیست چین اعلامیه مرگ او را ساعت 16:00  روز بعد به صورت یک پیام رادیویی در سراتاسر چین پخش کرد.

مائویسم

در جریان انقلاب فرهنگی نزدیک به ۸/۴ میلیارد آرم از سر مائو ساخته شد که مردم چین موظف بودند آن را به لباس خود بچسباند. هر چینی باید نسخه‌ای از «کتاب سرخ کوچک» که متشکل از نقل قول‌های مائو بود را تهیه می‌کرد و در تمامی مراسم عمومی همراه داشت.

مائو از دانشجویان خواست که آموزگاران خود را به خاطر مسموم کردن ذهنهایشان به ایده‌های بورژوایی مورد انتقاد شدید قرار دهند. بسیاری از جوانها که برای اولین بار در زندگی خود اجازه شرکت در فعالیت‌های سیاسی را می‌یافتند بی‌صبرانه آن موقعیت را دودستی چسبیدند و تحت‌عنوان «گارد سرخ» تشکیلات آموزشی خود را مورد تاخت وتاز قرار دادند، بسیاری از آموزگاران و مدرسین خود را به جایگاه‌های عمومی می‌بردند و با آنها با خشونت بسیار رفتار می‌کردند. بسیاری از آموزگاران زن در این میان مورد تجاوز جنسی قرار می‌گرفتند.

بسیاری از اعضای طبقه تحصیل‌کرده به مناطق صنعتی و نواحی روستایی برای انجام کار یدی روانه شدند. این همه تحقیر و اهانت سبب شد تا موجی وسیعی از خودکشی در میان چینیان به راه بیفتند و تعداد زیادی برای اینکه تن به ذلت ندهند خود را کشتند.

نویسندگان برجسته و اصلی کشور، خواننده‌ها و هنرمندان مجبور می‌شدند که در جلوی آتش زانو بزنند در حالی که سرهایشان در زیر بارانی از ضربات مشت گارد سرخ قرار داشت گارد سرخ خانه‌های مسکونی را درهر شهر و دهکده‌ای را برای یافتن کتاب یا هر چیز دیگری که فرهنگ مربوط می‌شد را زیر و رو می‌کردند. بسیاری از خانواده ها که از پیامد پیدا شدن چنین چیزهایی در منزل خود آگاه بودند کتاب‌ها و آثار هنری خود را می‌سوزاندند یا به عنوان جنس دورریختنی می‌فروختند.

تفاوت استالین با مائو در چنین برخوردهایی در این بود که استالین تصفیه‌های خود را از طریق نیروهای پلیس مخفی و ک.گ.ب انجام می‌داد که طی آنها قربانی‌ها بدون اینکه دیگران بویی ببرند روانه زندان می‌شدند یا سر به نیست می‌شدند اما مائو تصفیه بزرگ خود را با خشونت و تحقیر در ملاء عام انجام می‌داد. که در نهایت باعث شد در طول انقلاب فرهنگی حدود ۳ میلیون نفر کشته شدند.

هر چند در سال ۱۹۶۹ گاردسرخ به دست ارتش چین سرکوب شد اما انقلاب فرهنگی رسماً تا سال ۱۹۷۶ ادامه داشت. مائو نیز سرانجام در ۹ سپتامبر ۱۹۷۶ در ۸۳ سالگی در گذشت.

آنچه که در دوران حکومت مائو به چین حائز اهمیت است نگاه و موضع جوامع‌غربی خصوصاً روشنفکران به عملکرد اوست که متاسفانه اغلب مثبت و ستایشگرانه بوده به عنوان مثال ژان‌پل‌سارتر روشنفکر مطرح فرانسوی، در طی انقلاب فرهنگی چین در دهه 1960 خشونت انقلابی مائو را با عنوان «عمیقاً‌ اخلاقی» مورد ستایش قرار داد.

کتابهای مائو

آئین زرتشت بر اساس شادی بعنوان یک خصلت انسانی پسندیده استوار است. بنابراین جشن‌های این آئین خیلی زیادند. که معروفترین آنها جشن‌های ملی ایرانیان نیز بشمار می‌روند:

– جشن نوروز

– نوروز بزرگ؛ جشن زادروز زرتشت

– جشن سده؛ صدمین روز از زمستان برابر با دهم بهمن

– جشن مهرگان

– جشن یلدا

سخنان مائو

ما کمونيستها در هر کاری که انجام می دهيم ، بايد از اين دو شيوه استفاده کنيم : يکی پيوند دادن عام با خاص و ديگری پيوند . دادن رهبری با توده ها

در اقدام به هر کاری بدون يک دعوت عام و همگانی نمی توان توده های وسيع مردم را برای عمل بسيج کرد. ولی اگر افرادی که در مقام‌های رهبری نشست‌اند، کار خود را فقط به دعوت‌های همگانی محدود کنند، يعنی اگر خود را شخصاً در بعضی از سازمانها بطور مشخص و عميق با کاری که بدان دعوت کرده‌اند مشغول نسازند، در يک نقطه معين شکافی باز نکنند، تجربه نياندوزند و از اين تجربيات برای هدايت ساير واحدها استفاده نکنند، هيچ امکانی برای آزمودن صحت دعوت همگانی و يا غنی ساختن آن نخواهند يافت و از اين رو خطر پاسخ ندادن به اين دعوت همگانی خواهد رفت.

