کاربر:Javad/صفحه تمرین1: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
}} | }} | ||
'''علیرضا شوریده''' (تولد ۱۳۲۰ - درگذشت ۱۸ آذر ۱۳۷۹) در شهر انزلی به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی را در انزلی به اتمام رساند و در سال ۱۳۳۴ به تهران کوچ کرد و دبیرستان را در تهران گذراند. علیرضا شوریده به دلیل صدای خوشی که داشت در مسابقات امور تربیتی دبیرستان نفر اول شد، همین امر باعث شد تا او را به هنرستان موسیقی معرفی کنند. در سال ۱۳۴۴ نزد استاد کریمی آواز ایرانی فرا گرفت و گوشه‌ها و ردیف‌ها را در موسیقی ایرانی آموخت و سپس شاگرد اسماعیل مهرتاش شد. علیرضا شوریده در سال ۱۳۵۴ با رادیو همکاری کرد و با ورود به ارکستر گلها که رهبر آن فرهاد فخرالدینی بود مجموعا ۱۰ برنامه ضبط کرد. علیرضا شوریده همچنین با گروه عشاق به سرپرستی عبدالله ملت‌پرست همکاری کرد و نوار اشک وارش حاصل کار او بود. در سال ۱۳۵۶ با ارکستر پایور همکاری کرد. وی سالها معلم و مدرس تعلیم موسیقی بود. سرانجام علیرضا شوریده در ۲۰ آبان ۱۳۷۹ بر اثر سکته مغزی در بیمارستان ایران تهران درگذشت و در زادگاهش، بندرانزلی به خاک سپرده شد.<ref>[ | '''علیرضا شوریده''' (تولد ۱۳۲۰ - درگذشت ۱۸ آذر ۱۳۷۹) در شهر انزلی به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی را در انزلی به اتمام رساند و در سال ۱۳۳۴ به تهران کوچ کرد و دبیرستان را در تهران گذراند. علیرضا شوریده به دلیل صدای خوشی که داشت در مسابقات امور تربیتی دبیرستان نفر اول شد، همین امر باعث شد تا او را به هنرستان موسیقی معرفی کنند. در سال ۱۳۴۴ نزد استاد کریمی آواز ایرانی فرا گرفت و گوشه‌ها و ردیف‌ها را در موسیقی ایرانی آموخت و سپس شاگرد اسماعیل مهرتاش شد. علیرضا شوریده در سال ۱۳۵۴ با رادیو همکاری کرد و با ورود به ارکستر گلها که رهبر آن فرهاد فخرالدینی بود مجموعا ۱۰ برنامه ضبط کرد. علیرضا شوریده همچنین با گروه عشاق به سرپرستی عبدالله ملت‌پرست همکاری کرد و نوار اشک وارش حاصل کار او بود. در سال ۱۳۵۶ با ارکستر پایور همکاری کرد. وی سالها معلم و مدرس تعلیم موسیقی بود. سرانجام علیرضا شوریده در ۲۰ آبان ۱۳۷۹ بر اثر سکته مغزی در بیمارستان ایران تهران درگذشت و در زادگاهش، بندرانزلی به خاک سپرده شد.<ref>[https://event.mojahedin.org/i/events/5314 علیرضا شوریده، ستاره‌ای در آلبوم موسیقی ایران زمین]</ref> | ||
== کودکی و جوانی == | == کودکی و جوانی == | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۲۰
| علیرضا شوریده | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ۲۰/اسفندماه/۱۳۲۰ انزلی |
| درگذشت | ۲۰/ آبان ۱۳۷۹ بیمارستان ایران تهران |
| آرامگاه | بندر انزلی |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | خواننده و مدرس موسیق |
| نقش‌های برجسته | خواننده و مدرس موسیقی |
| دوره | معاصر |
| آثار | میرزا اشک وارش ضبط ده برنامه در رادیو عضو گروه کر تالار ملی رودکی شهادت احمد(دی‌بلال) همسفر سرودهای فردا روشن است شهادت |
