کاربر:Khosro/صفحه تمرین سیمون بولیوار: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «سیمون بولیوار ، زاده ۲۴ ژوئیه سال ۱۷۸۳(۲ مرداد ۱۱۶۲)، یک رهبر سیاسی و نظامی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سیمون بولیوار ، زاده ۲۴ ژوئیه سال ۱۷۸۳(۲ مرداد ۱۱۶۲)، یک رهبر سیاسی و نظامی ونزوئلایی بود که تأثیر بسیاری در آزاد سازی و استقلال کشورهای لاتین از امپراتوری اسپانیا داشت، سیمون بولیوار در شهر کاراکاس ونزوئلا، در خانواده‌ای مرفه به دنیا آمد. وی در سنین جوانی پدر و مادر خود را از دست داد؛ و توسط پرستار و برخی از دوستان خانوادگی از معلمان، تربیت و بزرگ شد. یکی از معلمان تأثیرگذار او، دان سیمون رودریگز بود که به بولیوار درس‌هایی از آرمان‌های آزادی و روشنگری و استقلال داد. سیمون بولیوار در سن ۱۴ سالگی به آکادمی نظامی پیوست؛ در سال ۱۸۱۳، اولین فرماندهی نظامی تونخا واقع در کلمبیا به عهده او گذاشته شد، در سن ۳۰ سالگی ونزوئلا را به استقلال رساند و لقب رهایی بخش گرفت؛ در سال ۱۸۲۱، رئیس جمهور گران کلمبیا شد، در سال ۱۸۲۴، اسپانیا را شکست داد و کشور پرو را آزاد کرد؛ و یک سال بعد کنگره‌ی شمال پرو را به افتخار سیمون بولیوار، جمهوری بولیوی نام نهادند، در سال ۱۸۳۰ از ریاست جمهوری کلمبیا استعفا داد و در ۱۷ دسامبر (۲۶ آذر ۱۲۰۹) همان سال در سن ۴۷ سالگی در سانتابارتا در کنار دریای کارائیب کلمبیا به علت بیماری سل درگذشت. نوشته‌ی توماس رورک | سیمون بولیوار ، زاده ۲۴ ژوئیه سال ۱۷۸۳(۲ مرداد ۱۱۶۲)، یک رهبر سیاسی و نظامی ونزوئلایی بود که تأثیر بسیاری در آزاد سازی و استقلال کشورهای لاتین از امپراتوری اسپانیا داشت، سیمون بولیوار در شهر کاراکاس ونزوئلا، در خانواده‌ای مرفه به دنیا آمد. وی در سنین جوانی پدر و مادر خود را از دست داد؛ و توسط پرستار و برخی از دوستان خانوادگی از معلمان، تربیت و بزرگ شد. یکی از معلمان تأثیرگذار او، دان سیمون رودریگز بود که به بولیوار درس‌هایی از آرمان‌های آزادی و روشنگری و استقلال داد. سیمون بولیوار در سن ۱۴ سالگی به آکادمی نظامی پیوست؛ در سال ۱۸۱۳، اولین فرماندهی نظامی تونخا واقع در کلمبیا به عهده او گذاشته شد، در سن ۳۰ سالگی ونزوئلا را به استقلال رساند و لقب رهایی بخش گرفت؛ در سال ۱۸۲۱، رئیس جمهور گران کلمبیا شد، در سال ۱۸۲۴، اسپانیا را شکست داد و کشور پرو را آزاد کرد؛ و یک سال بعد کنگره‌ی شمال پرو را به افتخار سیمون بولیوار، جمهوری بولیوی نام نهادند، در سال ۱۸۳۰ از ریاست جمهوری کلمبیا استعفا داد و در ۱۷ دسامبر (۲۶ آذر ۱۲۰۹) همان سال در سن ۴۷ سالگی در سانتابارتا در کنار دریای کارائیب کلمبیا به علت بیماری سل درگذشت. نوشته‌ی توماس رورک | ||
تحصیلات و ازدواج | == تحصیلات و ازدواج == | ||
سیمون بولیوار در سن ۱۶ سالگی برای ادامه تحصیل به اروپا (اسپانیا) رفت؛ ۳ سال بعد در مادرید با ماریا ترزا آلایزا ازدواج کرد و به زادگاهش بازگشت اما خیلی زود همسرش را از دست داد و بعد از آن دیگر ازدواج نکرد.او دوباره عازم اروپا شد و به فرانسه رفت و در آن‌جا از سیاست‌های ناپلئون تأثیر پذیرفت و تصمیم گرفت امریکای جنوبی را از دست استعمارگران اسپانیایی آزاد کند.<ref name=":0">[[سیمون بولیوار - وب سایت دویچه وله فارسی]]</ref> «وب سایت دویچه وله فارسی» | |||
