کاربر:Abbas/صفحه تمرین1
روز جهانی کم‌توانان یا روز جهانی معلولین (۳ دسامبر) برابر با ۱۲ آذر در سال ۱۹۹۲ توسط سازمان ملل ایجاد شد. هدف از تعیین کردن چنین روزی رشد اذهان عمومی درباره‌ی پدیده‌ی معلولیت و ایجاد آگاهی لازم در این رابطه و همچنین تشویق دولت‌ها به رعایت حقوق معلولین بوده است.[۱] در جهان بیش از ۵۰۰ میلیون نفر به دلیل نقص در سیستم مغزی، جسمی و حسی از معلولیت و کم‌توانی رنج می‌برند.[۲] این افراد اغلب قادر به امرار معاش نیستند و نیاز به حمایت دارند. هر ساله سازمان ملل شعاری را به عنوان مضمون سمت‌گیری تلاش‌های جهانی معرفی می‌کند.
در ایران معلولین با مشکلات زیادی مواجه هستند. به دلیل ناکارآمدی جمهوری اسلامی آنها علاوه بر تمامی مشکلاتی که مردم عادی با آن دست به گریبان هستند، با مشکلات ویژه‌ای در ارتباط با بیماری خود مواجه‌اند
کم‌توان (معلول)
کم توان یا معلول به افرادی گفته می شود که به دلیل نقص جسمی یا ذهنی، چه از نوع مادر زاد یا ایجاد شده، دچار اختلال همیشگی در کارآمدی و سلامی خود شده اند و قادر نیستند ضروریات زندگی عادی خود را تأمین کنند.[۲]
- معلولیت ها دارای انواع مختلفی هستند که به طور کلی در دسته‌های زیر بارز می‌شوند:
- معلولیتهای حرکتی که شامل انواع نقص در دستگاه‌های حرکتی و عصبی است.
- معلولیتهای روانی
- معلولیتهای حواسی که شامل مشکلات بینایی و شنوایی هستند
- معلولیتهای احشایی که شامل نقص‌های قلبی، عروقی، تنفسی و کلیوی هستند
نام‌گذاری روز جهانی معلولین
روز جهانی معلولین از سال ۱۹۹۲ که از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد اعلام شد، هر ساله در ۳ دسامبر برگزار می‌شود.هدف از تعیین این روز ارتقاء رشد اذهان عمومی درباره مسائل مربوط به معلولیتهای مختلف؛ و افزایش آگاهیهایی بوده است که می‌بایست از مساله پیوستن افراد معلول در تمامی جنبه‌های سیاسی؛ اجتماعی؛ اقتصادی و فرهنگی زندگی منتج شود. این وضع به همین منوال طی شد تا در سال ۱۹۹۹ شعاری با مضمون (امکان دسترسی برای همه در هزاره جدید) برگزیده شد و سرلوحه امور قرار گرفت.
بیش از پانصد میلیون نفر به دلیل نقص در سیستم روحی و مغزی جسمی و حسی از معلولیت رنج می‌برند. اینان هر کجا که باشند و در هر نقطه‌ای از دنیا که به سر برند به دلیل موانع ظاهری و یا اجتماعی با محدودیتهایی در زندگی خود مواجه می‌شوند. در طی بیست سال اخیر کوششهای چشمگیری در شناساندن و معرفی اشخاص معلول به جامعه انسانی صورت پذیرفته است. یکی ازمواردی که می‌توان از آن به عنوان نقطه عطفی در این زمینه نام برد اعلام سال ۱۹۸۱ میلادی به عنوان سال جهانی معلولین است که توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد صورت پذیرفت. در سال بعد (۱۹۸۱) فاصله سالهای ۱۹۹۲ – ۱۹۸۳ میلادی دهه جهانی معلولین نام گرفت تا کیفیت و شرکت فعالانه و همه‌جانبه افراد معلول را در زندگی اجتماعی و گسترش و پیشرفت آنها ارتقاء بخشد.[۳]
معلولین در ایران
در ایران جمعیتی در حدود ۳ درصد دچار انواع معلولیتهای جزئی یا کلی هستند.[۴] در ایران معلولین با مشکلات بسیار زیادی مواجه هستند. ناکارآمدی جمهوری اسلامی مشکلات معیشتی بسیاری برای مردم عادی در طول ۴۰ سال ایجاد کرده است اما کم‌توانایان در ایران علاوه بر تمامی آن، با مشکلات ویژه‌ای در ارتباط با بیماری خود مواجه‌اند. برخی از آنها را می‌توان چنین دسته‌بندی کرد:
فقدان قوانین کمک‌کننده
مشکلات شهری
یکی مسائل مهمی که یک حکومت در راستای رسیدگی به معلولین باید به آن توجه داشته باشد، ایجاد امکانات ویژه‌ی شهری برای معلولین است. امکانات استفاده از وسایل نقلیه، ایستگاه‌ها و ترمینال‌های شهری، آسانسورها، مسیر عبور از پله‌ها، پل‌ها از جمله برخی از این امکانات هستند. این مسأله در ایران تقریبا به طور کامل نادیده گرفته شده است....
مشکلات شغلی
در بند الف ماده هفت قانون جامع حمایت از حقوق معلولین تمامی ادارات دولتی موظفند که ۳ درصد از کارمندان خود را از میان معلولین انتخاب کنند. در همین قانون آمده است که ۶۰ درصد از پست‌های تلفنچی به معلولین اختصاص داده شود. این قانون در ایران اجرا نشده و هیچ تضمینی برای عملی کردن آن وجود ندارد، هر چند متخصصین معتقدند این ماده باید با در نظر گرفتن اصل احترام با جملات دیگری بازنویسی شود چرا که خود بیانگر نگرشی منفی نسبت به معلولین است.[۵]
روابط اجتماعی
حکومت‌ها موظفند با استفاده از رسانه‌ها به فرهنگ سازی در رابطه با برخورد با معلولین بپردازند. آنها باید به کودکان و مردم بیاموزند که چگونه با معلولین رفتار کنند. این موضوع در ایران در هیچ برنامه آموزشی و فرهنگی به صورت برنامه ریزی شده وجود ندارد.
مشکلات مالی
معلولین در تمامی دنیا نیاز به حمایت مالی ویژه دارند، زیرا آنها در بسیاری موارد قادر نیستند درآمد کافی برای تأمین نیازهای خود داشته باشند.
مشکلات تحصیلی