منوچهر سخایی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « '''سید منوچهر سخایی کاشانی''' معروف به '''منوچهر سخایی''' خواننده پاپ و روزنامه...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
== ترانه‌شناسی منوچهر سخایی == | == ترانه‌شناسی منوچهر سخایی == | ||
=== آلبوم‌ها: | === آلبوم‌ها: === | ||
=== همکلاسا === | ==== همکلاسا ==== | ||
# کولی | |||
# همکلاسا | |||
# خاطره‌ها | |||
# دلم خوش نیست | |||
# دلم پر میزنه | |||
# با من صمیمی باش | |||
=== جان جان === | ==== جان جان ==== | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
!ترانه | !ترانه | ||
نسخهٔ ۱ مارس ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۳۹
سید منوچهر سخایی کاشانی معروف به منوچهر سخایی خواننده پاپ و روزنامه‌نگار
در ۹مهرماه سال ۱۳۱۴ خورشیدی در تهران و در خانواده‌ای فرهنگی و متمایل به سیاست دیده به جهان گشود. برادر بزرگ ترش سرگرد سید محمود سخایی رئیس شهربانی برگزیده ی دکتر مصدق در کرمان بود که در جریان وقایع 28 مرداد سال 1332 در این شهر به شهادت رسید و جسدش را مثله کردند. منوچهر به یاد برادرش ترانه ی«پرستو» را خواند. منوچهر سخایی تحصیلات ابتدایی و متوسطه ی خود را در تهران ادامه داد و از همان دوران تحصیل به مقولات هنری بویژه موسیقی علاقه و اشتیاق نشان داد. با این وجود وی قبل از آن که وارد دنیای موسیقی شود برای مدتی در روزنامه ی کیهان مشغول به کار شد و به عنوان خبرنگار پارلمانی در این روزنامه فعالیت کرد.
منوچهر سخایی از قدیمی ترین چهره های موسیقی پاپ و از بازماندگان نسلی است که با اجرای ترانه های عاشقانه بر بستر ملودی های ایرانی، با ارکستراسیون غربی و کلام فارسی، در اواخر دهه ی 30 خورشیدی، محبوبیت خیره کننده ای برای این سبک موسیقی به ارمغان آوردند.
زندگی‌نامه
سید منوچهر سخایی کاشانی که به منوچهر سخایی شهرت دارد در سال ۱۳۱۴ خورشیدی در تهران دیده به جهان گشود. خانواده‌ی او خانواده‌ای فرهنگی بودند هر چند گرایشات سیاسی نیز در خانواده‌ی سخایی وجود داشت. منوچهر تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌ی خود را در تهران سپری کرد و در همین دوران تحصیل علاقه‌ی بسیاری به موسیقی از خود نشان داد.[۱]
برادرش سرگرد محمود سخایی، رئیس شهربانی در دوره‌ی دکتر مصدق در کرمان بود که در حوادث اتفاقات ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ به قتل رسید. گفته شده است که سرهنگ سخایی به دستور خود دکتر محمد مصدق به این سمت برگزیده شده بود. سرگرد محمود سخایی هم‌چنین محافظ دکتر مصدق، نویسنده کتاب «مصدق و رستاخیز ملت»، یار خسرو روزبه، نفر اول مسابقات تیراندازی در کل کشور، رئیس شهربانی کرمان و فرمانده گارد محافظین مجلس شورای ملی بود.
