پیمان اسلو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Bill Clinton, Yitzhak Rabin, Yasser Arafat at the White House 1993-09-13.jpg|جایگزین=پیمان اسلو|بندانگشتی|از راست: یاسر عرفات- بیل کلیلینتون- اسحاق رابین]] | [[پرونده:Bill Clinton, Yitzhak Rabin, Yasser Arafat at the White House 1993-09-13.jpg|جایگزین=پیمان اسلو|بندانگشتی|از راست: یاسر عرفات- بیل کلیلینتون- اسحاق رابین]] | ||
پیمان اسلو به پیمانی گفته می‌شود که در ۱۳ سپتامر ۱۹۹۳ میان دولت وقت اسرائیل و سازمان آزادیبخش فلسطین که فتح از سازمان‌های اصلی آن است بسته شد. در این روز یاسر عرفات و محمود عباس به همراه نخست وزیر اسرائیل اسحاق رابین و وزیر امور خارجه‌ی آن شیمون پرز و رئیس جمهور آمریکا بیل کلینتون در کاخ سفید توافق کردند که به روند مخاصمه میان فلسطین و اسرائیل پایان دهند. طبق این توافق اسرائیل سازمان آزادیبخش فلسطین را به عنوان نماینده مردم فلسطین به رسمیت شناخت. هر دو طرف توافق کردند که تشکیلات خودگردان فلسطین (PA) تشکیل شود و حاکمیت در کرانه باختری و نوار غزه را در یک دوره پنج ساله به عهده بگیرد. از ابتدا قرار بر این بود که این توافق یک توافق ۵ ساله باشد و پس از آن یک توافق دائم ایجاد شود. مسائلی چون بیت‌المقدس، مسأله‌ی پناهندگان فلسطینی و مرزهای میان دو کشور از جمله مسائلی بود که باید در این ۵ سال یعنی تا ماه مه ۱۹۹۹ مورد مذاکره قرار می‌گرفت. این توافق از طرف گروه‌ها و احزاب وابسته به رژیم ایران چون حزب‌الله لبنان و حماس رد شد. علاوه بر آن گرو‌ه‌های تندروی اسرائیلی آن را سازشکارانه می‌دانستند. این مسأله تا آنجا پیش رفت که مداخله‌ی احزاب وابسته به ایران روند پیشروی صلح و ادامه‌ی توافق را تقریبا ناممکن ساخت بطوری که پیش از پایان یافتن ریاست جمهوری بیل کیلینتون دور جدیدی از مخاصمات آغاز شد. اسحاق رابین نیز دو سال پس از این توافق در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۹۵ توسط افراط‌گرایان یهودی ترور شد. برخی از هواداران اسحاق رابین بر مسئولین بیمارستان ایچیلوف تل‌آویو را متهم به کوتاهی در درمان وی که منجر به مرگ او شد می‌دانستند. با مرگ اسحاق رابین سرنوشت پیان اسلو در حاله‌ای از ابهام قرار گرفت. | پیمان اسلو به پیمانی گفته می‌شود که در ۱۳ سپتامر ۱۹۹۳ میان دولت وقت اسرائیل و سازمان آزادیبخش فلسطین که فتح از سازمان‌های اصلی آن است بسته شد. در این روز یاسر عرفات و محمود عباس به همراه نخست وزیر اسرائیل اسحاق رابین و وزیر امور خارجه‌ی آن شیمون پرز و رئیس جمهور آمریکا بیل کلینتون در کاخ سفید توافق کردند که به روند مخاصمه میان فلسطین و اسرائیل پایان دهند. طبق این توافق اسرائیل سازمان آزادیبخش فلسطین را به عنوان نماینده مردم فلسطین به رسمیت شناخت.<ref>[https://history.state.gov/milestones/1993-2000/oslo The Oslo Accords and the Arab-Israeli Peace Process]</ref> هر دو طرف توافق کردند که تشکیلات خودگردان فلسطین (PA) تشکیل شود و حاکمیت در کرانه باختری و نوار غزه را در یک دوره پنج ساله به عهده بگیرد. از ابتدا قرار بر این بود که این توافق یک توافق ۵ ساله باشد و پس از آن یک توافق دائم ایجاد شود.