کنفرانس مقاومت ایران در پارلمان اروپا (۱۴۰۴)
کنفرانس مقاومت ایران در پارلمان اروپا (۱۴۰۴)، به کنفرانسی گفته می‌شود که تحت عنوان کنفرانس «ایران: راه‌حل سوم – تغییر رژیم توسط مردم و مقاومت ایران» در ۲۸ خرداد ۱۴۰۴ در پارلمان اروپا (استراسبورگ) برگزار شد. این رویداد با حضور مریم رجوی، رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران و شخصیت‌هایی چون کارلو چیچولی، نیکولا پروکاچینی، گی فرهوفشتاد، اندا کنی و ماریا ترزا ویوالدینی، بر ضرورت جایگزینی دموکراتیک برای رژیم ایران تأکید کرد. مریم رجوی در این کنفرانس بر راه‌حل سوم تأکید کرد؛ راه‌حلی که نه مماشات با جمهوری اسلامی و نه دخالت نظامی خارجی، بلکه تغییر دموکراتیک توسط مردم و مقاومت ایران را پیشنهاد می‌دهد. در این کنفرانس برنامه ۱۰ ماده‌ای، شامل جدایی دین و دولت، برابری جنسیتی، لغو اعدام و ایرانی غیرهسته‌ای، به‌عنوان نقشه راه مورد بحث قرار گرفت. سخنرانان با انتقاد از سیاست مماشات غرب، خواستار به‌رسمیت شناختن شورای ملی مقاومت و نیز معرفی سپاه پاسداران به‌عنوان سازمان تروریستی و پیگیری قضایی جنایات رژیم شدند. این کنفرانس نقطه عطفی در جلب حمایت بین‌المللی از شورای ملی مقاومت بود و بر مشروعیت آن به‌عنوان آلترناتیوی دموکراتیک تأکید کرد.
ترکیب سخنرانان
کنفرانس «ایران: راه‌حل سوم – تغییر رژیم توسط مردم و مقاومت ایران» در ۲۸ خرداد ۱۴۰۴ در پارلمان اروپا در استراسبورگ برگزار شد. این رویداد، که توسط نمایندگان برجسته پارلمان اروپا سازمان‌دهی شده بود، فرصتی برای بحث در مورد آینده دموکراتیک ایران و نقش شورای ملی مقاومت ایران (NCRI) به‌عنوان آلترناتیوی معتبر برای رژیم کنونی فراهم کرد. مریم رجوی، در کنار شخصیت‌هایی چون کارلو چیچولی (نماینده پارلمان اروپا از ایتالیا)، نیکولا پروکاچینی (رئیس مشترک گروه محافظه‌کاران و رفرمیست‌ها)، گی فرهوفشتاد (نخست‌وزیر پیشین بلژیک)، اندا کنی (نخست‌وزیر پیشین ایرلند) و ماریا ترزا ویوالدینی (نماینده پارلمان اروپا از ایتالیا) سخنرانی کردند. این کنفرانس بر ضرورت پایان دادن به سیاست مماشات با رژیم ایران و حمایت از جنبش مقاومت برای دستیابی به ایرانی آزاد و دموکراتیک تأکید داشت.
دیگر سخنرانان این کنفرانس عبارت بودند از:
«آلبریکو گامبینو نمایندهٔ پارلمان اروپا، نایب‌رئیس کمیسیون خارجی
ماریاترزا ویوالدینی نمایندهٔ پارلمان اروپا از ایتالیا و نایب‌رئیس هیأت کمیتهٔ پارلمانی مشترک اتحادیهٔ اروپا - مکزیک
کریس فان دیک نمایندهٔ پارلمان اروپا از بلژیک و نایب‌رئیس هیأت رابطه با استرالیا و نیوزلند
گی فرهوشتاد نخست‌وزیر بلژیک ۲۰۰۸-۱۹۹۹و رهبر اتحاد لیبرال‌ها و دموکرات‌ها برای اروپا ۲۰۱۹-۲۰۰۹
اندا کنی نخست‌وزیر جمهوری ایرلند ۲۰۱۷-۲۰۱۱
ریشارد چارنسکی وزیر پیشین امور اروپایی لهستان و نایب‌رئیس پارلمان اروپا ۲۰۱۸-۲۰۱۴
دومینیک آتیاس رئیس شورای اداری بنیاد وکلای اروپایی، رئیس کانون وکلای اروپا با بیش از یک میلیون عضو ۲۰۲۲-۲۰۲۱ و نایب‌رئیس کانون وکلای پاریس ۲۰۱۷-۲۰۱۵
ژان پیر اسپیتزر، حقوقدان فرانسوی
نیکولا پروکاچینی رئیس مشترک گروه محافظه‌کاران و رفرمیست‌ها و عضو کنفرانس رؤسا در پارلمان اروپا
کریس فان دیک نمایندهٔ پارلمان اروپا از بلژیک و نایب‌رئیس هیأت رابطه با استرالیا و نیوزلند
ریشارد چارنسکی وزیر پیشین امور اروپایی لهستان و نایب‌رئیس پارلمان اروپا ۲۰۱۸-۲۰۱۴»[۱]
زمینه تاریخی
شورای ملی مقاومت ایران از سال ۱۳۶۰ به‌عنوان ائتلافی از نیروهای اپوزیسیون با هدف سرنگونی رژیم دینی و برقراری دموکراسی فعالیت می‌کند. این شورا، تحت رهبری مریم رجوی، برنامه‌ای مدون برای آینده ایران ارائه کرده است که در سال ۱۳۸۵ در شورای اروپا معرفی شد. کنفرانس ۱۴۰۴ در ادامه تلاش‌های NCRI برای جلب حمایت بین‌المللی و افشای سیاست‌های سرکوبگرانه و برنامه هسته‌ای رژیم ایران برگزار شد. این رویداد در زمانی حساس برگزار شد که رژیم ایران به دلیل برنامه هسته‌ای و نقض گسترده حقوق بشر مورد انتقاد جهانی قرار داشت.[۱]
راه‌حل سوم: چارچوبی برای تغییر دموکراتیک
مریم رجوی در سخنرانی خود راه‌حل سوم را به‌عنوان جایگزینی برای دو رویکرد ناکارآمد – مماشات با رژیم و دخالت نظامی خارجی – معرفی کرد. او اظهار داشت: «جنبش ما از دو دهه پیش پرچم راه‌حل سوم را در قبال مسئله ایران برافراشته است: نه مماشات با آخوندها، نه جنگ و دخالت نظامی، بلکه تغییر دموکراتیک به‌دست مردم و مقاومت ایران». این استراتژی بر توانمندسازی مردم ایران برای سرنگونی رژیم و ایجاد حکومتی مبتنی بر اراده عمومی تأکید دارد.
