کاربر:Omid/صفحه تمرین
| انقلاب مصر (۲۵ ژانویه) | |
|---|---|
 | |
| انقلاب ۲۵ ژانویه | |
| عاملان | مردم و جوانان مصر |
| مکان | کشور مصر |
| زمان | ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱(۵ بهمن۱۳۸۹) تا ۱۱ فوریه |
| نتیجه | استعفای محمد حسنی مبارک دیکتاتور مصر |
انقلاب مصر (انقلاب ۲۵ ژانویه) با اعتراضات سیاسی و اجتماعی مردم در روز سه شنبه ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ ( ۵ بهمن ۱۳۸۹) آغاز شد.[۱] این روز از طرف مجموعه‌ای از مخالفان حکومت حسنی مبارک دیکتاتور مصر، به عنوان روز تجمع و اعتراض علیه فساد حکومتی و وضعیت بد معیشتی و اجتماعی و سرکوب سیاسی، مشخص شد. برخی از جریانات شرکت کننده در این فراخان جنبش «جوانان ۶ آوریل»[۲] و جنبش «کفایة» و همچنین برخی از گروه‌ها در فیس بوک و توئیتر از جمله گروه «همه ما خالد سعید هستیم» بودند.[۳][۴][۵]
مخالفت‌ها در مصر در سال ۲۰۰۸ با اعتصاب غذای یک دختر مصری به نام اسرا عبدالفتاح آغاز شد. او که ۳۰ سال داشت در اعتراض به وضعیت بد معیشتی دست به اعتصاب زد و در صفحه فیس بوک خود در ۶ آوریل ۲۰۰۸ همه را به پیوستن به این اعتصاب دعوت نمود. بیش از ۷۰ هزار نفر به این جریان پیوستند و توانستند امتیازاتی از دولت دریافت کنند. با پیروزی اسرا عبدالفتاح که به دختر فیس بوک مشهور شد در طول یک سال و نیم حرکات اعتراضی بسیاری در استان‌های مختلف مصر شکل گرفت.[۶] مشهورترین آن‌ها حرکت اعتراضی «من یک خالد سعید هستم بود» خالد سعید نام جوانی بود که در جریان یک بازرسی بدنی به دست پلیس مصر کشته شده بود. پس از مرگ او دو فعال سیاسی به نام وائل غنیم و عبدالرحمن منصور صفحه‌ای را به نام او در فیس بوک ایجاد کرده و مردم را به تظاهرات و اعتراض فراخواندند.
۱۷ روز پس از آغاز تظاهرات و تجمع در میدان تحریر مصر،رئیس مجلس مصر عمر سلیمان در یک بیانیه استعفای محمد حسنی مبارک دیکتاتور مصر را اعلام کرد و حکومت را به شورای عالی نیروهای مسلح به فرماندهی محمد حسین طنطاوی سپرد.[۷] وی از حمایت کردن از حسنی مبارک در جریان اعتراضات خودداری کرده بود. باوجود استعفای حسنی مبارک، اعتراضات مردمی همچنان ادامه یافت و تمامی جریانات سیاسی ادامه‌ی انقلاب تا محقق شدن تمامی اهداف جنبش را اعلام کردند.
اولین جرقه اعتراضات
روز شنبه ۲۵ دی ۱۳۸۹، شهروندان مصری در برابر سفارت تونس در قاهره، در همبستگی با مردم تونس، تظاهرات کردند.[۸]
صبح روز دوشنبه ۲۷ دی ۱۳۸۹، یک شهروند مصری خود را در مرکز شهر قاهره و در نزدیکی پارلمان مصر آتش زد.[۹] گفته می شد وی در حالی که دست به خودسوزی می‌زد شعارهایی علیه بیکاری و دولت داده بود.[۱۰]
شروع اعتراضات گسترده
در روز پنجشنبه ۳۰ دی ۱۳۸۹ برابر با ۲۰ ژانویه ۲۰۱۱، ۳۰ نفر از رهبران گروه‌هایی مانند کفایه، جوانان ۶ آوریل و دیگر گروه‌های جناح چپ در قاهره، یکدیگر را ملاقات کردند تا تظاهرات عمومی علیه رژیم را سازمان‌دهی کنند.[۱۱] گروه «ما همه خالد سعید هستیم» که در ارتباط نزدیک با سازمان‌دهندگان بود، خبر تظاهرات را برای روز ملی پلیس، ۲۵ ژانویه، منتشر کرد. گروه چنین اعلام کرد:
«اعتراضات گسترده ما در روز ۲۵ ژانویه آغاز یک پایان خواهد بود، پایان سکوت و تسلیم ... و آغاز یک برگ تازه. ما خواهان حقوق خویش هستیم و زین پس دیگر سکوت نخواهیم کرد.»[۱۲]
۲۵ ژانویه
در روز سه‌شنبه ۵ بهمن ۱۳۸۹ برابر با ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱، هزاران تظاهرکننده در نقاط مختلف قاهره، پایتخت مصر، با حضور در خیابان‌ها خواستار برکناری حسنی مبارک، رئیس جمهور این کشور و همچنین انحلال هیات دولت شدند.[۱۳] آن‌ها می‌‌گفتند: «ما اینجا را ترک نخواهیم کرد تا زمانی که خواسته‌هایمان برآورده شود.»[۱۴] تظاهرات در مصر با الهام از تحولات اخير در تونس انجام شد و تظاهرکنندگان، شعارهای «زنده باد تونس آزاد» و «مرگ بر حسنی مبارک» سر دادند.
