کاربر:Khosro/صفحه تمرین مجاهد کورکور
مجاهد کورکور، که نام اصلیاش عباس کورکوری بود، یکی از بازداشتشدگان اعتراضات سراسری ایران در سال ۱۴۰۱ بود که توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی به اتهامات متعددی از جمله محاربه و افساد فیالارض محکوم و بدون دادرسی عادلانه اعدام شد. او به عنوان متهم اصلی پرونده قتل کیان پیرفلک، کودک ۹ سالهای که در جریان اعتراضات کشته شد، معرفی گردید؛ اما خانواده کیان پیرفلک بارها اعلام کردند که قتل فرزندشان توسط نیروهای حکومتی جمهوری اسلامی انجام شده و هیچ ارتباطی به مجاهد کورکور ندارد. این موضوع باعث شده است که پرونده و اعدام مجاهد کورکور به نمادی از نقض حقوق بشر و سرکوب سیاسی در ایران تبدیل شود. مجاهد کورکور در دادگاهی نمایشی و بدون دسترسی به وکیل مستقل، پس از ماهها شکنجه و فشار، به اعدام محکوم شد. سازمانهای حقوق بشری بارها نسبت به روند غیرعادلانه پرونده و خطر اعدام وی هشدار داده بودند. اعدام او در روز تولد کیان پیرفلک، همزمان با سالگرد کشته شدن این کودک، واکنشهای گستردهای را در فضای داخلی و بینالمللی برانگیخت و نمونهای دیگر از سرکوب شدید اعتراضات مردمی در ایران به شمار میرود.[۱] [۲][۳]
معرفی و بازداشت مجاهد کورکور
عباس کورکوری، معروف به مجاهد کورکور، از چهرههای برجسته اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ در استان خوزستان و به ویژه شهرستان ایذه بود. او در جریان این اعتراضات بازداشت شد و به اتهامات متعددی از جمله محاربه، افساد فیالارض، عضویت در گروههای مسلح و تیراندازی به سوی مردم متهم گردید. رسانههای رسمی جمهوری اسلامی او را به عنوان یکی از عوامل اصلی ناآرامیها و تیراندازیها معرفی کردند و مدعی شدند که وی مسئول کشته شدن چند شهروند از جمله کیان پیرفلک است.[۴][۲]
با این حال، روایتهای رسمی درباره نقش مجاهد کورکور در این حوادث متناقض و مورد تردید بود. خانواده کیان پیرفلک، کودک ۹ سالهای که در جریان اعتراضات کشته شد، بارها اعلام کردند که فرزندشان توسط نیروهای امنیتی و لباسشخصیهای حکومتی هدف گلوله قرار گرفته است و هیچ ارتباطی به مجاهد کورکور ندارد. مادر کیان پیرفلک در مصاحبهها و سخنرانیهای خود به طور صریح نقش نیروهای حکومتی را در قتل فرزندش افشا کرد و از حمایت خانواده مجاهد کورکور نیز خبر داد.[۳][۴]
پرونده قضایی و روند دادرسی
مجاهد کورکور پس از بازداشت، در دادگاهی نمایشی و بدون دسترسی به وکیل مستقل محاکمه شد. او به اتهامات محاربه، افساد فیالارض، تیراندازی با سلاح جنگی و تشکیل گروه مسلح محکوم گردید. حکم اعدام وی ابتدا در دادگاه انقلاب شهرستان ایذه صادر و سپس در دیوان عالی کشور تأیید شد. هرچند در پی درخواست اعمال ماده ۴۷۷، دیوان عالی دستور بررسی مجدد پرونده را صادر کرد، اما این روند در نهایت به سکوت و اجرای حکم اعدام منجر شد.[۲][۴]
سازمانهای حقوق بشری مانند عفو بینالملل بارها نسبت به شکنجهها و فشارهای جسمی و روانی وارد شده بر مجاهد کورکور هشدار دادند و اجرای حکم اعدام او را نمونهای دیگر از نقض حقوق بشر و سرکوب سیاسی در ایران دانستند. خانواده مجاهد کورکور نیز از عدم امکان ملاقات و دسترسی به وکیل مستقل در طول مدت بازداشت و محاکمه گلایه کردند.[۳]
