کاربر:Khosro/صفحه تمرین6

منصور قدرخواه زاده‌ی ۲۲ آبان ۱۳۳۵ – اصفهان، از نوجوانی به فعالیت‌های هنری در رشته‌ی سینما و تاتر پرداخت و به عنوان فیلم‌بردار و عکاس و همچنین مستندساز در اداره‌ تلویزیون اصفهان مشغول به کار شد، منصور قدرخواه در انقلاب ضد سلطنتی شرکت داشت و خواهان یک جامعه دموکراتیک در کشورش بود اما با روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی، آن جامعه‌ی دموکراتیک را از دست رفته می‌دید، لذا در سال ۱۳۵۸، در سن ۲۲ سالگی از ایران خارج شد و روانه‌ی تبعید گردید، در آلمان تحصیلات خود را در رشته‌ی گرافیک، ادبیات و تولید فیلم تکمیل کرد و هم‌زمان دوره‌های سناریو نویسی و کارگردانی را گذراند. وی در آبان سال ۱۳۷۵، عضو شورای ملّی مقاومت ایران شد. منصور قدرخواه، در سه‌شنبه شب ۱۰ آذر ۱۳۹۴، بر اثر سکته در ایالت نوادا در آمریکا درگذشت.

فعالیت‌های هنری – سیاسی

منصور قدرخواه، در زمان دانشجویی، چند فیلم درباره‌ی وضعیت پناهندگان ساخت و در سال ۱۳۷۱، اولین فیلم سینمایی‌اش را به نام «چشم در برابر چشم» تهیه و کارگردانی کرد؛ هنرپیشه زن این فیلم (مُنا)، به عنوان بهترین هنرپیشه سال در آلمان جایزه گرفت؛ این فیلم جوایز دیگری را هم از آن خود کرد.

منصور قدرخواه ۶ ماه بعد از پیوستن به شورای ملی مقاومت ایران، در روز ۳ اردیبهشت ۱۳۷۶، تلویزیون آرته (کانال مشترک آلمان و فرانسه)، فیلم «ردّ پای ترور» ساخته او را به زبان آلمانی و فرانسوی برای کشورهای آلمان و فرانسه پخش کرد؛ این فیلم در رابطه با تروریسم نظام جمهوری اسلامی علیه مخالفان، به‌خصوص فعالان مقاومت ایران در خارج کشور می‌باشد. وی در گفتگویی درباره هدفش از تهیه این فیلم می‌گوید:

«...سعی من این بوده که با استفاده از امکانات متعدد صوتی و تصویری و اتکا به اسناد معتبر و گواهی شاهدان ایرانی و اروپایی، به ردیابی (تروریسم) این پدیده‌ی وحشتناک جنبه ملموس و قابل درک برای همه بدهم، هدف من در واقع همان هدف مبارزان و مجاهدان راه آزادی، یعنی افشای هرچه بیشتر این رژیم و ملموس کردن احساس قربانی بودن و از دست دادن عزیزان بود و این افشاگری برای من یک وظیفه مبرم انسانی است.

منصور قدرخواه که مورد تهدید و تطمیع نظام جمهوری اسلامی قرار گرفته بود، چنین نوشت:

«گر ما ز سر بریده می‌ترسیدیم  /  در محفل عاشقان نمی‌رقصیدیم... سرمایه اصلی این جانیان به وجود آوردن ترس و وحشت در انسان‌هاست، سالیان سال است که خون می‌ریزند و بیداد می‌کنند، به همه حقوق انسان‌ها تجاوز می‌کنند و دین مردم را، که یکی از شالوده‌های فرهنگی و ارزش‌های جامعه ما می‌باشد، از محتوا خالی کرده‌اند و همچون ابزار سرکوب و چماق، آن‌ را بر زن و مرد و پیر و جوان می‌کوبند؛ با حیله و مکر نسلی را در جنگ خانمان‌سوز به کشتن و فنا دادند و نسل دیگر از بهترین فرزندان این خلق را با شقاوتی غیر قابل وصف قتل عام کردند. آن‌ها ترس می‌آفرینند تا ادامه حکومت ننگین خود را ممکن سازند؛ پس باید خود را از این ترس برهانیم تا بتوانیم مردممان را آزاد کنیم. زندگی یعنی آزاد بودن، آزاد اندیشیدن، آزاد انتخاب کردن... زندگی یعنی حیات داشتن و متحرّک بودن، زندگی یعنی لبخند دیدن لبخند دیگران، چطور می‌توان زنده بود تا وقتی که این رژیم می‌کُشد و می‌سوزاند و هرچه پاکی و خوبی است را ویران می‌کند؟ زندگی در این شرایط فقط وقتی معنی پیدا می‌کند که در ارتباط با زندگی مردم باشد؛ پس برای نجات زندگی مردم باید زندگی، یعنی مبارزه کرد، طلسم این جانیان، یعنی همان ترس و وحشتی را که به وجود آورده‌اند باید به هر قیمت شکست، حیله‌ها و فریب‌های این رژیم و افسون‌های کهنه و باطل شده آن هم‌چون(استحاله) را هم نباید گذاشت دوباره جان بگیرد.

فیلم «رد پای ترور» با استقبال زیادی که از آن شد و تأثیرات افشاگرانه‌ای که در پی داشت، جمهوری اسلامی را بر‌آن داشت که با تهدید یا تطمیع مانع فعالیت‌های منصور قدخواه شود و به همین منظور از طریق یکی از افرادی که با آقای قدرخواه دوست شده بود پیشنهاد یک رشوه ۶ میلیون دلاری می‌کند که منصور قدرخواه با عصابانیت آن را رد می‌کند و می‌گوید: «بین من و نظام جمهوری اسلامی، دریا دریا خون و رنج و شکنج قرار دارد و با هیچ مبلغی سر آشتی ندارم»، اما نظام جمهوری اسلامی از طریق اقدامات دیپلوماتیک، سرانجام توانست این کارگردان و نویسنده ایران را از هرگونه فعالیت در تلویزیون‌های آلمان محروم کند؛ ولی منصور قدرخواه از پای ننشست و «سایت ایران لیبرتی»(ایران آزاد) را به راه انداخت. 

بعد از چند سال این سایت هم به دلیل فشارهای نظام جمهوری اسلامی بر دولت آلمان مسدود شد اما منصور قدرخواه از طریق مراجع قانونی این موضوع را دنبال کرد و با افشاگری و شکایت به دادگاه‌ اداری ایالت بِرمن آلمان در یک رسیدگی فوری، موفق شد سایت ایران آزاد را از مسدودیت خارج کند و دوباره به فعالیت ادامه بدهد.

فیلم «خدا حافظ مادر بزرگ»، اثر دیگر از منصور قدرخواه است که در سال ۱۳۷۳، ساخته شد؛ موضوع این فیلم مسئله‌ی پناهندگی سیاسی و عوامل به وجود آمدن آن یعنی سرکوب و شکنجه در کشورهای مبدأ و ضدیت با خارجیان در آلمان بود؛ این فیلم در قالب داستان، برخورد یک زندانی سیاسی رها شده از بند را با شکنجه‌گرش پس از آزادی در خارج کشور مطرح می‌کرد که مورد استقبال زیادی قرار گرفت، همچنین این فیلم در ۱۸ فستیوال مختلف شرکت داشت.

فیلم دیگر منصور قدرخواه (تولد ترور) نام داشت که در دست ساختن بود و بخش‌هایی از این فیلم هم آماده شده بود اما با درگذشت وی، این فیلم ناتمام ماند.

پیام تسلیت خانم رجوی (رئیس جمهور برگزیده‌ی شورای ملی مقاومت ایران)

در گذشت نابهنگام آقای منصور قدرخواه، عضو گران‌مایه شورای ملی مقاومت ایران، برای من و تمام خانواده مقاومت ایران یک ضایعه انده‌بار است. امروز شورای مقاومت ایران یک عضو ارزنده، جامعه هنرمندان یاران یک فیلمساز متعهد و مردم ایران یک مبارز آزاده و صمیمی را از دست دادند.

