کاربر:Javad/صفحه تمرین1

علیرضا شوریده
زادروز	۲۰/اسفندماه/۱۳۲۰ انزلی
درگذشت	۲۰/ آبان ۱۳۷۹ بیمارستان ایران تهران
آرامگاه	بندر انزلی
ملیت	ایرانی
پیشه	خواننده و مدرس موسیق
نقش‌های برجسته	خواننده و مدرس موسیقی
دوره	معاصر
آثار	میرزا اشک وارش ضبط ده برنامه در رادیو عضو گروه کر تالار ملی رودکی شهادت احمد(دی‌بلال) همسفر سرودهای فردا روشن است شهادت

علیرضا شوریده (تولد ۱۳۲۰ - درگذشت ۱۸ آذر ۱۳۷۹) در شهر انزلی به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی را در انزلی به اتمام رساند و در سال ۱۳۳۴ به تهران کوچ کرد و دبیرستان را در تهران گذراند. علیرضا شوریده به دلیل صدای خوشی که داشت در مسابقات امور تربیتی دبیرستان نفر اول شد، همین امر باعث شد تا او را به هنرستان موسیقی معرفی کنند. در سال ۱۳۴۴ نزد استاد کریمی آواز ایرانی فرا گرفت و گوشه‌ها و ردیف‌ها را در موسیقی ایرانی آموخت و سپس شاگرد اسماعیل مهرتاش شد. علیرضا شوریده در سال ۱۳۵۴ با رادیو همکاری کرد و با ورود به ارکستر گل‌ها که رهبر آن فرهاد فخرالدینی بود مجموعا ۱۰ برنامه ضبط کرد. علیرضا شوریده همچنین با گروه عشاق به سرپرستی عبدالله ملت‌پرست همکاری کرد و نوار اشک وارش حاصل کار او بود. در سال ۱۳۵۶ با ارکستر پایور همکاری کرد. وی سالها معلم و مدرس تعلیم موسیقی بود. سرانجام علیرضا شوریده در ۲۰ آبان ۱۳۷۹ بر اثر سکته مغزی در بیمارستان ایران تهران درگذشت و در زادگاهش، بندرانزلی به خاک سپرده شد.

کودکی و نوجوانی

علیرضا شوریده در ۲۰ اسفند ۱۳۲۰ در شهر انزلی در استان گیلان به دنیا آمد. تحصیلات دوره‌ی ابتدایی را در شهر انزلی به پایان رساند و در ۱۴ سالگی، در سال ۱۳۳۴ همراه با خانواده به تهران رفت.

فعالیت‌های علیرضا شوریده

آغاز فعالیت موسیقی

علیرضا شوریده موسیقی را با عضویت در گروه کر تالار رودکی شروع کرد و چند ترانه‌ محلی را خواند. در همین ماه‌ها و سال‌های تحصیلی، ترانه‌هایی را در دبیرستان خواند که موجب شگفتی دانش‌آموزان و معلمان شد. گردانندگان و دست‌اندرکاران مسابقات هنری، اسمش را به داوران مسابقه آوازخوانی اردوگاه رامسر دادند. علیرضا ۳بار در این اردوگاه شرکت کرد و هر ۳بار نفر اول و ممتاز شد. حاصل این موفقیت، معرفی وی به هنرستان موسیقی از جانب هیأت داوران بود. علیرضا مبانی موسیقی را در کلاس‌های شبانه هنرستان ملی موسیقی با موفقیت گذراند.

همکاری با بزرگان موسیقی

علیرضا شوریده در گروه کر تالار رودکی

علیرضا شوریده در سال ۱۳۴۴ به مدت ۲سال نزد استاد محمود کریمی به آموختن ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی مشغول بود. سپس در سال ۱۳۴۶ به کلاس‌های استاد اسماعیل مهرتاش رفت و با ساختارهای موسیقی هرچه بیشتر آشنا شد.

علیرضا شوریده دوره‌ی تکمیلی آواز را تا ۳سال در محضر استاد خانم اولین باغچه‌بان گذراند و به دهه‌ ۵۰ خورشیدی رسید. از ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۷ سولیست آوازها و ترانه‌های محلی بود؛ اما در ۱۳۵۴ مدتی با «ارکستر گل‌ها»ی رادیو همکاری داشت و ۱۰برنامه ضبط کرد. چندی هم با گروه «عشاق» به سرپرستی عبدالله ملت‌پرست آلبومی به نام «اشک وارش» را تولید کردند.

اجرای ترانه میرزا

یکی از کارهای ماندگار در تاریخ ایران ترانه‌ی خاطره انگیز «میرزا» بود که در سال ۱۳۵۶ با آهنگ سازی عبدالله ملت پرست انجام شد. اجرای این ترانه یکی از علت‌های ماندگاری میرزا کوچک خان و مبارزاتش در تاریخ مبارزات ایران است. همچنین وی مدتی هم به همراه گروه عشاق در خارج از ایران چندین ترانه محلی را اجرا کرد.

اجرای ترانه‌های انقلابی

در آن ایام، خواندن ترانه «میرزا»، علیرضا شوریده را با مبارزه آشنا کرد. علیرضا شوریده در اواسط دهه ۵۰ به تدریس و تعلیم موسیقی پرداخت. که بعد از انقلاب ۵۷ و تحولات گوناگون در ایران، وی ترانه «شور انقلاب» را اجرا کرد. انقلاب ضد سلطنتی و تحولات آن روزها، علیرضا شوریده را با آرمانهای انقلابیونی مانند میرزا کوچک آشنا کرد که برای آزادی مردم جان خویش را میدهند، به همین دلیل وی با همکاری با نهاد ترانه-سرود مجاهدین خلق وارد دوران تازه‌ای از فعالیتهای هنری شد و در ادامه همکاری با این نهاد در سالهای ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ ترانه‌های «شهادت احمد(دی‌بلال)» و «همسفر» و سرودهای «فردا روشن است» و «شهادت» را اجرا کرد که بعد از انقلاب ضد سلطنتی، اجرای این ترانه سرودها استقبال جوانان زیادی را به دنبال داشت.

سالهای فقر و تنگدستی

علیرضا شوریده در دهه ۶۰ و ۷۰ فشارهای زیادی را تحمل کرد. از کار اخراج شد و اینکه فقر و تنگدستی و آوارگی، او را گرفتار غم و رنج معیشت کرد. علت این امر نیز این بود که او علم موسیقی و صدایش را برای حکومت به کار نگرفت و برای مردم می‌خواند.

مرگ

علیرضا شوریده بعد از اجراهای متعدد و همکاری با گروه ترانه-سرود مجاهدین در دهه ۶۰ و همکاری نکردن با حکومت در زمینه هنر، تحت فشار قرار گرفت و در فقر و تنگدستی و آوارگی، در نهایت بر اثر سکته مغزی در بیمارستان ایران تهران،‌ در ۱۸ آذر ۱۳۷۹ درگذشت و در زادگاهش بندرانزلی به خاک سپرده شد.