حسین تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''حسین تهرانی(‌متولد تهران ۱۲۹۰- درگذشت۱۳۵۲تهران)نوازنده نامی تنبک،استادان موسیقی ایرانی'''
 
{{جعبه اطلاعات هنرمند موسیقی
| نام            = حسین تهرانی
| تصویر          = استاد_حسین_تهرانی_.jpg
| توضیح_تصویر    =
| اندازه_تصویر    =
| دورنما          =
| پس‌زمینه        =
| نام_اصلی        =حسین تهرانی
| نام_مستعار      =
| تولد            = حسین تهرانی متولد تهران ۱۲۹۰ خورشیدی
| مرگ            = ۷اسفنذماه۱۳۵۲تهران نوازنده نامی تنبک،ازاستادان موسیقی ایرانی
|علت مرگ =
| ملیت            =
| ساز            = تنبک
| نوع_صوت        =
| سبک            =
| حرفه            =
| زمینه فعالیت    =استادوموسیقی دان،نوازنده ضرب
| مدت            =
| هنرمندان همکار  =
| تحصیلات          =
| دانشگاه        =
| شاگرد          =
| استاد          =
| علت معروف‌شدن    =
| بنیانگذار      =
| آلبوم معروف    =
| جایزه          =
| عضو گروه        =
| ناشر            =
| نقش‌های_مرتبط    =
| وب‌گاه          =
| اعضای_کنونی    =
| اعضای_پیشین    =
| سازهای_برجسته  =
| امضا            =
| اندازه_امضا    =
| جایگزین_امضا    =
}}
 
'''حسین تهرانی'''(‌متولد تهران ۱۲۹۰- درگذشت۷ اسفنذماه۱۳۵۲تهران)نوازنده نامی تنبک،از استادان موسیقی ایرانی<ref name=":1">آموزشگاه موسیقی انوشه- [http://www.anooshemusic.ir/public/ArticleDetails.aspx?id=39 بیوگرافی حسین تهرانی ، پدر تنبک نوازی معاصر در ایران]</ref>


== زندگی نامه ==
== زندگی نامه ==
حسین تهرانی در سال۱۲۹۰شمسی در تهران، خیابان ایران متولد شد و تحصیلات ابتدایی خود را در دبیرستان امیراتابک به پایان رساند.   تهرانی از سال ۱۳۰۷ کار جدی خود را نزد اسماعیل زاده آغاز کرد و به علت رایج نبودن خط موسیقی، تمرینات تنبک را به کمک اصطلاحاتی مثل: «بله و بله و بعله دیگه» و «یکصد وبیست وچهار، یکصدو بیست و چهار» و غیره به حافظه می‌سپرد.محضر استادانی چون،رضا روانبخش، مهدی غیاثی و کنگرلو باسبکهای مختلف آشنا شد.و در آغاز تاسیس رادیو تهران در آن مؤسسه به فعالیت پرداخت و در سال ۱۳۲۳ به مدرسه موسیقی کلنل وزیری راه یافت و تدریس تنبک را در این مدرسه به عهده گرفت و کار خود را تا سال ۱۳۲۸ که هنرستان موسیقی ملی به همت روح اله خالقی شروع به کار کرد، ادامه داد. <ref name=":0">سوتیام- [http://www.sutiyam.blogsky.com/1385/01/06/post-22/ زندگی نامه " استاد حسین تهرانی] "</ref>
حسین تهرانی در سال۱۲۹۰شمسی در تهران، خیابان ایران متولد شد و تحصیلات ابتدایی خود را در دبیرستان امیراتابک به پایان رساند.وی از سال ۱۳۰۷ کار جدی خود را نزد اسماعیل زاده آغاز کرد و به علت رایج نبودن خط موسیقی، تمرینات تنبک را به کمک اصطلاحاتی مثل: «بله و بله و بعله دیگه» و «یکصد وبیست وچهار، یکصدو بیست و چهار» و غیره به حافظه می‌سپرد. او در محضر استادانی چون،رضا روانبخش، مهدی غیاثی و کنگرلو باسبکهای مختلف آشنا شد. و در آغاز تاسیس رادیو تهران در آن مؤسسه به فعالیت پرداخت و در سال ۱۳۲۳ به مدرسه موسیقی کلنل وزیری راه یافت و تدریس تنبک را در این مدرسه به عهده گرفت و کار خود را تا سال ۱۳۲۸ که هنرستان موسیقی ملی به همت روح اله خالقی شروع به کار کرد، ادامه داد. <ref name=":0">سوتیام- [http://www.sutiyam.blogsky.com/1385/01/06/post-22/ زندگی نامه " استاد حسین تهرانی] "</ref>


