ضربه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | عنوان = | عنوان اصلی = | برگرداننده = | ویراستا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات کتاب
{{Infobox civil conflict
| عنوان          =  
| title            = ضربه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱
| عنوان اصلی      =  
| partof          =
| برگرداننده      =
|image            =درگیری های ۱۲ اردیبهشت.jpg
| ویراستار          =
| caption         = حمله پاسداران به یکی از خانه‌های تیمی
| به کوشش    =
| date             = ۱۲ اردیبهشت از ساعت ۵ بامداد تا نیمه شب
| تصویر          =جان‌باختگان ضربه ۱۲ اردیبهشت.jpg  
| place           =  نقاط مختلف تهران( کامرانیه، خیابان ۲۱ متری جی، نارمک و...)
| زیرنویس تصویر  =جان‌باختگان ضربه ۱۲ اردیبهشت
| goals =
| نویسنده        =
* حمله به پایگاه‌ه (خانه‌های تیمی) مجاهدین
| تصویرگر        =
* کشتن اعضای [[سازمان مجاهدین خلق ایران]]
| طراح جلد        =
| زبان            =
| مجموعه         =
| موضوع          =
| سبک             =  
| ناشر           =  
| ناشر فارسی      =
| محل انتشارات    =
| تاریخ نشر      =
| تاریخ نشر فارسی =
| محل ناشر فارسی =
| تاریخ نگارش =
| نوع رسانه      =
| صفحه            =
| قطع            =
| اندازه وزن                =
| شمارگان        =
| نوبت چاپ    =
| تعداد جلد      =
| شابک            =
| کتاب‌خانهٔ ملی ایران    =
|دیوئی  =
|کتابخانه کنگره =
| پس از          =
| پیش از          =
}}
'''ضربه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱،''' به حملات نظامی پاسداران جمهوری اسلامی به دهها خانه تیمی مجاهدین در تهران گفته می‌شود. در این روز، تهران شاهد نبردهای عظیمی بود که از شرق تا غرب و از شمال تا بخشهایی از مرکز شهر را دربر می‌گرفت.


از ساعت ۲ بعدازظهر با اولین‌شلیک، تهاجم هم‌زمان پاسداران به چندین خانه تیمی مجاهدین شروع شد. نبرد تا ساعتهایی پس از نیمه‌شب ادامه داشت. پاسداران از زمین و هوا با سلاحهای نیمه‌سنگین و حتی سلاح سنگین و شلیک‌با هلیکوپتر، خانه‌های تیمی را می‌کوبید. تهران در هاله‌یی از انفجار و دود و آتش بود. بیش‌از ۶۰ زن و مرد مجاهد خلق، در این درگیری‌ها جان باختند.
| methods          = {{hlist|حمله با مسلل|حمله با موشک انداز آرپی‌جی|حمله با هلیکوپتر}}


مهمترین کادر مجاهدین در این روز، فرمانده [[محمد ضابطی]] بود. او از زندانیان زمان شاه و از مسئولان بخش اجتماعی مجاهدین بود. ضابطی هم‌چنین در مبارزات سیاسی سالهای ۶۰ و میتینگ بزرگ امجدیه گرفته تا تظاهرات ۷ اردیبهشت و راهپیمایی عظیم سازمان‌یافته مردمی در ۳۰ خرداد ۶۰ نقش داشت.
| side3            =
 
| leadfigures2    = [[محمد ضابطی]] (مسئول بخش اجتماعی مجاهدین){{سخ}}[[نصرت رمضانی]] (همسر محمد ضابطی)
او به‌مثابه‌ی یک انقلابی تمام‌عیار و یک‌مجاهد فداکار، خطوط استراتژیک‌سازمان را دربرخورد با ارتجاع پیاده می‌کرد و با ابتکار و خلاقیت، دستاوردهای سیاسی آن‌را بیشتر و افزون‌تر می‌نمود. این‌خلاقیتها برای پیاده‌کردن خطوط سازمان از فردای ۳۰خرداد۶۰ اهمیت بیشتری یافت. محمد ضابطی در رأس بخش اجتماعی سازمان، توانست به‌سرعت روابط و مناسبات علنی را با مرحله و فضای جدید منطبق نماید و تشکیلات بسیار گسترده‌یی را وارد مناسبات مخفی، نظامی و تهاجمی‌کند.
| leadfigures3    =
| howmany1        =
| howmany2        =
| howmany3        =
| casualties1      =
| casualties2      =
| casualties3      =
|fatalities      =
۶۰ نفر
| injuries        = تعداد زیادی از نیروهای امنیتی
| arrests          = چند کودک شیرخواره
| detentions      =
| charged          =
| fined            =
| casualties_label =
| notes            =
| sidebox          =
}}


درروزهای پرتلاطم مقاومت درسالهای ۶۰ و ۶۱، در شرایطی که دژخیمان و سردمداران خونخوار رژیم تلاش می‌کردند، با موج شقاوت‌بار اعدامها و شکنجه‌های قرون‌وسطایی، مقاومت مجاهدان و مبارزان را درهم بشکنند و با انواع تبلیغات رذیلانه و یا پخش ندامت برخی عناصر درهم‌شکسته و بخصوص برخی از مدعیان از تلویزیون، گرد یأس و انفعال در جامعه بپاشند، ناگهان خروش پایداری مجاهدان و شعله‌های مقاومت حماسی آنان در چندین‌نقطه تهران زبانه کشید، تهران گرمای آن‌راحس کرد و مجاهدان پاکباز درپایان آن‌نبرد نابرابر، تنها پیکرهای سوخته و متلاشی‌شده و خانه تیمیهای ویران‌شده خود را برای دشمن باقی گذاشتند. اگرچه خمینی و خیل رجالگان و دژخیمانش به‌صحنه‌گردانی لاجوردی، از شهادت تنی‌چند از ارزنده‌ترین کادرهای سازمان، شادمانیها نمودند و اگرچه مردم ستمدیده ما، به‌خاطر ازدست‌دادن تعدادی از رشیدترین فرزندان دلاور خود گریستند، اما در گرماگرم یأس‌پراکنیهای تلویزیونی رژیم، مردم ایران، روح سرخ و پرصلابت مقاومت و انقلاب را به‌چشم دیدند و سرشار از افتخار و امید شدند.
'''ضربه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱،''' به حملات هم‌زمان سپاه پاسداران به ده‌ها خانه تیمی مجاهدین در تهران گفته می‌شود. در این روز، تهران شاهد نبردهای عظیمی بود که از شرق تا غرب و از شمال تا بخش‌هایی از مرکز شهر را دربر می‌گرفت.