سیمون | == مبارزات و آزادسازی‌ها == | ||
سیمون بولیوار، در سال ۱۸۰۷،از اروپا به ونزوئلا بازگشت و رهبری احزاب مقاومت و جنبش‌های مستقل را به عهده گرفت. بعد از کودتایی که در ۱۹ آوریل ۱۸۱۰، رخ داد؛ با تشکیل شورای عالی نظامی کاراکاس، استقلال دوفاکتو از سلطه استعماری محقق شد. مبارزه استقلال طلبانه‌ی اصلی مردم ونزوئلا برای آزادی در سال ۱۸۱۰، آغاز شد که فرماندهی آن با ژنرال فرانسیسکو دمیراندا بود. فانسیسکو از سیمون بولیوار خواست که به ارتش آزادی‌‌خواه ونزوئلا با درجه سرگردی بپیوندد. بولیوار با درجه کلنلی به یکی از رهبران اصلی جنبش آزادی‌بخش ونزوئلا تبدیل شد. در سال ۱۸۱۱ به درجه سرهنگی رسید و در سال ۱۸۱۲، فرمانده پورتو کابلیو شد. سیمون بولیوار به مبارزات آزادی خواهانه‌اش ادامه داد و کشورهای اکوادور، پرو، کلمبیا، پاناما و بولیوی را آزاد کرد.<ref name=":1">[https://tarikhema.org/ancient/other//23202/23202/ سیمون بولیوار - وب سایت تاریخ ما]</ref> «وب سایت تاریخ ما» | |||
=== آزاد سازی ونزوئلا === | |||
سیمون بولیوار در سال ۱۸۱۳، تلاش‌هایی را برای آزادسازی ونزوئلا از امپراتوی اسپانیا، و برقراری جمهوری آغاز کرد؛ در سال ۱۸۱۴، او با یک نیروی کلمبیایی، بوگوتا را به تصرف خود درآورد اما وطن‌پرستان ونزوئلایی با کمبود نیرو و ادوات جنگی مواجه شدند که منجر به شکستشان شد و بولیوار مجبور شد به جامائیکا عقب نشینی کند و در آن‌جا مورد یک سوء قصد و ترور جدی قرار گرفت ولی جان سالم به در بُرد. سیمون بولیوار از جامائیکا به کشور هایتی رفت و در سال ۱۸۱۶، توانست با کمک نیروهایی از کشور هایتی وارد ونزوئلا شود و یک مبارزه طولانی را آغاز کند.<ref name=":2">کتاب انسان شریف، سیمون بولیوار - نوشته‌ی توماس رورک</ref> «کتاب انسان شریف، سیمون بولیوار – نوشته‌ی توماس رورک» | |||
=== آعلام جمهوری ونزوئلا === | |||
او در ۲۴ ماه مه، وارد مریدا شد و در روز ۱۵ ژوئن فرمان جنگ و مقاومت تا مرز مرگ را صادر کرد، سرانجام در ۶ ماه اوت ۱۸۱۳، با تصرف کاراکاس با نام آزادی‌بخش وارد این شهر شد و جمهوری دوم ونزوئلا را تأسیس کرد.<ref name=":1" /> «وب سایت تاریخ ما» | |||
آزاد | === رئیس جمهور گران کلمبیا و آزادسازی کشور پرو === | ||
سیمون بولیوار به دنبال مبارزات خود در سال ۱۸۲۱، موفق شد رئیس جمهور گران کلمبیا ( چند کشور آمریکای لاتین که به تازگی از دست امپراتوری اسپانیا آزاد شده بود) شود. بولیوار در سال ۱۸۲۴، اسپانیا را شکست داد و کشور پرو را هم آزاد کرد؛ و در سال بعد کنگره‌ی شمال پرو را به افتخار او جمهوری بولیوی نام نهادند.<ref name=":2" /> نوشته‌ی توماس رورک | |||
== منشور جامائیکا == | |||
سیمون بولیوار مخالف سرسخت برده داری بود. او در سال ۱۸۱۵ «منشور جامائیکا» را تنظیم کرد که در آن بر لغو برده‌داری و تقسیم قوای سه گانه تأکید شد بود، بولیوار بر این عقیده بود که دولت باید متمرکز و قوی باشد و قوه‌ی چهارمی هم به نام «نیروی اخلاق و ارشاد» بر کشور نظارت کند.<ref name=":0" /> «دویچه وله فارسی» | |||
منشور جامائیکا | |||