=== توصیف حسین تهرانی به بیان «منوچهر همایون‌پور چنین می‌گوید: ===
=== توصیف حسین تهرانی ===
«حسین تهرانی پسر میرزا اسماعیل، یکی از کسبه مورد احترام خیابان عین الدوله بود. میرزا اسماعیل دوستدار موسیقی بود و گهگاه دوستان نوازنده خود را به خانه میهمان می‌کرد. در آن روزها، حسین کودک خردسال بود اما مجالس شبانه پدر، و سازو آواز دوستان او شوق و عشق به موسیقی را در وجود او بر می‌انگیخت، هر چند که از ترس پدر جرات ابراز و افشای آن را نداشت. حسین، کمی که بزرگتر شد، دور از چشم پدر، پوستی تهیه کرد و بر روی گلدانی کشید و در زیر زمین خانه، بدون معلم، به نواختن ضرب مشغول شد او شب‌ها هم از ترس پدر و هم از شدت اشتیاق به ضرب، تنبک گلی خود را در رختخواب خویش می‌گذاشت ولی سرانجام پدرش از قضیه آگاه شد و با تند خوئی حسین را از محبوب خود جدا کرد. حسین ظاهرا و به احترام پدر تنبک را کنار گذاشت اما عشق او به ضرب آنچنان سرسری نبود که با این حیله‌ها از بین برود او همواره با نواختن به در و پنجره خانه و پیشخوان دکان و هر چیزی که صدا می‌داد، انگشتان سحرآفرین خود را به کار می‌گرفت و از هر چه که به دستش می‌رسید صدا در می آورد.
حسین تهرانی پسر میرزا اسماعیل، یکی از کسبه مورد احترام خیابان عین الدوله بود. میرزا اسماعیل دوستدار موسیقی بود و گهگاه دوستان نوازنده خود را به خانه میهمان می‌کرد. در آن روزها، و مجالس شبانه پدر، و سازو آواز دوستان شوق و عشق به موسیقی را در وجود حسین بر می‌انگیخت، هر چند که پدر مخالفت مکردو اجازه نمی‌داد، چرا که کاری ناپسند و ضدارزش بود انگشت نمای همگان می‌شد. حسین گرچه به ظاهر تنبک را کنار گذاشت ولی اشتیاق به ضرب، در وجودش می‌جوشید. بعدها حسین به زورخانه راه پیدا کرد و ریتم‌های زورخانه، هنر ضرب را در وجود او پرورش داد. در  یک اتفاق با آقای بدیع زاده استاد آواز و موسیقی ایرانی آشنا شد بعداز آن واقعه در مجلسی با شخصیت‌های ادبی و هنری مانند ذکاالملک فروغی و استاد ملک الشعراء بهار و ابوالحسن صبا و حبیب سماعی و بدیع زاده در آن شرکت داشتند، در همین احوال بود. که استادتهرانی برای نخستین بار با چنان اساتیدی روبرو شد.این میان استادصبا که از همان نگاه اول به استعداد حسین پی برده بود، از این آشنایی خوشحال بود.  