منوچهر در مقاله ای با قلم خود به شرح واقعه کشته شدن برادرش پرداخته است. او بعدها ترانه پرستو را- که بر اساس یک ترانه ای محلی است - به درخواست مادر داغدارشان در رثای برادرش خواند و او را ستود. افسری که تا پای جان در مقابل حکومت کودتا ایستادگی کرد. همانها که بدستور تیمسار فضل اله امانپور فرمانده لشکر کرمان او را با دشنه مجروح کرده و سپس از بالای عمارت شهربانی کرمان به خیابان پرتاب کرده و با چوب و چماق و قمه پیکر نیمه جانش را زیر ضربات خود گرفتند و به آن هم اکتفا نکردند و با جیپ نظامی جناب تیمسار از روی او عبور کردند. قاتلان پای او را با طنابی به ته خودروی جیپ نظامی بستند و پیکر سرگرد سخایی را تا میدان شهر کرمان(مشتاقیه فعلی) بر زمین کشیدند و بر تیرکی چوبی آویختند و «جاوید شاه و مرگ بر مصدق» گویان، و در حالیکه چوب و چماق‌هایشان را در هوا می‌چرخاندند، بدنبال جیپ ویلیس نظامی راه افتادند. آنجا جسد را کاملاً برهنه کردند و با توهین و اعمال ناشایست آنرا در میدان مشتاق که یکصد سال پیش، «مشتاقعلیشاه اصفهانی» سنگسار شده بود به دار آویختند. [۲]
فعالیت‌های هنری
سخایی پیش از این‌که وارد دنیای هنر بشود در روزنامه‌ی کیهان به عنوان خبرنگار پارلمانی فعالیت می‌کرد اما به واسطه‌ی دوستی‌ای که بین او و پرویز ایران‌فر برقرار بود به موسیقی روی آورد. سخایی در اواخر دهه‌ی سی با ترانه‌ای به نام «کالسکه زرین» که بسیار غیرحرفه‌ای اجرا شده بود و آهنگ‌سازی آن را کامبیز مژدهی عهده‌دار بود و ترانه‌ی آن را پرویز توکلی سروده بود وارد عالم موسیقی شد.
سخایی با همین ترانه‌ی غیرحرفه‌ای از سد شورای سختگیر موسیقی عبور کرد. منوچهر سخایی عبور خود از این سد را این‌گونه توضیح می‌دهد: «آن موقع مثل اين روزها (در لس آنجلس) نبود که شرکت‌های موسيقی برای خودشان نوار و صفحه پر میکنند و پخش میکنند. در آن زمان مرکز توليد موسيقی فقط و فقط راديو ايران بود و تنها آن‌ها امکاناتش را داشتند.بعد از آنکه قانون حق مولف در ايران تصويب شد، شرکت‌های خصوصی وارد ماجرا شدند. تا پيش از آن شورای موسيقی خيلی سختگيری می‌کرد و چون موسيقيدانان سنتی در آن شورا حضور داشتند، نمی‌خواستند آهنگ‌هايی غير از موسيقی سنتی و ملی از راديو پخش شود، بنابراين خيلی به ندرت اين آهنگ‌ها (پاپ) از راديو پخش میشد.مثلا آقای محمد نوری که خواننده بسيار خوبی هم بودند، در برنامه ارتش برنامه‌هايش را اجرا می‌کرد و در خود راديو ميدان نمی‌دادند.» پس از ورود محمد نوری و بعد از او ویگن به رادیو پای منوچهر سخایی و بعد از اوعباس مهرپویا نیز به رادیو باز شد و این‌گونه شد که منوچهر سخایی از سال ۱۳۳۷ به بعد وارد رادیو شد و کار خود را به عنوان خواننده آغاز کرد. در همین سال‌ها بود که سخایی وارد عرصه‌ی سینما نیز شد. او در ابتدا در فیلم‌ها به عنوان خواننده وارد شد اما پس از مدتی به ایفای نقش نیز پرداخت.
