کاربر:Javad/9صفحه تمرین

از ایران پدیا
نسخهٔ تاریخ ‏۷ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۵۹ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

اپوزیسیون، در زبان فرانسه (Opposition) به سازمان یا گروه‌هایی گفته می‌شود که مخالف نظام یا رژیم‌هایی هستند که در حاکمیت قرار دارند. در فرهنگ مصطلح، اپوزیسیون دارای دو معنا است معنای اول مربوط به کشورهای دموکراتیک است و به حزبی گفته می‌شود که در مقابل حزب حاکم قرار دارد و با آن مخالف است. در این کشورها اپوزیسیون فعالیت‌های خود را برای انتخابات بعدی آغاز می‌کند تا بتواند در آن به اکثریت آرا دست پیدا کند. در حکومت‌های دیکتاتوری و غیر دمکراتیک اپوزیسیون گروه یا سازمانی است که در صدد براندازی و سرنگونی نظام حاکم است. لازم به یادآوری است که همه اپوزیسیون‌ها الزاما مخالف اصل نظام و خواهان سرنگونی نظام نیستند بلکه برخی اپوزیسیون‌ها فقط مخالف دولت هستند و با اصل نظام سیاسی کشور مخالفت ندارند، درنتیجه خواهان سرنگونی نیستند. همچنین اپوزیسیون به نیروهایی گفته می‌شود که توان ایجاد بسیج نیروهای طرفدار خود را دارا و نیز دارای پایگاه اجتماعی باشند. اپوزیسیون باید بتواند حرکت اجتماعی را علیه حکومت رهبری کند و توان برگزاری تجمعات را علیه رژیم حاکم را داشته باشد[۱][۲][۳].

اپوزیسیون در ایران

در کشور ایران، اپوزیسیون نقش عمده و حساسی در سقوط محمدرضا شاه پهلوی به عهده داشت، به طوری‌که حکومت رضاشاه پهلوی به وسیله اپوزیسیون‌هایش ضعیف و ضعیف‌تر شد تا توسط مردم سرنگون شد. اپوزیسیون در شناساندن چهره واقعی حکومت و برملا کردن فساد در حاکمیت نقش حیاتی در آگاه کردن مردم و در نهایت در انقلاب و سرنگونی به عهده دارد. پیش از انقلاب ۵۷ در ایران خاندان پهلوی در ایران سلطنت می‌کردند. ابتدا رضا شاه بود و پس از رضا شاه پسرش محمد رضا شاه پهلوی در ایران به عنوان شاه به تخت سلطنت نشست. در دوره محمدرضا شاه اپوزیسیون‌هایی که مخالف نظام سلطنت و به دنبال براندازی نظام شاهنشاهی بودند در تلاش بودند تا سلطنت محمد رضا شاه را سرنگون کنند. از جمله این اپوزیسیون‌ها می‌توان از چریک‌های فدایی خلق و سازمان مجاهدین خلق ایران نام برد که در مسیر سرنگونی نظام شاهنشاهی بسیاری از رهبران آنها کشته شدند یا در زندان‌ها شکنجه و به حبس ابد محکوم شدند. این دو سازمان چریکی دارای تشکیلاتی مخفی بودند که عملیات‌هایی نیز علیه نظام شاهنشاهی انجام دادند.

اپوزیسیون در دوران پیش از انقلاب ۵۷

[۴][۵][۶].

ویژگی‌های اپوزیسیون حکومت ایران

ویژگی‌های اپوزیسیون یک حکومت در ۱۱ محور خلاصه می‌شود

  1. داشتن نیروی جان‌برکف برای آزادی درجنگ با رژیم ایران و آماده فداکاری برای محقق کردن سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی
  2. برخورداری از ریشه‌های عمیق اجتماعی که خودش را با ایفای نقش فعال در مبارزه با ملاهای حاکم بر ایران در طول ۴۰ سال گذشته نشان داده باشد
  3. برخورداری از شبکه فعال و سازمان‌یافته در سراسر کشور
  4. توانایی کسب اطلاعات علنی و غیر علنی از دشمن و تأمین مالی خود با اتکا به شبکه‌ی مردمی حامیان و هوادارانش
  5. برخورداری از تشکیلات، ساختار و سازماندهی و ساختار دموکراتیک و سلسله مراتب مشخص
  6. رهبری مشخص که این رهبری در مخالفت با رژیم ایران شکل گرفته باشد و خودش را در سالیان نشان داده باشد
  7. این رهبری نمی‌تواند بخشی از رژیم ایران یا ادامه آن باشد
  8. داشتن پلاتفرم مشخص سیاسی برای نفی هرگونه دیکتاتوری، چه از نوع موروثی و چه مذهبی برای جمهوری آزاد مبتنی بر آراء مردم
  9. دربرگیرنده تمایلات مختلف سیاسی و اقشار و طبقات مختلف جامعه ایران که خواهان یک نظام دموکراتیک باشند
  10. داشتن کادرها و حامیان از میان قشر آگاه و تحصیل کرده و متخصصین که به آلترناتیو قدرت اداره کشور را می‌دهد
  11. شناخته شدگی بین‌المللی و توان سازماندهی برای انعکاس خواسته‌های مردم ایران.

منابع