اپوزیسیون: تفاوت میان نسخه‌ها

این دو سازمان چریکی در دوران مبارزه انقلابی خود در زمان شاه با اقبال اجتماعی در میان دانشجویان و قشر تحصیل‌کرده روبرو بودند. نیروهای این دو سازمان با تحمل شکنجه، زندان و اعدام نقش مؤثری در تهییج توده‌های مردم در جهت مبارزه با حکومت پهلوی داشتند. آن‌ها توانستند با منتشر کردن کتاب‌ها، جزوه‌ها و دفاعیاتشان، دانشجویان و جوانان بسیاری را نسبت به مبارزه‌ی خود آگاه کنند و سرانجام سرنگونی رژیم شاهنشاهی را رقم بزنند.

پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]]  خمینی در رأس حاکمیت قرار گرفت. [[روح‌الله خمینی|خمینی]] توانست در خلاء حضور رهبران اپوزیسیون که در زندان به‌سر می‌بردند رهبری تظاهرات‌های گسترده‌ را به دست بگیرد. سران کشورهای آمریکا، فرانسه، آلمان و انگلستان در کنفرانسی به نام کنفرانس گوادلوپ، برای جلوگیری از رادیکال شدن جریان مبارزه علیه شاه که می‌توانست به قدرت گرفتن انقلابیون و اپوزیسیون واقعی منجر شود، با خروج شاه از ایران و رهبری خمینی موافقت کردند. خمینی پس رسیدن به قدرت با به‌کارگیری قهر و خشونت  به سرکوب تمامی جریان‌های سیاسی پرداخت. خمینی در آن زمان به عنوان یک رهبر سیاسی و مذهبی قدرتمند اغلب گروه‌ها، احزاب و جریان‌های سیاسی و اپوزیسیون را از صحنه‌ی سیاسی و تاریخی ایران حذف کرد. این جریانات یکی پس از دیگری به دلیل سرکوب سازمان‌یافته‌ی خمینی از میان رفتند. از جمله مهمترین جریان اپوزیسیون و مخالف، سازمان چریک‌های فدایی بود که پس از کشته‌شدن بسیاری از اعضاء و رهبرانش، دچار انشعابات متعدد شد. تنها یکی از شاخه‌های باقی مانده از این سازمان به شورای ملی مقاومت پیوست.

طی چهل سال که از عمر رژیم کنونی ایران می‌گذرد همچنان می‌توان از [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] به عنوان اصلی‌ترین و خطرناک‌ترین اپوزیسیون رژیم ایران نام برد. عملکرد این سازمان از ابتدای انقلاب تا کنون و موضع رژیم ایران در قبال او نشان می‌دهد که این سازمان همچنان خط قرمز تمامی جناح‌ها و باندهای رژیم ایران است.

شورای ملی مقاومت هم‌چنین دارای کمیسیون‌های مختلفی چون کمیسیون آموزش و پرورش، کمیسیون محیط زیست، کمیسیون فرهنگ و هنر و... است که برنامه‌های مشخصی را تدوین کرده و نقش دولت در تبعید را ایفا می‌کنند.