سرود ملی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

دکتر جواد وهاب‌زاده که خود شاگرد گل‌گلاب بوده خاطره استادش از خلق این سرود را اینچنین می‌گوید:<blockquote>«در سال ۱۳۲۳ که ارتش متفقین، کشور ما را اشغال کرده بود، در بعدازظهر یک روز تابستانی، در یکی از خیابان‌های تهران، شاهد رفتار ناشایست و توهین‌آمیز سربازان اشغالگر با دختران و زنان ایرانی بودم که دل هر ایرانی میهن‌پرستی را می‌آزرد. متأثر از این منظره، به دیدن دوست هنرمندم آقای روح‌الله خالقی (۱۳۴۴–۱۲۸۵) آهنگساز معروف رفتم. او وقتی آثار ناراحتی و عصبانیت را در چهره‌ام دید و پس از پرس و جو علت آن را دریافت، گفت: حالا بیا کاری برای ایران انجام دهیم. گفتم چه کاری از دست ما بر می‌آید؟ گفت: سرودی برای ایران می‌سازیم. یک سرود ملی و میهنی ماندگار. شب وقتی به خانه رسیدم، شروع به سرودن شعر «ای ایران، ای مرز پرگهر» کردم و طولی نکشید که آهنگ آن نیز توسط آقای خالقی ساخته شد و با صدای دلنشین و گیرای آقای غلامحسین بنان (۱۳۶۴–۱۲۹۰) به اجرا درآمد و مورد توجه اصحاب هنر قرار گرفت. با این حال، مدتی مانع پخش آن از رادیو شدند تا این‌که در یک مراسم سلام رسمی که با عده‌ای از دانشگاهیان به کاخ گلستان رفته بودیم؛ محمدرضا شاه وقتی به من رسید، اظهار داشت: «شنیدم سرود خوبی ساخته‌اید، ولی اسم شاه را در آن نیاورده‌اید!» در پاسخ گفتم: «وقتی دربارهٔ ایران سخن می‌گوییم، شامل حال شاه هم که یکی از افراد این کشور هستند می‌شود.» شاه تأملی کرد و حرف مرا تأیید کرد و از سال ۱۳۲۴ ممانعت پخش آن برطرف شد. البته بعدها معلوم شد که عده‌ای متملق و چاپلوس به شاه گفته بودند که گل گلاب هیچ اسمی از شاهنشاه در سرود نیاورده و خود آنها هم مانع پخش آن شده بودند.».<ref name=":5">[http://www.ettelaat.com/mobile/?p=39776&device=phone رمز ماندگاری سرود ای ایران]</ref></blockquote>