کاربر:Khosro/صفحه تمرین سازمان آزادیبخش فلسطین
| سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) مُنَظَّمَة التحریر الفلَسطینیة | |
|---|---|
 | |
| دبیرکل | محمود عباس |
| بنیانگذار | مجلس ملّی فلسطین |
| شعار | آزادسازی فلسطین |
| بنیانگذاری | ۱۹۶۴ |
| کشور | الگو:Country data فلسطین |
سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف)، در سال ۱۹۶۴، در نخستین اجلاس سران کشورهای عربی در قاهره تأسیس شد، جایی که رهبران ۱۳ کشور عرب متعهد شدند که نقش فعال‌تری برای آزادسازی فلسطین ایفا کنند. سازمان الفتح از آن زمان خود را نماینده مردم فلسطین و خواسته‌های ملی‌گرایانه آن‌ها معرفی کرده است. سازمان آزدیبخش فلسطین عمدتاً به عنوان یک سازمان، چتری برای ۶ گروه فلسطینی که برجسته‌ترین آن‌ها، جنبش فتح با رهبری یاسر عرفات، عمل کرده است. در سال ۱۹۶۹، یاسر عرفات به عنوان رئیس ساف انتخاب شد و فتح به حزب مسلط در ساف تبدیل شد. جنبش فتح پیش از این در سال ۱۹۵۹، توسط یاسر عرفات و گروه کوچکی از ملی‌گرایان فلسطینی تأسیس شد. اساسنامه ساف در جلسه ۲ ژوئن ۱۹۶۴ به تصویب شورای ملی رسید این اساسنامه شامل ۵ فصل و ۳۲ ماده است. مصر یکی از کشورهای عربی بود که بیشترین حمایت را از تأسیس سازمان آزادیبخش فلسطین داشت و جمال عبدالناصر رئیس جمهور وقت مصر، نقش مهمی در تأسیس این سازمان ایفا کرد. پس از پیروزی در جنگ کرامه که اسرائیل به سرعت عقب‌نشینی کرد، جنبش فتح محبوبیت و قدرت مضاعفی پیدا کرد و تنها ۴۸ ساعت پس از پایان جنگ کرامه، ۵ هزار فلسطینی تقاضای عضویت در سازمان الفتح کردند. از سال ۱۹۶۸، مرحله جدیدی از وحدت ملی با ورود سازمان‌های مقاومت در چارچوب سازمان آزادیبخش فلسطین آغاز شد. جنبش فتح توانست شبکه اداری و مالی و ارتش آزادیبخش را که شامل ۱۲ هزار نفر از یگان‌های عادی بود، در کنترل خود درآورد. سازمان آزادیبخش فلسطین، ابتدا عمدتاً در اردن مستقر بود، اما پس از جنگ بین چریک‌های ساف و ارتش اردن در سال ۱۹۷۰ (درگیری معروف به سپتامبر سیاه)، ساف مجبور به خروج از اردن شد. یاسر عرفات و اغلب چریک‌ها در لبنان مستقر شدند. با مرگ یاسر عرفات در نوامبر ۲۰۰۴، محمود عباس، دبیرکل قدیمی ساف، رئیس جدید ساف شد و پس از آن به عنوان رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین انتخاب شد.
تأسیس سازمان آزادیبخش فلسطین
سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) در سال ۱۹۶۴ در نخستین اجلاس سران کشورهای عربی در قاهره تأسیس شد، جایی که رهبران ۱۳ کشور عرب متعهد شدند که نقش فعال‌تری برای آزادسازی فلسطین ایفا کنند. سازمان الفتح از آن زمان خود را نماینده مردم فلسطین و خواسته‌های ملی‌گرایانه آن‌ها معرفی کرده است. سازمان آزدیبخش فلسطین عمدتاً به عنوان یک سازمان، چتری برای ۶ گروه فلسطینی که برجسته‌ترین آن‌ها، جنبش فتح با رهبری یاسر عرفات، عمل کرده است. در سال ۱۹۶۹، یاسر عرفات به عنوان رئیس ساف انتخاب شد و فتح به حزب مسلط در ساف تبدیل شد.