درآخرین ساعتهای نبرد، مزدوران رژیم که انتظار چنین مقاومت جانانه‌یی را نداشتند، به‌ستوه آمده و در نهایت خشم و استیصال، با مسلسل و تیربار به‌سوی خانه تیمیها شلیک‌می‌کردند. عملیاتی که به‌زعم آنها و باآن‌همه پیش‌بینی و تدارکات قبلی می‌بایست درکوتاه‌مدت با «موفقیت» به‌پایان برسد، اینک ساعتهای متمادی به‌درازا کشیده و در تمام شهر توفان به‌پا کرده بود و خشم و اعتراض مردم را نسبت به‌رژیم و ستایش و تحسین آنان را نسبت به‌فرزندان دلیر و پاکبازشان برانگیخته بود. سرانجام، مزدوران درمانده که گمان نمی‌کردند تسخیر خانه تیمیهای مجاهدین چنین بهایی را بطلبد، با شلیک‌وحشیانه موشکهای آر.پی. جی و رگبار مسلسلهای سنگین توسط هلیکوپتر، «دژهای تسخیرناپذیر شرف» را به‌آتش کشیدند و به‌این‌ترتیب، نبرد را درآن‌نقطه به‌پایان بردند.
از ساعت ۲ بعدازظهر با اولین‌شلیک، تهاجم هم‌زمان پاسداران به چندین خانه تیمی مجاهدین شروع شد. درگیری تا ساعت‌هایی پس از نیمه‌شب ادامه داشت. پاسداران از زمین و هوا با سلاحهای نیمه‌سنگین و حتی سلاح سنگین و شلیک‌با هلیکوپتر، خانه‌های تیمی را می‌کوبید. تهران در هاله‌یی از انفجار و دود و آتش بود. بیش‌از ۶۰ زن و مرد از اعضای مجاهدین خلق در این درگیری‌ها تا آخرین گلوله جنگیده و جان باختند.


اگرچه جای سردارضابطی و یارانش خالی است، اما یادشان در قلب و ضمیر هزاران مجاهدخلق و رزمنده ارتش آزادی در شهر شرف، اشرف و درهرکجای جهان و در قلوب مردم مجاهدپرور، جاودانه است.
برجسته‌ترین کادر مجاهدین در این روز، [[محمد ضابطی]] بود. او از زندانیان زمان شاه و از مسئولان بخش اجتماعی مجاهدین بود. محمد ضابطی هم‌چنین در مبارزات سیاسی سالهای ۶۰ و سازمان‌دهی میتینگ بزرگ امجدیه گرفته تا تظاهرات ۷ اردیبهشت و راهپیمایی عظیم سازمان‌یافته مردمی در ۳۰ خرداد ۶۰ نقش داشت. محمد ضابطی به همراه همسرش نصرت رمضانی و ده مجاهد دیگر در یک خانه‌ی تیمی در کامرانیه‌ی تهران مستقر بودند. فرمانده حفاظت از این پایگاه نصرت رمضانی بود. همگی آن‌ها طی این درگیری‌ها پس از ساعت‌های درگیری به شهادت رسیدند.


== کانون اصلی نبرد ==
== مرکز درگیری‌ها ==
اوج درگیریهای روز ۱۲اردیبهشت و کانون اصلی مقاومت در خانه تیمی فرمانده ضابطی (واقع در کامرانیه) بود. در آن‌خانه تیمی، مجاهدان قهرمانی چون '''نصرت رمضانی،''' شیرزن جنگاوری که به‌گواه همسایگان و مردم محل با شجاعت و صلابت شگفت‌انگیزی ازاین‌سو به‌آن‌سو می‌دوید، عملیات دفاع را فرماندهی می‌کرد و برای شکستن حلقه محاصره و دورکردن کادرهای مستقر درخانه تیمی از آن‌معرکه راه باز می‌کرد.
اوج درگیریهای روز ۱۲اردیبهشت و کانون اصلی درگیری خانه تیمی فرمانده ضابطی (واقع در کامرانیه) بود. در آن‌ خانه تیمی، '''محمد ضابطی'''، همسرش '''نصرت رمضانی،قاسم باقرزاده، حمید جلال‌زاده، سوسن میرزایی، پری یوسفی، زکیه محدث، احمد کلاهدوز، محمد تواناییان‌فرد، فاطمه (تاجی) مهدوی‌کرمانی، اقدس تقوی، امیرهوشنگ آق‌بابا''' نیز حضور داشتند.


درآن‌خانه تیمی همچنین مجاهدان قهرمان '''قاسم باقرزاده، حمید جلال‌زاده، سوسن میرزایی، پری یوسفی، زکیه محدث، احمد کلاهدوز، محمد تواناییان‌فرد، فاطمه (تاجی) مهدوی‌کرمانی، اقدس تقوی، امیرهوشنگ آق‌بابا''' نیز دلیرانه دربرابر تهاجم پاسداران ظلمت و تباهی ایستاده بودند و حماسه می‌آفریدند. آنان چنان صحنه‌های پرشوری از مقاومت و دلاوری را در مقابل چشمان شگفت‌زده مردم آفریدند که هرگز از خاطره‌ها نخواهد رفت.
همسایگانی از دور شاهد درگیری‌ها بودند در خاطرات خود نقل می‌کنند که نصرت رمضانی از دور دیده می شد که از پشت پنجره و پشت بام می‌دوید و شلیک می‌کرد و به این ترتیب و تلاش می‌کرد برای شکستن محاصره و خارج کردن مجاهدین از صحنه راهی باز کند.<ref>[https://event.mojahedin.org/events/4878/ ۱۲اردیبهـشـت ۱۳۶۱]</ref>


