علی‌اصغر بهاری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
علی‌اصغر بهاری | علی‌اصغر بهاری | ||
== زندگی نامه == | |||
علی اصغر بهاری در سال ۱۲۸۴ در عباس آباد تهران به دنیا آمد. فرزند نایب السلطنه محمدتقی خان ازسیزده سالگی به مدت دو سال ، کمانچه نوازی را از پدربزرگش آموخت و بعدا به مدت چهار سال در محضر دایی های خود آقایان رضا خان ، اکبرخان و حسن خان به تکمیل تجربیاتش پرداخت. در سن هجده سالگی برای اولین بار در یک کنسرت به همراه ابراهیم خان منصوری شرکت کرد و این اجرا زمینه ای را فراهم کرد که آوازه نوازندگی بهاری به گوش موسیقی دانان رسید. با ورود پیانو و ویولن به ایران این دو ساز جایگزین سنتور و کمانچه شد و بهاری نیز مجبور شد کمانچه را کنار گذاشته و به فراگیری به سمت ویولن برود و در این راستا نزد استاد رضا محجوبی به تکمیل آموخته های خود در موسیقی ایرانی پرداخت. بهاری سابقه همکاری با استاد حبیب سماعی را دارد که به یادگیری سنتور و پرورش شاگردانی در این رشته مشغول می‌شود. سپس توسط استاد روح الله خالقی از وی دعوت به عمل می‌آید که در مدرسه موسیقی به آموزش بپردازد. وی پس از سال‌ها دوباره ساز کمانچه را به دست گرفت و در برنامه های رادیو نوای کمانچه را به گوش علاقمندان رساند و همین امر باعث شد که دوباره جمعی از علاقمندان به نواختن کمانچه روی آورند و با این کار خدمت بزرگی در جهت احیای این ساز انجام داد. یکی دیگر از خدمات وی اجرای تصانیف و نغمه های فراموش شده و مهجور موسیقی ایرانی است که ماندگاری آنها مدیون حافظه اوست. | |||
وی در تاریخ شنبه ، ۲۰خرداد ۱۳۷۴در سن۹۰ سالگی درگذشت. | |||
جستارهای وابسته == | جستارهای وابسته == | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۱۹ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۵۹
علی‌اصغر بهاری
زندگی نامه
علی اصغر بهاری در سال ۱۲۸۴ در عباس آباد تهران به دنیا آمد. فرزند نایب السلطنه محمدتقی خان ازسیزده سالگی به مدت دو سال ، کمانچه نوازی را از پدربزرگش آموخت و بعدا به مدت چهار سال در محضر دایی های خود آقایان رضا خان ، اکبرخان و حسن خان به تکمیل تجربیاتش پرداخت. در سن هجده سالگی برای اولین بار در یک کنسرت به همراه ابراهیم خان منصوری شرکت کرد و این اجرا زمینه ای را فراهم کرد که آوازه نوازندگی بهاری به گوش موسیقی دانان رسید. با ورود پیانو و ویولن به ایران این دو ساز جایگزین سنتور و کمانچه شد و بهاری نیز مجبور شد کمانچه را کنار گذاشته و به فراگیری به سمت ویولن برود و در این راستا نزد استاد رضا محجوبی به تکمیل آموخته های خود در موسیقی ایرانی پرداخت. بهاری سابقه همکاری با استاد حبیب سماعی را دارد که به یادگیری سنتور و پرورش شاگردانی در این رشته مشغول می‌شود. سپس توسط استاد روح الله خالقی از وی دعوت به عمل می‌آید که در مدرسه موسیقی به آموزش بپردازد. وی پس از سال‌ها دوباره ساز کمانچه را به دست گرفت و در برنامه های رادیو نوای کمانچه را به گوش علاقمندان رساند و همین امر باعث شد که دوباره جمعی از علاقمندان به نواختن کمانچه روی آورند و با این کار خدمت بزرگی در جهت احیای این ساز انجام داد. یکی دیگر از خدمات وی اجرای تصانیف و نغمه های فراموش شده و مهجور موسیقی ایرانی است که ماندگاری آنها مدیون حافظه اوست.
وی در تاریخ شنبه ، ۲۰خرداد ۱۳۷۴در سن۹۰ سالگی درگذشت.
جستارهای وابسته ==