  بعدهاحسین به زور خانه راه پیدا کرد و ریتم‌های زورخانه، هنر ضرب را در وجود او پرورش داد. در  یک میهمانی با آقای بدیع زاده استاد آواز و موسیقی ایرانی آشنا شد و استعداد و نبوغ او، بدیع زاده را تحت تاثیر قرار داد بمدت کوتاهی بعدازین واقعه در مجلسی با شخصیت‌های ادبی و هنری مانند مرحوم ذکاالملک فروغی و استاد ملک الشعراء بهار و ابوالحسن صبا و حبیب سماعی و بدیع زاده در آن شرکت داشتند آقای بدیع زاده در این مجلس داستان حسین و استعداد فوق العاده او را در ضرب نوازی با حضار در میان گذاشت و به این ترتیب حسین برای نخستین بار با چنان اساتیدی روبرو شد سازها کوک شدند و طبق معمول صبا و سماعی پیش در آمدی را شروع کردند و حسین نخستین آزمایش هنری خود را با دو استاد مسلم موسیقی و ریتم آغاز کرد در آغاز کسی به او توجه نکرد ولی پس از شروع شدن چهار مضراب، حضار کم کم متوجه شدند که با تنبک نواز چیره دستی روبه رو هستند. صبا که از همان نگاه اول به استعداد حسین پی برده بود، از این آشنایی خوشحال بود اما حبیب سماعی که خود ضرب می‌نواخت بی میل نبود که سر به سر حسین بگذارد لذا ریتم عوض کردولی حسین از عهده بر آمد سماعی ریتم را تندتر کرد اما حسین باز هم برآمد.
حسین نیز بشدت مجذوب و شیفته استاد صبا گردید و این اشتیاق او را به کلاس درس استاد صبا رهنمون گشت. پس از شهریور ۱۳۲۰روح اله خالقی با همت و شرکت جمعی از دوستان هنرمند انجمن موسیقی ملی را پایه گذاری کردند که حسین از اعضای اصلی آن و تنها نوازنده تنبک در انجمن بود، بدین سان قدرت گشودن، کلاس آموزش تنبک را درخود یافته به تاسیس آن پرداخت و شاگردانی تربیت نمودکه علی زاهدی معروف‌ترین آنها بود.  <ref name=":1" />
[[پرونده:حسین - Copy.jpg|بندانگشتی]]


   کار حسین تهرانی و استاد صبا به این جا ختم نشد صبا بی‌اندازه از حسین و استعداد او خوشش آمده بود و حسین بشدت مجذوب و شیفته استاد گردید و این اشتیاق او را به کلاس درس استاد صبا کشاند. پس از شهریور ۱۳۲۰ مرحوم روح اله خالقی با همت و شرکت جمعی از دوستان هنرمند خود انجمن موسیقی ملی را پایه گذاری کرد که حسین از اعضای اصلی آن و تنها نوازنده تنبک در انجمن بود به همین سبب با تشویق و راهنمایی مرحوم خالقی، کلاس آموزش تنبک تاسیس کرد. شاگردانی تربیت نمود که مرحوم علی زاهدی معروف‌ترین آنها بود. اما حسین تهرانی با نبوغ ذاتی و گذشت و فداکاری این آلت کم ارزش را از ذلت نجات و به درجه و مقام کنونی خود رساند. حسینتهرانی چه در زمان حیات و چه پس از مرگ از ثروت و مال و منال دنیا بهره چندانی نداشت همه ثروت او منحصر به خانه محقری در یکی از محلات دور دست تهران بود که با قرض از بانک ها و کمک وزارت فرهنگ و هنر تهیه کرده بود و در آنچه که به زن مربوط می شود همه می‌دانند که حسین تهرانی در بیست ،سی سال گذشته با هیچ زن و معشوقی رو به رو نبوده است. روانش شاد باد و یادش را گرامی می‌داریم.» <ref name=":0" />
== آغازکار و مخالفتها ==


== فعالیت هنری ==
پدر حسین میرزا اسماعیل، مردی میهما‌ن‌دوست و بزم‌آرا بود و‌ گاهی حسین را با خود همراه می‌کرد.به این ترتیب حسین از پنج سالگی با موسیقی الفت گرفت.شگفتی آنجاست که از میان تمام ساز‌ها که در بزم‌های پدر به گوش و چشم تجربه می‌کرد، بد نام‌ترین و کم اعتبار‌ترین آن‌ها را پسندید.  او خود می‌گوید:«بچه بودم و با مادرم به حرم حضرت عبدالعظیم رفته بودیم. در آنجا یک تنبک گلی دیدم. اسباب بازی زیادی بود ولی من فقط این یکی را می‌خواستم.»