== گزارش یک‌شاهد از صحنه ==
== گزارش یک‌شاهد از صحنه ==
این‌گزارش توسط یکی از زنان مجاهدخلق که درمیان جمعیت محل، شاهد صحنه‌هایی از حماسه ۱۲اردیبهشت بوده به‌ثبت رسیده است:<blockquote>«از صبح، پشت «صامت» (بی‌سیم مزدوران دادستانی و کمیته‌چیهای جنایتکار) بودم. ساعت یازده بود که پیامی در «صامت» شنیدم و چرتم پاره شد. مرکز منطقه‌یک‌با «دادستانی اوین» تماس می‌گرفت و راجع به «مورد» ی با او حرف می‌زد. بعداز آن‌هم به‌ستادهای «منطقه‌یک» پیام داده شدکه «برادران، امروز برنامه داریم، آماده باشید». سپس ستادها با واحدهایشان تماس گرفتند و از واحدها خواستند که هرچه سریعتر به‌ستادهای خود مراجعه کنند و بعد صدایی به‌خنده بلند شد: «قربون امام»! ظاهراً ضحاک جماران خون می‌خواست و باید هرچه سریعتر به‌او می‌رسید! آن‌هم خون پاکترین و رشیدترین فرزندان این‌میهن.</blockquote><blockquote>در آن‌روز هوا هم با روزهای قبل فرق داشت بااین‌که رو به‌تابستان می‌رفت ولی خنک بود. پس‌از شنیدن پیامها فکر کردم شاید «مورد» مربوط به‌خانه تیمی ما باشد؛ بنابراین‌سریع آماده شدیم تا به‌موقع، عکس‌العمل مناسب را انجام دهیم. برای اطمینان کامل و نیز تحقیقات لازم به‌گشت در اطراف خانه تیمی پرداختم، خبری نبود. دوباره برگشتم و «صامت» را روشن کردم. ساعت یک‌بعدازظهر، پیام‌دهنده در صامت اعلام کرد: «برادران، دیگر پشت شبکه کسی پیام نفرسته. ازاین‌به‌بعد شبکه قطع میشه». در این‌موقع «حسن» از راه رسید، پرسیدم: بیرون چه خبر؟ گفت: به‌نظرم غیرعادی آمد. چندواحد گشتی در خیابان بودند. گفتم: امروز خبری هست، باید هم خیلی مهم باشد چون انرژی زیادی روی آن‌گذاشته‌اند. بعداز تقسیم مسئولیتها قرار شد برادر دوازده‌ساله‌ام در جای امنی قرار بگیرد تا در موقع درگیری، آسیب نبیند. درهمین‌حال صدای تک‌تیر کلتی بلند شد و بلافاصله رگبار تیربار، سکوت منطقه را درهم‌شکست. با این‌صدا همه مردم سراسیمه بیرون‌آمدند. کم‌کم محل شلوغ می‌شد و مردم داشتند به‌کوچه محل حادثه نزدیک‌می‌شدند که یک‌بیوک آبی‌رنگ با ۴سرنشین مسلح به‌ژ۳ که ظاهراً هماهنگ‌کننده واحدها بود با بلندگو اعلام کرد: «از اهالی می‌خواهیم سریع محل را ترک کنند و به‌خانه‌هایشان برگردند».</blockquote><blockquote>درگیری در منظریه، کامرانیه و فرمانیه به‌شدت ادامه داشت و آمبولانسها مرتب در رفت‌وآمد بودند. ساعت شش‌ونیم سروکله آمبولانس پیدا شد و دوباره چند جسد دیگر! ساختمانی را از دوکوچه قبل، بسته و محاصره کرده بودند. راهها و تمام پشت‌بامها را قرق کرده بودند و اجازه هیچ ترددی حتی به‌اهل کوچه نمی‌دادند. یکی از همسایه‌ها می‌گفت: «اول صدای شلیک‌کلت آمد و بعدش صدای تیربار. دوتا از مجاهدین توانستند محاصره را بشکنند ولی در آخرین لحظه پاسدارهای جلاد آنها را زدند». من هنوز بین جمعیت بودم. احساس عجیبی داشتم. بغض گلویم را گرفته بود، در عین‌حال احساس غرور می‌کردم. احساس غرور ازاین‌که همرزمانم آن‌طور دلیرانه مقاومت می‌کردند، بچه‌هایی که آن‌طور با سلاح سنگین مورد هجوم دشمن قرار گرفته بودند.</blockquote><blockquote>چندتا از دخترهای جوان محل، کنار هم ایستاده بودند و پچ‌پچ می‌کردند. یکی می‌گفت: «توی خونه بنزین داریم. کوکتل هم بلدم درست کنم». پسر هفت‌ساله‌یی که آن‌جا بود گفت: من جلو ماشین پاسدارها ایستاده بودم که یک‌پاسدار از بی‌سیم‌چی پرسید انبار اسلحه رسید یا نه؟ و مأمور بی‌سیم با عصبانیت جواب داد: آره رسیده و بعد با دستش به‌وانت سربسته کنار خیابان اشاره کرد. دختر جوان گفت: ما که کاری برای مجاهدین نمی‌توانیم انجام بدهیم. حداقل برویم و انبار اسلحه را آتش بزنیم. کم‌کم داشت غروب می‌شد. از نقاط دیگر هم با همان‌شدت، صدای درگیری می‌آمد. ناگهان با صدای انفجاری مهیب، دود غلیظی از ساختمان ـخانه تیمی‌ـ واقع در منظریه بلند شد و بعد درگیری به‌کلی قطع شد. مزدوران خمینی که دیگر قادر به‌دادن تلفات بیشتر نبودند، سرانجام با آر.پی. جی آن‌خانه تیمی را مورد حمله قرار دادند؛ ولی هنوز چندی نگذشته بود که دوباره مقاومت از داخل خانه تیمی ادامه یافت. گویا هنوز یک‌نفر زنده بود و می‌رزمید. یکه و تنها روی پشت‌بام و در کنار اجساد همرزمانش، تنهای تنها، درحالی‌که پاسداران جنایتکار بی‌وقفه به‌سویش شلیک‌می‌کردند و او تا آخرین نفس پایداری می‌کرد.</blockquote><blockquote>ساعت نه‌وسی‌دقیقه‌شب، درگیری فرمانیه به‌پایان رسید. مردم تا ساعت۱۱ درکوچه‌ها بودند. زنی که پسرش پاسدار بود، می‌گفت: به‌ما اجازه دادند که برویم و خانه‌ها را ببینیم. اجساد مجاهدین مثل ذغال شده بود. آخر این‌جوانها چه کرده‌اند که این‌طوری باید به‌خاک‌وخون کشیده شوند؟! امیدوارم روزی خدا انتقام این‌خونهای به‌ناحق‌ریخته‌شده را بگیرد».</blockquote>
این‌گزارش توسط یکی از زنان مجاهدین که در روز درگیری در میان جمعیت شاهد صحنه‌ها بوده نوشته شده است:<blockquote>«از صبح، پشت «صامت» (وسیله‌ای که مجاهدین خلق برای شنود گذاشتن بر بیسیم‌های پاسداران استفاده می‌کردند) بودم. ساعت یازده بود که پیامی در «صامت» شنیدم و چرتم پاره شد. مرکز منطقه‌ یک‌ با «دادستانی اوین» تماس می‌گرفت و راجع به «موردی» با او حرف می‌زد. بعداز آن‌هم به‌ستادهای «منطقه‌یک» پیام داده شد که برادران، امروز برنامه داریم، آماده باشید. سپس ستادها با واحدهایشان تماس گرفتند و از واحدها خواستند که هرچه سریعتر به‌ستادهای خود مراجعه کنند و بعد صدایی به‌ خنده بلند شد: «قربون امام»! ظاهراً ضحاک جماران خون می‌خواست و باید هرچه سریعتر به‌او می‌رسید! آن‌هم خون پاکترین و رشیدترین فرزندان این‌میهن.</blockquote><blockquote>در آن‌ روز هوا هم با روزهای قبل فرق داشت با این‌که رو به‌ تابستان می‌رفت ولی خنک بود. پس‌از شنیدن پیام‌ها فکر کردم شاید «مورد» مربوط به‌خانه تیمی ما باشد؛ بنابراین‌سریع آماده شدیم تا به‌موقع، عکس‌العمل مناسب را انجام دهیم. برای اطمینان کامل و نیز تحقیقات لازم به‌گشت در اطراف خانه تیمی پرداختم، خبری نبود. دوباره برگشتم و «صامت» را روشن کردم. ساعت یک‌ بعدازظهر، پیام‌دهنده در صامت اعلام کرد: «برادران، دیگر پشت شبکه کسی پیام نفرسته. ازاین‌به‌بعد شبکه قطع میشه». در این‌موقع «حسن» از راه رسید، پرسیدم: بیرون چه خبر؟ گفت: به‌نظرم غیرعادی آمد. چند واحد گشتی در خیابان بودند. گفتم: امروز خبری هست، باید هم خیلی مهم باشد چون انرژی زیادی روی آن‌ گذاشته‌اند. بعداز تقسیم مسئولیت‌ها قرار شد برادر دوازده‌ساله‌ام در جای امنی قرار بگیرد تا در موقع درگیری، آسیب نبیند. در همین‌ حال صدای تک‌تیر کلتی بلند شد و بلافاصله صدای رگبار، سکوت منطقه را درهم‌ شکست. با این‌صدا همهمه مردم سراسیمه از بیرون‌ شنیده می‌شد. کم‌کم محل شلوغ می‌شد و مردم داشتند به‌کوچه محل حادثه نزدیک‌می‌شدند که یک‌بیوک آبی‌رنگ با ۴سرنشین مسلح به‌ ژ۳ که ظاهراً هماهنگ‌کننده واحدها بود با بلندگو اعلام کرد: «از اهالی می‌خواهیم سریع محل را ترک کنند و به‌خانه‌هایشان برگردند».</blockquote>
 