سیمون بولیوار مخالف سرسخت برده داری بود. او در سال ۱۸۱۵ «منشور جامائیکا» را تنظیم کرد که در آن بر لغو برده‌داری و تقسیم قوای سه گانه تأکید شد بود، بولیوار بر این عقیده بود که دولت باید متمرکز و قوی باشد و قوه‌ی چهارمی هم به نام «نیروی اخلاق و ارشاد» بر کشور نظارت کند. «دویچه وله فارسی» | |||
== سخنرانی سیمون بولیوار در ۱۵ فوریه ۱۸۱۹ == | |||
سیمون بولیوار در یک سخنرانی در کنگره آنگوستورا، اصول انقلابی خود را چنین مطرح کرد: | سیمون بولیوار در یک سخنرانی در کنگره آنگوستورا، اصول انقلابی خود را چنین مطرح کرد: | ||
«بیشتر با حیله‌گری بر ما حکومت کرده‌اند تا با نیرو و قدرت؛ و بیشتر با پلیدی تضعیف‌شده‌ایم تا با خرافات. بردگی زاده‌ی تاریکی است، مردم نادان ندانسته باعث نابودی خود می‌شوند. افراد جاه‌طلب و خائن از ساده‌لوحی و تجربه‌ی افرادی که دانش سیاسی، اقتصادی، و مدنی ندارند سوءاستفاده می‌کنند. آن‌ها توهم کامل را به عنوان واقعیت می‌پذیرند. آن‌ها بی‌بند و باری را آزادی، و خیانت را میهن‌پرستی، و خونخواهی را عدالت می‌پندارند». توماس رورک | «بیشتر با حیله‌گری بر ما حکومت کرده‌اند تا با نیرو و قدرت؛ و بیشتر با پلیدی تضعیف‌شده‌ایم تا با خرافات. بردگی زاده‌ی تاریکی است، مردم نادان ندانسته باعث نابودی خود می‌شوند. افراد جاه‌طلب و خائن از ساده‌لوحی و تجربه‌ی افرادی که دانش سیاسی، اقتصادی، و مدنی ندارند سوءاستفاده می‌کنند. آن‌ها توهم کامل را به عنوان واقعیت می‌پذیرند. آن‌ها بی‌بند و باری را آزادی، و خیانت را میهن‌پرستی، و خونخواهی را عدالت می‌پندارند».<ref name=":2" /> توماس رورک | ||
روزهای پایانی زندگی و مرگ | == روزهای پایانی زندگی و مرگ == | ||
سیمون بولیوار در سال ۱۸۳۰، پیشنهاداتی که مبنی بر ریاست جمهوری مادام‌العمر بود را رد کرد و شهروند عادی بودن را انتخاب کرد؛ او به علت بیماری نتوانست به اروپا برگردد و سرانجام هم بر اثر بیماری سل در ۱۷ دسامبر همان سال در سن ۴۷ سالگی در کلمبیا درگذشت. او در آخرین بیانیه‌اش به مردم، امید خود را برای اتحاد بیشتر در میان گذاشت: مردم کلمبیا، آخرین ارزوی من شادی مردم است؛ اگر مرگ من به پایان هواداری‌های کورکورانه و تحکیم اتحاد کمک کند، من با آرامش به سمت مرگ پیش می‌روم.<ref name=":2" /> «کتاب انسان شریف، سیمون بولیوار – نوشته‌ی توماس رورک» | |||
سیمون بولیوار | === نبش قبر سیمون بولیوار === | ||
با اینکه عموماً مرگ سیمون بولیوار را به علت بیماری سل می‌دانند، اما دولت ونزوئلا تحقیقاتی را برای کشف دلیل مرگ او آغاز و اقدام به نبش قبر بولیوار کرد، هوگو چاورز بر این عقیده است که مرگ او بر اثر بیماری سل نبوده و به قتل رسیده است؛ و به همین خاطر کارشناسان پزشکی قانونی ونزوئلا، بقایای جسد وی را از آرامگاهش در شهر کاراکاس بیرون آوردند و مورد بررسی و آزمایش قرار دادند؛ هرچند که قتل او هم اگر ثابت شود، همه کسانی که در توطئه قتل سیمون بولیوار دست داشته‌ند، بیش از ۱۵۰ سال پیش مرده اند.<ref>[https://www.bbc.com/persian/world/2010/07/100717_l34_bolivar_remains نبش قبر سیمون بولیوار - وب سایت بی بی سی فارسی]</ref> بی بی سی فارسی | |||
== مجسمه‌های سیمون بولیوار == | |||