== آثار منتشرشده ==
ازآنجاکه پدر به اعتبار اجتماعی خود می‌اندیشید به خشم آمده و تنبک گلی نخستین و تنبک‌های بعدی را شکست همواره مخالفت


== منابع ==
درپی مخالفت، تا سرانجام با وساطت رضا خان باربد یکی از دوستان پدر در هم شکست.
 
غیر از مخالفت پدر، حسین با نیروی طرد جامعه نیز روبرو بود. هر روز با واگن از سه راه امین حضور به شمس‌العماره، تا به خانه استاد حسین "اسماعیل‌زاده" برسد، تنها به جرم آنکه تنبکی به همراه داشت، ناسزا‌ها می‌شنید و کج رفتاری‌ها می‌دید. وی‌می‌گوید:« تا می‌رفتم و بر می‌گشتم توی واگن ضرب می‌زدم. برای آنکه اذیتم نکنند توی واگن وسطی که جای زن‌ها بود می‌رفتم. ولی توی محل که راه می‌افتادم همه‌اش تف و لعنت بود. مردم رویشان را از من برمی‌گرداندند. پنجاه سال توی سر این ضرب کوبیدم و پنجاه سال از مردم تو سری خوردم!...»<ref>برترین ها- [http://www.bartarinha.ir/fa/news/486742/%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%DA%A9%D8%A7%D8%B4%D9%81-%D8%B6%D8%B1%D8%A8%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D9%88 حسین تهرانی؛ کاشف ضربه‌های نو]</ref>
 
پیش از او تمبک نوازی کاری زشت و سخیف به شمار می‌آمد. به همین جهت هیچ‌کس جز لوطیان بی‌اعتبار به سراغ تمبک نمی‌رفت.
 
به همت والای تهرانی ولی این بی‌اعتباری به مرور از میان برخاست و تمبک نواز نیز احترامی همپای نوازندگان دیگر پیدا کرد. تا آن‌جا که در سال‌های دهه چهل و پنجاه نه تنها مردان، که زنان نیز به تمبک‌نوازی روی می‌آوردند، بی آن که آسیبی به اعتبار شخصی یا اجتماعی آن‌ها برسد. <ref>بی بی سی فارسی- [http://www.bbc.com/persian/arts/2014/02/140226_l51_hossein_tehrani_tombak_music تمبک؛ پیش از حسین تهرانی و پس از او]</ref>
 
==== خلاصه ای از فعالیتهای هنری  ====
نخستین کس که برای اولین بار نت گذاری در نواختن ضرب را ایجاد کرد
 
تدریس تنبک نوازی و ایجاذ کلاسهای آموزش  درهنرستان موسیقی ملی،
 
نوشتن اولین کتاب آموزش تنبک، احیای ساز تنبک به عنوان (قلب تپنده موسیقی) و در قلب موسیقی ایرانی ، ایجاد گروه تنبک برای نخستین بار و تقسیم بندی محیط تنبک به سه ناحیه و قسمت، مرکزی، میانی و کناری، به حد اعلارساندن این ساز و نواختن ضرب در موسیقی ایرانی را از اعتبار چشمگیری بخشید.<ref name=":1" />
  جستارهای وابسته ==
  جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:آهنگ سازان اهل ایران]]
[[رده:اهالی ایران]]
[[رده:اهالی تهران]]
[[رده:درگذشتگان۱۳۵۲]]
[[رده:متولدین۱۲۹۰]]
[[رده:نوازندگان تنبک اهل ایران]]
[[رده:مربیان تنبک اهل ایران]]
[[رده:استادان موسیقی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مارس ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۵۹