اولین بار به عنوان کار سینمایی صدای او در فیلم «زندگی شیرین است» به کارگردانی مجید محسنی پخش شد. پس از این او به عنوان خواننده در فیلم‌هایی مانند «دخترها این‌طور دوست دارند» و «خروس جنگی»از ساخته‌‌های اسماعیل پورسعید،هنرنمایی کرد. منوچهر سخایی در سال ۱۳۴۰ در فیلم «پستچی»، ساخته‌ی رفیع حالتی، «در انتهای ظلمت» ساخته‌ی ابوالقاسم ملکوتی و «ببر کوهستان» ساخته‌ی خسرو پرویزی به عنوان هنرپیشه هنرنمایی کرد. منوچهر سخایی در آن دوره به سرعت به خواننده‌ای صاحب سبک تبدیل شد. محمدرضا شجریان در کارآگاه آواز خود خاطره‌ای از آن روزها نقل میکند. ایشان می‌گوید: «من در دانشسرا بودم که منوچهر سخایی یک ابوعطا خواند که من خیلی خوشم آمد و آن را یاد گرفتم و بعدها چند بار آن را خواندم و همیشه هم گفته‌ام که این را از سخایی یاد گرفته‌ام.» منوچهر سخایی پیش از انقلاب شوی تلویزیونی «زنگوله‌ها» را برای تلویزیون ملی ایران تهیه کرد که در آن به معرفی چهره‌های جدید موسیقی پاپ می‌پرداخت.[۱]
او با ترانه «پرستو» که به یاد برادرش، سرگرد محمود سخایی که جان خود را در وقایع ٢٨ مرداد از دست داد خوانده بود به عالم هنر راه یافت. سخایی در اواخر دهه ٣٠ خورشیدی با اجرای سبک تازه ای از موسیقی پاپ، هم زمان با «ویگن» خواننده معروف دیگری که موسیقی پاپ مدرن را رواج داد باعث رواج این سبک از موسیقی شدند. منوچهر سخائی ترانه های بسیاری را خوانده است که یکی از معروف ترین آن ها «کلاغا» ساخته پرویز مقصدی با شعری از نوذر پرنگ بود. ترانه ای که نام این هنرمند را بر سر زبان ها انداخت و او را تبدیل به یکی از محبوب ترین خوانندگان زمان خود کرد.[۳]
مهاجرت به خارج کشور
منوچهر سخایی در سال ١٣۵٧ خورشیدی به آمریکا مهاجرت کرد. او پس از اقامت در آمریکا تا مدتی به خوانندگی ادامه داد. آلبوم "همکلاس ها" نخستین اثر او پس از خروج از ایران بود.[۴]
او در اوائل دهه هشتاد میلادی به همراه «ویگن» و «عارف» کنسرت هایی برای هم وطنان عضو سازمان مجاهدین خلق ایران اجرا کرد اما اجرای این برنامه ها برای هر سه خواننده انتقاداتی به همراه داشت. او چندی بعد رسما به شورای مقاومت پیوست و در ماه های گذشته به رغم بیماری نگران ایرانیانی بود که در اردوگاه اشرف مورد تهاجم نیروهای عراقی قرار گرفته بودند.
فرهنگ فرهی، روزنامه نگار، نویسنده و پژوهشگر ساکن لس آنجلس و یکی از قدیمی ترین همکاران منوچهر سخایی در صحنه روزنامه نگاری او را هنرمندی مبارز و متعهد می خواند که به سرنوشت مملکت و ملت خود اهمیت می داد و هرگز تا آخرین روزهای حیات از فعالیت های سیاسی برای رویارویی با دشمنان ایران دست نکشید. او به صدای آمریکا گفت: «منوچهر یک روزنامه نگار به معنای اخص کلمه بود چرا که او واجد همه ارزش هایی بود که یک روزنامه نگار حرفه ای باید واجد آن باشد. در زمانی که در روزنامه کیهان به کار اشتغال داشت همه او را دوست داشتند چون انسانی رئوف و مهربان بود و به دور از سیاست های نکوهیده آن دوران. در مهاجرت طی سی سال کوشید تا برای آزادی ایران نبرد کند، بجنگد و ستیز کند و هیچوقت درطول این مدت در دایره ابتذال نیفتاد. منوچهر یک انسان آزاده و شریف بود وانسانی مورد احترام همه. حتی کسانی که به هر دلیل با افکار و عقاید سیاسی او مخالف بودند»[۳]
محمود خوشنام، کارشناس موسیقی، به بی بی سی فارسی گفت: "منوچهر سخایی زمانی روی عرصه آمد که ترانه سازی در ایران در حال تکوین بود، و او نقش مهمی در این جریان تکوینی ایفا کرد. منوچهر سخایی به من می گفت که او و ویگن برای پیشبرد موسیقی پاپ در دو جریان موازی حرکت می کردند. ویگن بیشتر با بهره گیری از ریتم ها غربی عمل می کرد و خودش بیشتر متکی به منابع داخلی و موسیقی سنتی و بومی بود."
