جورج واشنگتن

جورج واشنتگتن (زاده ۲۲ فوریه ۱۷۳۲ – درگذشته ۱۴ دسامبر ۱۷۹۹) یکی از رهبران انقلابی آمریکا و اولین رئیس جمهور ایالات متحده از سال ۱۷۸۹ تا ۱۷۹۷ بود. جرج واشنگتن از پدران بنیان‌گذار آمریکا به شمار می‌رود. جرج واشنگتن توانست مستعمرات آمریکا را از دست انگلیس بیرون آورده و تمامی آمریکا را زیر پرچم یک حکومت فدرال گرد هم آورد. وی با شکست نیروهای مسلح انگلیس در جریان جنگ‌های آمریکا توانست آمریکایی مستقل را بنا کند. جرج واشنگتن که یک ژنرال نظامی نیز بود سنت‌هایی دموکراتیک را در آمریکا به وجود آورد. از جمله اصطلاح «آقای رئیس جمهور» از سوابق اوست. همچنین برخی از سخنرانی‌های او به عنوان بیانیه‌های جمهوری‌خواهی در آمریکا شناخته می‌شود. جرج واشنتگتن خود صاحب برده بود اما آن‌ها را در سال ۱۷۹۹ آزاد کرد هر چند برای جلوگیری از درگیری با برده‌داران بزرگ آمریکایی با برخیه ا مصوبه‌های محافظت از برده داری موافقت کرده بود.

زندگی‌نامه جرج واشنگتن جورج واشینگتن George Washington درسال ۱۷۳۲ در ایالت ویرجینیای امریکا به دنیا آمد. پدرش مردی ثروتمند بود و هنگامی که درگذشت جورج کودکی خردسال بود. علی‌رغم ازدست دادن پدر، تحصیلات خود را ادامه داد و از جوانی با شکار و جنگ آشنا شد. او تا سن ۲۲ سالگی یعنی پیش از اینکه با درجه سرهنگ دومی وارد خدمت نظامی شود، یک کشاورز سختکوش بود. در آن زمان آمریکا تحت استعمار انگلیسیها قرار داشت. شرایط سیاسی آمریکا

در واقع از سال ۱۶۰۰ به تدریج گروه‌های اروپاییان به قاره جدید آمده و در آنجا زندگی تازه‌ای را شروع کرده بودند. مهاجران در سرزمین بزرگ و دست‌نخورده آمریکا برای خود شهرها و تأسیساتی به وجود آوردند و از حدود نیمه‌ی قرن هیجدهم، قیمومیت استعمار بریتانیا بر ساکنان این سرزمین تقریباً قطعی شد.

تجارت، کشاورزی و صنعت آمریکا در جهت بر آوردن احتیاجات بریتانیا اداره میشد. این نظام، سیستم تجارتی نام داشت و هدفش قدرتمند کردن بریتانیا از طریق تامین تجارت و اندوختن ثروت بود. بسیاری از مردم آمریکا بر این عقیده بودن که اگر بتونن از چنگ نظام تجارتی بریتانیا خلاص بشن، ثروت بیشتری به دست میارن. 
در طول سالهای ۱۷۵۶ تا ۱۷۶۳ اروپا گرفتار جنگ هفت ساله شد. بریتانیا و فرانسه برای توسعه امپراتوری و ثروت خود این جنگ را تا شمال آمریکا و هندوستان نیز توسعه دادند. 

بریتانیا با نگرانی از افزیش بدهکاریهایش بر آن شد که آمریکا را نیز در پرداخت هزینههای جنگ سهیم سازد. طی سالهای۱۷۶۴ تا ۱۷۷۰ بریتانیا برای جبران بدهیهایش مالیات کالاهای آمریکایی را افزایش داد و به شدت با تجارت قاچاق به مبارزه پرداخت. افزایش مالیات و مبارزه با تجارت قاچاق، بازرگانان آمریکایی را خشمگین ساخت. هیچ یک از بازرگانان آمریکایی حاضر به پرداخت مالیات اضافی نبود. حرفِ آنها این بود که تا زمانیکه آمریکا در پارلمان بریتانیا نماینده نداشته باشد پرداخت مالیات اضافی نادرست است. شعار ((بدون داشتن نماینده در پارلمان بریتانیا از پرداخت مالیات خبری نیست، به شعار همیشگیِ بازرگانان آمریکایی تبدیل شده بود. آن چیزی که اقتصاد آمریکاییها را تهدید میکرد همان مسالهای بود که آزادی و قوانین داخلی آمریکا را نیز مورد تهدید قرار میداد. آنها حقوق خود را میخواستند و دیگر تحمل زندگی زیر فشار حکومتی استعمار گر و غیر مردمی را نداشتند. مردمان فقیر در این درگیری چیزی نداشتند که از دست بدهند و به همین خاطر از انجام هر کاری برای آزادی کوتاهی نمیکردند.

دولت بریتانیا به کمپانی انگلیسی هند شرقی اجازه داد تا چای را با بهای اندک در اختیار مردم آمریکا قرار دهد. در این میان کمپانی هند شرقی سود فراوان برد اما بازرگانان آمریکایی زیان دیده و سخت خشمگین شدند و بار دیگر احساسات ضد انگلیسی به اوج خود رسید. گروهی از بازرگانان بوستون خود را به شکل سرخپوستان در آوردند و با رفتن به کشتیهای انگلیسی صندوقهای چای را در دریا خالی کردند. دولت بریتانیا به کیفر این کار، بندر بوستون را تعطیل و کارگزاران آمریکایی را اخراج کرد. در پاسخ این کار نشستی از نمایندگان مجالس سیزده مستعمره نشین آمریکایی به نام کنگره قارهای تشکیل شد و تجارت با بریتانیا را تحریم کرد. به علاوه در این نشست، کنگره تشکیلِ گروههای رزمنده را برای نبرد با بریتانیا تصویب کرد. 

بیانیه کنگره نمایندگان قاره آمریکا

گزیدهای از بیانیه کنگره نمایندگان قاره آمریکا در جولای ۱۷۷۴ چنین بود: اکنون در برابر ما دو راه قرار دارد: تسلیم شدن به ظلم و ستم یا مقاومت. ما دومین راه را بر میگزینیم. چرا که چیزی ناگوارتر از تن دادن به بردگی نیست. شرافت، عدالت و انسانیت، ما را از تسلیم در برابر آنچه که آزادیِ میراثِ نیاکانِ دلاور ما را نابود میکند باز میدارد. فداکاری و اتحاد ما، مایه رستگاری است. ما برای دفاع از آزادی که درخشان ترین میراثی است که تا کنون از آن بهره مند شده ایم سلاح به دست میگیریم؛ و زمانی سلاح را بر زمین خواهیم گذاشت که دشمنی و تجاوز نابود شده و خطراتی که آزادی ما را تهدید میکند از میان برداشته شود.