کاربر:Javad/صفحه تمرین1: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
}} | }} | ||
'''علیرضا شوریده''' (تولد ۱۳۲۰ - درگذشت ۱۸ آذر ۱۳۷۹) در شهر انزلی به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی را در انزلی به اتمام رساند | '''علیرضا شوریده''' (تولد ۱۳۲۰ - درگذشت ۱۸ آذر ۱۳۷۹) در شهر انزلی به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی را در انزلی به اتمام رساند. علیرضا شوریده در سال ۱۳۳۴ به تهران کوچ کرد و دبیرستان را در تهران گذراند. او به دلیل صدای خوشی که داشت در مسابقات امور تربیتی دبیرستان نفر اول شد. همین امر باعث شد تا او را به هنرستان موسیقی معرفی کنند. در سال ۱۳۴۴ نزد استاد کریمی آواز ایرانی فرا گرفت و گوشه‌ها و ردیف‌ها را در موسیقی ایرانی آموخت و سپس شاگرد اسماعیل مهرتاش شد. علیرضا شوریده در سال ۱۳۵۴ با رادیو همکاری کرد و با ورود به ارکستر گل‌ها که رهبر آن فرهاد فخرالدینی بود مجموعا ۱۰ برنامه ضبط کرد. علیرضا شوریده همچنین با گروه عشاق به سرپرستی عبدالله ملت‌پرست همکاری کرد و نوار اشک وارش حاصل کار او بود. در سال ۱۳۵۶ با ارکستر پایور همکاری کرد. یکی دیگر از ترانه‌های مشهور او ترانه‌ی «بخوان ای همسفر با من» «سرود شهادت» از سری ترانه‌های سازمان مجاهدین خلق ایران است. وی در سالهای پس از انقلاب حاضر به همکاری با ارگان‌های حکومتی نشد و به همین دلیل از کار هنری کنار گذاشته شد و تا پایان عمر در سکوت بسر برد. سرانجام علیرضا شوریده در ۲۰ آبان ۱۳۷۹ بر اثر سکته مغزی در بیمارستان ایران تهران درگذشت و در زادگاهش، بندرانزلی به خاک سپرده شد.<ref name=":0">[https://event.mojahedin.org/i/events/5314 علیرضا شوریده، ستاره‌ای در آلبوم موسیقی ایران زمین]</ref> | ||
== کودکی و نوجوانی == | == کودکی و نوجوانی == | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
=== همکاری با بزرگان موسیقی === | === همکاری با بزرگان موسیقی === | ||
علیرضا شوریده در سال ۱۳۴۴ به مدت ۲سال نزد استاد محمود کریمی به آموختن ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی مشغول بود. | علیرضا شوریده در سال ۱۳۴۴ به مدت ۲سال نزد استاد محمود کریمی به آموختن ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی مشغول بود. علیرضا شوریده در سال ۱۳۴۶ به کلاس‌های استاد اسماعیل مهرتاش رفت و با ساختارهای موسیقی هرچه بیشتر آشنا شد. | ||
او دوره‌ی تکمیلی آواز را تا ۳سال در محضر استاد خانم اولین باغچه‌بان گذراند. علیرضا شوریده از ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۷ سولیست آوازها و ترانه‌های محلی بود. او همچنین در سال ۱۳۵۴ مدتی با «ارکستر گل‌ها»ی رادیو همکاری داشت و ۱۰برنامه ضبط کرد. علیرضا شوریده همچنین با گروه «عشاق» به سرپرستی عبدالله ملت‌پرست آلبومی به نام «اشک وارش» را تولید کردند.<ref name=":0" /> | |||
=== اجرای ترانه میرزا === | === اجرای ترانه میرزا === | ||
یکی از کارهای ماندگار در تاریخ ایران ترانه‌ی خاطره انگیز «[[میرزا کوچک خان جنگلی|میرزا]]» بود که در سال ۱۳۵۶ با آهنگ سازی عبدالله ملت پرست انجام شد. اجرای این ترانه | یکی از کارهای ماندگار در تاریخ ایران ترانه‌ی خاطره انگیز «[[میرزا کوچک خان جنگلی|میرزا]]» بود که در سال ۱۳۵۶ با آهنگ سازی عبدالله ملت پرست انجام شد. اجرای این ترانه در ثبت شدن نام میرزا کوچک خان و مبارزاتش در حافظه‌ی تاریخی مردم بسیار مؤثر بود. وی همچنین برای مدتی به همراه گروه عشاق در خارج از ایران چندین ترانه محلی را اجرا کرد. | ||
=== اجرای ترانه‌های انقلابی === | === اجرای ترانه‌های انقلابی === | ||
در آن ایام، خواندن ترانه «میرزا»، علیرضا شوریده را با مبارزه آشنا کرد. علیرضا شوریده | [[پرونده:علیرضا شوریده در گروه کر تالار رودکی.jpg|جایگزین=علیرضا شوریده در گروه کر تالار رودکی|بندانگشتی|'''علیرضا شوریده در گروه کر تالار رودکی''']] | ||