[[پرونده:Photo 2021-05-02 10-44-13.jpg|جایگزین=ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|بندانگشتی|پاسداران در حال محاصره‌ی خانه‌های تیمی مجاهدین]]
<blockquote>درگیری در منظریه، کامرانیه و فرمانیه به‌شدت ادامه داشت و آمبولانس‌ها مرتب در رفت‌وآمد بودند. ساعت شش‌ونیم سر و کله آمبولانس پیدا شد و دوباره چند جسد دیگر! ساختمانی را از دوکوچه قبل، بسته و محاصره کرده بودند. راهها و تمام پشت‌بامها را قرق کرده بودند و اجازه هیچ ترددی حتی به‌اهل کوچه نمی‌دادند. یکی از همسایه‌ها می‌گفت: «اول صدای شلیک‌کلت آمد و بعدش صدای تیربار. دوتا از مجاهدین توانستند محاصره را بشکنند ولی در آخرین لحظه پاسدارهای جلاد آنها را زدند». من هنوز بین جمعیت بودم. احساس عجیبی داشتم. بغض گلویم را گرفته بود، در عین‌حال احساس غرور می‌کردم. احساس غرور ازاین‌که همرزمانم آن‌طور دلیرانه مقاومت می‌کردند، بچه‌هایی که آن‌طور با سلاح سنگین مورد هجوم دشمن قرار گرفته بودند.</blockquote><blockquote>چندتا از دخترهای جوان محل، کنار هم ایستاده بودند و پچ‌پچ می‌کردند. یکی می‌گفت: «توی خونه بنزین داریم. کوکتل هم بلدم درست کنم». پسر هفت‌ساله‌یی که آن‌جا بود گفت: من جلو ماشین پاسدارها ایستاده بودم که یک‌پاسدار از بی‌سیم‌چی پرسید انبار اسلحه رسید یا نه؟ و مأمور بی‌سیم با عصبانیت جواب داد: آره رسیده و بعد با دستش به‌ وانت سربسته کنار خیابان اشاره کرد. دختر جوان گفت: ما که کاری برای مجاهدین نمی‌توانیم انجام بدهیم. حداقل برویم و انبار اسلحه را آتش بزنیم. کم‌کم داشت غروب می‌شد. از نقاط دیگر هم با همان‌ شدت، صدای درگیری می‌آمد. ناگهان با صدای انفجاری مهیب، دود غلیظی از ساختمان ـخانه تیمی‌ـ واقع در منظریه بلند شد و بعد درگیری به‌کلی قطع شد. مزدوران خمینی که دیگر قادر به‌دادن تلفات بیشتر نبودند، سرانجام با آر.پی.جی آن‌ خانه تیمی را مورد حمله قرار دادند؛ ولی هنوز چندی نگذشته بود که دوباره مقاومت از داخل خانه تیمی ادامه یافت. گویا هنوز یک‌نفر زنده بود و می‌رزمید. یکه و تنها روی پشت‌بام و در کنار اجساد همرزمانش، تنهای تنها، درحالی‌که پاسداران جنایتکار بی‌وقفه به‌سویش شلیک‌می‌کردند و او تا آخرین نفس پایداری می‌کرد. ساعت نه‌وسی‌دقیقه‌شب، درگیری فرمانیه به‌پایان رسید. مردم تا ساعت۱۱ درکوچه‌ها بودند. زنی که پسرش پاسدار بود، می‌گفت: به‌ما اجازه دادند که برویم و خانه‌ها را ببینیم. اجساد مجاهدین مثل ذغال شده بود. آخر این‌ جوانها چه کرده‌اند که این‌طوری باید به‌خاک‌ و خون کشیده شوند؟! امیدوارم روزی خدا انتقام این‌خون ها را بگیرد».</blockquote>
== درگیری در خیابان ستارخان ==
== درگیری در خیابان ستارخان ==
[[پرونده:جان‌باختگان مجاهد در خیابان ستارخان.jpg|بندانگشتی|220x220پیکسل|جان‌باختگان مجاهد در خیابان ستارخان]]
[[پرونده:ناصر خادمی فرزند حمید خادمی با صورت زخمی.jpg|جایگزین=ناصر خادمی فرزند حمید خادمی |بندانگشتی|393x393پیکسل|ناصر خادمی فرزند حمید خادمی با صورت زخمی در کودکی و بزرگسالی]]
در خیابان ستارخان نیز هم‌زمان با درگیری خانه تیمی کامرانیه، مجاهدین قهرمان '''حمید خادمی، حسن رحیمی، حسن صادق، فرشته ازهدی، مهین ابراهیمی، معصومه میرمحمد و مادر مجاهد ایران بازرگان''' و تعداد دیگری از مجاهدین دربرابر پاسداران خمینی به‌مقابله برخاسته بودند. شکوه صحنه‌های نبرد در خیابان ستارخان، تمامی مردم را در شگفتی از دلاوریهای مجاهدین و در خشم و نفرت از جلادان خمینی فروبرده بود.
هم‌زمان با درگیری و حمله به خانه تیمی کامرانیه در نقاط دیگری تهران نیز درگیری آغاز شده بود. یکی از این خانه‌های در خیابان ستارخان قرار داشت. در این خانه‌ی تیمی  '''حمید خادمی، فرشته ازهدی، حسن رحیمی، حسن صادق، مهین ابراهیمی، معصومه میرمحمد و ایران بازرگان''' حضور داشتند.
=== زخمی شدن یک کودک ===
حمید خادمی و همسرش فرشته ازهدی یک فرزند خردسال به نام ناصر نیز داشتند. او در این درگیری‌ها در خانه حضور داشت. پدر و مادر ناصر برای جلوگیری از آسیب‌دیدن وی، او را در حمام خانه خانه گذاشتند اما از آن‌جا که خانه‌ی تیمی آن‌ها با آر.پی.جی مورد حمله قرار گرفت شدت انفجارها به کودک نیز آسیب رساند. پس از شهادت تمامی اعضای خانواده این کودک در حالی که از ناحیه صورت زخمی شده بود توسط پاسداران به زندان برده شد. مادر بزرگ کودک پس از مدتی توانست سرپرستی وی را به عهده بگیرد. آثار زخم بر صورت این کودک همچنان باقی است. ناصر خادمی در سن ۱۹ سالگی در سال ۱۳۷۸ به سازمان مجاهدین خلق پیوست و هم اکنون از اعضای سازمان مجاهدین است.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=-8aMrVA2jQM&list=RDCMUC2WtetK_Bf-ksIRJqrXiDqA&start_radio=1&t=84 پای صحبت ناصر خادمی]</ref>


