عملیات کربلای ۴: تفاوت میان نسخه‌ها

|جبهه      =

}}

با وجود این که محسن رضایی آن را یک عملیات فرعی و فریب نامید، اما قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس سپاه پاسداران گفت: کربلای ۴ عملیات اصلی ایران در سال ۱۳۶۵ بود.<ref>تلویزیون دولتی ایران - شبکه ۳–۱۰ دی‌ماه ۱۳۹۷</ref>

== عملیات کربلای ۴ ==

علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی و وزیر دفاع سابق حکومت ایران روز ۴ مهرماه ۱۳۸۴ اذعان کرد:<blockquote>«هیچ کس هیچ کس غیر از مجاهدین، در داخل کشور وجود ندارد که بعد از خرمشهر، اطلاعیه‌یی یا بیانیه‌یی داده باشد که جنگ باید خاتمه پیدا کند. برخلاف ادعای فعلی احزاب سیاسی. هیچ کس… هیچ سندی وجود ندارد که بعد از اتمام عملیات بیت المقدس که منجر به آزادسازی خرمشهر شد، گروه سیاسی خواهان وضعیتی باشد که امروز اعلام می‌کند».<ref>تلویزیون حکومتی ۴ مهرماه ۱۳۸۴</ref></blockquote>

ژنرال عبدالحلیم ابوغزاله، وزیر دفاع پیشین مصر در کتاب «جنگ عراق و ایران»، کربلای ۴ را بدترین عملیات این جنگ از نظر سازماندهی و طراحی مانور خوانده و آن را به «حمله پیادگان مأیوس و ناامید انگلیس و فرانسه و آلمان علیه نیروهای سنگر گرفته یکدیگر در کانال‌ها و مواضع دفاعی مجهز به تجهیزات پیشرفته در جنگ جهانی اول» تشبیه کرده‌است.<ref>کتاب «جنگ عراق و ایران» به قلم ژنرال عبدالحلیم ابوغزاله وزیر دفاع پییشین مصر ص ۲۲۵</ref>

اعترافات فرماندهان جنگ نشان می‌دهد که دولت ایران هیچ استراتژی مشخصی در جنگ نداشته است؛ محسن رضایی در این خصوص گفت:‌ <blockquote>«در سال اول جنگ، راهبرد نظامی نداشتیم! </blockquote><blockquote>در کربلای۴ هم باید گردانها را کم می‌کردیم!</blockquote><blockquote>در سلسله عملیات والفجر هم همان مرحله اول، کافی بود و نباید مراحل بعدی اجرا می‌شد».<ref>تلویزیون دولتی ایران - ۳ مهر ۱۳۹۵</ref></blockquote>والفجر مقدماتی یکی دیگر از عملیات‌هایی است که به گفته‌ی قاسم سلیمانی به شکست انجامید.<ref>تلویزیون دولتی ایران - شبکه ۳–۱۰ دی‌ماه ۱۳۹۷</ref> رفسنجانی پیرامون این عملیات گفت:<blockquote>«امام به‌عنوان فرمانده کل قوا، با مسائل نظامی آشنا نبود... وقتی عملیاتی مانند والفجر، شکست می‌خورد و ناموفق می‌شد، اسمش را والفجر مقدماتی گذاشتند که در عملیات بعد جبران کنند! نظر امام بر ادامه جنگ، قاطع بود. حتی اجازه نمی‌دادند که این بحثها خدمت ایشان مطرح شود».<ref>روزنامه‌ی جمهوری اسلامی ۷مهر ۱۳۷۹</ref></blockquote>مجله‌ی نگین ایران درخصوص عملیات کربلای ۴ می‌نویسد:‌<blockquote>«در ساعت‌های پایانی، محسن رضایی از مشکلات انجام عملیات سخن می‌گوید و هاشمی پاسخ می‌دهد: "بروید حل کنید. مشکلات اینجا لاینحل نیست". رضایی می‌گوید: "برادرها می‌گفتند که اگر اینجا تکلیف است، ما می‌رویم دنبال حلش" و هاشمی پاسخ می‌دهد: "بله تکلیف است". پس از آن رضایی می‌گوید: "این را شما تعیین کنید". و هاشمی پاسخ می‌دهد: "من الآن دارم تعیین می‌کنم».<ref>مجله نگین ایران دوره ۱۲، شماره ۴۷، زمستان ۱۳۹۲، ص ۶۳</ref></blockquote>واضح هست  که بدون استراتژی جنگی و  با همان استراتژی هجوم امواج انسانی، تلاش می‌‌شده‌ است که جنگ شعله ور بماند و به گفته‌ی رفسنجانی این خواست خمینی بوده است.