در آن ایام، خواندن ترانه «میرزا»، علیرضا شوریده را با مبارزه و سیاست آشنا کرد. علیرضا شوریده پس از انقلاب ۵۷ و تحولات سیاسی در ایران، وی ترانه «شور انقلاب» را اجرا کرد. [[انقلاب ضد سلطنتی]] علیرضا شوریده را با آرمانهای انقلابیونی مانند [[میرزا کوچک خان جنگلی|میرزا کوچک]] آشنا کرد. علیرضا شوریده با همکاری با نهاد ترانه-سرود سازمان [[سازمان مجاهدین خلق ایران|مجاهدین خلق]] وارد دوران تازه‌ای از فعالیتهای هنری‌اش شد و در ادامه همکاری با این نهاد در سالهای ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ ترانه‌های «شهادت احمد (دی‌بلال)» ، «همسفر»، سرودهای «فردا روشن است» و «شهادت» را اجرا کرد. این ترانه‌ها و سرودها در جریان [[انقلاب ضد سلطنتی]]، با استقبال گسترده‌ی جوانان مواجه شد. | |||
=== سالهای فقر و تنگدستی === | === سالهای فقر و تنگدستی === | ||
علیرضا شوریده در دهه ۶۰ و ۷۰ به دلیل عدم همکاری با ارگان‌های حکومتی فشارهای زیادی را تحمل کرد. او از کار اخراج شد و فقر و تنگدستی و آوارگی وی را گرفتار غم و رنج معیشت کرد. <ref>[https://event.mojahedin.org/i/events/5314 علیرضا شوریده، ستاره ای در آلبوم موسیقی ایران]</ref><ref>درگذشت علیرضا شوریده -تلوزیون ملی ایران، سایت سیمای آزادی</ref> | |||
علیرضا شوریده در دهه ۶۰ و ۷۰ فشارهای زیادی را تحمل کرد. از کار اخراج شد و | |||
== مرگ == | == مرگ == | ||
علیرضا شوریده | علیرضا شوریده در فقر و تنگدستی بر اثر سکته مغزی در بیمارستان ایران تهران، در ۱۸ آذر ۱۳۷۹ درگذشت و در زادگاهش بندر انزلی به خاک سپرده شد.<ref>[[بیاد علیرضا شوریده-یوتوپ]]</ref> | ||
== | |||
== منابع == | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۵۲
| علیرضا شوریده | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ۲۰ اسفند ۱۳۲۰ انزلی |
| درگذشت | ۱۸ آذر ۱۳۷۹ بیمارستان ایران تهران |
| علت مرگ | سکته مغزی |
| آرامگاه | بندر انزلی |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | خواننده و مدرس موسیقی |
| نقش‌های برجسته | همکاری با گروه عشاق فعالیت در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان عضو گروه کر تالار ملی رودکی ضبط ده برنامه در رادیو |
| دوره | معاصر |
| آثار | میرزا اشک وارش شهادت احمد(دی‌بلال) همسفر سرودهای فردا روشن است شهادت |
علیرضا شوریده (تولد ۱۳۲۰ - درگذشت ۱۸ آذر ۱۳۷۹) در شهر انزلی به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی را در انزلی به اتمام رساند. علیرضا شوریده در سال ۱۳۳۴ به تهران کوچ کرد و دبیرستان را در تهران گذراند. او به دلیل صدای خوشی که داشت در مسابقات امور تربیتی دبیرستان نفر اول شد. همین امر باعث شد تا او را به هنرستان موسیقی معرفی کنند. در سال ۱۳۴۴ نزد استاد کریمی آواز ایرانی فرا گرفت و گوشه‌ها و ردیف‌ها را در موسیقی ایرانی آموخت و سپس شاگرد اسماعیل مهرتاش شد. علیرضا شوریده در سال ۱۳۵۴ با رادیو همکاری کرد و با ورود به ارکستر گل‌ها که رهبر آن فرهاد فخرالدینی بود مجموعا ۱۰ برنامه ضبط کرد. علیرضا شوریده همچنین با گروه عشاق به سرپرستی عبدالله ملت‌پرست همکاری کرد و نوار اشک وارش حاصل کار او بود. در سال ۱۳۵۶ با ارکستر پایور همکاری کرد. یکی دیگر از ترانه‌های مشهور او ترانه‌ی «بخوان ای همسفر با من» «سرود شهادت» از سری ترانه‌های سازمان مجاهدین خلق ایران است. وی در سالهای پس از انقلاب حاضر به همکاری با ارگان‌های حکومتی نشد و به همین دلیل از کار هنری کنار گذاشته شد و تا پایان عمر در سکوت بسر برد. سرانجام علیرضا شوریده در ۲۰ آبان ۱۳۷۹ بر اثر سکته مغزی در بیمارستان ایران تهران درگذشت و در زادگاهش، بندرانزلی به خاک سپرده شد.[۱]
کودکی و نوجوانی
علیرضا شوریده در ۲۰ اسفند ۱۳۲۰ در شهر انزلی در استان گیلان به دنیا آمد. تحصیلات دوره‌ی ابتدایی را در شهر انزلی به پایان رساند و در ۱۴ سالگی، در سال ۱۳۳۴ همراه با خانواده به تهران رفت.[۲]
فعالیتهای علیرضا شوریده
آغاز فعالیت موسیقی
علیرضا شوریده موسیقی را با عضویت در گروه کر تالار رودکی شروع کرد و چند ترانه محلی را خواند. در همین ماه‌ها و سالهای تحصیلی، ترانه‌هایی را در دبیرستان خواند که موجب شگفتی دانش‌آموزان و معلمان شد. گردانندگان و دست‌اندرکاران مسابقات هنری، اسمش را به داوران مسابقه آوازخوانی اردوگاه رامسر دادند. علیرضا ۳بار در این اردوگاه شرکت کرد و هر ۳بار نفر اول و ممتاز شد. حاصل این موفقیت، معرفی وی به هنرستان موسیقی از جانب هیأت داوران بود. علیرضا مبانی موسیقی را در کلاس‌های شبانه هنرستان ملی موسیقی با موفقیت گذراند.