علیرضا شوریده (تولد ۱۳۲۰ - درگذشت ۱۸ آذر ۱۳۷۹) در شهر انزلی به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی را در انزلی به اتمام رساند و در سال ۱۳۳۴ به تهران کوچ کرد و دبیرستان را در تهران گذراند. علیرضا شوریده به دلیل صدای خوشی که داشت در مسابقات امور تربیتی دبیرستان نفر اول شد، همین امر باعث شد تا او را به هنرستان موسیقی معرفی کنند. در سال ۱۳۴۴ نزد استاد کریمی آواز ایرانی فرا گرفت و گوشه‌ها و ردیف‌ها را در موسیقی ایرانی آموخت و سپس شاگرد اسماعیل مهرتاش شد. علیرضا شوریده در سال ۱۳۵۴ با رادیو همکاری کرد و با ورود به ارکستر گلها که رهبر آن فرهاد فخرالدینی بود مجموعا ۱۰ برنامه ضبط کرد. علیرضا شوریده همچنین با گروه عشاق به سرپرستی عبدالله ملت‌پرست همکاری کرد و نوار اشک وارش حاصل کار او بود. در سال ۱۳۵۶ با ارکستر پایور همکاری کرد. وی سالها معلم و مدرس تعلیم موسیقی بود. سرانجام علیرضا شوریده در ۲۰ آبان ۱۳۷۹ بر اثر سکته مغزی در بیمارستان ایران تهران درگذشت و در زادگاهش، بندرانزلی به خاک سپرده شد.[۱]
کودکی و جوانی
علیرضا شوریده در ۲۰ اسفند ۱۳۲۰ در شهر انزلی در استان گیلان به دنیا آمد. تحصیلات دوره‌ی ابتدایی را در شهر انزلی به پایان رساند و در ۱۴ سالگی، در سال ۱۳۳۴ همراه با خانواده به تهران رفت. وی در دبیرستان صدای آوازش مورد توجه معلمان قرار گرفت. او در همان ایام در مسابقه‌ای که از طرف امور تربیتی استان در شهر رامسر برگزار شده بود شرکت کرد و در سه مسابقه مقام نخست را کسب نمود. علیرضا شوریده به واسطه‌ی همین استعداد، در سال ۱۳۴۴ به هنرستان موسیقی معرفی شد تا نزد استاد کریمی به مدت ۲ سال موسیقی و گوشه و ردیف‌های آوازی بیاموزد. او سپس به شاگردی استاد اسماعیل مهرتاش درآمد. در ادامه استاد علیرضا شوریده زیر نظر خانم «اولین باغچه‌بان» ۳ سال آموزش دید و در سال ۱۳۵۱ تا سال ۱۳۵۷ با گروه آوازهای محلی همکاری داشت. علیرضا شوریده همچنین در سال ۱۳۵۴ همکاریش با رادیو را آغاز نمود و با رهبری فرهاد فخرالدینی در ارکستر گلها، در مجموع ۱۰ برنامه ضبط کرد. علیرضا شوریده نوار «اشک وارش» را با همکاری با گروه عشاق که سرپرست آن عبدالله ملت‌پرست بود از خود به جای گذاشت. علیرضا شوریده به دعوت کانون پرورش و فکری کودکان و نوجوانان در سال ۱۳۵۵فعالیت کرد و نوار «آوازهای دیروز» را ظبط کرد و در ادامه در همکاری با ارکستر پایور در سال ۱۳۵۶ آهنگی با شعر باباطاهر در مایه‌ی شوشتری اجرا و ضبط کرد.[۲]
فعالیتهای علیرضا شوریده
آغاز فعالیت موسیقی
علیرضا شوریده موسیقی را با عضویت در گروه کر تالار رودکی شروع کرد و چند ترانه محلی را خواند. در همین ماه‌ها و سالهای تحصیلی، ترانه‌هایی را در دبیرستان خواند که موجب شگفتی دانش‌آموزان و معلمان شد. گردانندگان و دست‌اندرکاران مسابقات هنری، اسمش را به داوران مسابقه آوازخوانی اردوگاه رامسر دادند. علیرضا ۳بار در این اردوگاه شرکت کرد و هر ۳بار نفر اول و ممتاز شد. حاصل این موفقیت، معرفی وی به هنرستان موسیقی از جانب هیأت داوران بود. علیرضا مبانی موسیقی را در کلاس‌های شبانه هنرستان ملی موسیقی با موفقیت گذراند.
