اولین باغچه‌بان: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۳: خط ۵۳:


== بازگشت به ترکیه ==
== بازگشت به ترکیه ==
خانواده باغچه‌بان از سال ۱۳۶۳ در ترکیه ـ استانبول اقامت گزید و اِولین نیز تا سال ۱۳۷۳ که از دانشگاه  هنرهای زیبای«معمار سینان» Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi استانبول بازنشسته شد، در این دانشگاه به تعلیم پیانو پرداخت. خودش می‌گوید: [[پرونده:اولین باغچه‌بان 2.jpg|بندانگشتی|اِولین باغچه‌بان]]<blockquote>«ترکیه وطن من است و من مثل یک درخت در آنجا رشد کردم اما میوه‌هایم را در ایران دادم و در ایران به بار نشست. برای همین هر دو کشور را دوست دارم و هر دو را وطن خود می‌دانم.»<ref>توانا - [https://tavaana.org/fa/Evelyn_Baghtcheban اِولین باغچه‌بان، بنیان‌گذار اپرای ایران]</ref></blockquote>اِولین باغچه‌بان طی سال‌ها اقامت در ترکیه، کتاب‌ها و مقالاتی چند دربارهٔ تکنیک و متد نوازندگی پیانو و آواز از فرانسه به ترکی ترجمه، کتابهایی برای کودکان تهیه و کتابی نیز دربارهٔ هنرمندان ایرانی به فرانسه نوشته که حق استفاده از تمام حقوق آنها را به دانشگاه «معمار سینان» واگذار کرده‌است:<blockquote>«تمام حقوق این کتاب‌ها را به دانشگاه معمار سنان هدیه کردم به عنوان سپاس از خدماتی که ملت و دولت ترکیه به من داده بود چون که من تحصیلاتم را که به پایان رساندم به ترکیه هیچ خدمتی انجام نداده، آمدم ایران، تمام خدماتم را اینجا انجام دادم و آنجا نتوانستم. بخاطر اینکه وجدانم آسوده باشد همه این آثار را که ترجمه کردم به آن دانشگاه هدیه دادم که یک وظیفه بود» </blockquote>
با روی کار آمدن آخوندها و تعطیلی اغلب فعالیت‌های موسیقی و ممنوعیت آواز زنان خانواده باغچه‌بان در  سال ۱۳۶۳ مجبور به ترک ایران شدند و در ترکیه ـ استانبول اقامت کردند. اِولین نیز تا سال ۱۳۷۳ که از دانشگاه  هنرهای زیبای«معمار سینان» Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi استانبول بازنشسته شد، در این دانشگاه به تعلیم پیانو پرداخت. خودش می‌گوید: [[پرونده:اولین باغچه‌بان 2.jpg|بندانگشتی|اِولین باغچه‌بان]]<blockquote>«بعد از انقلاب، سختی زیادی کشیدیم. ادامۀ فعالیت هنری در ایران برای ما امکان‌پذیر نبود. تنها امیدمان این بود که من ترک بودم و می‌توانستیم به ترکیه بازگردیم، اما تهیۀ شناسنامه ترکی برای بچه‌ها کار دشواری بود. ثمین هم یک سال اجازۀ خروج نداشت. تا اینکه بالاخره در استامبول سر و سامان گرفتیم. سال ۲۰۰۰ به ایران بازگشتم. دلم می‌خواست ایران را- آن مادر خوشگل، زیبا و مهربانی را که ترک کرده بودم- دوباره ببینم. اما چه قدر همه چیز عوض شده بود...»<ref>جدید آنلاین - [http://www.jadidonline.com/story/31102010/frnk/evlin_bahceban اِولین ترک پارسی گوی]</ref></blockquote>اِولین باغچه‌بان طی سال‌ها اقامت در ترکیه، کتاب‌ها و مقالاتی چند دربارهٔ تکنیک و متد نوازندگی پیانو و آواز از فرانسه به ترکی ترجمه، کتابهایی برای کودکان تهیه و کتابی نیز دربارهٔ هنرمندان ایرانی به فرانسه نوشته که حق استفاده از تمام حقوق آنها را به دانشگاه «معمار سینان» واگذار کرده‌است:<blockquote>«تمام حقوق این کتاب‌ها را به دانشگاه معمار سنان هدیه کردم به عنوان سپاس از خدماتی که ملت و دولت ترکیه به من داده بود چون که من تحصیلاتم را که به پایان رساندم به ترکیه هیچ خدمتی انجام نداده، آمدم ایران، تمام خدماتم را اینجا انجام دادم و آنجا نتوانستم. بخاطر اینکه وجدانم آسوده باشد همه این آثار را که ترجمه کردم به آن دانشگاه هدیه دادم که یک وظیفه بود» </blockquote>
اِولین باغچه‌بان در ۹ آبان ۱۳۸۹ در سن ۸۲ سالگی بعلت ایست قلبی در استانبول درگذشت و روز ۱۰ آبان پیکر او در قسمت آسیایی گورستان ایرانیان در کنار مزار ثمین باغچه‌بان به خاک سپرده شد.
اِولین باغچه‌بان در ۹ آبان ۱۳۸۹ در سن ۸۲ سالگی بعلت ایست قلبی در استانبول درگذشت و روز ۱۰ آبان پیکر او در قسمت آسیایی گورستان ایرانیان در کنار مزار ثمین باغچه‌بان به خاک سپرده شد.


۱٬۰۰۵

ویرایش