حسین تهرانی
استاد حسین تهرانی .jpg
اطلاعات
نام اصلیحسین تهرانی
تولدحسین تهرانی متولد تهران ۱۲۹۰ خورشیدی
مرگ۷اسفنذماه۱۳۵۲تهران نوازنده نامی تنبک،ازاستادان موسیقی ایرانی
ساز(ها)تنبک
زمینهٔ فعالیتاستادوموسیقی دان،نوازنده ضرب

حسین تهرانی(‌متولد تهران ۱۲۹۰- درگذشت۷ اسفنذماه۱۳۵۲تهران)نوازنده نامی تنبک،از استادان موسیقی ایرانی[۱]

زندگی نامه

حسین تهرانی در سال۱۲۹۰شمسی در تهران، خیابان ایران متولد شد و تحصیلات ابتدایی خود را در دبیرستان امیراتابک به پایان رساند.وی از سال ۱۳۰۷ کار جدی خود را نزد اسماعیل زاده آغاز کرد و به علت رایج نبودن خط موسیقی، تمرینات تنبک را به کمک اصطلاحاتی مثل: «بله و بله و بعله دیگه» و «یکصد وبیست وچهار، یکصدو بیست و چهار» و غیره به حافظه می‌سپرد. او در محضر استادانی چون،رضا روانبخش، مهدی غیاثی و کنگرلو باسبکهای مختلف آشنا شد. و در آغاز تاسیس رادیو تهران در آن مؤسسه به فعالیت پرداخت و در سال ۱۳۲۳ به مدرسه موسیقی کلنل وزیری راه یافت و تدریس تنبک را در این مدرسه به عهده گرفت و کار خود را تا سال ۱۳۲۸ که هنرستان موسیقی ملی به همت روح اله خالقی شروع به کار کرد، ادامه داد. [۲]

توصیف حسین تهرانی

حسین تهرانی پسر میرزا اسماعیل، یکی از کسبه مورد احترام خیابان عین الدوله بود. میرزا اسماعیل دوستدار موسیقی بود و گهگاه دوستان نوازنده خود را به خانه میهمان می‌کرد. در آن روزها، و مجالس شبانه پدر، و سازو آواز دوستان شوق و عشق به موسیقی را در وجود حسین بر می‌انگیخت، هر چند که پدر مخالفت مکردو اجازه نمی‌داد، چرا که کاری ناپسند و ضدارزش بود انگشت نمای همگان می‌شد. حسین گرچه به ظاهر تنبک را کنار گذاشت ولی اشتیاق به ضرب، در وجودش می‌جوشید. بعدها حسین به زورخانه راه پیدا کرد و ریتم‌های زورخانه، هنر ضرب را در وجود او پرورش داد. در یک اتفاق با آقای بدیع زاده استاد آواز و موسیقی ایرانی آشنا شد بعداز آن واقعه در مجلسی با شخصیت‌های ادبی و هنری مانند ذکاالملک فروغی و استاد ملک الشعراء بهار و ابوالحسن صبا و حبیب سماعی و بدیع زاده در آن شرکت داشتند، در همین احوال بود. که استادتهرانی برای نخستین بار با چنان اساتیدی روبرو شد.این میان استادصبا که از همان نگاه اول به استعداد حسین پی برده بود، از این آشنایی خوشحال بود.

حسین نیز بشدت مجذوب و شیفته استاد صبا گردید و این اشتیاق او را به کلاس درس استاد صبا رهنمون گشت. پس از شهریور ۱۳۲۰روح اله خالقی با همت و شرکت جمعی از دوستان هنرمند انجمن موسیقی ملی را پایه گذاری کردند که حسین از اعضای اصلی آن و تنها نوازنده تنبک در انجمن بود، بدین سان قدرت گشودن، کلاس آموزش تنبک را درخود یافته به تاسیس آن پرداخت و شاگردانی تربیت نمودکه علی زاهدی معروف‌ترین آنها بود. [۱]

