کاربر:Omid/2صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه را خالی کرد)
برچسب: خالی کردن
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''همافر یعقوب چوداری خامنه (بابک)'''


یعقوب چوداری پس از اتمام دوره‌ی متوسطه و گذراندن دوره‌های آموزشی در ایران و آمریکا، در گردان الکترونیک پایگاه یکم شکاری مهرآباد مشغول به کار شد. وی قبل از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ۱۳۵۷]]، در تظاهرات و سخنرانی‌های مختلفی که  علیه رژیم شاه برگزار می‌شد، شرکت می‌نمود. پس از [[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]] از طریق آشنایی با تعدادی از پرسنل هوادار [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] و نیز شرکت در سخنرانی‌ها و مراسم سازمان مجاهدین، با اهداف و آرمان‌های مجاهدین آشنا گردید و فعالیت‌های خود را در ارتباط با تیم‌های پرسنل هوادار سازمان در آن پایگاه آغاز کرد. پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، با وجود حساسیت رژیم جمهوری اسلامی روی او، توانست به‌ عنوان رابط میان پرسنل هوادار و مسئولش که مخفی بود، عمل کند و در انتقال خطوط به پرسنل فراری و نیز جذب کمک‌های مالی و تدارکاتی فعالیت کند. پس از انفجار مراکز جاسوسی رژیم ایران در پایگاه یکم، یعقوب چوداری دست‌گیر و به زندان جمشیدیه منتقل شد.
یعقوب چوداری خامنه طی پیامی از داخل زندان گفته بود: «به بچه‌ها بگویید مقاومت کنند، از من نتوانستند کوچکترین اطلاعی به دست آورند.»
سرانجام در روز ۶ مرداد ۱۳۶۲، مأموران جمهوری اسلامی، یعقوب چوداری و ۶ تن دیگر از مجاهدین را اعدام کردند.
در قسمتی از آخرین نامه‌ی یعقوب چوداری خامنه به خانواده‌اش در آستانه‌ی اعدام آمده است:<blockquote>«بسم‌الله الرحمن‌الرحیم</blockquote><blockquote>انا لله وانا الیه راجعون</blockquote><blockquote>با سلام گرم برای همسر عزیزم که بهار عمر من در زندگی بود. امیدوارم که در این مدت زندگی که با هم بودیم، از من نرنجیده باشی. اکنون که آخرین لحظات زندگی کوتاه را می‌گذرانم، یک‌بار دیگر از محبت‌ها و خدمات جبران ناپذیر شما یعنی همسر عزیز و پدر و مادر گرامیم صمیمانه تشکر می‌کنم. هر چند که دوری از عزیزان بسیار دردآور است، امیدوارم که خداوند به شما صبر و تحمل عنایت کند. همسر مهربانم، امیدوارم که برای سپیده هم پدر و هم مادر خوبی باشی و سپیده تورا الگوی خود قرار دهد. همسر عزیزم تو قلب من و سپیده، چشم من بود. به سپیده جان بگو پدرش چقدر تورا و او را دوست داشت. پدر و مادر گرامیم چیزی ندارم به شما بگویم فقط می‌توانم از زحماتی که برای من کشیدید، تشکر کنم... همسر عزیزم، پدر و مادر گرامیم خیلی حرف‌ها می‌خواهم بزنم، اما قلمم روان نیست و فقط از شما تشکر و سپاس می‌کنم به خاطر زحماتی که برای من کشیدید... همگی‌تان را به خدای بخشنده می‌سپارم و دوباره سلام مرا به همه‌ی فامیل و دوستان و آشنایان برسانید...</blockquote><blockquote>با قلبی آکنده از عشق به همسرم، با قلبی آکنده از محبت به دخترم، با قلبی آکنده از لطف و مهربانی به پدر و مادر و وبرادر و خواهرانم.</blockquote><blockquote>۶/۵/۶۲/ یعقوب چوداری‌خامنه»</blockquote>'''ستوان دوم محمد حسین معیری(کاوه)'''
ستوان دوم محمدحسین معیری از سال ۱۳۵۹، در پلیس راه سنندج ــ کرمانشاه مشغول به‌کار بود. در آن‌جا علی‌رغم جوّ خفقان و سرکوب، وی در جمع هم‌کارانش به افشای سیاست‌های ارتجاعی رژیم حاکم پرداخت و با تعدادی از هم‌کاران خود، جمع کوچکی از هواداران [[سازمان مجاهدین خلق ایران|سازمان مجاهدین خلق]] را تشکیل داد.
