قانون اساسی جمهوری اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران از 177 اصل تشکیل شده است<ref>[https://moghararat.msrt.ir/file/download/regulation/1497687031-.pdf متن کامل قانون اساسی جمهوری اسالمی ایران همراه با اصالحات سال 8631]</ref>. این قانون که توسط مجلس خبرگان نوشته شد، در تاریخ ر روز ۱۲ آذرماه ۱۳۵۸ در یک همه پرسی به تصویب رسید. در سال ۱۳۶۸ اصلاحاتی در این قانون صورت پذیرفت و سمت نخست‌وزیری در سمت ریاست جمهور ادغام شد و سمت جدید پدیدآمده را ریاست جمهور نامیدند.<ref>[https://www.histonegar.com/24-%D8%A2%D8%A8%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%A8-%D9%82%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B3%DB%8C/ سایت هیستونگار-۲۴ آبان تصویب قانون اساسی]</ref> | |||
== تاریخچه == | |||
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در ابتدا به دستور روح‌الله خمینی توسط حسن حبیبی در پاریس براساس قانون اساسی وقت ایران و قوانین برخی کشورهای دیگر نوشته شد. بعد از رسیدن خمینی به ایران، وی عده‌ی از حقوقدانان را موظف به تهیه پیش نویس دیگری کرد. این افراد ناصر کاتوزیان، عبدالکریم لاهیجی، حسن حبیبی، محمدجعفر جعفری لنگرودی، ناصر میناچی و احمد صدرحاج سیدجوادی با کمک رضا زواره‌ای و سید علی خامنه‌ای بودند. هرچند خامنه ای تنها یک یا دوبار در جلسات مروبط به این کار که دو ماه به طول انجامید شرکت کرد. | |||
پس از آن مطابق نظر خمینی قرار براین بود که قانون اساسی به رفراندوم گذاشته شود .مهندس بازرگان و یدالله سحابی با این رفراندوم مخالفت بودند.آنها معتقد بودند مردم باید قادر باشند در مورد تک تک بندهای قانون نظر بدهند. آنها خواهان تشکیل مجلس موسسان با آراء مردم بودند که این مجلس بتواند آراء مردم رادر جزء به جزء قانون وارد کند.برخی جریانها از جمله سازمان مجاهدین نیز با چنین رویکردی مخالف و خواهان تشکیل مجلس موسسان بودند.سازمان مجاهدین از جمله به قانون اساسی رأی نداد. | |||
سرانجام خمینی بجای مجلس موسسان نوشتن قانون را به مجلس خبرگان واگذار کرد. مجلس خبرگان پیش نویس قبلی را به کلی کنار گذاشت و خود دوباره شروع به نوشتن قانون کرد. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس|۲|اندازه=ریز}} | {{پانویس|۲|اندازه=ریز}} | ||
نسخهٔ ۱۴ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۰۰
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران از 177 اصل تشکیل شده است[۱]. این قانون که توسط مجلس خبرگان نوشته شد، در تاریخ ر روز ۱۲ آذرماه ۱۳۵۸ در یک همه پرسی به تصویب رسید. در سال ۱۳۶۸ اصلاحاتی در این قانون صورت پذیرفت و سمت نخست‌وزیری در سمت ریاست جمهور ادغام شد و سمت جدید پدیدآمده را ریاست جمهور نامیدند.[۲]
تاریخچه
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در ابتدا به دستور روح‌الله خمینی توسط حسن حبیبی در پاریس براساس قانون اساسی وقت ایران و قوانین برخی کشورهای دیگر نوشته شد. بعد از رسیدن خمینی به ایران، وی عده‌ی از حقوقدانان را موظف به تهیه پیش نویس دیگری کرد. این افراد ناصر کاتوزیان، عبدالکریم لاهیجی، حسن حبیبی، محمدجعفر جعفری لنگرودی، ناصر میناچی و احمد صدرحاج سیدجوادی با کمک رضا زواره‌ای و سید علی خامنه‌ای بودند. هرچند خامنه ای تنها یک یا دوبار در جلسات مروبط به این کار که دو ماه به طول انجامید شرکت کرد.
پس از آن مطابق نظر خمینی قرار براین بود که قانون اساسی به رفراندوم گذاشته شود .مهندس بازرگان و یدالله سحابی با این رفراندوم مخالفت بودند.آنها معتقد بودند مردم باید قادر باشند در مورد تک تک بندهای قانون نظر بدهند. آنها خواهان تشکیل مجلس موسسان با آراء مردم بودند که این مجلس بتواند آراء مردم رادر جزء به جزء قانون وارد کند.برخی جریانها از جمله سازمان مجاهدین نیز با چنین رویکردی مخالف و خواهان تشکیل مجلس موسسان بودند.سازمان مجاهدین از جمله به قانون اساسی رأی نداد.
سرانجام خمینی بجای مجلس موسسان نوشتن قانون را به مجلس خبرگان واگذار کرد. مجلس خبرگان پیش نویس قبلی را به کلی کنار گذاشت و خود دوباره شروع به نوشتن قانون کرد.