گاهشمار زندگی مائو

• ۲۶ دسامبر ۱۸۹۳، - تولد مائو در خانواده‌ای کشاورز در شاوشان، Xiangtan شهرستان، استان هونان

• 1901-06 - مائو در مدرسه ابتدایی محلی شرکت می کند

• 1907-08 - نوجوان مائو با یک زن از قبیله لو ازدواج می کند؛ آنها چندین سال با هم زندگی می کنند، اما او در 21 سالگی می میرد.

• 1910 - مائو قحطی وحشتناک را در استان هونان می بیند

• 1911 - انقلاب، مائو مبارزه با انقلاب در چانگشا در برابر سلسله چینگ

• 1912 - مائو وارد مدرسه عادی برای آموزش معلمان می شود

• 1915 - مائو با همسر دوم خود، یانگ کیهوئی ملاقات می کند

• 1918 - مائو فارغ التحصیل از اولین دانشکده عادی استان هونان

• 1919 - مائو در جنبش چهارم ماه مه به پکن سفر می کند

• 1920 - ازدواج یانگ کیهوئی، دختر پروفسور یانگ چانگجی؛ سه پسر

مائو درباره مارکسیسم می آموزد

• 1921 - مائو به کار مارکسیستی در کتابخانه دانشگاه پکن معرفی کرد

• 23 جولای 1921 - مائو در اولین جلسه کنگره ملی کمم شرکت می کند. مهمانی - جشن

• 1924 - نمایندگی در اولین کنفرانس ملی KMT؛ شعبه هونان را سازماندهی می کند

• مارس 1925 - رهبر KMT Sun Yat-Sen میمیرد، چیانگ کای شیک به سر می برد

• آوریل 1927 - چیانگ کای شیک به کمونیست ها در شانگهای حمله می کند

• 1927 - مائو به هونان می آید، با حزب کمونیست می آید: شورش های دهقانان

• 1927 - مائو منجر به قیام برداشت پاییز در Changsha، هونان

• 1930 - KMT پنج امواج (بیش از 1 میلیون سرباز) را در برابر قدرت کمونیستی تحت رهبری مائو

• مه 1930 - مائو ازدواج می کند او Zizhen

• اکتبر 1930 - Kuomintang (KMT) ضبط یانگ Kaihui و پسر Anying، یانگ اعدام شد

مائو قدرت و شهرت را جمع می کند

• 1931-34 - مائو و دیگران جمهوری خلق چین را در کوه های جیانگشی ایجاد می کنند

• "ترور سرخ" - کمونیست ها شکنجه و قتل هزاران نفر از مردم محلی

• ژوئن 1932 - گارد سرخ تعداد 45،000، به علاوه 200،000 شبه نظامی

• اکتبر 1934 - نیروهای چیانگ کای شیک، کمونیست ها را درگیر می کنند

• 16 اکتبر 1934 - 19 اکتبر 1935 - مارس طولانی ، کمونیست ها فرار 8000 مایل به شمال و غرب

• 1937 - مائو انتشارات "در تناقض" و "در تمرین"، مجلات انقلابی

• 1937 - او Zizhen مائو را در امور جاسوسی می کند، آنها تقسیم می شوند (اما طلاق نمی دهند)

• 7 ژوئیه 1937 - سپتامبر 9، 1945 - دومین جنگ چین و ژاپن

• نوامبر 1938 - مائو جیانگ چینگ (نام خانوادگی لی شومنگ)، که بعدها به عنوان "مادامو مائو" شناخته می شود، ازدواج می کند.

