کاربر:Khosro/صفحه تمرین پوریای ولی: تفاوت میان نسخه‌ها

نام اصلی پوریای ولی، پهلوان محمود خوارزمی است؛ و در شعر به قتالی تخلص می‌کرد. اما درباره‌ی پوریای ولی که لقبش است، اختلاف وجود دارد. برخی براین باورند که اصل این لقب «پوربای ولی» است؛ بای لقب او در زبان ترکی به معنی بزرگ، و ولی نام پدرش است؛ و یا این‌که اشاره‌ای به مقام پیشوایی و قطبیت وی است. برخی دیگر ولی را نام خود او، و بای را همان بیگ ترکی، لقب پدرش دانسته‌اند.

کمال‌الدین حسین گازرگاهی، نگارنده‌ی کتاب مجالس العشاق، که نزدیک‌ترین شرح حال‌نویس به‌دوره‌ی پوریای ولی است، لقبش او را «پریار» ذکر کرده است. مؤلف کتاب -تاریخ ورزش باستانی ایران، زورخانه- نظرش این است که پوریا ترکیبی از دو کلمه پری و یار است؛ و به کسانی نسبت داده می‌شده‌است که در انجام کارهای شگفت‌انگیز سرآمد بوده‌اند.<ref name=":1">[https://www.daneshchi.ir/pooriay-vali/ زندگینامه پوریای ولی - سایت دانش‌چی]</ref>  

گر بردگری خرده نگیری مردی

مردی نبود فتاده را پای زدن

گردست فتاده ای بگیری مردی

بی علم و عمل بهشت و رضوان مطلب

بی روزه و نماز ایمان مطلب

خواهی ز پل صراط آسان گذری

آزار دل هیچ مسلمان مطلب

تا بر سر کبر و کینه هستی پستی

تا پیرو نفس و بت‌پرستی مستی

از فکر جهان و قید اندیشه او

یارب زقناعتم توانگر گردان

و از نور یقین دلم منور گردان

بی‌یاد تو هر کجا نشستم توبه

صد بار شکستم و ببستم توبه

از خوی بدت هیچ پشیمان نشدی

درویش شدی و زاهد و دانشمند

این جمله شدی هیچ مسلمان نشدی

ای خواجه در این جهان چرا بی‌خبری

روزان و شبان در طلب سیم و زری

آن هم به گمان است، بری یا نبری

خود را نگه از هزار چه باید داشت

در خانه دوستان چو گشتی محرم

دست و دل و دیده را نگه باید داشت

تا توانی به جهان خدمت محتاجان کن

به دمی با درمی یا قدمی یا قلمی

افتادگی آموز اگر طالب فیضی

عمرت به هدر رفته اگر دست نگیری

زهر دست که دادی به همان دست بگیری<ref>[http://zakhmhayeahesteh.blogfa.com/tag/%D8%A7%D8%B4%D8%B9%D8%A7%D8%B1-%D9%BE%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D9%88%D9%84%DB%8C اشعار پوریای ولی ـ زخم‌های آهسته]</ref>