کاربر:سهراب تهرانی/صفحه تمرین
اشرف احمدی (زاده ۴ شهریور ۱۳۴۵ - درگذشته ۳ آبان ۱۳۶۵) مادر ۴ فرزند و یکی از شهدای مجاهدین است.........
کودکی و جوانی
اشرف احمدی در نازی آباد تهران متولد
فعالیت سیاسی
از سال ۱۳۵۰ و پس از بازداشت برادرش سیدمحمود احمدی بود که اشرف با رفت و آمد به زندان های گوناگون با دستاویز دیدار با برادر زندانیش و رفتن به گردهمائی های خانواده های زندانیان سیاسی در راه پیکار با رژیم پهلوی گام گذاشت! در سال ۱۳۵٤ و همزمان با دستگیری سیداحمد احمدی اشرف نیز دستگیر شد، با آن که اشرف هنگام دستگیری باردار بود و دچار بیماری قلبی هم بود از سوی ساواکی ها به سختی شکنجه شد اما این شکنجه ها نتوانستند از ایستادگی اشرف در برابر شکنجه گران رژیم پهلوی بکاهند! کودک اشرف به ناممریم هم در زندان زاده شد و اشرف در بیدادگاه های رژیم شاهنشاهی به پانزده سال زندان محکوم شد، باری، اشرف پس از سه سال زندان و شکنجه با فروپاشی رژیم شاهنشاهی در سال ۱۳۵۷ از زندان آزاد شد!اشرف احمدی پس از زندان و شکنجه ای که در زمان رژیم پهلوی کشیده بود در تیرماه سال ۱۳۶۰ با آن که در بستر بیماری بود دستگیر و همراه پسر شیرخوارش روانه زندان اوین شد! اشرف نه بمبی ترکانده و صد تن را کشته بود و نه تیرباری به دست گرفته و پنجاه تن را به رگبار بسته بود بلکه زن بیماری بود که چهار کودک داشت و در گوشه ای افتاده بود! کسی که بسیار کوشید برای اشرف پرونده ای سنگین بسازد تا او را وادار به مصاحبه ای نمایشی در حسینیه زندان اوین کند دژخیم سرشناس رژیم آخوندی اسدالله لاجوردی بود!
تحصیلات
دوران زندان
اشرف احمدی که سه سال در زندان های شاه و هفت سال در زندان های آخوندی به زنجیر کشیده شده بود (روی هم ده سال) با آن که مادر چهار کودک بود هنگام کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ ددمنشانه به دار آویخته شد![۱]
سرانجام هنگام کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ اشرف احمدی که مادر چهار کودک بود و سه سال در زندان ها و شکنجه گاه های رژیم پهلوی و هفت سال در زندان ها و شکنجه گاه های رژیم آخوندی به زنجیر کشیده شده بود (روی هم ده سال) ددمنشانه به دار آویخته شد! عفت شاه آبادی نیز پس از سال ها درد و رنج و شکنجه و چندین بار بازداشت ریز و درشت در رژیم های شاهی و آخوندی و آزارهای فراوان دیگر سرانجام روز یکشنبه بیست و سوم اسفندماه سال ۱۳۹٤ درگذشت!
جستارهای وابسته
منابع
-----------------------------------
محتویات
آشنایی با ورزش
افتخارات و فنون ورزشی
حبیب الله (حبیب)خبیری (زاده۱۳۳۴درگذشته ۳۱خرداد۱۳۶۳)متولدتهران کاپیتان تیم ملی ایران وبازیکن باشگاه فوتبال همای تهران بودکه درسال ۱۳۳۵باسازمان مجاهدین خلق ایران اشنا شدودرسال ۱۳۵۹بدلیل عضویت درسازمان مجاهدین ازتیم ملی کنارگذاشته شدودرسال ۱۳۶۲توسط پاسداران دستگیرشدودرخردادسال۱۳۶۳به جوخه اعدام سپرده شد
۱زندگی و کودکی
حبیب درسال ۱۳۳۴در یکی از محلات فقیرنشین جنوب تهران به‌دنیا آمد و از همان‌آغاز، خلق و خوی مردمی‌اش را از توده‌های محرومی آموخت که با آنها زیست، برای آنها توپ زد و با عشق آنها جان باخت.
۲آشنایی با ورزش
۳افتخارات و فنون ورزشی
۴فعالیتهای سیاسی
حبیب قهرمان از سال۱۳۵۵ با سازمان‌مجاهدین خلق ایران آشنا گردیدوباپیروزی انقلاب ۱۳۵۷باورودبه دانشکده تربیت معلم درسال ۵۸ درارتباط مستقیم با مجاهدین قرارگرفت حکومت ایران اورابخاطراین موضوع در سال۱۳۵۹ از تیم ملی فوتبال ایران حذف نمود.به موازات درخشش در میدانهای ورزشی، به‌فعالیتهای سیاسی نیز ادامه داد و همراه با سیل خروشان خلق در قیام ضدسلطنتی شرکت نمود و بارها تا مرز شهادت پیش رفت.پس‌از پیروزی قیام در ارتباط مستقیم با سازمان قرار گرفت و به جرگه هواداران مجاهدین پیوست و ازآن‌پس، هیچ‌گاه از هواداری و کمک به‌مجاهدین دریغ نورزید.
پس‌از شروع مقاومت مسلحانه مجاهدین با رژیم‌خمینی، حبیب قهرمان به‌زندگی مخفی روی‌آورد. وی تا قبل‌از دستگیری، رابطه‌فعالی با سازمان داشت.
آغاز مقاومت انقلابی علیه رژیم‌خمینی، حبیب را درراه و آرمان خود استوارتر کرد. آن‌گاه که در سال۱۳۶۲ توسط جلادان خمینی اسیر شد، در اوجی درخشان‌تر، جوهر مردمی و انقلابی خود را به‌نمایش گذاشت. کاپیتان محبوب تیم ملی فوتبال ایران با گشاده‌رویی و صبر انقلابی، شکنجه‌ها و توهینهای دشمن را تحمل کرد و در پاسخ همه رذیلتهای آنان بر عزم خود در ادامه راهش پای فشرد. تا آن‌که عاقبت در ۳۱خرداد سال۱۳۶۳، به‌دستور خمینی به‌همراه چهل تن دیگر از خواهران و برادران مجاهدش، به‌جوخه‌های تیرباران سپرده شد.
فعالیتهای اجتماعی
حبیب، تنها یک قهرمان نام‌آور دنیای ورزش نبود. راه و رسم مردمی او، که میراثی از سنت جوانمردی و مردم‌دوستی امثال جهان‌پهلوان تختی بود، از او قهرمانی فروتن، صمیمی و فداکار ساخته بود. با همین روحیه بود که حبیب قهرمان پس‌ازعبور پیروز و سرفرازاز میدانهای ورزشی از پله‌های افتخار و شرف خلق بالا رفت و در اوج اوج، به‌خاطر دفاع از آرمانهای توحیدی سازمان‌مجاهدین خلق ایران، بر بالاترین قله شرف و افتخار ورزشکاران ملی ایران جاودانه شد.