قاسم سلیمانی در این خصوص گفت:‌<blockquote>«ما هم عملیات‌های مختلفی داشتیم در صحنه جنگ که ما در طول سال یا بیش از پنج شش ماه از سال را روی آن کار کردیم اما به موفقیت نرسید فقط هم کربلای ۴ نبود، عملیات رمضان یکی از عملیات‌هایی بود که تقریباً ناموفق شد به رغم اینکه رفت تا نزدیک اهداف اساسی خودش هم رسید اما در نهایت به نتیجه نرسید. عملیات والفجر مقدماتی از عملیات‌هایی بود که در واقع کارهای فراوانی پیرامونش صورت گرفت، عملیات هم صورت گرفت اما به نتیجه نرسید، عملیات بدر جزو عملیات‌هایی بود که؛ ما در طول جنگ در واقع ۵ یا ۶ عملیات داشتیم که جزو عملیات‌هایی بودند که تلاش‌های فراوانی برای آن صورت گرفت و اما منجر به موفقیت نشده؛ کربلای ۴ جزو عملیات‌های اصلی ما بود مثل رمضان که ناموفق شد مثل والفجرمقدماتی که ناموفق شد».<ref>تلویزیون دولتی ایران - شبکه ۳–۱۰ دی‌ماه ۱۳۹۷</ref></blockquote>اما نه قاسم سلیمانی و نه هیچ کدام از فرماندهان جنگ این حکومت جواب نمی‌دهند که خون ده‌ها و صدها هزار جوان ایرانی بر گردن کیست؟ خونهایی که  به واسطه‌ی اشتباهات مهلک سران این حکومت بر زمین ریخته شده است، مهلک‌ترین اشتباه هم از جانب شخص خمینی بوده که این جنگ ضد ملی را ادامه داده است.

مجاهدین از روز نخست شروع جنگ به‌رغم این که معتقد بودند جنگ اجتناب ناپذیر بود و این خمینی بود که محرک جنگ بود، ولی در جبهه‌های مقدم جنگ شرکت کردند و به دفاع از خاک ایران پرداختند. اما مجاهدین پرسیدند:<blockquote>«این سؤال به جای خود باقی است که آیا اختلافات ایران و عراق نمی‌توانست در مسیر برخوردهای دیگری از سوی طرفین با پرهیز از تحریکات متقابل و رعایت اصول مسلم عرف و قوانین بین‌المللی به سرانجامی جز جنگ، منتهی شود؟ و به خصوص باید جدا سؤال نمود که آیا ایران نمی‌توانست از همان ابتدا با اتخاذ سیاستی انقلابی و هوشیارانه و با اعلام اینکه تحت هیچ عنوان (از جمله صدور مکانیکی انقلاب) قصد تحریک و دخالت در امور داخلی دیگران را ندارد – ضمن اینکه اجازه‌ی دخالت در امور داخلی خود را به دیگران نخواهد داد – بهانه را به‌دست عراق ندهد»؟<ref>فوق‌العاده‌ی نشریه‌ی ”مجاهد“ ۱۰ آبان ۱۳۵۹</ref></blockquote>مهدی ابریشمچی مسؤل کمیسیون صلح شورای ملی مقاومت جنگ ایران و عراق را این چنین توصیف می‌کند:<blockquote>«آغازگر جنگ، عراق بود. ما این کار عراق را به شدت محکوم کردیم، چراکه سیاست بسیار غلطی بود. در مقابلِ تحریکات و دخالت رژیم در امور داخلی عراق، جنگ پاسخ آن نبود. چرا که تنها و تنها به سود رژیم، برنامه‌ها و سیاستهایش تمام شد. در حقیقت بهانه را دست رژیم داد. همان‌طور که دیدیم، گویا خمینی جلاد از خدا خواسته، این جنگ را رحمت تلقی کرد؛ سپس سیاست جنگ‌افروزی خود را تا آنجا که در توان داشت، ادامه داد؛ بنابراین در این زمینه کار عراق اشتباه بود و ما محکوم کردیم. بعد هم به خاطر اینکه نیروهای عراقی در داخل خاک میهن بودند، در دفاع از کشور شرکت کردیم و آنرا اعلام هم کردیم. ما با عراق جنگیدیم و شهدایی را هم تقدیم کردیم. تاریخ ایران شاهد این واقعیت هست. مواضع مقاومت در این زمینه به طور کامل روشن است، کما اینکه من خودم شاهد بودم و در نخستین ملاقات برادرمان مسعود با رئیس جمهور عراق افتخار حضور داشتم. در آن ملاقات، نخستین نکته‌ای را که برادر مسعود یادآوری کرد این بود که: «شما در جنگ به عنوان نیروی اشغالگر وارد خاک ایران شدید و آن زمان ما با شما جنگیدیم و شهدایی را هم دادیم». این توضیح برای این بود که در شروع مناسباتمان با عراق، همه چیز روشن باشد و چیزی در ابهام باقی نماند».<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/164350 طلسم جنگ (قسمت پایانی) - گفتگو با مهدی ابریشمچی مسئول کمیسیون صلح شورای ملی]</ref></blockquote>اکنون این رسانه‌ها و مهره‌های همین حاکمیت هستند که با زیر سؤال بردن آن با محسن رضایی که یک عملیات شکست‌خورده آن را توجیه می‌کند به مجادله برخاسته‌اند.