شکوه مقاومت مجاهدین قهرمانی که با فریادهای مرگ بر خمینی، آخرین دقایق حیات خود را می‌گذراندند، شکوه نبرد مادری ۶۰ساله که در کنار فرزندانش، می‌رزمید و وفاداری عنصر مجاهد را به‌خلق و انقلاب به‌اثبات می‌رساند، شکوه خونهایی که بر خاک می‌ریخت تا شرف یک‌خلق برخاک نریزد و شکوه اسلام عشق و انسانیت و رحمت و رهایی مجاهدین دربرابر ارتجاع ضدبشری خمینی که دجالانه برآن، نام اسلام گذاشته بود.
== درگیری در خیابان ۲۱ متری جی ==
یکی از دیگر از نقاط درگیری در ۲۱متری جی، کوچه رازیانه در تهران شاهد درگیری های سختی بود. در این‌ خانه تیمی، پنج تن از اعضای مجاهدین حضور داشتند.  '''غلامعلی صادقی نیستانی و همسرش مژگان''' '''موفق''' به‌همراه یک یا دو مجاهد دیگر به‌ فرماندهی مجاهد قهرمان '''سعید منبری،''' در این خانه بودند. پس از آغاز حملات به این خانه درگیری‌های بسیار سختی رخ داد که تا ساعت‌ها ادامه یافت. وقتی پاسداران توانستند وارد خانه شوند تنها به پیکرهای بی‌جان ساکنان دست یافتند.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=Q1R7OyisCy4 حادثه ۱۲ اردیبهشت]</ref>


== درگیری در خیابان ۲۱ متری جی ==
== درگیری در نارمک  ==
[[پرونده:جان‌باختگان مجاهد در خیابان ۲۱ متری جی.jpg|بندانگشتی|جان‌باختگان مجاهد در خیابان ۲۱ متری جی|جایگزین=|200x200پیکسل]]
درهما ن‌روز یک خانه تیمی دیگر مجاهدین در نارمک (شرق تهران)، مورد حمله قرار گرفت. در این‌خانه تیمی، تنها یک نفر حضور داشت. این خانه ی تیمی پیش از آن به دلایلی تخلیه شده و مجاهدین حاضر در آن به محل دیگری رفته بودند. تنها ساکن این خانه خدیجه مسیح بود که به تنهایی به دفاع از خانه پرداخت. به دلیل شدت درگیری‌ها و مقاومت خدیجه مسیح  پاسداران تصور می‌کردند در این خانه نیز چندین نفر از اعضای مجاهدین خلق حضور دارند اما هنگامی که پس از خاموش شدن صدای گلوله‌ها توانستند وارد خانه شوند تنها با یک زن «خدیجه مسیح» مواجه شدند. جمعیتی که از آغاز ماجرا شاهد درگیری‌ها بود نقل می‌کند که وقتی تنها یک جسد از خانه خارج شد همه مردم تعجب کردند و پاسداران تلاش کردند به سرعت او را از آن محل منتقل کنند.<ref>[https://irane-ma.com/%D8%A7%D8%AA%D8%A7%D9%82-%D8%A8%D8%A7%D8%B2-%D8%AC%D9%88%DB%8C%DB%8C-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%B6%D8%A7%D8%A8%D8%B7%DB%8C-%D9%81%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%B9%D9%85%D9%84%DB%8C%D8%A7/ در اتاق باز جویی محمد ضابطی را زیر بازجویی دیدم]</ref>
کانون دیگر مقاومت، در ۲۱متری جی، کوچه رازیانه بود که هم‌زمان با دیگر کانونها مقاومت می‌کرد. در این‌خانه تیمی، مجاهدان قهرمان '''غلامعلی صادقی نیستانی و همسرش مژگان''' '''موفق''' به‌همراه یک یا دو مجاهد دیگر به‌فرماندهی مجاهد قهرمان '''سعید منبری،''' در زیر رگبار گلوله‌های پاسداران خمینی تا آخرین نفس مقاومت کردند و سرانجام هنگامی‌که پاسداران به‌حریم خانه تیمی ویران‌شده مجاهدین پای نهادند چیزی جز چند پیکر بی‌جان به‌دست نیاوردند.


== درگیری در نارمک (شرق تهران) ==
== آخرین تلفن به خانواده ==
[[پرونده:خدیجه مسیح.jpg|بندانگشتی|180x180پیکسل|خدیجه مسیح]]
یکی دیگر از شهدای ضربه‌ی ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۰  '''مهین خیابانی،''' خواهر [[موسی خیابانی]] است. موسی خیابانی از کادرهای بالای مجاهدین خلق بود. مهین خیابانی به همراه  '''تقی اوسطی''' در یکی دیگر از خانه‌های تیمی مجاهدین حضور داشتند که این خانه مورد حمله قرار گرفت.  
درهمان‌روز یک خانه تیمی دیگر مجاهدین در نارمک (شرق تهران)، مورد حمله قرار گرفت. در این‌خانه تیمی، تنها یک‌شیرزن مجاهدخلق، '''خدیجه مسیح،''' حضور داشت که یک‌تنه به‌حملات گرگهای هار خمینی که از چندسو هجوم آورده بودند، پاسخ می‌گفت.


این‌مجاهد قهرمان، آن‌چنان دلیر و بی‌باک جنگید و به‌دفاع دربرابر حملات پاسداران برخاست که پاسداران فکر می‌کردند با تعداد زیادی از مجاهدین سروکار دارند. بدین‌ترتیب، دشمن هرلحظه نیروهای تازه‌تری را برای حمله و هجوم بسیج می‌کرد. اما هنگامی‌که در پایان نبرد تنها یک‌جسم بی‌جان یعنی پیکر سوراخ‌سوراخ یک‌زن را از خانه تیمی خارج کردند؛ حقیقت روشن شد و جلادان خمینی، زبونانه سعی کردند هرچه زودتر پیکر بی‌جان شهید قهرمان خدیجه مصباح را ازبرابر چشمان حیرت‌زده مردم دور کنند تا شاید بر رسواییها و ددمنشیهای خود پرده بیفکنند.
یکی از نزدیکان مهین خیابانی که در آخرین لحظات با وی یک تماس تلفنی داشته است نقل می‌کند که او در تماس وضعیت خانه و تعداد و اسامی برخی شهدا را به من گفت تا به اطلاع تشکیلات برسانم. او نام خود را نیز در میان شهدا به من داد.  


