۸٬۶۹۲
ویرایش
(چند غلط املایی را تصحیح کردم) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
این دو سازمان چریکی در دوران مبارزه انقلابی خود در زمان شاه با اقبال اجتماعی در میان دانشجویان و قشر تحصیلکرده روبرو بودند. نیروهای این دو سازمان با تحمل شکنجه، زندان و اعدام نقش مؤثری در تهییج تودههای مردم در جهت مبارزه با حکومت پهلوی داشتند. آنها توانستند با منتشر کردن کتابها، جزوهها و دفاعیاتشان، دانشجویان و جوانان بسیاری را نسبت به مبارزهی خود آگاه کنند و سرانجام سرنگونی رژیم شاهنشاهی را رقم بزنند. | این دو سازمان چریکی در دوران مبارزه انقلابی خود در زمان شاه با اقبال اجتماعی در میان دانشجویان و قشر تحصیلکرده روبرو بودند. نیروهای این دو سازمان با تحمل شکنجه، زندان و اعدام نقش مؤثری در تهییج تودههای مردم در جهت مبارزه با حکومت پهلوی داشتند. آنها توانستند با منتشر کردن کتابها، جزوهها و دفاعیاتشان، دانشجویان و جوانان بسیاری را نسبت به مبارزهی خود آگاه کنند و سرانجام سرنگونی رژیم شاهنشاهی را رقم بزنند. | ||
=== اپوزیسیون پس از انقلاب | === اپوزیسیون پس از انقلاب ضدسلطنتی === | ||
پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] خمینی در رأس حاکمیت قرار گرفت. [[روحالله خمینی|خمینی]] توانست در خلاء حضور رهبران اپوزیسیون که در زندان بهسر میبردند رهبری تظاهراتهای گسترده را به دست بگیرد. سران کشورهای آمریکا، فرانسه، آلمان و انگلستان در کنفرانسی به نام کنفرانس گوادلوپ، برای جلوگیری از رادیکال شدن جریان مبارزه علیه شاه که میتوانست به قدرت گرفتن انقلابیون و اپوزیسیون واقعی منجر شود، با خروج شاه از ایران و رهبری خمینی موافقت کردند. خمینی پس رسیدن به قدرت با بهکارگیری قهر و خشونت به سرکوب تمامی جریانهای سیاسی پرداخت. خمینی در آن زمان به عنوان یک رهبر سیاسی و مذهبی قدرتمند اغلب گروهها، احزاب و جریانهای سیاسی و اپوزیسیون را از صحنهی سیاسی و تاریخی ایران حذف کرد. این جریانات یکی پس از دیگری به دلیل سرکوب سازمانیافتهی خمینی از میان رفتند. از جمله مهمترین جریان اپوزیسیون و مخالف، سازمان چریکهای فدایی بود که پس از کشتهشدن بسیاری از اعضاء و رهبرانش، دچار انشعابات متعدد شد. تنها یکی از شاخههای باقی مانده از این سازمان به شورای ملی مقاومت پیوست. | پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] خمینی در رأس حاکمیت قرار گرفت. [[روحالله خمینی|خمینی]] توانست در خلاء حضور رهبران اپوزیسیون که در زندان بهسر میبردند رهبری تظاهراتهای گسترده را به دست بگیرد. سران کشورهای آمریکا، فرانسه، آلمان و انگلستان در کنفرانسی به نام کنفرانس گوادلوپ، برای جلوگیری از رادیکال شدن جریان مبارزه علیه شاه که میتوانست به قدرت گرفتن انقلابیون و اپوزیسیون واقعی منجر شود، با خروج شاه از ایران و رهبری خمینی موافقت کردند. خمینی پس رسیدن به قدرت با بهکارگیری قهر و خشونت به سرکوب تمامی جریانهای سیاسی پرداخت. خمینی در آن زمان به عنوان یک رهبر سیاسی و مذهبی قدرتمند اغلب گروهها، احزاب و جریانهای سیاسی و اپوزیسیون را از صحنهی سیاسی و تاریخی ایران حذف کرد. این جریانات یکی پس از دیگری به دلیل سرکوب سازمانیافتهی خمینی از میان رفتند. از جمله مهمترین جریان اپوزیسیون و مخالف، سازمان چریکهای فدایی بود که پس از کشتهشدن بسیاری از اعضاء و رهبرانش، دچار انشعابات متعدد شد. تنها یکی از شاخههای باقی مانده از این سازمان به شورای ملی مقاومت پیوست. | ||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