برنامه ۱۰ ماده‌ای که مریم رجوی آن را تشریح کرد، شامل مواد زیر است:
- جمهوری مبتنی بر جدایی دین و دولت: تضمین سکولاریسم و جلوگیری از دخالت دین در امور حکومتی.
- برابری جنسیتی: تأمین حقوق برابر برای زنان و مردان.
- خودمختاری ملیت‌ها: احترام به حقوق اقلیت‌های قومی و ملی.
- لغو مجازات اعدام: پایان دادن به اعدام‌های گسترده و غیرانسانی.
- ایران غیرهسته‌ای: تعهد به صلح و توقف برنامه تسلیحات هسته‌ای.
- استقلال قضایی: ایجاد نظامی قضایی مستقل و عادلانه. این برنامه به‌عنوان نقشه راهی برای «بنای یک دموکراسی حقیقی و پیشرفته» ارائه شد که با مشارکت مستقیم مردم در تعیین سرنوشتشان تضمین می‌شود.[۲] [۱]
فرآیند انتقال قدرت
مریم رجوی بر فرآیند دموکراتیک انتقال قدرت تأکید کرد و توضیح داد که دولت موقت مورد نظر شورای ملی مقاومت حداکثر شش ماه پس از سرنگونی رژیم فعالیت خواهد کرد. او گفت: «مأموریت اصلی این دولت برگزاری انتخابات عادلانه و آزاد برای تشکیل مجلس مؤسسان است. هدف ما به‌دست گرفتن قدرت به هر قیمت نیست، هدف ما تضمین آزادی و دموکراسی و انتخاب آزادانه مردم به هر قیمت است». این تعهد به دموکراسی، شورای ملی مقاومت را از رژیم کنونی و دیگر گزینه‌های غیرمعتبر متمایز می‌کند.[۱]
حمایت بین‌المللی
سخنرانان کنفرانس حمایت قاطعی از مقاومت ایران ابراز کردند. کارلو چیچولی اظهار داشت: «صلح و امنیت در ایران و منطقه تنها با عبور از این رژیم ممکن خواهد بود و این نیازمند نیرویی ایرانی، حاضر در صحنه، سازمان‌یافته، باثبات، معتبر و هم‌سو با اهداف دموکراتیک است». او نقش شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین خلق در افشای برنامه هسته‌ای رژیم در سال ۲۰۰۲ را ستود و انتقاد کرد که سیاست مماشات غرب این رژیم را تقویت کرده است.
نیکولا پروکاچینی با اشاره به تاریخ چند هزار ساله ایران، گفت: «ملتی که همواره نماد آزادی، بردباری، هنر، شعر و فرهنگ بوده است. شما جهان را روشن کرده‌اید و یقین دارم که به‌زودی دوباره این کار را خواهید کرد». گی فرهوفشتاد خواستار به‌رسمیت شناختن شورای ملی مقاومت به‌عنوان نماینده قانونی مردم ایران شد و اظهار داشت: «بهترین تضمین جلوگیری از دستیابی رژیم ایران به بمب اتمی، ایجاد یک ایران دموکراتیک است». او پیشنهاد کرد که اتحادیه اروپا باید سپاه پاسداران را به‌عنوان سازمان تروریستی معرفی کند و تحریم‌های سیاسی و مالی علیه مقامات رژیم اعمال شود.
اندا کنی از خوداتکایی مقاومت ایران ستایش کرد و گفت: «بسیار خرسندم که خانم رجوی به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب می‌گویند قصد دارند این رژیم را با دست مردم ایران سرنگون کنند. شما خواهان دخالت هیچ قدرت خارجی نیستید». ماریا ترزا ویوالدینی نیز با تأکید بر رهبری یک زن در مقاومت ایران، اظهار داشت: «ما خواهان دموکراسی، صلح و حقوق بشر و پایان مجازات اعدام هستیم».[۱]
نقد سیاست مماشات
سخنرانان به اتفاق سیاست مماشات غرب را عامل تقویت رژیم ایران دانستند. چیچولی اشاره کرد که رژیم از مذاکرات برای پیشبرد برنامه هسته‌ای خود سوءاستفاده کرده و فاقد مشروعیت داخلی است. فرهوفشتاد خواستار تغییر استراتژی غرب شد و پیشنهاد کرد که پرونده‌های قضایی علیه جنایات حقوق بشری رژیم در دادگاه‌های بین‌المللی پیگیری شود. این انتقادها بر لزوم حمایت فعال از مردم ایران و مقاومت سازمان‌یافته آن‌ها تأکید داشت.[۱]