== آخرین تلفن به خانواده ==
گفته می‌شود شدت حملات به این خانه ی تیمی به حدی بود که تعداد زیاد موشک‌های آر.پی.جی منجر به سوختن کامل پیکرهای آنان شد به طوری که پاسداران نتوانستند هویت آنان را شناسایی کنند.
[[پرونده:مهین خیابانی و تقی اوسطی.jpg|بندانگشتی|مهین خیابانی و تقی اوسطی]]
== گالری شهدای ضربه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۰ ==
مجاهد خلق '''مهین خیابانی،''' خواهر سردارشهید خلق «'''موسی'''» نیز در زمره‌شهیدان ۱۲اردیبهشت بود. در یکی دیگر از پایگاهها، مجاهدان قهرمان '''مهین خیابانی و تقی اوسطی''' تا آخرین نفس ایستادند و جنگیدند و به‌شهادت رسیدند. مجاهدشهید مهین خیابانی در آخرین دقایق حیاتش به‌خانه یکی از نزدیکانش تلفن زد و جریان حمله‌پاسداران و آخرین وضعیت خود را تشریح کرد. این‌دومجاهد دلیر پس‌از ساعتها مقاومت، در شعله‌های آتشی که از انفجار موشکهای آر.پی. جی برخاسته بود، پروانه‌وار سوختند و به‌شهادت رسیدند، به‌طوری‌که مزدوران رژیم تا هفته‌ها بعد نتوانسته بودند هویت این‌دو قهرمان مجاهد را شناسایی کنند.
<gallery>
پرونده:حمید جلال زاده.JPG|alt=حمید جلال زاده- از شهدای ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق|حمید جلال زاده
پرونده:احمد کلاهدوز.JPG|alt=احمد کلاهدوز ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین|احمد کلاهدوز
پرونده:اقدس تقوی.JPG|alt=اقدس تقوی ضربه ۱۲ اردیبهشت مجاهدین|اقدس تقوی
پرونده:امیرهوشنگ آق بابا.JPG|alt=امیرهوشنگ آق بابا ضربه ۱۲ اردیبهشت مجاهدین|امیرهوشنگ آق بابا
پرونده:پری یوسفی.JPG|alt=پری یوسفی- ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق|پری یوسفی
پرونده:زکیه محدث.JPG|alt=زکیه محدث- ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق|زکیه محدث
پرونده:سوسن میرزایی.JPG|alt=سوسن میرزایی- ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق|سوسن میرزایی
پرونده:محمد تواناییان فرد.JPG|alt=محمد تواناییان فرد- ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق|'''محمد تواناییان فرد'''
پرونده:قاسم باقرزاده.JPG|alt=قاسم باقر زاده- ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق|'''قاسم باقرزاده'''
پرونده:تقی اوسطی.jpg|alt=تقی اوسطی - ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق|تقی اوسطی
پرونده:حسن رحیمی.jpg|alt=حسن رحیمی ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|حسن رحیمی
پرونده:حسن صادق.jpg|alt=حسن صادق- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|حسن صادق
پرونده:حسین امیر پناهی ونکی.jpg|alt=حسین امیر پناهی ونکی ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|حسین امیر پناهی ونکی
پرونده:نصرت رمضانی.JPG|alt=نصرت رمضانی ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|نصرت رمضانی
پرونده:نائمه عمرانیان.jpg|alt=نائمه عمرانیان ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|نائمه عمرانیان
پرونده:مهین خیابانی.jpg|alt=مهین خیابانی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|مهین خیابانی
پرونده:مهری خانبانی .jpg|alt=مهری خانبانی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|مهری خانبانی
پرونده:مژگان موفق.jpg|alt=مژگان موفق- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|مژگان موفق
پرونده:۲مریم شفایی.jpg|alt=مریم شفایی ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|مریم شفایی
پرونده:محمد ضابطی ۱.jpg|alt=محمد ضابطی ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|محمد ضابطی
پرونده:محمد تقی آسیم.jpg|alt=محمد تقی آسیم ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|محمد تقی آسیم
پرونده:فضل الله تدین.jpg|alt=فضل الله تدین- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|فضل الله تدین
پرونده:فرشته ازهدی.jpg|alt=فرشته ازهدی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|فرشته ازهدی
پرونده:فائزه بهاری .jpg|alt=فائزه بهاری ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|فائزه بهاری
پرونده:فاطمه ابوالحسنی.JPG|alt=فاطمه ابوالحسنی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|فاطمه ابوالحسنی
پرونده:فاضل مصلحتی.jpg|alt=فاضل مصلحتی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|فاضل مصلحتی
پرونده:غلامرضا صادقی نیستانی .jpg|alt=غلامرضا صادقی نیستانی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|غلامرضا صادقی نیستانی
پرونده:عباس همایون نژاد.jpg|alt=عباس همایون نژاد- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|عباس همایون نژاد
پرونده:عالیه ایران بازرگان.jpg|alt=عالیه ایران بازرگان- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|عالیه ایران بازرگان
پرونده:سعید منبری.jpg|alt=سعید منبری- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|سعید منبری
پرونده:خدیجه مسیح.jpg|alt=خدیجه مسیح- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|خدیجه مسیح
پرونده:حمید خادمی ۴.jpg|alt=حمید خادمی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|حمید خادمی
پرونده:حمید لولاچیان.jpg|alt=حمید لولاچیان- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|حمید لولاچیان
پرونده:حسین کلکته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چی.jpg|alt=حسین کلکته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق|حسین کلکته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چی
</gallery>


== منابع ==
<references />
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۵۴

ضربه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱
درگیری های ۱۲ اردیبهشت.jpg
حمله پاسداران به یکی از خانه‌های تیمی
تاریخ۱۲ اردیبهشت از ساعت ۵ بامداد تا نیمه شب
مکاننقاط مختلف تهران( کامرانیه، خیابان ۲۱ متری جی، نارمک و...)
هدف‌ها
روش‌ها
  • حمله با مسلل
  • حمله با موشک انداز آرپی‌جی
  • حمله با هلیکوپتر
چهره‌های شاخص
محمد ضابطی (مسئول بخش اجتماعی مجاهدین)
نصرت رمضانی (همسر محمد ضابطی)
تلفات
کشته(ها)۶۰ نفر
زخمی‌هاتعداد زیادی از نیروهای امنیتی
بازداشت‌شدهچند کودک شیرخواره

ضربه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱، به حملات هم‌زمان سپاه پاسداران به ده‌ها خانه تیمی مجاهدین در تهران گفته می‌شود. در این روز، تهران شاهد نبردهای عظیمی بود که از شرق تا غرب و از شمال تا بخش‌هایی از مرکز شهر را دربر می‌گرفت.

از ساعت ۲ بعدازظهر با اولین‌شلیک، تهاجم هم‌زمان پاسداران به چندین خانه تیمی مجاهدین شروع شد. درگیری تا ساعت‌هایی پس از نیمه‌شب ادامه داشت. پاسداران از زمین و هوا با سلاحهای نیمه‌سنگین و حتی سلاح سنگین و شلیک‌با هلیکوپتر، خانه‌های تیمی را می‌کوبید. تهران در هاله‌یی از انفجار و دود و آتش بود. بیش‌از ۶۰ زن و مرد از اعضای مجاهدین خلق در این درگیری‌ها تا آخرین گلوله جنگیده و جان باختند.

برجسته‌ترین کادر مجاهدین در این روز، محمد ضابطی بود. او از زندانیان زمان شاه و از مسئولان بخش اجتماعی مجاهدین بود. محمد ضابطی هم‌چنین در مبارزات سیاسی سالهای ۶۰ و سازمان‌دهی میتینگ بزرگ امجدیه گرفته تا تظاهرات ۷ اردیبهشت و راهپیمایی عظیم سازمان‌یافته مردمی در ۳۰ خرداد ۶۰ نقش داشت. محمد ضابطی به همراه همسرش نصرت رمضانی و ده مجاهد دیگر در یک خانه‌ی تیمی در کامرانیه‌ی تهران مستقر بودند. فرمانده حفاظت از این پایگاه نصرت رمضانی بود. همگی آن‌ها طی این درگیری‌ها پس از ساعت‌های درگیری به شهادت رسیدند.

مرکز درگیری‌ها

اوج درگیریهای روز ۱۲اردیبهشت و کانون اصلی درگیری خانه تیمی فرمانده ضابطی (واقع در کامرانیه) بود. در آن‌ خانه تیمی، محمد ضابطی، همسرش نصرت رمضانی،قاسم باقرزاده، حمید جلال‌زاده، سوسن میرزایی، پری یوسفی، زکیه محدث، احمد کلاهدوز، محمد تواناییان‌فرد، فاطمه (تاجی) مهدوی‌کرمانی، اقدس تقوی، امیرهوشنگ آق‌بابا نیز حضور داشتند.