Adl
برخی از سازمان‌های تشکیل‌دهنده‌ی ساف عبارت بودند از: جنبش فتح، به رهبری یاسر عرفات، جبهه دموکراتیک برای آزادی فلسطین و جبهه خلق برای آزادی فلسطین«مجاهدین»
ایدئولوژی سازمان آزادیبخش فلسطین در منشور یا میثاق ملی فلسطین در زمان تأسیس آن در سال ۱۹۶۴ تصویب شد و در سال ۱۹۶۸ اصلاح گردید.
Adl
در سال ۱۹۶۴، ساف بر دو رکن اساسی تکیه کرد: یکی فلسطینی بود که در عزم مردم فلسطین برای ایجاد نهاد خود تجسم یافت و دیگری عرب بود که با موافقت دولت‌های عربی برای به رسمیت شناختن و حمایت از این نهاد نمایندگی می‌شد. حمایت دولت‌های عربی منجر به تأسیس مقر ساف در اورشلیم، تأسیس ادارات، گشایش دفاتر در پایتخت‌های عربی و ظهور ارتش آزادیبخش فلسطین و سازمان مردمی شدند. «خبرگزاری وفا»
سازمان آزادیبخش فلسطین در سال‌های اولیه‌ی تأسیس، خودمختار نبود و باید با احتیاط قدم برمی‌داشت تا بقای خود را تضمین کند. «خبرگزاری وفا»
اساسنامه سازمان آزادیبخش فلسطین
اساسنامه ساف در جلسه ۲ ژوئن ۱۹۶۴ به تصویب شورای ملی رسید این اساسنامه شامل ۵ فصل و ۳۲ ماده است. فصل اول: اصول کلّی، فصل دوم: شورای ملی، فصل سوم: کمیته اجرایی، فصل چهارم: مقرارات عمومی، فصل پنجم: مقرارات انتقالی «پالکوستار»
سازمان آزادیبخش فلسطین، وظیفه‌ی تمرکز بخشیدن به فعالیت‌های جنبش‌ها و گروهای پراکنده‌ی مبارز فلسطینی را به‌عهده داشت. «دویچه‌وله»
نقش جمال عبدالناصر در تأسیس ساف
مصر یکی از کشورهای عربی بود که بیشترین حمایت را از تأسیس سازمان آزادیبخش فلسطین داشت و جمال عبدالناصر رئیس جمهور وقت مصر، نقش مهمی در تأسیس این سازمان ایفا کرد. مصر تمامی امکانات لازم را برای تأسیس این سازمان فراهم کرد و رئیس جمهور عبدالناصر در افتتاحیه دومین نشست شورای ملی در ۳۱ مه ۱۹۶۵ در قاهره، آمادگی کشورش را برای فراهم آوردن همه چیز برای حمایت از سازمان اعلام کرد. برجسته‌ترین کمک ها عبارت بودند از: تأسیس ارتش آزادیبخش فلسطین در نوار غزه، و اختصاص یک ایستگاه رادیویی از قاهره که این به سازمان کمک کرد تا با بهره‌مندی از حمایت مصر و نیروهای «ناصری-فلسطینی» به تشکیلات خود ادامه دهد. در سوریه و عراق نیز تیپ‌های ارتش آزادیبخش تشکیل شد. دفاتر بیشتری در پایتخت‌های مختلف عربی و تعدادی از پایتخت‌های خارجی افتتاح کرد. رئیس جمهور عبدالناصر در اوایل سال ۱۹۶۵، فرمان ریاست جمهوری صادر کرد که بر اساس آن اتحادیه ملی عرب فلسطین در نوار غزه را منحل کرد و وظایف آن را به سازمان آزادیبخش فلسطین واگذار کرد و از طریق این سازمان احیای موجودیت مردم فلسطین ممکن شد.
این درحالی بود که در سال ۱۹۶۴، ایالات متحده آمریکا تأسیس این سازمان را رد کرد و با ارسال یادداشتی به برخی کشورهای عربی نسبت به آن هشدار داد. آمریکا قول داد که مسئله فلسطین را از طریق سازمان ملل حل و فصل کند!. «خبرگزاری وفا»
تأسیس جنبش فتح
جنبش فتح در سال ۱۹۵۹، پیش از تأسیس سازمان آزادیبخش فلسطین، توسط یاسر عرفات و گروه کوچکی از ملی‌گرایان فلسطینی تأسیس شده بود.