فقدان او را به خانواده محترم قدرخواه و مادر گرامیشان، به مردم اصفهان، به جامعه هنرمندان ایران، به اعضای شورای ملی مقاومت و به مسئول شورا تسلیت می‌گویم.

وفاداری او به آرمان آزادی، استوای بر مواضع شورا و مرزبندی قاطع با رژیم ولایت فقیه و به ویژه حمایت و دفاع بی وقفه و پرشورش از مجاهدان آزادی در اشرف و لیبرتی از یاد نرفتنی است. او دیگر در میان ما نیست، اما ارزش‌ها و فضیلت‌هایی که زندگی‌اش در این مقاومت را بر آن بنا کرده بود، زنده و رویان باقی خواهد ماند.

آرزوی منصور قدرخواه برای آزادی مردم ایران و شکوفایی هنر و فیلم و سینمای ایران، بی شک برآورده خواهد شد و یارانش در شورای ملی مقاومت و نسل جوان و هنرمند ایران جای او را پُر خواهند کرد.

بیانیه جشنواره بین المللی سینمای تبعید

با کمال تاسف مطلع شدیم که سینماگر تبعیدی، منصور قدر خواه در روز دوشنبه نهم آذر (۳۰ نوامبر) بر اثر سکته قلبی در گذشته است. خبری که نه تنها شوک آور، بلکه برای همه دوستداران فرهنگ وهنر متعهد دردناک بود. چرا که یکی از هنرمندان صادق و طرفدار راه رهایی مردم ایران از دیکتاتوری مذهبی حاکم، ازدست رفته بود. منصور قدرخواه در جرگه‌ی آن هنرمندان راستینی بود که بین هنر وسیاست خط جدایی نمی کشند، وهنر وهنرمند را درمسئولیت پذیری اش دربرابر چگونه زیستن و تعهد داشتن نسبت به سرنوشت مردم تعریف می کنند.

فیلم سینمایی «چشم در برابر چشم»، ساخته‌ی زنده یاد منصور قدرخواه، افتتاحیه نخستین دوره جشنواره بین المللی سینمای تبعید هنرمندان ایرانی در سال ۱۳۷۲، بود. در جلسات بحث و گفتگو حول ایجاد کانون سینماگران ایران در تبعید، منصور قدرخواه بیانیه‌ی ۲۷ نفر از سینماگران و صاحبان قلم، در اعتراض به فتوای خمینی برای قتل سلمان رشدی را نوشت... منصور قدرخواه به عنوان سینماگر در تبعید در لیست موسسه‌های سینمایی و کانال‌های تلویزیونی قرار گرفت و فعالیت‌های هنری او مسدود شد... ولی او  علی رغم رنجی که از نبود امکان کار کردن در سینما می‌کشید، تسلیم بن بست‌هایی که به او تحمیل شده بود، نشد و سازش نکرد و در وفاداری به ارزش‌های دفاع از منافع مردمش، معامله نکرد. منصور قدرخواه هرگز از مسئولیت سیاسی خود به عنوان یک هنرمندشانه خالی نکرد و با شور و شوق و عشق به رهایی مردم، در جبهه سازمان یافته تا آخرین لحظه‌ی زندگیش به مبارزه ادامه داد.

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق    /    ثبت است در جریده عالم دوام ما

ما سینماگران در تبعید، ضایعه از دست رفتن زنده یاد منصور قدرخواه را به خانواده محترم قدرخواه، به همراهان و یاران وی در شورای ملی مقاومت، سازمان مجاهدین خلق ایران و جامعه هنری و سینمایی متعهد و مستقل ایران، و مردم دربند میهنمان تسلیت می‌گوییم.

جشنواره بین المللی سینمای تبعید، سوئد، ۱۳ آذر ۱۳۹۴.