همسایگانی از دور شاهد درگیری‌ها بودند در خاطرات خود نقل می‌کنند که نصرت رمضانی از دور دیده می شد که از پشت پنجره و پشت بام می‌دوید و شلیک می‌کرد و به این ترتیب و تلاش می‌کرد برای شکستن محاصره و خارج کردن مجاهدین از صحنه راهی باز کند.[۱]

گزارش یک‌شاهد از صحنه

این‌گزارش توسط یکی از زنان مجاهدین که در روز درگیری در میان جمعیت شاهد صحنه‌ها بوده نوشته شده است:

«از صبح، پشت «صامت» (وسیله‌ای که مجاهدین خلق برای شنود گذاشتن بر بیسیم‌های پاسداران استفاده می‌کردند) بودم. ساعت یازده بود که پیامی در «صامت» شنیدم و چرتم پاره شد. مرکز منطقه‌ یک‌ با «دادستانی اوین» تماس می‌گرفت و راجع به «موردی» با او حرف می‌زد. بعداز آن‌هم به‌ستادهای «منطقه‌یک» پیام داده شد که برادران، امروز برنامه داریم، آماده باشید. سپس ستادها با واحدهایشان تماس گرفتند و از واحدها خواستند که هرچه سریعتر به‌ستادهای خود مراجعه کنند و بعد صدایی به‌ خنده بلند شد: «قربون امام»! ظاهراً ضحاک جماران خون می‌خواست و باید هرچه سریعتر به‌او می‌رسید! آن‌هم خون پاکترین و رشیدترین فرزندان این‌میهن.

در آن‌ روز هوا هم با روزهای قبل فرق داشت با این‌که رو به‌ تابستان می‌رفت ولی خنک بود. پس‌از شنیدن پیام‌ها فکر کردم شاید «مورد» مربوط به‌خانه تیمی ما باشد؛ بنابراین‌سریع آماده شدیم تا به‌موقع، عکس‌العمل مناسب را انجام دهیم. برای اطمینان کامل و نیز تحقیقات لازم به‌گشت در اطراف خانه تیمی پرداختم، خبری نبود. دوباره برگشتم و «صامت» را روشن کردم. ساعت یک‌ بعدازظهر، پیام‌دهنده در صامت اعلام کرد: «برادران، دیگر پشت شبکه کسی پیام نفرسته. ازاین‌به‌بعد شبکه قطع میشه». در این‌موقع «حسن» از راه رسید، پرسیدم: بیرون چه خبر؟ گفت: به‌نظرم غیرعادی آمد. چند واحد گشتی در خیابان بودند. گفتم: امروز خبری هست، باید هم خیلی مهم باشد چون انرژی زیادی روی آن‌ گذاشته‌اند. بعداز تقسیم مسئولیت‌ها قرار شد برادر دوازده‌ساله‌ام در جای امنی قرار بگیرد تا در موقع درگیری، آسیب نبیند. در همین‌ حال صدای تک‌تیر کلتی بلند شد و بلافاصله صدای رگبار، سکوت منطقه را درهم‌ شکست. با این‌صدا همهمه مردم سراسیمه از بیرون‌ شنیده می‌شد. کم‌کم محل شلوغ می‌شد و مردم داشتند به‌کوچه محل حادثه نزدیک‌می‌شدند که یک‌بیوک آبی‌رنگ با ۴سرنشین مسلح به‌ ژ۳ که ظاهراً هماهنگ‌کننده واحدها بود با بلندگو اعلام کرد: «از اهالی می‌خواهیم سریع محل را ترک کنند و به‌خانه‌هایشان برگردند».

ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق
پاسداران در حال محاصره‌ی خانه‌های تیمی مجاهدین

درگیری در منظریه، کامرانیه و فرمانیه به‌شدت ادامه داشت و آمبولانس‌ها مرتب در رفت‌وآمد بودند. ساعت شش‌ونیم سر و کله آمبولانس پیدا شد و دوباره چند جسد دیگر! ساختمانی را از دوکوچه قبل، بسته و محاصره کرده بودند. راهها و تمام پشت‌بامها را قرق کرده بودند و اجازه هیچ ترددی حتی به‌اهل کوچه نمی‌دادند. یکی از همسایه‌ها می‌گفت: «اول صدای شلیک‌کلت آمد و بعدش صدای تیربار. دوتا از مجاهدین توانستند محاصره را بشکنند ولی در آخرین لحظه پاسدارهای جلاد آنها را زدند». من هنوز بین جمعیت بودم. احساس عجیبی داشتم. بغض گلویم را گرفته بود، در عین‌حال احساس غرور می‌کردم. احساس غرور ازاین‌که همرزمانم آن‌طور دلیرانه مقاومت می‌کردند، بچه‌هایی که آن‌طور با سلاح سنگین مورد هجوم دشمن قرار گرفته بودند.

چندتا از دخترهای جوان محل، کنار هم ایستاده بودند و پچ‌پچ می‌کردند. یکی می‌گفت: «توی خونه بنزین داریم. کوکتل هم بلدم درست کنم». پسر هفت‌ساله‌یی که آن‌جا بود گفت: من جلو ماشین پاسدارها ایستاده بودم که یک‌پاسدار از بی‌سیم‌چی پرسید انبار اسلحه رسید یا نه؟ و مأمور بی‌سیم با عصبانیت جواب داد: آره رسیده و بعد با دستش به‌ وانت سربسته کنار خیابان اشاره کرد. دختر جوان گفت: ما که کاری برای مجاهدین نمی‌توانیم انجام بدهیم. حداقل برویم و انبار اسلحه را آتش بزنیم. کم‌کم داشت غروب می‌شد. از نقاط دیگر هم با همان‌ شدت، صدای درگیری می‌آمد. ناگهان با صدای انفجاری مهیب، دود غلیظی از ساختمان ـخانه تیمی‌ـ واقع در منظریه بلند شد و بعد درگیری به‌کلی قطع شد. مزدوران خمینی که دیگر قادر به‌دادن تلفات بیشتر نبودند، سرانجام با آر.پی.جی آن‌ خانه تیمی را مورد حمله قرار دادند؛ ولی هنوز چندی نگذشته بود که دوباره مقاومت از داخل خانه تیمی ادامه یافت. گویا هنوز یک‌نفر زنده بود و می‌رزمید. یکه و تنها روی پشت‌بام و در کنار اجساد همرزمانش، تنهای تنها، درحالی‌که پاسداران جنایتکار بی‌وقفه به‌سویش شلیک‌می‌کردند و او تا آخرین نفس پایداری می‌کرد. ساعت نه‌وسی‌دقیقه‌شب، درگیری فرمانیه به‌پایان رسید. مردم تا ساعت۱۱ درکوچه‌ها بودند. زنی که پسرش پاسدار بود، می‌گفت: به‌ما اجازه دادند که برویم و خانه‌ها را ببینیم. اجساد مجاهدین مثل ذغال شده بود. آخر این‌ جوانها چه کرده‌اند که این‌طوری باید به‌خاک‌ و خون کشیده شوند؟! امیدوارم روزی خدا انتقام این‌خون ها را بگیرد».