در عين حال، تظاهرات ديگری در چند شهر ديگر مصر برگزار شد، از جمله در شهر اسکندريه که تظاهرات بزرگی در آنجا برگزار شد و در شهر المحله، در شمال قاهره، در منطقه دلتای مصر، پنج هزار نفر شرکت کرده بودند.[۱۵] خبرگزاری آلمان تعداد تظاهرکنندگان روز سه‌شنبه در قاهره را «در حدود ۲۵ هزار نفر» برآورد کرده بود و به گزارش خبرگزاری‌ها ۲۰ تا ۳۰ هزار نیروی پلیس برای متوقف کردن این تظاهرکنندگان در محل حاضر شده بود. این نیروها کوشیدند با ماشین‌های آب‌پاش و پرتاب گاز اشک‌آور، جمعیت معترض را پراکنده کنند که در جریان این اقدامات شمار زیادی از راهپیمایان بازداشت شدند.[۱۳]
روز سه‌شنبه دست کم سه نفر از معترضین و یک پلیس در جریان اعتراضات کشته شدند.[۱۶]
روز ۲۵ ژانویه را مصری‌ها «روز خشم» نام گذاشته بودند.[۱۷]
۲۶ ژانویه
با وجود اعلام ممنوعیت تجمع و راهپیمایی از سوی حکومت مصر، هزاران معترض مصری روز چهارشنبه ۲۶ ژانویه، نیز در خیابان‌های قاهره و دیگر شهرهای این کشور دست به تظاهرات زدند. در حدود دو هزار معترض ضد دولتی در قاهره، روز چهارشنبه به سوی پلیس سنگ و بمب‌های آتش‌زا پرتاب کردند و پلیس نیز با پرتاب گاز اشک‌آور، ضرب و شتم با باتوم و تیراندازی هوایی سعی در پراکندن این تظاهرکنندگان داشته‌است.[۱۸]
خبرگزاری رویتر گزارش داد در دو روز گذشته دست‌کم ۵۰۰ تظاهر کننده در سراسر کشور دستگیر شده‌اند.
رابرت گیبز، سخنگوی وقت دولت آمریکا، به خبرنگاران گفت: «دولت باید با شناخت حقوق جهانی خود، پاسخگویی خود را به مردم مصر نشان دهد».
عمرو موسی دبیرکل اتحادیه عرب گفت: «شهروند عرب عصبانی است، ناامید است».[۱۷]
۲۷ ژانویه
در سومین روز نا آرامی ها در مصر، جوانان معترض به حسنی مبارک رئیس جمهوری این کشور، یک پاسگاه پلیس در شهر سوئز را با کوکتل مولوتف به آتش کشیدند. ماموران، پیش از به آتش کشیده شدن محل کارشان، از آنجا گریختند. معترضان دلیل این کار را اعتراض کشته شدن مردم در تظاهرات ضد حکومتی در اوائل هفته جاری اعلام کردند.[۱۹]
ارزش شاخص سهام در بازار بورس مصر، که یکی از مهم‌ترین بازارهای سهام در منطقه به شمار می‌آید، به دنبال اعتراض‌های خیابانی به دولت این کشور، حدود ۱۰ درصد کاهش یافته است.[۲۰]
۲۸ ژانویه (جمعه خشم)
باراک اوباما، رئيس جمهوری آمريکا، از حسنی مبارک رئيس جمهوری مصر خواست تا به اصلاحات اساسی سياسی در آن کشور اقدام کند.