طی چهل سال که از عمر رژیم کنونی ایران میگذرد همچنان میتوان از [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] به عنوان اصلیترین و خطرناکترین اپوزیسیون رژیم ایران نام برد. عملکرد این سازمان از ابتدای انقلاب تا کنون و موضع رژیم ایران در قبال او نشان میدهد که این سازمان همچنان خط قرمز تمامی جناحها و باندهای رژیم ایران است. | طی چهل سال که از عمر رژیم کنونی ایران میگذرد همچنان میتوان از [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] به عنوان اصلیترین و خطرناکترین اپوزیسیون رژیم ایران نام برد. عملکرد این سازمان از ابتدای انقلاب تا کنون و موضع رژیم ایران در قبال او نشان میدهد که این سازمان همچنان خط قرمز تمامی جناحها و باندهای رژیم ایران است. | ||
نزدیک به ۱۰۰ هزار تن از اعضاء این سازمان | نزدیک به ۱۰۰ هزار تن از اعضاء این سازمان در نبرد با رژیم ایران جانباختهاند. در طرف مقابل دهها هزار تن از نیروهای بسیج، سپاه پاسداران و عناصر وابسته به رژیم ایران در عملیات این سازمان کشته شدهاند. | ||
سازمان مجاهدین همچنان دارای سازماندهی و نیروهای زیادی در کشورهای مختلف و از جمله در ایران است. استراتژی سازمان مجاهدین برای سرنگونی رژیم ایران استراتژی [[کانونهای شورشی]] و [[ارتش آزادیبخش ملی ایران|ارتش آزادیبخش]] است. این سازمان | سازمان مجاهدین همچنان دارای سازماندهی و نیروهای زیادی در کشورهای مختلف و از جمله در ایران است. استراتژی سازمان مجاهدین برای سرنگونی رژیم ایران استراتژی [[کانونهای شورشی]] و [[ارتش آزادیبخش ملی ایران|ارتش آزادیبخش]] است. این سازمان هر ساله جلساتی با شرکت بیش از ۱۰۰ هزار ایرانی برگزار میکند و حمایت بسیاری از شخصیتهای سیاسی در سراسر جهان را به خود جلب کرده است. سازمان مجاهدین دارای یک نیروی رزمنده و تمام وقت است که برخی از آنها در پایگاه اصلی این سازمان یعنی در قرارگاهی به نام [[اشرف ۳|اشرف۳]] در آلبانی مستقر هستند. [[شورای ملی مقاومت ایران]] در سال ۱۳۷۲ مریم رجوی را به عنوان رئیس جمهور برگزیدهی این شورا برای دوران انتقال حاکمیت برگزید. این انتخاب به این معناست که اگر این سازمان موفق به سرنگونی رژیم ایران شود، [[مریم رجوی]] یک دولت موقت را تا پیش از برگزاری انتخابات شکل خواهد داد. طرح دهمادهای مریم رجوی پلتفرم و برنامه او برای آینده ایران است. بر طبق مصوبات این شورا شش ماه پس از سرنگونی رژیم ایران باید انتخابات مجلس مؤسسان برگزار شود. | ||
شورای ملی مقاومت همچنین دارای کمیسیونهای مختلفی چون کمیسیون آموزش و پرورش، کمیسیون محیط زیست، کمیسیون فرهنگ و هنر و... است که برنامههای مشخصی را تدوین کرده و نقش دولت در تبعید را ایفا میکنند. | شورای ملی مقاومت همچنین دارای کمیسیونهای مختلفی چون کمیسیون آموزش و پرورش، کمیسیون محیط زیست، کمیسیون فرهنگ و هنر و... است که برنامههای مشخصی را تدوین کرده و نقش دولت در تبعید را ایفا میکنند. |
ویرایش