همکاری با بزرگان موسیقی
علیرضا شوریده در سال ۱۳۴۴ به مدت ۲سال نزد استاد محمود کریمی به آموختن ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی مشغول بود. علیرضا شوریده در سال ۱۳۴۶ به کلاس‌های استاد اسماعیل مهرتاش رفت و با ساختارهای موسیقی هرچه بیشتر آشنا شد.
او دوره‌ی تکمیلی آواز را تا ۳سال در محضر استاد خانم اولین باغچه‌بان گذراند. علیرضا شوریده از ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۷ سولیست آوازها و ترانه‌های محلی بود. او همچنین در سال ۱۳۵۴ مدتی با «ارکستر گل‌ها»ی رادیو همکاری داشت و ۱۰برنامه ضبط کرد. علیرضا شوریده همچنین با گروه «عشاق» به سرپرستی عبدالله ملت‌پرست آلبومی به نام «اشک وارش» را تولید کردند.[۱]
اجرای ترانه میرزا
یکی از کارهای ماندگار در تاریخ ایران ترانه‌ی خاطره انگیز «میرزا» بود که در سال ۱۳۵۶ با آهنگ سازی عبدالله ملت پرست انجام شد. اجرای این ترانه در ثبت شدن نام میرزا کوچک خان و مبارزاتش در حافظه‌ی تاریخی مردم بسیار مؤثر بود. وی همچنین برای مدتی به همراه گروه عشاق در خارج از ایران چندین ترانه محلی را اجرا کرد.
اجرای ترانه‌های انقلابی
در آن ایام، خواندن ترانه «میرزا»، علیرضا شوریده را با مبارزه و سیاست آشنا کرد. علیرضا شوریده پس از انقلاب ۵۷ و تحولات سیاسی در ایران، وی ترانه «شور انقلاب» را اجرا کرد. انقلاب ضد سلطنتی علیرضا شوریده را با آرمانهای انقلابیونی مانند میرزا کوچک آشنا کرد. علیرضا شوریده با همکاری با نهاد ترانه-سرود سازمان مجاهدین خلق وارد دوران تازه‌ای از فعالیتهای هنری‌اش شد و در ادامه همکاری با این نهاد در سالهای ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ ترانه‌های «شهادت احمد (دی‌بلال)» ، «همسفر»، سرودهای «فردا روشن است» و «شهادت» را اجرا کرد. این ترانه‌ها و سرودها در جریان انقلاب ضد سلطنتی، با استقبال گسترده‌ی جوانان مواجه شد.
سالهای فقر و تنگدستی
علیرضا شوریده در دهه ۶۰ و ۷۰ به دلیل عدم همکاری با ارگان‌های حکومتی فشارهای زیادی را تحمل کرد. او از کار اخراج شد و فقر و تنگدستی و آوارگی وی را گرفتار غم و رنج معیشت کرد. [۳][۴]
مرگ
علیرضا شوریده در فقر و تنگدستی بر اثر سکته مغزی در بیمارستان ایران تهران، در ۱۸ آذر ۱۳۷۹ درگذشت و در زادگاهش بندر انزلی به خاک سپرده شد.[۵]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ علیرضا شوریده، ستاره‌ای در آلبوم موسیقی ایران زمین
- ↑ یادی از علیرضا شوریده-وبلاگ موزیک اشرف
- ↑ علیرضا شوریده، ستاره ای در آلبوم موسیقی ایران
- ↑ درگذشت علیرضا شوریده -تلوزیون ملی ایران، سایت سیمای آزادی
- ↑ بیاد علیرضا شوریده-یوتوپ