"صدای منوچهر سخایی مثل صدای ویگن رسا نبود ولی صدایی نرم و رمانتیک و عاشق پسند داشت و همین هم سبب معروفیت و شهرتش شد."
منوچهر سخایی در گفت و گویی با رادیو فردا در سال ۸۶ گفته بود: "آن آلبوم هم راضی‌ام نکرد و بعد از آن اوضاع اینجا به شکلی شد که من دیدم یا باید از این جماعت بزن بکوب پیروی کنم یا دوباره سکوت کنم و من در آن زمان تصمیم گرفتم با موسیقی لس آنجلس همراهی نکنم."
او پس از آن تا چند سال اثر تازه ای منتشر نکرد و به گفته خود، "مقداری مصاحبه از شخصیت‌های مختلفی که در موسیقی پاپ ایران مطرح بودند" تهیه کرد.
آقای سخایی می گفت که کتابی در دست تهیه دارد درباره موسیقی مدرن و موسیقی پاپ ایران، که در آن تقریبا با همه کسانی که در دسترس او بوده اند - مثل محمد نوری، حمید قنبری و نعمت مین باشیان - گفت‌وگو کرده است.[۴]
فعالیت‌های سیاسی
منوچهر پس از پیروزی انقلاب اسلامی مانند بسیاری از خوانندگان آن زمان از ایران خارج شد. او به آمریکا رفت و در آنجا فعالیت هنری خود را پی گرفت اما نتوانست موفقیت قبل خود را تکرار کند. خودش نیز از فعالیت‌های هنری‌اش در آمریکا و در شهر لس‌آنجلس راضی نبود. او در مصاحبه‌ای می‌گوید: «من از چند آهنگ اولين آلبومم که در آمريکا تهيه کردم راضی نيستم. چون اين آلبوم را در بدو ورودم به آمريکا ارايه دادم، هنوز به اوضاع و احوال اينجا آشنا نبودم و از نظر مالی هم بسيار محدود بودم، نمی‌توانستم به راحتی تصميم بگيرم و اين آلبوم را در شرايط کوچ اجباری و آن حالت گيج و ويجی توليد کردم.اما بلافاصله وقتی مقداری به خودم مسلط شدم، اولين کاری که کردم سکوت بود و بعد آلبوم همکلاس‌ها را عرضه کردم که در آن آهنگ‌های خوبی بود. ولی آن آلبوم هم راضی‌ام نکرد و بعد از آن اوضاع اينجا به شکلی شد که من ديدم يا بايد از اين جماعت بزن بکوب پيروی کنم يا دوباره سکوت کنم و من در آن زمان تصميم گرفتم با موسيقی لس آنجلس همراهی نکنم.» منوچهر سخایی مانند برخی از هنرمندان دیگر مانند مرضیه، عماد رام و مرجان به سازمان مجاهدین خلق پیوست و برنامه‌هایی نیز به نفع این سازمان سیاسی مخالف جمهوری اسلامی اجرا کرد.[۱]
سخایی به هر مناسبتی خشم خود را نسبت به نظام جمهوری اسلامی ابراز میداشت. در بهار سال 1372 به فراخوان خانم مریم رجوی برای پیوستین به مقاومت پاسخ مثبت داد و در”کنسرت بزرگ همبستگی“ در کنار سایر هنرمندان ملی دیگر که مثل او به این حرکت ملی پیوسته بودند، شرکت کرد.
او هم‌چنین برای دیدار با رزمندگان آزادی به اشرف رفت. در اجلاس رسمی شورای ملی مقاومت بعنوان یک ناظر در کنار خانواده های شهیدان، در کنار پدر رضایی های شهید و سایر هنرمندان از جمله زنده یاد عماد رام حضور یافت. آقای مسعود رجوی مسئول شورا با احترام بسیار با او برخورد کرد. از او دعوت کرد که در کنارش در مسند مسئول اجلاس بنشیند و شاهد اداره جلسه باشد. این رفتار مسعود، منوچهر را دگرگون کرد. بعدها دراین‌باره گفت:”هرگز انتظار چنین استقبال و بزرگواری از ایشان را نداشتم و بکلی شیفته مسعود شده ام“.