قتل کیان پیرفلک و اتهامات علیه مجاهد کورکور
کیان پیرفلک کودک ۹ سالهای بود که در شامگاه ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات ایذه هدف گلوله نیروهای امنیتی قرار گرفت و کشته شد. خانواده وی بارها تأکید کردند که قتل کیان توسط نیروهای حکومتی انجام شده و هیچ ارتباطی به معترضان یا مجاهد کورکور ندارد. این روایت با انتشار ویدئوها و شهادتهای متعدد از سوی خانواده و شاهدان تقویت شده است.[۳]
در مقابل، رسانههای حکومتی و وابسته به سپاه پاسداران، مجاهد کورکور را متهم به قتل کیان پیرفلک و دیگر شهروندان کردند و او را عامل اصلی ناآرامیها معرفی نمودند. این ادعاها در حالی مطرح شد که شواهد مستقل و بیطرفی در تایید آن ارائه نشده بود و خانواده کیان پیرفلک با قاطعیت این اتهامات را رد کردند.[۴]
واکنشها و پیامدهای اعدام
اعدام مجاهد کورکور در روز تولد کیان پیرفلک، واکنشهای گستردهای را در داخل ایران و جامعه بینالمللی برانگیخت. فعالان حقوق بشر و سازمانهای مدافع حقوق بشر این اقدام را نمونهای از سرکوب بیرحمانه اعتراضات مردمی و نقض فاحش حقوق بشر دانستند. همچنین، خانوادههای هر دو طرف، به ویژه مادر کیان پیرفلک، ضمن حمایت از خانواده مجاهد کورکور، نقش نیروهای حکومتی در سرکوب اعتراضات و قتل فرزندانشان را افشا کردند (مجاهدین3).
در فضای مجازی، کاربران و فعالان سیاسی با اشاره به تناقضهای روایت رسمی و شهادتهای خانوادهها، اجرای حکم را زیر سوال بردند و آن را اقدامی سیاسی و غیرانسانی قلمداد کردند. مقامات جمهوری اسلامی اما اجرای حکم را گامی در جهت «اعاده نظم» و «پاسخ به خون شهدای امنیت» توصیف کردند.[۱][۲]
وضعیت حقوق بشر و واکنشهای بینالمللی
اعدام مجاهد کورکور در چارچوب سرکوب گسترده اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، نمونهای بارز از نقض حقوق بشر در ایران به شمار میرود. سازمانهای حقوق بشری بینالمللی مانند عفو بینالملل و دیدهبان حقوق بشر بارها نسبت به روند غیرعادلانه محاکمه و شکنجههای جسمی و روانی متهمان سیاسی هشدار دادهاند و خواستار توقف اعدامها و رعایت حقوق قانونی زندانیان شدهاند.[۳][۲]
همچنین، کشورهای مختلف و نهادهای بینالمللی با انتشار بیانیههایی، اجرای حکم اعدام مجاهد کورکور را محکوم کرده و از جمهوری اسلامی خواستهاند که به تعهدات بینالمللی خود در زمینه حقوق بشر پایبند باشد. این واکنشها نشاندهنده حساسیت جهانی نسبت به وضعیت حقوق بشر در ایران و فشارهای بینالمللی برای تغییر سیاستهای سرکوبگرانه است.[۱]
با این حال، حکومت ایران همچنان به سیاستهای سرکوبگرانه خود ادامه میدهد و از اعدام به عنوان ابزاری برای ایجاد رعب و وحشت در میان معترضان و مخالفان استفاده میکند. این وضعیت نیازمند توجه و پیگیری مستمر جامعه جهانی و فعالان حقوق بشر است تا بتوانند از حقوق قربانیان حمایت کنند و زمینه را برای اصلاحات اساسی در نظام قضایی ایران فراهم آورند.[۳]