کاربر:Hossein/14021129صفحه تمرین
زندان دیزلآباد کرمانشاه
زندان دیزل آباد در محله دیزل آباد کرمانشاه و در خیابان متری،خیابان یکصد و دو واقع شده است. از لحاظ موقعیت جغرافیایی این مکان در نزدیکی مراکزی مانند قاب افرا و تراشکاری فلاحی و مدرسه راهنمایی آیت الله حکیم و حوزه نظام وظیفه و بیمارستان فارابی قرار گرفته است.[۱] این زندان در ۱۳۵۴ افتتاح شده است[۲] بنا بر گفته شاهدان در دیزلآباد ماموران عین حیوان با زندانیها رفتار میکنند. یعنی منتظرند یک فرصت بشود و بریزند سرشان و تا میخورند کتکشان بزنند. زندانی که در آن اصل تفکیک جرائم معنایی ندارد. در اکثر زندانهای ایران اصل تفکیک جرائم رعایت نمیشود بخصوص زندان دیزلآباد کرمانشاه که به معنای واقعی یک تبعیدگاه است. که این تبدیل به وسیلهای برای آزار و اذیت زندانیان سیاسی تبدیل شده است.[۳]
نهاد ادارهکننده
سازمان زندانهای قوه قضاییه[۲]
مدیرکل زندانهای استان کرمانشاه
حمید رضا پوریانی مدیرکل زندان های استان کرمانشاه ملاقات عمومی مردمی در روز های دوشنبه هر هفته به غیر از روزهای تعطیل رسمی در اداره کل زندانهای استان کرمانشاه واقع در کرمانشاه، دیزل آباد، انتهای خیابان 100، بعد از رندان مرکزی، اداره کل زندان های استان کرمانشاه تلفن تماس: 38260769-083 [۴]
ساختار فیزیکی
این زندان دارای نه بند است[۲]
دو بخش مجزای زنانه و مردانه دارد.
۵ بند دو طبقه یعنی ۱۰ بند و ۶ سالن دارد.
بند ۷ یا قرنطینه محلی برای نگهداری زندانیان تازهوارد است.
بند ۳ جایی که زندانیان بعد از قرنطینه به آنجا منتقل میشوند تا پس از دو ماه در بندهای اصلی تقسیم بشوند.
بندهای ۱ و۲ و ۵ و ۶ بندهای عمومی است
در شهادتنامه محمد یعقوبی آمده است که بند ۵، هشت اتاق داشت و هر اتاق برای ۱۲ نفر بود. آن زمان بند پنج تعداد کمی کفخواب داشت. در هر راهروی بند ۵ شاید چهار یا پنج کفخواب بیشتر نبود.[۵]
بند ۴ بند جوانان است
بند ۸ معروف به بند متادونیهاست که شلوغترین بند زندان است و اغلب افرادی با جرائم مواد مخدر در آن نگهداری میشود و به دلیل آمار تزریق بالا و ارتباطات جنسی موارد زیادی از هپاتیت و ایدز مبتلا هستند.
بند ۹ بند ادب محل نگهداری محکومین به اعدام است
بند ۱۰ بند زنان است جایی که زندانیان آن حتی در اتاقها نیز باید زیر نگاه دوربین زندانبانان زندان بگذرانند.[۳]
اندازه و تراکم
ظرفیت زندان ۳۰۰۰ نفر است، اما در آن ۶۰۰۰ زندانی نگهداری میشوند[۲]
اما بندهای دیگر تعداد زیادی زندانی داشت و آمار آنان بسیار باال بود. مثلًا یک بند ۱۳۰۰ نفر آمار داشت. بند دیگری ۱۲۰۰ نفر و یکی دیگر ۱۰۰۰ نفر. البته بندهایی هم بودند که ۷۰۰ تا ۸۰۰ نفر آمار زندانی داشتند. در مجموع زندان دیزلآباد ۶۰۰۰ نفر آمار زندانی داشت که معموالً بین ۵۰۰۰ تا ۷۰۰۰ نفر در نوسان بود.[۵]
در بندهای دیگر به دلیل تعداد زیاد کفخوابها به سختی میشد تا دستشویی رفت. چون راهرو تنگ و باریک بود و تمام راهرو پر بود از آدمهایی که نشسته یا دراز کشیده بودند و یا مشغول استعمال دخانیات به خصوص مواد مخدر بودند. تعداد حمام و توالتهای این بندها هر کدام از ۱۵ عدد بیشتر نبود. چون توالتها روبروی حمامها درست شده بودند. ساخت بندها هم بسیار نامنظم بود. به دالیل امنیتی و دزدی مسئوالن از بودجه سالیانه سازمان، مدام این بندها تغییر داده میشدند.[۵]
وضعیت زندان دیزلآباد
زندان دیزلآباد یکی از خطرناکترین زندانهای ایران است. شرورترین زندانیان در کل کشور را به زندان دیزلآباد میفرستند.[۳]
وضعیت در این زندان به گونهای است که حتی نگهبانان هم تحمل دچار مشکلات روانی شده و دست به خودکشی میزنند. یک سرباز: کافی است با دیدن صحنه اعدام تمام عمرت کابوس ببینی. من خودم در طول دوره دو ساله سربازیم شاهد بودم که دو نفر خودکشی کردند.[۳]