»npr «
یاسر عرفات جنبش ملی آزادی فلسطین (جنبش فتح) را در کویت تأسیس کرد که با سازمان آزادیبخش فلسطین پیوند چندانی به شکل کنونی آن نداشت.
خانم هلگا باومگارتن، کارشناس علوم سیاسی در دانشگاه بیرزید فلسطین، درباره‌ی جنبش فتح گفته است:
«فتح در آغاز کار خود، سازمانی سیاسی بود که در گام‌های بعدی تسلیم روح زمان خود شد و به مبارزه‌های مسلحانه روی آورد. چنین رویکردی پیرو کنش‌های سازمان‌های رهایی‌بخشی از جمله در کوبا بود که براساس آن‌ها تنها با مبارزه‌ی مسلحانه می‌شد کشور را نجات داد.»
نخستین عملیات فتح
جنبش فتح به رهبری یاسر عرفات در سال ۱۹۶۳، یک گروه تکاوری منظم واقع در کرانه باختری رود اردن تشکیل داد. این گروه تکاوری نخستین عملیات خود را با انفجار یک کارخانه‌ی تصفیه آب در خاک اسرائیل انجام دادند. «سایت ذوب آهن اصفهان»
جنگ کرامه
ارتش اسرائیل در ۲۱ مارس ۱۹۶۸، به چریک‌های الفتح در روستای کرامه در اردن تهاجم کردند. در این جنگ حدود ۲۰۰ نفر از نیروهای سه طرف، یعنی نیروهای اسرائیل، الفتح و اردن کشته شدند. این نبرد با عقب‌نشینی سریع ارتش اسرائیل خاتمه یافت. این نبرد پس از شکست اعراب در مقابل اسرائیل در جنگ ۶ روزه، به عنوان یک پیروزی در جهان عرب یاد می‌شود. این پیروزی برای فلسطینیان ارزش زیادی داشت و آرمان ملی آن‌ها را تثبیت می‌کرد. جنبش فتح که مهم‌ترین و بزرگترین گروه سازمان آزادیبخش فلسطین بود، خود را فاتح این نبرد می‌دانست. این پیروزی باعث شد که جوامع بین‌المللی به مسئله فلسطین توجه بیشتری کنند. پس از این پیروزی، جنبش فتح محبوبیت و قدرت مضاعفی پیدا کرد و تنها ۴۸ ساعت پس از پایان جنگ کرامه، ۵۰۰۰ فلسطینی تقاضای عضویت در سازمان فتح کردند. «سایت ذوب آهن اصفهان»
ابتکار عمل جنبش فتح
از سال ۱۹۶۸، مرحله جدیدی از وحدت ملی با ورود سازمان‌های مقاومت در چارچوب سازمان آزادیبخش فلسطین آغاز شد. جنبش فتح توانست شبکه اداری و مالی و ارتش آزادیبخش را که شامل ۱۲ هزار نفر از یگان‌های عادی بود، در کنترل خود درآورد. این علاوه بر نیروهای آزادیبخش خلق وابسته به سازمان بود. یکی از اولین وظایف فتح، پاکسازی سازمان از بوروکراسی آن و حل مشکلات انباشته‌شده ارتش آزادیبخش فلسطین در سال‌های گذشته رکود بود. جنبش فتح هم‌چنین به دنبال از بین بردن عوامل اختلاف در مقاومت ناشی از تعدد جناح‌ها بود. فرماندهی مبارزه مسلحانه فلسطین به رهبری فرمانده ارتش آزادیبخش فلسطین به‌منظور کنترل کثرت سازمان‌ها، پایگاهی برای هماهنگی کارها و گامی در جهت سازماندهی یک جبهه گسترده و گرد هم آوردن چریک‌ها تأسیس شد. ورود گروه‌های چریکی به رهبری جنبش فتح و رهبری سازمان در سال ۱۹۶۹، علاوه بر تغییر در نسل‌ها و رهبری، موجی در فعالیت سازمان و احساس ملی فلسطینیان بود. «خبرگزاری وفا»
سپتامبر سیاه
سازمان آزادیبخش فلسطین، ابتدا عمدتاً در اردن مستقر بود، اما پس از جنگ بین چریک‌های ساف و ارتش اردن در سال ۱۹۷۰ (درگیری معروف به سپتامبر سیاه)، ساف مجبور به خروج از اردن شد. یاسر عرفات و اغلب چریک‌ها در لبنان مستقر شدند.
