کاربر:Javad/3صفحه تمرین
توتالیتاریسم، عموما به حکومت‌ها نسبت داده می‌شود. حکومت توتالیتر به رژیم‌هایی گفته می‌شود که با استفاده از قدرت با اصل ایجاد وحشت در جامعه، در کلیه امور اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و آموزشی به شکلی انحصاری و با ایجاد فضای خفقان، دخالت می‌کند و اهداف حکومت خود را به پیش می‌برد. نظام‌های توتالیتر با اهرم قانونی که خود وضع نمودند در کلیه عرصه‌های زندگی مردم و حریم خصوصی افراد نفوذ می‌کنند و آن را تحت سیطره خود قرار می‌دهند. از ویژگی‌های عمده توتالیتاریسم تبلیغات وسیع و سنگین، دستگاه پلیسی و اطلاعاتی پیچیده، مخفی، آشکار، موازی با نیروهای امنیتی و انتظامی، بحران‌سازی، دشمن‌سازی، کیش شخصیت حاکم، ترویج دیدگاه ماکیاولی، حذف اندیشه‌های متفاوت و ایدئولوژی‌های مخالف خود، ترویج ایدئولوژی و فرهنگ مختص به دستگاه خود، از دور خارج کردن و تغییر فرهنگ بومی غالب در کشور، فضاسازی امنیتی ترور، زندان، شکنجه، سانسور شدید خبری، سرکوب صدای مخالف، منع انتخابات آزاد، انتخابات نمایشی، ایجاد طیفی از افراد وفادار از قشر لمپن و افراد بی‌طبقه جامعه از طریق پول، انحصار صدا و سیما و استفاده حدأکثر از آن برای کوبیدن و از دور خارج کردن مخالفان از طریق ساخت فیلم مستند و سینمایی و سریال، خراب کردن چهره مخالفان خود از طریق شبکه‌های مجازی، القای وجود امنیت در جامعه به ذهن مردم. در بین تمام سیستم‌های توتالیتر، توتالیتاریسم دینی خطرناک‌ترین نوع حکومت است که با استفاده از دین که جزئی از اعتقادات عامه جامعه است، ایدئولوژی خود را در جامعه بسط می‌دهد و به نوعی از اعتقادات مردم جهت پیشبرد منافع خود استفاده می‌کند. به گفته هانا آرنت پژوهشگر توتالیتاریسم، توتالیتاریسم صورت جدیدی از رژیم‌های سیاسی است که ایجاد وحشت(ترور) اصل راهنمای آن است.
نمونه تاریخی
برای ذکر نمونه تاریخی از حکومت‌های توتالیتر غیر مذهبی و کلاسیک میتوان از حکومت نازی‌ها در آلمان به رهبری آدولف هیتلر با کشتارهای بی‌حد و حصر نظیر هولوکاست اشاره کرد اما نمونه تاریخی از حکومت توتالیتر مذهبی در دنیا فقط میتوان از حکومت پاپ‌ها در قرون وسطی نام برد و در تاریخ معاصر هم از حکومت جمهوری اسلامی ایران نام برد. جمهوری اسلامی ایران تنها حکومتی توتالیتر مذهبی اسلامی در دنیاست که نمونه ندارد.
توتالیتاریسم دینی(مذهبی)
تا قبل از به قدرت رسیدن خمینی در ایران توتالیتاریسم منحصر به یک نظام کلاسیک و فرهنگ اروپایی بود. که ویژگی‌های آنها نیز کیش شخصیت، حزب واحد، ایدئولوژی، کنترل روی اندیشه مردم و استفاده سیستماتیک از خشونت و زور به عنوان شیوه حکومت بود. اما بعد از به دست گرفتن قدرت توسط خمینی، شکلی از توتالیتاریسم در دنیا فرصت ظهور پیدا کرد که برای عمده دانشوران علوم سیاسی و اجتماعی نامفهوم و ناشناخته بود. به همین دلیل هم تعریف جامع و کاملی از این پدیده به دلیل عدم شناخت از آن نمی‌توانستند داشته باشند.
دولت توتالیتر
از دیدگاه آرنت، توتالیتاریسم با حکومت‌های استبدادی تفاوت دارد. حکومت توتالیتر خودکامه و غیرقانونی نیست بلکه حکومت نوعی از قانون است این حکومت‌ها مدعی‌اند از قانون طبیعت یا تاریخ اطاعت می‌کنند و هرگونه جایگاه برای اراده انسانی را رد می‌کند. این قانون که پایه‌اش در ایدئولوژی است به دنبال آن است که طبیعت انسان‌ها را تغییر دهد، در مقابل نظام‌های استبدادی بی قانون هستند و در انها اراده ای خودسرحکومت می‌کند. حکومت‌های اقتدارگرا آزادی را محدود می‌کند اما توتالیتاریسم به دنبال ابطال آزادی است. نظام توتالیتر طبقاتی و مبتنی بر منافع شخصی نیست از این رو سریع منقرض می‌شوند. دروغگویی در مقیاس عظیم و دشمن تراشی لازمه‌ی جنبش توتالیتر است. در دیگر حکومت‌های خودکامه، فرد باید عمل خصومت آمیزی انجام داده باشد تا دشمن حکومت تلقی گردد اما در حکومت توتالیتر هر فردی که خارج از این چارچوب باشد قطع نظر از عمل و اندیشه‌اش، پیشاپیش منحرف شده است. چرا که گروه‌های غیرخودی خارج از قانون و فاقد حق به شمار می‌آیند.
توتالیتر در کدام جامعه رشد می‌کند؟[۱].
ولایت پاپ در قرون وسطی
https://iranglobal.info/node/58727
علی افشاری
http://www.newsecularism.com/2012/04/16.Monday/041612.Ali-Afshari-Khomeini-and-violence.htm
رادیو فردا
https://www.radiofarda.com/a/o2-mm-oniran-state-aparatus/28049678.html