رئيس جمهوری آمريکا، پس از گذشت سه روز از ناآرامیها در شهرهای مصر، تظاهرات ناراضيان را «بروز خشم فروخورده ناشی از ده‌ها سال حکومت اقتدارگرا در آن کشور» توصيف کرد.[۲۱]
حسنی مبارک، با ابراز نارضایتی از نارضایتی شهروندان خود و تلاش برای خنثی کردن بحران در مصر جمعه شب گفت:
«من از دولت خواسته‌ام امروز کناره‌گیری کند. و من از فردا دولت جدیدی را برای انجام وظایف جدید تعیین خواهم کرد.»[۲۲]
دولت مصر دسترسی مردم به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی در نقاط مختلف قاهره را قطع کرد.[۲۳]
بان کی‌مون، دبیر کل وقت سازمان ملل متحد روز جمعه در سخنانی، اقدام دولت مصر را در قطع اینترنت و سرویس پیام کوتاه در آستانه تظاهرات بزرگ معترضان در روز جمعه، مغایر با اصول دموکراتیک آزادی بیان و آزادی تجمعات خواند. از دولت مصر خواسته است، به آزادی بیان احترام گذاشته و از اعمال خشونت علیه معترضان پرهیز نماید.[۲۴]
مقامات امنیتی مصر گفتند طی ۲ روز گذشته در اعتراضات گسترده ضد دولتی، حداقل ۶۲ نفر در سراسر کشور کشته و حداقل ۲۰۰۰ نفر دیگر زخمی شده‌اند که شامل درگیری‌های بین پلیس و معترضین است.[۲۵]
۲۹ ژانویه شنبه ۹ بهمن ۱۳۸۹
منابع
- ↑ احتجاجات ضد حكم نظام الرئيس مبارك لمصر واشتباكات عنيفة نيو يورك تايمز الگو:Webarchive
- ↑ حركة 6 أبريل تدعو إلى احتجاج بسبب تجاوزات الشرطة المصري اليوم
- ↑ الإخوان تحدد 3 ضوابط للمشاركة بمظاهرات 25 يناير، اليوم السابع بتاريخ 23 يناير 2011، دخل في 31 مايو 2011
- ↑ القوى السياسية تضع خريطة تحركات «يوم الغضب» غداً بمشاركة «الإخوان» و«ألتراس»، المصري اليوم بتاريخ 24 يناير 2011، دخل في 15 مايو 2011
- ↑ العريان: الجماعة قررت المشاركة في فعاليات يوم الغضب، بالمشاركة مع القوى السياسية والجمعية الوطنية للتغيير. إخوان أون لاين، بتاريخ 24 يناير 2011
- ↑ تساؤلات أولية حول الانتفاضة الشعبية التونسية الجزيرة.نت - تاريخ الوُلوج 31، مايو، 2011
- ↑ مبارك يتخلى عن مهام الرئاسة
- ↑ عصر ایران، سرایت ناآرامی‌های تونس به مصر
- ↑ رادیو فردا، مردی در نزدیکی پارلمان مصر خود را آتش زد
- ↑ بی‌بی‌سی فارسی، خودسوزی یک مرد مصری در برابر پارلمان
- ↑ El Rashidi, Yasmine. The Battle for Egypt: Dispatches from the Revolution. New York Review Books, 2001. Pg.9
- ↑ Elshaheed: The Mysterious Anonymous behind Egypt's Revolt, Newsweek
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ رادیو فردا، تظاهرات هزاران مصری علیه حکومت حسنی مبارک
- ↑ Violent Clashes Mark Protests Against Mubarak's Rule, The New York Times
- ↑ مردم مصر دمکراسی می‌خواهند، رادیو فردا
- ↑ اعتراض‌های خیابانی در مصر دست‌کم سه کشته برجای گذاشت، رادیو فردا
- ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Timeline: Egypt's Revolution, Al Jazeera
- ↑ ادامه تظاهرات ضددولتی در مصر به رغم ممنوعیت تجمع، رادیو فردا
- ↑ ناآرامیها در مصر وارد سومین روز خود شد، رادیو فردا
- ↑ ارزش بورس قاهره ۱۰ درصد سقوط کرد، رادیو فردا
- ↑ باراک اوباما خواستار اصلاحات سیاسی در مصر شد، رادیو فردا
- ↑ New Egypt Government to be Appointed, But President Mubarak Refuses to Step Down, Huffington Post
- ↑ Egypt has shut off the Internet, Arabist
- ↑ بان کی‌مون خواستار پایبندی دولت مصر به آزادی بیان شد، رادیو فردا
- ↑ AP, 62 killed over last 2 days of protests in Egypt