• 1941 - طرفداران مائو "اقدامات سخت" را علیه دهقانان غیر تعاونی می کنند

رئیس Mao و بنیانگذاری PRC

• 1942 - مائو راه اندازی مبارزه "اصلاح رفتار"، ژنگ فنگ ، برای تمیز کردن دیگر رهبران CPC

• 1943 - مائو رئیس کمیته حزب کمونیست چین می شود

• 1944 - آمریکا مأموریت دیکسی را به کمونیست های چینی می فرستد - آمریکایی ها تحت تأثیر قرار می گیرند

• 1945 - ملاقات با چیانگ کای شیک و جورج مارشال برای بحث در چانگینگ؛ هیچ معامله صلح

• 1946-49 - مرحله نهایی جنگ داخلی چین

• 21 ژانویه 1949 - KMT از دست رفته در برابر سرباز گارد رهبری مائو رنج می برد

• اکتبر 1، 1949 - بنیاد PRC

• 1949-1953 - اعدام های دسته جمعی از صاحبخانه ها و دیگر "سمت راست"، بیش از 1 میلیون نفر کشته شدند

• دسامبر 10، 1949 - کمونیست ها چنگدو، دپارتمان KMT آخر را می گیرند. چیانگ کای شیک به تایوان میرود .

• 1950 - پیمان دوستی روسیه و شوروی امضا شده توسط مائو و استالین

دهه اول: پیروزی و فاجعه

• 7 اکتبر 1950 - مائو دستور حمله به تبت را صادر می کند

• 25 نوامبر 1950 - پسر مائو Anying در جنگ کره ای کشته شد

• 1951 - مبارزات سه ضد / پنج مبارزه علیه سرمایه داری، صدها هزار نفر از جانب خودکشی یا اعدام

• 1952 - مائو ممنوعیت احزاب به جز CCP

• 1953-58 - اولین برنامه پنج ساله، مائو صنعتی سازی فوری چین را متعهد می کند

• سپتامبر 27، 1954 - مائو رئیس جمهور چین می شود

• 1956-57 - صدای گلپر کمپین، مائو انتقاد از دولت را تشویق می کند (ترفند ریشه کن کردن مخالفان)

• 1956 - جیانگ چینگ برای درمان سرطان به مسکو می رود

• 1957-59 - جنبش ضد جبرانی، حدود 500،000 منتقد دولتی که از طریق کار یا شلیک دوباره تحصیل می کردند

• ژانویه 1958 - جهش بزرگ به جلو (برنامه پنج ساله دوم)، جمعآوری، 20 تا 43 میلیون نفر به مرگ

مشکل در خانه و خارج از کشور

• 31 ژوئیه - 3 آگوست 1958 - خروشچف از مائو در چین دیدن می کند

• دسامبر 1958 - مائو ریاست جمهوری را لغو می کند، که توسط لیو شاوقی به پیروزی رسید

• 1959 - تقسیم چین و شوروی

• ژانویه 1962 - کنفرانس CPC "7000" در پکن، Pres. لیو شاعوقی جهش بزرگی به پیش می اندازد

• ژوئن-نوامبر، 1962 - جنگ چین و هند، اتحاد جماهیر شوروی از هند حمایت می کند، چین برنده منطقه مرزی آکسای چن

• آوریل 1964 - قسمت هایی از "در تناقض" و "در عمل" به عنوان بخشی از کتاب قرمز کوچک

• 16 اکتبر 1964 - چین نخستین سلاح هسته ای را در Lop Nur آزمایش می کند

• 16 مه 1966 - 1976 - انقلاب فرهنگی، تحولات اجتماعی و سیاسی در واکنش به لیو و دنگ

• ژانویه 1967 - گارد سرخ سفیر شوروی در پکن را محاصره کرد

• 14 ژوئن 1967 - چین نخستین بمب هیدروژنی را آزمایش می کند ("بمبی H")

کاهش و مرگ مائو

• 1968 - سربازان شوروی در کنار مرز با سین کیانگ مستقر می شوند، که موجب شورش در میان بزرگان می شود

• مارس 1969 - جنگ بین چین و اتحاد جماهیر شوروی سقوط می کند در امتداد رود Ussuri

• اوت 1969 - شوراها تهدید به چین می شوند

• ژوئیه 1971 - هنری کیسینجر از پکن دیدن کرد

• فوریه 1972 - رئیس جمهور نیکسون از پکن دیدن کرد

• 1974 - مائو از توانایی سخن گفتن ناشی از بیماری ALS و یا بیماری های حرکتی مغز جلوگیری می کند

• 1975 - دنگ Xiapeng، پاک شده در سال 1968، بازگشت به عنوان وزیر حزب

• 1975 - چیانگ کای شیخ در تایوان میمیرد

• 28 ژوئیه 1976 - زلزله بزرگ تانگشان، 250،000 تا 80000 نفر را می کشد؛ مائو در حال حاضر در بیمارستان است

• 9 سپتامبر 1976 - مائو می میرد، هوآ گوفنگ او را می گیرد

• 1976 - جیانگ چینگ و دیگر اعضای "باند چهار" دستگیر شدند