حسین - Copy.jpg

آغازکار و مخالفتها

پدر حسین میرزا اسماعیل، مردی میهما‌ن‌دوست و بزم‌آرا بود و‌ گاهی حسین را با خود همراه می‌کرد.به این ترتیب حسین از پنج سالگی با موسیقی الفت گرفت.شگفتی آنجاست که از میان تمام ساز‌ها که در بزم‌های پدر به گوش و چشم تجربه می‌کرد، بد نام‌ترین و کم اعتبار‌ترین آن‌ها را پسندید. او خود می‌گوید:«بچه بودم و با مادرم به حرم حضرت عبدالعظیم رفته بودیم. در آنجا یک تنبک گلی دیدم. اسباب بازی زیادی بود ولی من فقط این یکی را می‌خواستم.»

ازآنجاکه پدر به اعتبار اجتماعی خود می‌اندیشید به خشم آمده و تنبک گلی نخستین و تنبک‌های بعدی را شکست همواره مخالفت

درپی مخالفت، تا سرانجام با وساطت رضا خان باربد یکی از دوستان پدر در هم شکست.

غیر از مخالفت پدر، حسین با نیروی طرد جامعه نیز روبرو بود. هر روز با واگن از سه راه امین حضور به شمس‌العماره، تا به خانه استاد حسین "اسماعیل‌زاده" برسد، تنها به جرم آنکه تنبکی به همراه داشت، ناسزا‌ها می‌شنید و کج رفتاری‌ها می‌دید. وی‌می‌گوید:« تا می‌رفتم و بر می‌گشتم توی واگن ضرب می‌زدم. برای آنکه اذیتم نکنند توی واگن وسطی که جای زن‌ها بود می‌رفتم. ولی توی محل که راه می‌افتادم همه‌اش تف و لعنت بود. مردم رویشان را از من برمی‌گرداندند. پنجاه سال توی سر این ضرب کوبیدم و پنجاه سال از مردم تو سری خوردم!...»[۳]

پیش از او تمبک نوازی کاری زشت و سخیف به شمار می‌آمد. به همین جهت هیچ‌کس جز لوطیان بی‌اعتبار به سراغ تمبک نمی‌رفت.

به همت والای تهرانی ولی این بی‌اعتباری به مرور از میان برخاست و تمبک نواز نیز احترامی همپای نوازندگان دیگر پیدا کرد. تا آن‌جا که در سال‌های دهه چهل و پنجاه نه تنها مردان، که زنان نیز به تمبک‌نوازی روی می‌آوردند، بی آن که آسیبی به اعتبار شخصی یا اجتماعی آن‌ها برسد. [۴]

خلاصه ای از فعالیتهای هنری

نخستین کس که برای اولین بار نت گذاری در نواختن ضرب را ایجاد کرد

تدریس تنبک نوازی و ایجاذ کلاسهای آموزش درهنرستان موسیقی ملی،

نوشتن اولین کتاب آموزش تنبک، احیای ساز تنبک به عنوان (قلب تپنده موسیقی) و در قلب موسیقی ایرانی ، ایجاد گروه تنبک برای نخستین بار و تقسیم بندی محیط تنبک به سه ناحیه و قسمت، مرکزی، میانی و کناری، به حد اعلارساندن این ساز و نواختن ضرب در موسیقی ایرانی را از اعتبار چشمگیری بخشید.[۱] 

جستارهای وابسته ==

منابع

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ آموزشگاه موسیقی انوشه- بیوگرافی حسین تهرانی ، پدر تنبک نوازی معاصر در ایران
  2. ↑ سوتیام- زندگی نامه " استاد حسین تهرانی "
  3. ↑ برترین ها- حسین تهرانی؛ کاشف ضربه‌های نو
  4. ↑ بی بی سی فارسی- تمبک؛ پیش از حسین تهرانی و پس از او
برگرفته از «https://www.iran-pedia.org/w/index.php?title=حسین_تهرانی&oldid=28146»