به پاس خدمات و مبارزات آزادی‌خواهانه سیمون بولیوار، یادبودها و مجسمه‌های بسیار برای بزرگ‌داشت وی در تمام قاره‌ی آمریکای جنوبی دیده می‌شود. در تهران نیز خیابانی به نام سیمون بولیوار در منطقه جنت آباد نام‌گذاری شده است. دو کشور آمریکای جنوبی نیز نام خود را به یاد او نام‌گذاری کرده‌اند؛ کشور بولیوی که از بولیوار ریشه گرفته است و کشور ونزوئلا که در واقع نام اصلی و رسمی آن جمهوری بولیواری ونزوئلا است.<ref>[https://www.tarafdari.com/%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D9%85%D8%B7%D9%84%D8%A8/608062/%D8%B3%DB%8C%D9%85%D9%88%D9%86-%D8%A8%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%88%D8%A7%D8%B1-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA سیمون بولیوار کیست - وب سایت طرفداری]</ref> «وب سایت طرفداری» | |||
مجسمه‌های سیمون بولیوار | |||
به پاس خدمات و مبارزات آزادی‌خواهانه سیمون بولیوار، یادبودها و مجسمه‌های بسیار برای بزرگ‌داشت وی در تمام قاره‌ی آمریکای جنوبی دیده می‌شود. در تهران نیز خیابانی به نام سیمون بولیوار در منطقه جنت آباد نام‌گذاری شده است. دو کشور آمریکای جنوبی نیز نام خود را به یاد او نام‌گذاری کرده‌اند؛ کشور بولیوی که از بولیوار ریشه گرفته است و کشور ونزوئلا که در واقع نام اصلی و رسمی آن جمهوری بولیواری ونزوئلا است. «وب سایت طرفداری» | |||
<nowiki>https://www.bbc.com/persian/world/2010/07/100717_l34_bolivar_remains</nowiki> | <nowiki>https://www.bbc.com/persian/world/2010/07/100717_l34_bolivar_remains</nowiki> | ||
| خط ۵۸: | خط ۴۸: | ||
سایت طرفداری | سایت طرفداری | ||
== منابع == | |||
نسخهٔ ۷ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۰۴
سیمون بولیوار ، زاده ۲۴ ژوئیه سال ۱۷۸۳(۲ مرداد ۱۱۶۲)، یک رهبر سیاسی و نظامی ونزوئلایی بود که تأثیر بسیاری در آزاد سازی و استقلال کشورهای لاتین از امپراتوری اسپانیا داشت، سیمون بولیوار در شهر کاراکاس ونزوئلا، در خانواده‌ای مرفه به دنیا آمد. وی در سنین جوانی پدر و مادر خود را از دست داد؛ و توسط پرستار و برخی از دوستان خانوادگی از معلمان، تربیت و بزرگ شد. یکی از معلمان تأثیرگذار او، دان سیمون رودریگز بود که به بولیوار درس‌هایی از آرمان‌های آزادی و روشنگری و استقلال داد. سیمون بولیوار در سن ۱۴ سالگی به آکادمی نظامی پیوست؛ در سال ۱۸۱۳، اولین فرماندهی نظامی تونخا واقع در کلمبیا به عهده او گذاشته شد، در سن ۳۰ سالگی ونزوئلا را به استقلال رساند و لقب رهایی بخش گرفت؛ در سال ۱۸۲۱، رئیس جمهور گران کلمبیا شد، در سال ۱۸۲۴، اسپانیا را شکست داد و کشور پرو را آزاد کرد؛ و یک سال بعد کنگره‌ی شمال پرو را به افتخار سیمون بولیوار، جمهوری بولیوی نام نهادند، در سال ۱۸۳۰ از ریاست جمهوری کلمبیا استعفا داد و در ۱۷ دسامبر (۲۶ آذر ۱۲۰۹) همان سال در سن ۴۷ سالگی در سانتابارتا در کنار دریای کارائیب کلمبیا به علت بیماری سل درگذشت. نوشته‌ی توماس رورک
تحصیلات و ازدواج