او پس از چندی بدرخواست خویش به عضویت شورا درآمد و تا آخرین لحظه زندگی بر اتحاد با این شورا و مجاهدان و بویژه اشرفیان پای فشرد. منوچهر به کرّات مواضع سیاسی خود را در سلسه مقالاتی که در نشریات مقاومت ایران به چاپ میرسید به اطلاع مردم ایران میرساند. دفاع او از زنان و مردان شهر اشرف و علاقه‌اش به مسئول شورا را حتی در برخی ترانه هایش متجلی است.
او اجرای ترانه هایی که توسط هنرمندان حامی مقاومت از جمله محمد شمس، آندرانیک و سایرین ساخته میشد در دهها کنسرت هنری شرکت کرد. از نقطه نظر هنری این دوران سرفصل جدیدی برای منوچهر تلقی میشد. خودش بارها گفته بود من تا بحال استعداد و توانم را در همین حد تصور میکردم اما این آثار بزرگ و ماندگار که از نظر تکنیک و ظرایف موسیقی توانمندی بالایی را اقتضا میکنند من را به سمت قلل بالاتری از جهان موسیقی ارتقا میبخشند. او توانسته بود صدایش را در مجموعه ای از ترانه ها و سرودهایی با مضامین مبارزاتی و اجتماعی با بهره گیری از بزرگترین و ارزنده ترین ارکسترهای سمفونی اروپا که بهمت هنرمندان یادشده انجام میشد، از فرم باریتون رومانتیک به سمت تنور، اوج بدهد. این گونه تحول معمولا در سنین بالا که روند طبیعی حنجره انسان بر خلاف مسیر فوق عمل میکند و بتدریج وسعت و قدرت صدا ضعیف تر و محدودتر میشود پدیده نادری است.
او در گرامیداشت مبارزات جوانان میهن ترانه ای بنام ”ای جوانان وطن“ سرود که بعدا با آهنگی که استاد شمس بر آن تلفیق کرد در مایه بیات ترک، اثری در زمینه موسیقی اجتماعی بود.
او به هر مناسبت خودش را به پاریس میرساند و در اجلاس شورا و سایر آکسیون های مقاومت حضور میافت. در گردهم آیی سالیانه مقاومت ایران در جمع یکصدهزارنفری هواداران مقاومت در تاورنی واقع در شمال پاریس با پیکری بیمار حضور یافت.[۲]
درگذشت
منوچهر سخایی، خواننده برجسته، یکی از قدیمی ترین چهره های موسیقی پاپ و از آخرین سواران نسل اجرای ترانه های عاشقانه پارسی بر بستری از ملودی های ایرانی با ارکستراسیون غربی بامداد روز پنج شنبه ٢٨ آوریل در لس آنجلس درگذشت.