محمد حسین معیری به روستائیانی که در محاصره اقتصادی بودند که پاسداران مانع از رسیدن سوخت و خواربار به آنها شده بودند؛ کمک کرده بود. در این رابطه چندین بار با مأموران رژیم ایران درگیر شده بود. پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، حسین معیری توانست مقداری سلاح و مهمات از محل خدمتش خارج ساخته و به اعضای مجاهدین برساند. وی در مهرماه ۱۳۶۰، با اجرای یک طرح با مصادره‌ی ۲ قبضه سلاح ژ­­۳ و یک قبضه کلت و ۱۶۰ هزار تومان یول، محل خدمتش را ترک کرده و به پیشمرگان مجاهد خلق پیوست. پس از آن محمد حسین معیری در چند رشته عملیات علیه مأموران خمینی شرکت کرد. محمد حسین معیری سرانجام در عملیات «دوشان» در روز ۲۴ فروردین ۱۳۶۱، پس از مقاومتی که منجر به کشته شدن تعدادی از مأموران رژیم ایران شد، در کنار برادرش، کاظم معیری کشته شد. او در دفترش نوشته بود:<blockquote>«در این چنگ که ما شروع کرده‌ایم، به خاطر صلح مبارزه می‌کنیم، ما با تبسمی بر لب خواهیم مرد، زیرا این مرگ در راه زیباترین هدف‌هاست».</blockquote>در قطعه شعری از ستوان دوم معیری آمده است:<blockquote>«اینک که فصل بهار است و فصل رویش گل</blockquote><blockquote>مردان رزم را</blockquote><blockquote>                در بند می‌کشند</blockquote><blockquote>                               بر دار می‌کشند</blockquote><blockquote>اینک، دگر بهار فصل حماسه و رزم سرخ است</blockquote><blockquote>            فصل رها شدن</blockquote><blockquote>                     فصل شکستن دیوارهای جهل</blockquote><blockquote>                    فصل نبرد با دشمن خلق</blockquote><blockquote>اینک دگر بار بهار</blockquote><blockquote>پیوند دیگری است با توده‌های خلق»</blockquote>'''سرباز حمید تن‌قطار(حیدر) چریک جنگل'''
حمید تن‌قطار در اواخر سال ۱۳۵۸، هنگامی‌که دوران سربازی خود را در تهران می‌گذرانید، رابط سربازان افراد محل خدمتش با [[سازمان مجاهدین خلق ایران|سازمان مجاهدین خلق]] بود. او همراه سایر مجاهدین در پخش و توزیع اعلامیه‌ها و نشریات سازمان و تبلیغ مواضع سازمان فعالیت می‌کرد. در اوایل سال ۱۳۶۰، با افزایش دست‌گیری هواداران سازمان مجاهدین، حمید محل خدمتش را ترک کرد و به شهر زادگاهش لاهیجان بازگشت و در آن‌جا به فعالیت مشغول شد. وی در لاهیجان فرماندهی تیم‌های میلیشیای دانش‌آموزان را به عهده‌ گرفت. پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، به‌دلیل شناخته‌شدگی، حمید به لنگرود منتقل و مسئول نظامی این شهر شد. حمید تن‌قطار در مردادماه در یک پایگاه دست‌گیر و به سپاه لاهیجان منتقل شد. وی در سپاه لاهیجان چندماه متحمل شکنجه شد. سرانجام در دی‌ماه همان سال به‌همراه یکی از اعضای مجاهدین، از زندان سپاه فرار کرد و پس از یک ماه توانست مجدداً با مجاهدین خلق ارتباط برقرار کند. حمید تن‌قطار در جنگل در عملیات متعددی شرکت داشت. وی یکی از فرماندهان تیم‌های عملیاتی بود. سرانجام در ۱۵ خرداد۱۳۶۱، حمید تن‌قطار طی یک درگیری در جنگ‌های رامسر زخمی شد. یک روز بعد هنگامی که قصد داشت خود را به شهر برساند، دست‌گیر شد و تحت شکنجه قرار گرفت. وی سرانجام در روز ۲۲ خرداد ۱۳۶۱، در محل دادسرای رامسر تیرباران شد.

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۵۶

برگرفته از «https://www.iran-pedia.org/w/index.php?title=کاربر:Omid/2صفحه_تمرین&oldid=45032»