درگیری در خیابان ستارخان

ناصر خادمی فرزند حمید خادمی
ناصر خادمی فرزند حمید خادمی با صورت زخمی در کودکی و بزرگسالی

هم‌زمان با درگیری و حمله به خانه تیمی کامرانیه در نقاط دیگری تهران نیز درگیری آغاز شده بود. یکی از این خانه‌های در خیابان ستارخان قرار داشت. در این خانه‌ی تیمی حمید خادمی، فرشته ازهدی، حسن رحیمی، حسن صادق، مهین ابراهیمی، معصومه میرمحمد و ایران بازرگان حضور داشتند.

زخمی شدن یک کودک

حمید خادمی و همسرش فرشته ازهدی یک فرزند خردسال به نام ناصر نیز داشتند. او در این درگیری‌ها در خانه حضور داشت. پدر و مادر ناصر برای جلوگیری از آسیب‌دیدن وی، او را در حمام خانه خانه گذاشتند اما از آن‌جا که خانه‌ی تیمی آن‌ها با آر.پی.جی مورد حمله قرار گرفت شدت انفجارها به کودک نیز آسیب رساند. پس از شهادت تمامی اعضای خانواده این کودک در حالی که از ناحیه صورت زخمی شده بود توسط پاسداران به زندان برده شد. مادر بزرگ کودک پس از مدتی توانست سرپرستی وی را به عهده بگیرد. آثار زخم بر صورت این کودک همچنان باقی است. ناصر خادمی در سن ۱۹ سالگی در سال ۱۳۷۸ به سازمان مجاهدین خلق پیوست و هم اکنون از اعضای سازمان مجاهدین است.[۲]

درگیری در خیابان ۲۱ متری جی

یکی از دیگر از نقاط درگیری در ۲۱متری جی، کوچه رازیانه در تهران شاهد درگیری های سختی بود. در این‌ خانه تیمی، پنج تن از اعضای مجاهدین حضور داشتند. غلامعلی صادقی نیستانی و همسرش مژگان موفق به‌همراه یک یا دو مجاهد دیگر به‌ فرماندهی مجاهد قهرمان سعید منبری، در این خانه بودند. پس از آغاز حملات به این خانه درگیری‌های بسیار سختی رخ داد که تا ساعت‌ها ادامه یافت. وقتی پاسداران توانستند وارد خانه شوند تنها به پیکرهای بی‌جان ساکنان دست یافتند.[۳]

درگیری در نارمک

درهما ن‌روز یک خانه تیمی دیگر مجاهدین در نارمک (شرق تهران)، مورد حمله قرار گرفت. در این‌خانه تیمی، تنها یک نفر حضور داشت. این خانه ی تیمی پیش از آن به دلایلی تخلیه شده و مجاهدین حاضر در آن به محل دیگری رفته بودند. تنها ساکن این خانه خدیجه مسیح بود که به تنهایی به دفاع از خانه پرداخت. به دلیل شدت درگیری‌ها و مقاومت خدیجه مسیح پاسداران تصور می‌کردند در این خانه نیز چندین نفر از اعضای مجاهدین خلق حضور دارند اما هنگامی که پس از خاموش شدن صدای گلوله‌ها توانستند وارد خانه شوند تنها با یک زن «خدیجه مسیح» مواجه شدند. جمعیتی که از آغاز ماجرا شاهد درگیری‌ها بود نقل می‌کند که وقتی تنها یک جسد از خانه خارج شد همه مردم تعجب کردند و پاسداران تلاش کردند به سرعت او را از آن محل منتقل کنند.[۴]

آخرین تلفن به خانواده

یکی دیگر از شهدای ضربه‌ی ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۰ مهین خیابانی، خواهر موسی خیابانی است. موسی خیابانی از کادرهای بالای مجاهدین خلق بود. مهین خیابانی به همراه تقی اوسطی در یکی دیگر از خانه‌های تیمی مجاهدین حضور داشتند که این خانه مورد حمله قرار گرفت.

یکی از نزدیکان مهین خیابانی که در آخرین لحظات با وی یک تماس تلفنی داشته است نقل می‌کند که او در تماس وضعیت خانه و تعداد و اسامی برخی شهدا را به من گفت تا به اطلاع تشکیلات برسانم. او نام خود را نیز در میان شهدا به من داد.

گفته می‌شود شدت حملات به این خانه ی تیمی به حدی بود که تعداد زیاد موشک‌های آر.پی.جی منجر به سوختن کامل پیکرهای آنان شد به طوری که پاسداران نتوانستند هویت آنان را شناسایی کنند.

گالری شهدای ضربه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۰

  • حمید جلال زاده- از شهدای ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق

    حمید جلال زاده

  • احمد کلاهدوز ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین

    احمد کلاهدوز

  • اقدس تقوی ضربه ۱۲ اردیبهشت مجاهدین

    اقدس تقوی

  • امیرهوشنگ آق بابا ضربه ۱۲ اردیبهشت مجاهدین

    امیرهوشنگ آق بابا

  • پری یوسفی- ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق

    پری یوسفی

  • زکیه محدث- ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق

    زکیه محدث

  • سوسن میرزایی- ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق

    سوسن میرزایی

  • محمد تواناییان فرد- ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق

    محمد تواناییان فرد

  • قاسم باقر زاده- ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق

    قاسم باقرزاده

  • تقی اوسطی - ضربه ۱۲ اردیبهشت به مجاهدین خلق

    تقی اوسطی

  • حسن رحیمی ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    حسن رحیمی

  • حسن صادق- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    حسن صادق

  • حسین امیر پناهی ونکی ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    حسین امیر پناهی ونکی

  • نصرت رمضانی ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    نصرت رمضانی

  • نائمه عمرانیان ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    نائمه عمرانیان

  • مهین خیابانی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    مهین خیابانی

  • مهری خانبانی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    مهری خانبانی

  • مژگان موفق- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    مژگان موفق

  • مریم شفایی ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    مریم شفایی

  • محمد ضابطی ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    محمد ضابطی

  • محمد تقی آسیم ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    محمد تقی آسیم

  • فضل الله تدین- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    فضل الله تدین

  • فرشته ازهدی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    فرشته ازهدی

  • فائزه بهاری ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    فائزه بهاری

  • فاطمه ابوالحسنی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    فاطمه ابوالحسنی

  • فاضل مصلحتی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    فاضل مصلحتی

  • غلامرضا صادقی نیستانی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    غلامرضا صادقی نیستانی

  • عباس همایون نژاد- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    عباس همایون نژاد

  • عالیه ایران بازرگان- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    عالیه ایران بازرگان

  • سعید منبری- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    سعید منبری

  • خدیجه مسیح- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    خدیجه مسیح

  • حمید خادمی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    حمید خادمی

  • حمید لولاچیان- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    حمید لولاچیان

  • حسین کلکته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چی- ضربه ۱۲ اردیبهشت- مجاهدین خلق

    حسین کلکته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چی

منابع

  1. ↑ ۱۲اردیبهـشـت ۱۳۶۱
  2. ↑ پای صحبت ناصر خادمی
  3. ↑ حادثه ۱۲ اردیبهشت
  4. ↑ در اتاق باز جویی محمد ضابطی را زیر بازجویی دیدم
برگرفته از «https://www.iran-pedia.org/w/index.php?title=ضربه_۱۲_اردیبهشت_۱۳۶۱&oldid=59197»