<ref>[https://www.britannica.com/topic/Oslo-Accords Oslo Accords]</ref> مسائلی چون بیت‌المقدس، مسأله‌ی پناهندگان فلسطینی و مرزهای میان دو کشور از جمله مسائلی بود که باید در این ۵ سال یعنی تا ماه مه ۱۹۹۹ مورد مذاکره قرار می‌گرفت. این توافق از طرف گروه‌ها و احزاب وابسته به رژیم ایران چون حزب‌الله لبنان و حماس رد شد. علاوه بر آن گرو‌ه‌های تندروی اسرائیلی آن را سازشکارانه می‌دانستند. این مسأله تا آنجا پیش رفت که مداخله‌ی احزاب وابسته به ایران روند پیشروی صلح و ادامه‌ی توافق را تقریبا ناممکن ساخت بطوری که پیش از پایان یافتن ریاست جمهوری بیل کیلینتون دور جدیدی از مخاصمات آغاز شد. اسحاق رابین نیز دو سال پس از این توافق در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۹۵ توسط افراط‌گرایان یهودی ترور شد. برخی از هواداران اسحاق رابین بر مسئولین بیمارستان ایچیلوف تل‌آویو را متهم به کوتاهی در درمان وی که منجر به مرگ او شد می‌دانستند. با مرگ اسحاق رابین سرنوشت پیان اسلو در حاله‌ای از ابهام قرار گرفت. | ||
== منابع == | |||
نسخهٔ ۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۱۱
پیمان اسلو به پیمانی گفته می‌شود که در ۱۳ سپتامر ۱۹۹۳ میان دولت وقت اسرائیل و سازمان آزادیبخش فلسطین که فتح از سازمان‌های اصلی آن است بسته شد. در این روز یاسر عرفات و محمود عباس به همراه نخست وزیر اسرائیل اسحاق رابین و وزیر امور خارجه‌ی آن شیمون پرز و رئیس جمهور آمریکا بیل کلینتون در کاخ سفید توافق کردند که به روند مخاصمه میان فلسطین و اسرائیل پایان دهند. طبق این توافق اسرائیل سازمان آزادیبخش فلسطین را به عنوان نماینده مردم فلسطین به رسمیت شناخت.[۱] هر دو طرف توافق کردند که تشکیلات خودگردان فلسطین (PA) تشکیل شود و حاکمیت در کرانه باختری و نوار غزه را در یک دوره پنج ساله به عهده بگیرد. از ابتدا قرار بر این بود که این توافق یک توافق ۵ ساله باشد و پس از آن یک توافق دائم ایجاد شود.[۲] مسائلی چون بیت‌المقدس، مسأله‌ی پناهندگان فلسطینی و مرزهای میان دو کشور از جمله مسائلی بود که باید در این ۵ سال یعنی تا ماه مه ۱۹۹۹ مورد مذاکره قرار می‌گرفت. این توافق از طرف گروه‌ها و احزاب وابسته به رژیم ایران چون حزب‌الله لبنان و حماس رد شد. علاوه بر آن گرو‌ه‌های تندروی اسرائیلی آن را سازشکارانه می‌دانستند. این مسأله تا آنجا پیش رفت که مداخله‌ی احزاب وابسته به ایران روند پیشروی صلح و ادامه‌ی توافق را تقریبا ناممکن ساخت بطوری که پیش از پایان یافتن ریاست جمهوری بیل کیلینتون دور جدیدی از مخاصمات آغاز شد. اسحاق رابین نیز دو سال پس از این توافق در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۹۵ توسط افراط‌گرایان یهودی ترور شد. برخی از هواداران اسحاق رابین بر مسئولین بیمارستان ایچیلوف تل‌آویو را متهم به کوتاهی در درمان وی که منجر به مرگ او شد می‌دانستند. با مرگ اسحاق رابین سرنوشت پیان اسلو در حاله‌ای از ابهام قرار گرفت.