سیمون بولیوار در سن ۱۶ سالگی برای ادامه تحصیل به اروپا (اسپانیا) رفت؛ ۳ سال بعد در مادرید با ماریا ترزا آلایزا ازدواج کرد و به زادگاهش بازگشت اما خیلی زود همسرش را از دست داد و بعد از آن دیگر ازدواج نکرد.او دوباره عازم اروپا شد و به فرانسه رفت و در آن‌جا از سیاست‌های ناپلئون تأثیر پذیرفت و تصمیم گرفت امریکای جنوبی را از دست استعمارگران اسپانیایی آزاد کند.[۱] «وب سایت دویچه وله فارسی»
مبارزات و آزادسازی‌ها
سیمون بولیوار، در سال ۱۸۰۷،از اروپا به ونزوئلا بازگشت و رهبری احزاب مقاومت و جنبش‌های مستقل را به عهده گرفت. بعد از کودتایی که در ۱۹ آوریل ۱۸۱۰، رخ داد؛ با تشکیل شورای عالی نظامی کاراکاس، استقلال دوفاکتو از سلطه استعماری محقق شد. مبارزه استقلال طلبانه‌ی اصلی مردم ونزوئلا برای آزادی در سال ۱۸۱۰، آغاز شد که فرماندهی آن با ژنرال فرانسیسکو دمیراندا بود. فانسیسکو از سیمون بولیوار خواست که به ارتش آزادی‌‌خواه ونزوئلا با درجه سرگردی بپیوندد. بولیوار با درجه کلنلی به یکی از رهبران اصلی جنبش آزادی‌بخش ونزوئلا تبدیل شد. در سال ۱۸۱۱ به درجه سرهنگی رسید و در سال ۱۸۱۲، فرمانده پورتو کابلیو شد. سیمون بولیوار به مبارزات آزادی خواهانه‌اش ادامه داد و کشورهای اکوادور، پرو، کلمبیا، پاناما و بولیوی را آزاد کرد.[۲] «وب سایت تاریخ ما»
آزاد سازی ونزوئلا
سیمون بولیوار در سال ۱۸۱۳، تلاش‌هایی را برای آزادسازی ونزوئلا از امپراتوی اسپانیا، و برقراری جمهوری آغاز کرد؛ در سال ۱۸۱۴، او با یک نیروی کلمبیایی، بوگوتا را به تصرف خود درآورد اما وطن‌پرستان ونزوئلایی با کمبود نیرو و ادوات جنگی مواجه شدند که منجر به شکستشان شد و بولیوار مجبور شد به جامائیکا عقب نشینی کند و در آن‌جا مورد یک سوء قصد و ترور جدی قرار گرفت ولی جان سالم به در بُرد. سیمون بولیوار از جامائیکا به کشور هایتی رفت و در سال ۱۸۱۶، توانست با کمک نیروهایی از کشور هایتی وارد ونزوئلا شود و یک مبارزه طولانی را آغاز کند.[۳] «کتاب انسان شریف، سیمون بولیوار – نوشته‌ی توماس رورک»
آعلام جمهوری ونزوئلا
او در ۲۴ ماه مه، وارد مریدا شد و در روز ۱۵ ژوئن فرمان جنگ و مقاومت تا مرز مرگ را صادر کرد، سرانجام در ۶ ماه اوت ۱۸۱۳، با تصرف کاراکاس با نام آزادی‌بخش وارد این شهر شد و جمهوری دوم ونزوئلا را تأسیس کرد.[۲] «وب سایت تاریخ ما»
رئیس جمهور گران کلمبیا و آزادسازی کشور پرو
سیمون بولیوار به دنبال مبارزات خود در سال ۱۸۲۱، موفق شد رئیس جمهور گران کلمبیا ( چند کشور آمریکای لاتین که به تازگی از دست امپراتوری اسپانیا آزاد شده بود) شود. بولیوار در سال ۱۸۲۴، اسپانیا را شکست داد و کشور پرو را هم آزاد کرد؛ و در سال بعد کنگره‌ی شمال پرو را به افتخار او جمهوری بولیوی نام نهادند.[۳] نوشته‌ی توماس رورک
منشور جامائیکا
سیمون بولیوار مخالف سرسخت برده داری بود. او در سال ۱۸۱۵ «منشور جامائیکا» را تنظیم کرد که در آن بر لغو برده‌داری و تقسیم قوای سه گانه تأکید شد بود، بولیوار بر این عقیده بود که دولت باید متمرکز و قوی باشد و قوه‌ی چهارمی هم به نام «نیروی اخلاق و ارشاد» بر کشور نظارت کند.[۱] «دویچه وله فارسی»
سخنرانی سیمون بولیوار در ۱۵ فوریه ۱۸۱۹
سیمون بولیوار در یک سخنرانی در کنگره آنگوستورا، اصول انقلابی خود را چنین مطرح کرد:
«بیشتر با حیله‌گری بر ما حکومت کرده‌اند تا با نیرو و قدرت؛ و بیشتر با پلیدی تضعیف‌شده‌ایم تا با خرافات. بردگی زاده‌ی تاریکی است، مردم نادان ندانسته باعث نابودی خود می‌شوند. افراد جاه‌طلب و خائن از ساده‌لوحی و تجربه‌ی افرادی که دانش سیاسی، اقتصادی، و مدنی ندارند سوءاستفاده می‌کنند. آن‌ها توهم کامل را به عنوان واقعیت می‌پذیرند. آن‌ها بی‌بند و باری را آزادی، و خیانت را میهن‌پرستی، و خونخواهی را عدالت می‌پندارند».[۳] توماس رورک
روزهای پایانی زندگی و مرگ
سیمون بولیوار در سال ۱۸۳۰، پیشنهاداتی که مبنی بر ریاست جمهوری مادام‌العمر بود را رد کرد و شهروند عادی بودن را انتخاب کرد؛ او به علت بیماری نتوانست به اروپا برگردد و سرانجام هم بر اثر بیماری سل در ۱۷ دسامبر همان سال در سن ۴۷ سالگی در کلمبیا درگذشت. او در آخرین بیانیه‌اش به مردم، امید خود را برای اتحاد بیشتر در میان گذاشت: مردم کلمبیا، آخرین ارزوی من شادی مردم است؛ اگر مرگ من به پایان هواداری‌های کورکورانه و تحکیم اتحاد کمک کند، من با آرامش به سمت مرگ پیش می‌روم.[۳] «کتاب انسان شریف، سیمون بولیوار – نوشته‌ی توماس رورک»
نبش قبر سیمون بولیوار
با اینکه عموماً مرگ سیمون بولیوار را به علت بیماری سل می‌دانند، اما دولت ونزوئلا تحقیقاتی را برای کشف دلیل مرگ او آغاز و اقدام به نبش قبر بولیوار کرد، هوگو چاورز بر این عقیده است که مرگ او بر اثر بیماری سل نبوده و به قتل رسیده است؛ و به همین خاطر کارشناسان پزشکی قانونی ونزوئلا، بقایای جسد وی را از آرامگاهش در شهر کاراکاس بیرون آوردند و مورد بررسی و آزمایش قرار دادند؛ هرچند که قتل او هم اگر ثابت شود، همه کسانی که در توطئه قتل سیمون بولیوار دست داشته‌ند، بیش از ۱۵۰ سال پیش مرده اند.[۴] بی بی سی فارسی
مجسمه‌های سیمون بولیوار
به پاس خدمات و مبارزات آزادی‌خواهانه سیمون بولیوار، یادبودها و مجسمه‌های بسیار برای بزرگ‌داشت وی در تمام قاره‌ی آمریکای جنوبی دیده می‌شود. در تهران نیز خیابانی به نام سیمون بولیوار در منطقه جنت آباد نام‌گذاری شده است. دو کشور آمریکای جنوبی نیز نام خود را به یاد او نام‌گذاری کرده‌اند؛ کشور بولیوی که از بولیوار ریشه گرفته است و کشور ونزوئلا که در واقع نام اصلی و رسمی آن جمهوری بولیواری ونزوئلا است.[۵] «وب سایت طرفداری»
https://www.bbc.com/persian/world/2010/07/100717_l34_bolivar_remains
بی بی سی فارسی
https://tarikhema.org/ancient/other//23202/23202/
«وب سایت تاریخ ما»
https://www.dw.com/fa-ir/history/a-49725005
دویچه وله فارسی
https://www.tarafdari.com/%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D9%85%D8%B7%D9%84%D8%A8/608062/%D8%B3%DB%8C%D9%85%D9%88%D9%86-%D8%A8%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%88%D8%A7%D8%B1-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA
سایت طرفداری
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ سیمون بولیوار - وب سایت دویچه وله فارسی
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ سیمون بولیوار - وب سایت تاریخ ما
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ کتاب انسان شریف، سیمون بولیوار - نوشته‌ی توماس رورک
- ↑ نبش قبر سیمون بولیوار - وب سایت بی بی سی فارسی
- ↑ سیمون بولیوار کیست - وب سایت طرفداری