»npr «
عملیات و حملات نظامی ساف علیه ارتش اسرائیل از سال ۱۹۶۹، بیشتر از خاک اردن صورت می‌گرفت و چریک‌های فلسطینی از قدرت بسیاری برخوردار شده بودند. شاه حسین پادشاه اردن در ۱۹۷۰، قطعنامه ۲۴۲، مبنی بر قراری صلح پایدار در منطقه را پذیرفت. در این قطعنامه امتیازاتی به اسرائیل (از جمله کشتیرانی در خلیج عقبه) داده شد. این امتیازات روابط فلسطینی‌ها با اردن را دیره ساخت و در ۴ سپتامبر ۱۹۷۰، ارتش اردن مقر کمیته مرکزی ساف را مورد حمله‌ی نظامی قرار داد. ارتش اردن علت این حمله را سوءقصد به شاه حسین اعلام کرد.
پس از آن، اوضاع وخیم‌تر شد و در ۱۶ سپتامبر دولت اردن با تشکیل کابینه جنگ به ساف اعلان جنگ کرد و سی تا چهل هزار چریک فلسطینی نیز به رهبری یاسر عرفات آماده‌ی نبرد شدند. سرانجام ارتش اردن یک حمله‌ی همه‌جانبه را به مراکز تجمع چریک‌های فلسطینی آغاز کرد. در این نبرد بسیاری از فلسطینی‌ها کشته شدند. این واقعه به خاطر این‌که تلفات و خسارت بسیار زیادی را به فلسطینیان وارد کرده بود، به سپتامبر سیاه معروف شد. «سایت ذوب آهن اصفهان»
اخراج ساف از اردن
پس از کشتاری که علیه فلسطینیان صورت گرفت، شاه حسین پادشاه اردن فرمان اخراج تمامی اعضاء الفتح و ساف از خاک اردن را صادر کرد. ارتش اردن با زور سازمان آزادیبخش فلسطین را به خاک سوریه راند. دولت سوریه فلسطینیان را روانه‌ی لبنان کرد و اعضای الفتح نیز در جنوب لبنان مستقر شدند و ساختار و تشکیلات خود را دوباره شکل دادند. «سایت ذوب آهن اصفهان»
سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف)، در بین سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۸۲، جنگ چریکی را علیه اسرائیل از اردن و لبنان آغاز کرد.
یاسر عرفات در سال ۱۹۸۸ در ژنو، اعلام کرد که وجود کشور اسرائیل را به رسمیت می‌شناسد، جنگ را کنار می‌گذارد و قطعنامه‌های ۲۴۲ و ۳۳۸ سازمان ملل را می‌پذیرد.
توافق دوجانبه
پس از مذاکرات محرمانه‌ی ساف با اسرائیل در اسلو، در ۹ سپتامبر ۱۹۹۳، یاسر عرفات نامه‌ای به اسحاق رابین، نخست‌وزیر وقت اسرائیل، ارسال کرد که در آن حق موجودیت اسرائیل را به رسمیت شناخت، تروریسم را نفی کرد و جنگ را کنار گذاشت. عرفات متعهد شد که بندهایی از منشور ملی فلسطین را که خواستار نابودی اسرائیل می‌شد، حذف کند. در مقابل، اسرائیل نیز سازمان آزادیبخش فلسطین را به عنوان نماینده رسمی مردم فلسطین به رسمیت شناخت و مذاکرات رسمی را با ساف آغاز کرد. توافقنامه در دسامبر ۱۹۹۸ توسط پارلمان تشکیلات خودگردان فلسطین در حضور بیل کلینتون رئیس جمهور وقت آمریکا مورد بازنگری قرار گرفت. با این حال، منشور اصلی هنوز در برخی از وب سایت های تشکیلات خودگردان فلسطینی وجود دارد.