بر اساس گزارشی به تاریخ 1395/9/25 سرمای شدید و نبود سیستم گرمایشی کافی جان زندانیان را به خطر انداخته است. ماف نیوز گزارش داد در کنار نبود سیستم گرمایشی کافی، «زندانیان در سرمای شدید و چند درجه زیر صفر و بویژه در هنگام بارش برف و باران مجبورند بدون سرپناه در معرض سرمای شدید قرار گیرند. زندانیان فاقد لباس گرم هستند و در طی مدت زمانی که در حیاط زندان هستند از سوز سرما به خود میپیچند.» در بخش دیگری از این گزارش آمده است، در طی ساعات روز زندانیان را ناچار به بیرون رفتن از سلولهای خود و رفتن به حیاط میکنند. زندانیان بایستی بعد از صبحگاه تا زمان ناهار و مجددا بعد از صرف ناهار در حیاط زندان در معرض سرمای شدید بمانند. بر اساس این گزارش تحمل چنین وضعیتی برای زندانیان سالخورده و یا بیمار سختتر است و آن دسته از زندانیان هم که نسبت به وضعیت زندان اعتراض نشان دهند در حیاط زندان مورد ضرب و شتم واقع میشوند. طبق همین گزارش، زندانیان بیمار برای رفتن به بهداری با صفهای طولانی و چند هفتهای مواجهند. اعتراض زندانیان برای بهبود وضعیت این زندان به جایی نرسیده است، تا جایی که مسئولان زندان به آنان اعلام کردهاند: «زندان هتل نیست.»[۲]
رفتار زندانبانان با زندانیان
در دیزلآباد ماموران عین حیوان با زندانیها رفتار میکنند. یعنی منتظرند یک فرصت بشود و بریزند سرشان و تا میخورند کتکشان بزنند. زندانی که در آن اصل تفکیک جرائم معنایی ندارد. در اکثر زندانهای ایران اصل تفکیک جرائم رعایت نمیشود بخصوص زندان دیزلآباد کرمانشاه که به معنای واقعی یک تبعیدگاه است. که این تبدیل به وسیلهای برای آزار و اذیت زندانیان سیاسی تبدیل شده است.
بند زنان
بند ۱۰ بند زنان است. جایی که زندانیان آن حتی در اتاقها نیز باید زیر نگاه دوربین زندانبانان زندان بگذرانند. یک زندانی سیاسی زن: همان شب اول که با زندانیان صحبت کردم با دوربین مرا دیدند و صبح افسرنگهبان با لگد به در کوبید و مرا تهدید کرد که تو تازهواردی و با چی داری گوش اینها را پر میکنی. دیگر نبینم با اینها صحبت میکنی.[۳]
شرایط بهداشتی زندان دیزلآباد
شرایط بهداشتی این بند اسفبار است و بیماریهای عفونی زیادی در آن رواج دارد.
یک زندانی: زندانبابان به هیچ وجه اهمیتی به بیماریهای زندانیان نمیدهند، پزشکی هم ندارد و به زور بهداری میبرند و رسیدگی جدی هم ندارد. همه بیمارها در یک مکان زندگی می کنند.[۳]
اعتراض زندانیان
1399/8/3 به گزارش ایرانوایر، به دنبال تجمع اعتراضآمیز زنان زندانی در کانون اصلاح و تربیت کرمانشاه، نیروهای گارد ویژه زندان با پرتاب گاز اشکآور و باتوم به آنان حمله کردند و دو زندانی زن را به انفرادی منتقل کردند. دلیل تجمع زنان زندانی، اعتراض به تحمیل قوانین سختگیرانه رئیس زندان در خصوص نحوه پوشش زندانیان و زمانبندی تماس تلفنی اعلام شده است.[۲]
1396/6/9 به گزارش هرانا پنج تن از زندانیان مذهبی اهل سنت به نامهای امید خاکی، احمد صادقی، محمد بارزانی، یوسف مرادی و عبدالله ویسی در زندان کرمانشاه در اعتراض به انتقال ایشان به بند بیماران عفونی دست به اعتصاب غذا زدند. آنها در مکاتبات رسمی خود آقای فرزاد رئیس زندان دیزلآباد کرمانشاه، آقای زارعی معاون او و آقای عبدی مسئول حفاظت زندان را پاسخگوی پیامدهای ناشی از انتقال و اعتصاب غذا دانستهاند
اعدام در زندان دیزلآباد
زندان دیزلآباد هم یکی از زندانهای بدنام در جمهوری اسلامی از لحاظ اعدام است. بر اساس گزارشی در تاریخ 1395/8/5 سازمان حقوق بشر ایران اسامی ۲۷ تن از زندانیانی را که حکم اعدامشان در دیوان عالی کشور تایید و به اجرای احکام ابلاغ شده است، منتشر کرد. طبق گزارش این سازمان در این زندان حدود ۴۰۰ زندانی محکوم به اعدام نگهداری میشوند.[۲]
یک زندانی قدیمی در گفتگویی در پاسخ به سوال از همسلولیهایت هم اعدام شدند گفت: بله. برخی رضایت گرفتند و تعدادی هم اعدام شدند. مردی بود که 12سال بابت قتل یک زن در زندان بود. با او هفت سال همسلولی و رفیق بودم که اعدام شد. تا ساعاتها فقط برایش گریه میکردم. در زندان زیر تیغهایی هستند که 20،10 یا 22سال بالتکلیف مانده و امیدوارند نجات یابند[۶]