همکاری با بزرگان موسیقی
علیرضا شوریده دوره‌ی تکمیلی آواز را تا ۳سال در محضر استاد خانم اولین باغچه‌بان گذراند و به دهه ۵۰ خورشیدی رسید. از ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۷ سولیست آوازها و ترانه‌های محلی بود؛ اما در ۱۳۵۴ مدتی با «ارکستر گلها»ی رادیو همکاری داشت و ۱۰برنامه ضبط کرد. چندی هم با گروه «عشاق» به سرپرستی عبدالله ملت‌پرست آلبومی به نام «اشک وارش» را تولید کردند.
اجرای ترانه میرزا
یکی از کارهای ماندگار در تاریخ ایران ترانه‌ی خاطره انگیز «میرزا» بود که در سال ۱۳۵۶ با آهنگ سازی عبدالله ملت پرست انجام شد. اجرای این ترانه یکی از علت‌های ماندگاری میرزا کوچک خان و مبارزاتش در تاریخ مبارزات ایران است. همچنین وی مدتی هم به همراه گروه عشاق در خارج از ایران چندین ترانه محلی را اجرا کرد.
اجرای ترانه‌های انقلابی
در آن ایام، خواندن ترانه «میرزا»، علیرضا شوریده را با مبارزه آشنا کرد. علیرضا شوریده در اواسط دهه ۵۰ به تدریس و تعلیم موسیقی پرداخت. که بعد از انقلاب ۵۷ و تحولات گوناگون در ایران، وی ترانه «شور انقلاب» را اجرا کرد. انقلاب ضد سلطنتی و تحولات آن روزها، علیرضا شوریده را با آرمانهای انقلابیونی مانند میرزا کوچک آشنا کرد که برای آزادی مردم جان خویش را میدهند، به همین دلیل وی با همکاری با نهاد ترانه سرود مجاهدین خلق وارد دوران تازه‌ای از فعالیتهای هنری شد و در ادامه همکاری با این نهاد در سالهای ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ ترانه‌های «شهادت احمد(دی‌بلال)« و «همسفر» و سرودهای «فردا روشن است» و «شهادت» را اجرا کرد که بعد از انقلاب، اجرای این ترانه سرودها استقبال جوانان زیادی را به دنبال داشت.
سالهای فقر و تنگدستی
علیرضا شوریده در دهه ۶۰ و ۷۰ فشارهای زیادی را تحمل کرد. از کار اخراج شد و اینکه فقر و تنگدستی و آوارگی، او را گرفتار غم و رنج معیشت کرد. علت این امر نیز این بود که او علم موسیقی و صدایش را برای حکومت به کار نگرفت و برای مردم می‌خواند.[۳][۴]
مرگ
علیرضا شوریده بعد از اجراهای متعدد و همکاری با گروه ترانه سرود مجاهدین در دهه ۶۰ و همکاری نکردن با حکومت در زمینه هنر، تحت فشار قرار گرفت و در فقر و تنگدستی و آوارگی، در نهایت با سکته مغزی در بیمارستان درگذشت.[۵]
پانویس
- ↑ علیرضا شوریده، ستاره‌ای در آلبوم موسیقی ایران زمین
- ↑ یادی از علیرضا شوریده-وبلاگ موزیک اشرف
- ↑ علیرضا شوریده، ستاره ای در آلبوم موسیقی ایران
- ↑ درگذشت علیرضا شوریده -تلوزیون ملی ایران، سایت سیمای آزادی
- ↑ بیاد علیرضا شوریده-یوتوپ