Adl
پس از این توافق، رهبران ساف اجازه بازگشت از تبعید در تونس را پیدا کردند و به عنوان تشکیلات خودگردان فلسطین، هیئت حاکمه نوار غزه و بخش‌هایی از کرانه باختری به رسمیت شناخته شدند. آن‌ها هم‌چنین اجازه تشکیل نیروهای امنیتی فلسطینی را داشتند.
»npr «
جنبش فتح پس از مرگ یاسر عرفات
با مرگ یاسر عرفات در نوامبر ۲۰۰۴، محمود عباس، دبیرکل قدیمی ساف، رئیس جدید ساف شد و پس از آن به عنوان رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین انتخاب شد.
Adl
در انتخابات ۲۵ ژانویه ۲۰۰۶، جنبش فتح اکثریت خود را در پارلمان فلسطین در مقابل حماس از دست داد، اما فتح هم‌چنان ریاست جمهوری، بالاترین مقام منتخب در دولت، و هم‌چنین حدود ۷۰۰۰۰ پلیس و نیروی امنیتی در سراسر کرانه باختری و نوار غزه را در اختیار دارد. این نیروها همیشه با وفاداران حماس درگیر می‌شوند.
»npr «
رهبران جنبش فتح
محمود عباس
محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان ملی فلسطین است. محمود عباس که ابومازن نیز نامیده می‌شود، در ۹ ژانویه ۲۰۰۵، به عنوان رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین انتخاب شد و شش روز بعد این کار را آغاز کرد. او هم‌چنین در سال ۲۰۰۴، به جای یاسر عرفات ریاست سازمان آزادیبخش فلسطین را بر عهده گرفت.
مروان برغوثی
مروان برغوثی، محبوب‌ترین رهبر فتح در کرانه باختری است. مروان برغوثی که در اواخر دهه ۱۹۵۰ در رام‌الله به دنیا آمد، در سن ۱۵ سالگی در فتح فعال شد. در سن ۱۸ سالگی، مدتی را در یک زندان اسرائیل گذرانده بود. برغوثی یکی از رهبران اصلی انتفاضه اول، قیام فلسطینی‌ها بود که در سال ۱۹۸۷ آغاز شد. او متعاقباً دستگیر و تبعید شد، اگرچه در سال ۱۹۹۴ به او اجازه بازگشت داده شد. اندکی بعد، برغوثی در پارلمان فلسطین انتخاب شد و در آن‌جا به خاطر صلح با اسرائیل اخراج شد. مروان برغوثی هم‌چنین یکی از رهبران کلیدی انتفاضه دوم بود که در سال ۲۰۰۰ آغاز شد. او به اتهام قتل‌های متعدد در اسرائیل دستگیر، محاکمه و محکوم شد و اکنون در حال گذراندن پنج حبس ابد در یک زندان اسرائیل است. طرفداران مروان برغوثی دخالت وی را رد کرده و می‌گویند که وی به عنوان یک زندانی سیاسی در بازداشت به سر می برد.
محمد دحلان
محمد دحلان، یکی از قدرتمندترین رهبران فتح در نوار غزه است. او که در سال ۱۹۶۱ در اردوگاه آوارگان فلسطینی به دنیا آمد، چندین بار در اسرائیل به دلیل فعالیت‌های تروریستی زندانی شد. اعتقاد بر این است که او یکی از رهبران انتفاضه ۱۹۸۷ بوده است. محمد دحلان، یکی از اعضای هیئت فلسطینی بود که در سال ۱۹۹۳ با اسرائیل بر سر توافقنامه صلح اسلو مذاکره کرد. این توافقنامه تشکیلات خودگردان فلسطین را ایجاد کرد که به فلسطینی‌ها حاکمیت نوار غزه و بخش‌هایی از کرانه باختری را اعطا کرد و اجازه ایجاد نیروهای امنیتی فلسطینی را داد. دحلان به عنوان نخستین رئیس نیروهای امنیتی در غزه خدمت کرد. محمد دحلان گفته است که بین سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۶، ده بار توسط اسرائیل زندانی شده است و در زندان‌ها یاد گرفته که به زبان عبری روان صحبت کند.
»npr «