منوچهر سخایی که هنگام مرگ ٧۶ سال داشت، در چند سال اخیر با بیماری سرطان دست به گریبان بود. او از سه دهه پیش در آمریکا و در لس آنجلس زندگی می کرد و در این دیار نیز چندین آلبوم موسیقی ارائه داد و در اغلب گردهم آیی های ایرانی شهر حضوری شاخص داشت. او با بیش از نیم قرن فعالیت هنری در رشته های مختلف از جمله بازی در چند فیلم فارسی پیش از انقلاب و روزنامه نگاری حرفه ای، یکی از چهره های دوستداشتنی در میان مردم و به ویژه جامعه ایرانی لس آنجلس محسوب می شد.[۳]
منوچهر سخایی به سرطان مبتلا شد و سرانجام در هشتم اردیبهشت سال ۱۳۹۰ در آمریکا درگذشت. از منوچهر سخایی حدود ده آلبوم به یادگار مانده است و بیشتر این آثار به صورت سی‌دی به وسیله‌ی کمپانی‌های موسیقی ایرانی در کالیفرنیا منتشر شده است. منوچهر دو دختر به نام‌های پرستو و لیلا دارد.[۱]
مریم رجوی در رثای وی گفته است: «منوچهر سخایی، با بیش از نیم قرن فعالیت و شهرت هنری، پرستوی هنر ایران، از مفاخر مقاومت، روزنامه نگار حرفه یی و خواننده ی«پرستو» به یاد برادرش سرگرد محمود سخایی، شهید کودتای 28 مرداد بود…
قدر و منزلت هنری منوچهر سخایی برای تمامی هموطنانی که عواطف و احساساتشان از دیرباز با طنین صدای او و ترانه هایش در کوچه باغ های خاطرات شهرهای وطن آشناست، نیازی به توصیف ندارد. با این همه، تردیدی نیست که خصال انسانی این رادمرد هنر ملی در صدر ارزش هایش قرار دارد. منوچهر سخایی از شیفتگان رزمندگان آزادی و اشرفیان بود. روزهای پایانی منوچهر سخایی مصادف بود با حمله ی مزدوران رژیم آخوندی به اشرف در 19 فروردین سال 1390. منوچهر که در بستر بیماری از این جنایت مطلع شد، بیش از حال خود و بیماری جانکاهش، دل مشغول مجاهدان اشرف بود و از بستر بیماری پیامی برای اشرفیانداد که در سینه ی تاریخ مقاومت ایران به یادگار مانده است».[۵]
ترانه‌شناسی منوچهر سخایی
آلبوم‌ها:
همکلاسا
- کولی
- همکلاسا
- خاطره‌ها
- دلم خوش نیست
- دلم پر میزنه
- با من صمیمی باش
جان جان
| ترانه | ترانه سرا | آهنگساز | تنظیم |
|---|---|---|---|
| مولا علی | |||
| بلا دوسش دارم | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| برگرد برگرد | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| دزد دل | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| قدیما یادش بخیر | پرویز اتابکی | کریم محمودی | |
| هنوزم دوست دارم | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| جان جان | ارمنی | جهانبخش پازوکی | |
| کلاغا | نوذر پرنگ | پرویز مقصدی | پرویز مقصدی |
| پنجره | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی |
کلاغها(۱۳۴۹)
| ترانه | ترانه سرا | آهنگساز | تنظیم |
|---|---|---|---|
| کلاغها | نوذر پرنگ | پرویز مقصدی | پرویز مقصدی |
| لب دریا | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی |
| بابارو ببوس | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی |
| میدونم | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| دوستش دارم | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| پشیمون | ایرج جنتی عطایی | پرویز مقصدی | پرویز مقصدی |
| دل من | |||
| لالایی | ایرج جنتی عطایی | پرویز مقصدی | پرویز مقصدی |
| قدیما | کریم محمودی | پرویز اتابکی | |
| بزار امشب بخوابم | ایرج جنتی عطایی | پرویز مقصدی | پرویز مقصدی |
| جدایی | |||
| چرا اومدی |
لب دریا و بابا رو بوس کن (۱۳۵۰)
لالایی و کلاغها (۱۳۵۰)
داغ بوسه و عروسی (۱۳۵۱)
برگرد برگرد و با گریه به سویش می‌روم (۱۳۵۱)
وعده دور دور نمی‌خوام و دیدی از دستم رفت (۱۳۵۲)
گردن بند الله و شهر نور (۱۳۵۲)
گل و آروم آروم (۱۳۵۳)
خداحافظ
| ترانه | ترانه سرا | آهنگساز | تنظیم |
|---|---|---|---|
| اشک های من | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی |
| از تو دل کندن | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی |
| خداحافظ | |||
| گردن بند الله | |||
| جدا از تو | |||
| زندگی |
لاله
| ترانه | ترانه سرا | آهنگساز | تنظیم |
|---|---|---|---|
| نگاهم کن | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| تو بودی | |||
| امشب | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | ناصر چشم آذر |
| باور کن | پرویز وکیلی | پرویز ایرانلو | |
| لاله | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| غزال | پرویز وکیلی | سورن | |
| اشتباه | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی |
نمکی
| ترانه | ترانه سرا | آهنگساز | تنظیم |
|---|---|---|---|
| جوونی | فرید زلاند | فرید زلاند | آندرانیک |
| نمکی | منوچهر چشم آذر | منوچهر چشم آذر | |
| سیتی سماقی | کاشانی | سیاوش قمیشی | نوید نحوی |
| خانومی | هما میرافشار | کاظم عالمی | کاظم عالمی |
| دخترو | هما میرافشار | آندرانیک | آندرانیک |
| پاشنه صناری | کاشانی | منوچهر چشم آذر | منوچهر چشم آذر |
| عروس و داماد | کاشانی | حسن شماعی زاده | آندرانیک |
سکوت
هفت ستاره
| ترانه | ترانه سرا | آهنگساز | تنظیم |
|---|---|---|---|
| پاشنه صناری | پرویز وکیلی | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی |
| جوونی | پرویز وکیلی | کامبیز مژدهی | کامبیز مژدهی |
| دخترو | هوشنگ شهابی | هوشنگ شهابی | هوشنگ شهابی |
| سیتی سماقی | کاشانی | سیاوش قمیشی | نوید نحوی |
| فلونی | هما میرافشار | کاظم عالمی | کاظم عالمی |
| عروس و داماد | کاشانی | حسن شماعی زاده | آندرانیک |
برگرد
| ترانه | ترانه سرا | آهنگساز | تنظیم |
|---|---|---|---|
| برگرد | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| بوسه ناز | پرویز وکیلی | ناصر چشم آذر | |
| دل گرمی | |||
| جان جان | ارمنی | جهانبخش پازوکی | |
| خاطره ها | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| عشق دریایی | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| مبارک بادا | |||
| نامزدی | کامبیز مژدهی | پرویز وکیلی | |
| نصیحت | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| پاییز | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| پرستو | عطاالله خرم | سیروس آرین پور | |
| من تو رو دوست دارم | امیر آرام | پرویز وکیلی |
سایر آهنگ‌ها
| ترانه | ترانه سرا | آهنگساز | تنظیم | توضیحات |
|---|---|---|---|---|
| دزد دل | پرویز وکیلی | جهانبخش پازوکی | جهانبخش پازوکی | |
| بوسه داغ | پرویز وکیلی | ناصر چشم آذر | ناصر چشم آذر | |
| کالسکه زرین | پرویز وکیلی | کامبیز مژدهی | کامبیز مژدهی | |
| بازآ (آهنگ | هوشنگ شهابی | هوشنگ شهابی | هوشنگ شهابی | |
| شب میای | اجرای مشترک با پوران | |||
| پائیزه | اجرای مشترک با الهه | |||
| ای والله | اجرای مشترک با پوران | |||
| به کنارم بنشین | اجرای مشترک با دلکش | |||
| شمع روشن | اجرای مشترک با پوران |
- جزیره
- نامزدی
- جدایی
- شهر نور
- خط و نشون
- ای جوانان وطن
- بذار امشب بخوابم
- دیدی از دستم رفت
- تو را دوست دارم
- بابا رو بوس کن
- قدیما یادش به خیر
- می دونم
- گاهی وقتا که هوایی میشه دل
- پاییز از راه رسید
- برگرد پشیمون می‌شی آخر
- فصل باور
- افسوس
- شب آخر
- برف
- نامه
- لیلا
- باران
- رفتم
- بختیاری
- بدرود
- غنچه‌های نارنج
- آخرین نامه
- موج نگاه
- عاشق دیوانه
- باور مکن
- از دستم رفت
- آهوی رمیده
- شمع من
- آروم آروم
- صنوبر
- چشم به راه
- گلهای باغچه
- خط و نشون
- پشیمون
- لالایی۱
- لالایی۲
- بوسه داغ
- اشتباه من
- غم امشب
- دوستش دارم
- دزد دل
- بابا رو بوس کن
- لب دریا
- برگرد
- گل به سر عروس
- پنجره
- جان جان
- گل
- دل من
- شهر نور
- اشکهای من
- تو رو دوستت دارم
- قُل قُل